Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει... βόμβα τη μεταγραφή του Πέτρου
Μάνταλου στην ΑΕΚ και συμφωνώ απόλυτα με τα σχόλια των αναγνωστών του
SentraGoal που ειρωνεύτηκαν τις συνήθεις καλοκαιρινές υπερβολές που
συνοδεύουν τις μεταγραφικές κινήσεις των ομάδων μας. Γράφει ο Ανδρέας
Δημάτος.
Δεν είμαι άλλωστε σε θέση να γνωρίζω κατά πόσο ο νεαρός ποδοσφαιριστής
με τις δύο πολύ καλές σεζόν στη μεγάλη κατηγορία θα αποτελέσει σημείο
αναφοράς για την ΑΕΚ όταν βεβαίως ανέβει στη Football League και
αποτελέσει και πάλι επαγγελματική ομάδα και στον τύπο εκτός από την
ουσία... Κανείς δεν τα γνωρίζει αυτά.
Δεν πρόκειται βεβαίως να σχολιάσω την πληροφορία ότι ο Μάνταλος θα
αποτελέσει ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ μόνο αν ανέβει από τη Football League
2, γιατί μου θυμίζει την ερώτηση που δέχτηκε στο Τατόι ο Δημήτρης
Μελισσανίδης για το τι θα συμβεί αν η Ενωση δεν καταφέρει να ανέβει
κατηγορία και την χαρακτήρισε ως... κουφή!
Η μεταγραφή πάντως του Πέτρου Μάνταλου για την ΑΕΚ σηματοδοτεί την
επιστροφή στο παρελθόν για την Ενωση. Οχι επαναλαμβάνω γιατί ο Μάνταλος
είναι ο σούπερ σταρ που θα ανεβάσει επίπεδο μία ομάδα σαν την ΑΕΚ σε
όποια κατηγορία κι αν αγωνίζεται.
Αλλά γιατί για όσους δεν θυμούνται η ΑΕΚ με... Μάνταλους έχτισε την
αυτοκρατορία της στη δεκαετία του '90. Δεν την έχτισε με μεταγραφές
αεροδρομίου, τις οποίες δν χρειαζόταν καν να κάνει, όταν ήταν πραγματικά
δυνατή.
Ούτε καν ο Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς δεν αποτέλεσε το καλοκαίρι του 1991
μεταγραφή αεροδρομίου. Περισσότερο είχαν πανηγυριστεί οι μεταγραφές του
Βασίλη Δημητριάδη και του Αλέξη Αλεξανδρή από τη διοίκηση Γενεράκη. Ο
πρώτος είχε ρεκόρ γκολ τα επτά σε μία σεζόν και ο δεύτερος ήταν
ποδοσφαιριστής ομάδας Β' Εθνικής. Τόσο γνωστός στο πλατύ κοινό που όλοι
τον αποκαλούσαν Βεροιώτη επιθετικό, ενώ αυτός καταγόταν από το Κιάτο!
Με Κασάπηδες, Μπορμπόκηδες, Τσιάρτες, Μαλαδένηδες και Ατματσίδηδες είχε
πορευτεί η ΑΕΚ στα καλά της χρόνια, τότε που ήταν ΑΕΚ και δεν ξεκινούσε
για να ξαναγίνει ΑΕΚ, όπως τώρα.
Θυμάμαι την απογοήτευσή μου ως νεαρός ρεπόρτερ, όταν είχα ζητήσει
συνεργείο από τον ΑΝΤ-1 για την παρουσίαση μεταγραφής στα γραφεία της Γ'
Σεπτεμβρίου και ενώ από την ΑΕΚ δεν μας είχαν πει το όνομα του παίκτη.
Ηταν η πρώτη μεταγραφή του Δημήτρη Μελισσανίδη ως προέδρου της ΑΕΚ και
όλοι περιμέναμε κάτι το εντυπωσιακό.
Πήγαμε στα γραφεία της ΠΑΕ και είδαμε έναν άγνωστο νεαρό, που μας
εξήγησαν ότι ήταν τερματοφύλακας ομάδας Γ' Εθνικής. «Αντε τώρα να
εξηγήσεις στην παραγωγή του καναλιού ότι ζήτησα συνεργείο για μία τέτοια
μεταγραφή» σκέφτηκα από μέσα μου όταν ο Μελισσανίδης ήρθε κοντά μου και
μου είπε: «Μικρέ, αυτόν κάποια στιγμή θα τον δεις κάτω από τα δοκάρια
της Εθνικής»... Ουδείς τον πίστεψε.
Ολοι θεωρήσαμε ότι η μεταγραφή κάποιου Ηλία Ατματσίδη έγινε λόγω της
φιλικής σχέσης του Μελισσανίδη με τον πρόεδρο των Πόντιων Βέροιας, που
έμοιαζε πάρα πολύ με τον... Ντάνι Ντε Βίτο! Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο
Ατματσίδης όντως έπαιξε στην Εθνική ομάδα!
Η ΑΕΚ θα γίνει και πάλι η γνωστή ΑΕΚ των οπαδών της όταν συμβούν δύο
πράγματα, ασχέτως του τωρινού ενθουσιασμού που μπορεί να αποδειχθεί
συγκυριακός: πρώτον, όταν φτιάξει το γήπεδό της και δεύτερον, όταν οι
Μάνταλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου και οι ακόμα νεαρότεροι αυτών έχουν
και πάλι τη μεταγραφή στην ΑΕΚ ως πρώτη τους επιλογή, όπως την είχαν τη
δεκαετία του '90!
Οχι γιατί ήταν γεννημένοι ΑΕΚτζήδες, όχι γιατί τους έκανε τις καλύτερες
προτάσεις συμβολαίου, όχι γιατί η ΑΕΚ ήταν η καλύτερη ομάδα στον...
κόσμο, αλλά πολύ απλά γιατί ήξεραν ότι η ποδοσφαιρική τους εξέλιξη και η
αξιοποίηση του ταλέντου τους με την κιτρινόμαυρη φανέλα ήταν κάτι το
δεδομένο.
Αυτό ακόμα είναι πολύ νωρίς για να συμβεί. Και το... «όνειρο ζωής για
μένα η ΑΕΚ» που είπε ο Σπύρος Μάνταλος είναι πρόωρο και πάνω στον
ενθουσιασμό του. Δεν αποτελεί πραγματικότητα, όπως τότε που
ποδοσφαιριστές σαν τον Κωστή και τον Νικολαϊδη αποφάσιζαν ΑΕΚ με το
μυαλό τους και για το ποδοσφαιρικό τους συμφέρον.
Για την ΑΕΚ του Μελισσανίδη και του Μπάγεβιτς η συνταγή είναι
παραδοσιακή. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2008 με τον Μελισσανίδη προ των
πυλών της ομάδας δύο παίκτες θα αποτελούσαν τους πρώτους στόχους και
ήταν και οι δύο Ελληνες: Κατσουράνης και Σαμαράς. Δεν είναι τυχαίο που η
πρώτη του μεταγραφή το 1999 όταν είχε αναλάβει το μάνατζμεντ από την
ENIC ήταν ο Μιχάλης Καψής.
Δεν είναι τυχαίο που πέρυσι το καλοκαίρι όταν ο Μελισσανίδης ήθελε να
πείσει τους μετόχους για το γήπεδο τους μιλούσε για μία ΑΕΚ που θα
στηριζόταν στους πιτσιρικάδες της Εθνικής Ελπίδων και της Νέων. Δεν
είναι τυχαίο που ο Πανιώνιος απευθύνθηκε στον Ολυμπιακό για τον Κολοβό
με την πρόταση που είχε από τον Μελισσανίδη για τον νεαρό μεσοεπιθετικό
που είχε στα χέρια του εξωπραγματική προσφορά συμβολαίου για ομάδα που
θα παίζει εφέτος στη Γ' Εθνική.
Δεν είναι βεβαίως καθόλου τυχαίο που η ΑΕΚ έπαιρνε τα πρωταθλήματα τη
δεκαετία του '90 με Ελληνες ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, με Ελληνες
τύπου Μιχάλη Βλάχου ή Μανώλη Παπαδόπουλου ή Χάρη Κοπιτσή που περίσσευαν
από τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες και με ρολίστες ξένους τύπου
Σλίσκοβιτς. Δεν είναι τυχαίο που για την πρώτη της συμμετοχή στο
Champions League έλαμψε το άστρο του μεγάλου Δημήτρη Σαραβάκου.
Αυτή είναι η σημασία της μεταγραφής του Σπύρου Μάνταλου για την ΑΕΚ και τίποτα περισσότερο...
ΠΗΓΗ: Sentragoal.gr
Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου