Στον επαγγελματικό αθλητισμό μετράνε τα αποτελέσματα.
Γράφει ο Τόλης Κοτζιάς. Από αυτά κρίνεσαι. Στο επίπεδο των εθνικών ομάδων το αυτό ισχύει. Μόνο, όμως, για τους άνδρες. Για τις παρακάτω κλίμακες, ενδιαφέρεσαι και για άλλα πράγματα. Γιατί το λέμε αυτό; Μα εξ αφορμής του εντυπωσιακού ξεκινήματος της Εθνικής Νέων Ανδρών στο Ευρωμπάσκετ του Ταλίν. Εκεί, όπου πριν από λίγο, κερδίζοντας την Λιθουανία, έκανε το "4 στα 4" και πάει στην επόμενη φάση, βλέποντας στο τέλος του δρόμου μόνο το βάθρο. Εννοείται ότι άπαντες θέλουν και θέλουμε το χρυσό μετάλλιο. Αλλά και να μην το πάρουμε, αυτό, που ενδιαφέρει το ελληνικό μπάσκετ είναι η παρακαταθήκη, που δημιουργείται για το μέλλον. Για τη στελέχωση της Εθνικής ομάδας των Ανδρών. Μέχρι πρότινος καταφεύγαμε σε λύσεις Ελληνοαμερικάνων, που βεβαίως Ελληνες είναι (για να μην παρεξηγηθούμε, αφήστε, που οι Ελληνες του εξωτερικού είναι πολύ πιο Ελληνες από πολλούς από μας, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα), αλλά για να την ψάξουμε εκεί, στην ομογένεια, δηλαδή, πάει να πει ότι κάτι στη χώρα μας δεν πήγαινε καλά. Δεν είχαμε παραγωγή παικτών ή εν πάσει περιπτώσει δεν είχαμε τη παραγωγή παικτών, που θα θέλαμε.
Αλλά αυτά τα έχουν οι εθνικές ομάδες. Μετά τη πολύ καλή φουρνιά του 1984 και του 1985 (Σχορτσανίτης, Βασιλειάδης, Βασιλόπουλος, Βουγιούκας, Περπέρογλου και σία), δεν είχαμε καθόλου καλή σοδειά από 86άρηδες, 87άρηδες και 88άρηδες.
Στους 89άρηδες είχαμε τον Νικ Καλάθη και τον Κώστα Κουφό (τους ομογενείς, που λέγαμε) και όχι κάτι άλλο πολύ σπέσιαλ και φθάσαμε στους 90άρηδες, εκεί, όπου έγινε το μπαμ: με τους Σλούκα, Μάντζαρη, Παπανικολάου, Παππά και Γιάνκοβιτς να δεσπόζουν.
Για να σας δώσουμε να καταλάβετε ακόμη περισσότερο του λόγου το αληθές, από την ομάδα Νέων Ανδρών, που συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ της Λετονίας το 2008, από τους συμπαίκτες του Νικ Καλάθη δηλαδή, μόνο ο Μπόγρης με τον Γιαννόπουλο είναι για τα καλά στο επίπεδο της Α1. Αλλά όχι, βέβαια, πρωταγωνιστές. Οι υπόλοιπο κινούνται στη μετριότητα ή κάπως έτσι.
Για να έρθουμε στο σήμερα, λοιπόν, και στη Νέων Ανδρών, που καλπάζει, δεν ξέρουμε τι θα γίνει στο τέλος του τουρνουά, εν τούτοις υπάρχει "μαγιά" για το μέλλον. Πέρα από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, στον οποίο όχι αδικαιολόγητα, έχουν πέσει πάνω όλα τα φώτα, υπάρχουν κι άλλοι παίκτες, που μπορούν να κάνουν μεγάλη καριέρα. Θα λέγαμε μάλιστα για να μην πούμε ότι είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ο ένας από τους γιους του Αργύρη Παπαπέτρου, παλιού παίκτη του Παναθηναϊκού (και όχι μόνο), είναι πολύ πιο έτοιμος από τον άσο των Μπακς. Στο χάι σκουλ έκανε πράγματα και θάματα, φέτος στο υψηλού επιπέδου κολλέγιο του Τέξας έκανε αναλογικά εντυπωσιακή χρονιά. Ο Παπαπέτρου έχει δε ένα προσόν, που δεν το βρίσκεις εύκολα: δεν "μασάει", δεν καταλαβαίνει τίποτα.
Από κει και πέρα, ο Λευτέρης Μποχωρίδης είναι ένα παιδί, που επίσης μπορεί να προχωρήσει. Ο παίκτης του Αρη είναι κόμπο γκαρντ, αριστερόχειρας, έχει πολύ καλή επαφή με το καλάθι, γενικώς έχει εξαιρετικά τεχνικά χαρακτηριστικά. Και ο Δημήτρης Αγραβάνης του Πανιωνίου είναι παιδί με μεγάλη προοπτική. Οι Νεοσμυρνιώτες τον πήραν από το Μαρούσι δίχως να καταλάβει κανείς τίποτα, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ρίσκαρε και δικαιώθηκε από τη στιγμή, που έδιωξε τον Ντραγκίσεβιτς για να παίζει ο Αγραβάνης και πολλοί στο πρόσωπο του νεαρού βλέπουν έναν νέο Αντώνη Φώτση, από τη στιγμή, που ο 19χρονος έχει εκτός των άλλων πολύ καλό τρίποντο.
Και τα άλλα παιδιά, που συμμετέχουν στην Εθνική έχουν τα προσόντα τους, αλλά οι παραπάνω ξεχωρίζουν. Βεβαίως το παρελθόν μας έχει δείξει ότι έχουν προχωρήσει πολύ περισσότερο παίκτες, που είτε δεν έπαιζαν στις μικρές Εθνικές, είτε έπαιζαν λίγο, από άλλους, που δεν "ξεκολλούσαν" από τις πεντάδες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.
Το θέμα είναι ότι άπαντα τα παιδιά έχουν πολύ καλούς προπονητές, που ξέρουν να τους διαχειρίζονται, αλλά πάνω από όλα δεν πρέπει να ξεκολλάει από το μυαλό τους ότι μόνο με δουλειά και ταπεινότητα πας μπροστά. Ας δουν τον Σπανούλη και τον Διαμαντίδη και θα καταλάβουν. Αμφότεροι είναι σε περίοδο διακοπών, είναι φτασμένοι, έχουν του κόσμου τα εκατομμύρια και την δόξα, αλλά αν πας να ανοίξεις κάποια πόρτα κλειστού, όλο και κάποιον από τους δύο θα βρεις μέσα να κάνει προπόνηση. Η συνέχεια σε καθιερώνει, όχι ένα καλό τουρνουά ή τα εγκωμιαστικά σχόλια εμάς των δημοσιογράφων ή του κόσμου στα social media.
Αυτό επαναλαμβάνουμε πρέπει να το έχουν για τα καλά στο μυαλό τους τα παιδιά του Κώστα Μίσσα (και όχι μόνο αυτά, αλλά όλοι οι αθλητές σε αυτές τις ηλικίες).
Πηγή: superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου