«Το ποδόσφαιρο δεν είναι βιομηχανία ονείρων», αυτό είπε, αλλά μάλλον ελάχιστα αυτιά να στέρξουν να τον ακούσουν και ακόμα περισσότερο να τον καταλάβουν και να του δώσουν δίκιο. Ενδέχεται μάλιστα πολλοί να πουν ότι προβαίνει σε αυτό το συμπέρασμα μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει την απροθυμία του Ιβάν Σαββίδη να μπει γερά στο μεταγραφικό παζάρι.
Ο μέσος Ελληνας οπαδός κάτι παθαίνει κάθε φορά που ξεκινάει μια μεταγραφική περίοδος. Βλέπει υψιπετή όνειρα, πετάει στον ουρανό, οραματίζεται δεσμίδες ευρώ, παίκτες από χώρες μακρινές ηλεκτρίζουν το μυαλό του. Τι απ' όλα αυτά είναι ζωτικά ψεύδη και τι πραγματικότητα; Πόσα από αυτά τα σχέδια επί χάρτου θα μπορούσαν υπό φυσιολογικές συνθήκες να αποκτήσουν σάρκα και οστά;
Σε μια χώρα που το ευρώ είναι είδος εν ανεπαρκεία και οι ΠΑΕ το ψάχνουν με το κιάλι, να το ζητάει κάποιος από τον Σαββίδη ή από τον Μαρινάκη (τους δυνατούς παίκτες του πρωταθλήματος) να κάνουν μεταγραφές... αεροδρομίου συνιστά μέγιστη μωρία. Αυτός που ζητάει -εάν το ζητάει- προφανώς ζει σε γυάλινο κλουβί. Καλό είναι να βγει από εκεί...
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου