Αυτοί ήταν, για τον Ολυμπιακό, οι άξονες των άνετων, ευρέων νικών του στις δύο τελευταίες αγωνιστικές, στη Λιβαδειά και με την Ξάνθη στο Καραϊσκάκη.
Στο Αγρίνιο το «έργο» ήταν αλλιώς. Οι... ερπίστριες των «ερυθρόλευκων» φάνηκαν από νωρίς... στομωμένες και όσο σημαντικές φάσεις από τα όρια της μικρής περιοχής για να γίνουν γκολ, όπως λ.χ. η κεφαλιά του Σιόβα ή το (εξωτερικό) δοκάρι του Σαβιόλα και μαζί τους κι άλλες τελικές προσπάθειες πεταγόντουσαν στον κάλαθο των αχρήστων από το πρώτο ημίχρονο, ήταν επόμενο να αυξανόταν ο δείκτης δυσκολίας για την συνέχιση του απόλυτου των νικών στη Λίγκα.
Με το πέρασμα του χρόνου ο Παναιτωλικός και κάθε ομάδα που αντιμετωπίζει τους πρωταθλητές Ελλάδας καθώς δεν διαθέτει ιδιαίτερα όπλα για να τον κοντράρει, να τον σταματήσει, επιστρατεύει κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Οι Αγρινιώτες ήταν σαφώς πολύ διαβασμένοι ως προς τους τρόπους αντιμετώπισης των Πειραιωτών και έκαναν ό,τι ήταν δυνατό για να πανηγυρίσουν στο τέλος μια ισοπαλία όσο... την κατάκτηση ενός τροπαίου!
Είχαν κοντά τις γραμμές τους, έπαιξαν πολύ κλειστά, με 9 ακόμα και 10 παίκτες πίσω από τη σέντρα, σε όλο σχεδόν το β’ μέρος που ο Ολυμπιακός δεν έβρισκε διάδρομο για την παραβίαση της εστίας και έτσι τους ενίσχυε την πίστη για και να του ανακόψουν τη νικηφόρα πορεία στο πρωτάθλημα. Ώσπου το πέτυχαν, άσχετα αν άδραξαν την ευκαιρία να επιδοθούν ακόμα και σε «αντί-ποδόσφαιρο» κυρίως από το 70’ και μετά, σταματώντας με συνεχή φάουλ τους φιλοξενούμενους και κάνοντας φτηνές καθυστερήσεις στα σημεία που προσφέρονταν να τους κόψουν το ρυθμό.
Έδωσε δικαιώματα
Η απλή παρατήρηση δεν στοχεύει στο να «κακίσει» κάποιος επί της ουσίας την τακτική του Χάβου και των παικτών του Παναιτωλικού. Στο πρόγραμμα είναι όλο αυτό το σκηνικό, αναμενόμενο λίγο ως πολύ, αφού ο Ολυμπιακός πήγε γυρεύοντας.
Έκανε τα εύκολα δύσκολα αποτυγχάνοντας να εξασφαλίσει τη νίκη του από νωρίς και στο τέλος έμεινε και στο «Χι». Αποτέλεσμα το οποίο τιμά τους Αγρινιώτες, ωστόσο αδικεί τον Ολυμπιακό που δεν μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά. Ούτε για υποτίμηση των «κυανοκίτρινων», ούτε για τεμπελιά, αδιαφορία ή έλλειψη διάθεσης, ούτε για απόσπαση προσοχής με το μυαλό κολλημένο ακόμα στην πρεμιέρα με την Παρί για το Champions League.
Τίποτα από όλα αυτά δεν προέκυψαν από την εικόνα των πρωταθλητών στην Αιτωλοακαρνανία. Ο Ολυμπιακός έβαλε κάτω την μπάλα στο μεγάλο διάστημα του αγώνα, την κυκλοφόρησε, την «έτρεξε», μόχθησε, ίδρωσε, δοκίμασε ποικίλες μεθόδους για να διασπάσει την πολυπρόσωπη διάταξη του Παναιτωλικού, έφτιαξε – όχι καταιγισμό όπως συχνά συμβαίνει στα παιχνίδια του στο πρωτάθλημα, αλλά σίγουρα... - αρκετές φάσεις και είτε από ατυχία, κούραση κάποιων κυνηγών του (κυρίως του Μήτρογλου που δείχνει να χρειάζεται κάποιες ανάσες), έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης, ίσως και μια δόση επιπολαιότητας, «κλότσησε» στο τέλος δύο βαθμούς από τα πόδια του.
Υ.Γ.: Ικανοποιητικά τα πρώτα «αποτυπώματα» του Εντινγκά στην ομάδα, σε ρόλο κλασικού κόφτη, όπως και η εικόνα του Γιαταμπαρέ στο 25άλεπτο που αγωνίστηκε. Φαίνεται πως όταν οι Αφρικανοί αφομοιωθούν (από και) στην ομάδα, ο Ολυμπιακός θα έχει προφανώς μια εντελώς διαφορετική δυναμική στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Σοβαρές «υποθηκευτικές» μονάδες οι πρώην άσοι του Σαμπιονά.
Υ.Γ.1: Κρίμα για τον τραυματισμό του Μασάντο σε μια εποχή που βρίσκει ο Πορτογάλος τα πατήματα και τη θέση του στην 11άδα, αφού για τρίτο σερί παιχνίδι ήταν εξαιρετικός, με ατέλειωτα τρεξίματα, μαρκαρίσματα σε όλα τα μήκη του γηπέδου και άριστη αλληλοκάλυψη με τον Σάμαρη.
Υ.Γ.2: Το «γκολ» του Μίτσελ: Εύγε παίρνει στην ψυχολογική διαχείριση του υλικού του, με τη χρησιμοποίηση του Ανδρέα Σάμαρη στο βασικό σχήμα ύστερα από τη «χρέωση» των δύο «δώρων»-γκολ στην Παρί. Ο νεαρός μέσος είναι παλικάρι, έχει αποθέματα και δυνάμεων και καρδιάς. Ήταν θαυμάσιος, ξεπέρασε με ευκολία την «άσκηση θάρρους» στη δύσκολη από πολλές πλευρές γι’ αυτόν, βραδιά με την Παρί... Ο Ολυμπιακός ολοένα και θα επενδύει πάνω του. Η ώρα Σάντος για την πρόσκληση στην Εθνική, προφανώς και δεν αργεί...
Υ.Γ.3: ... Αλλά και το «οφσάιντ» του Ισπανού τεχνικού: Ο Μανωλάς, με κύριο προσόν του την ταχύτητα – βγαίνει σχεδόν πάντα πρώτος στην μπάλα από τον προσωπικό του αντίπαλο – συνθέτει με το πέρασμα του χρόνου «χημικό δίδυμο» με τον Σιόβα. Δέσποζε η μορφή του στην άμυνα και μ’ αυτό τον τρόπο θεωρώ ότι εξέθεσε τον προπονητή του, που δείχνει ότι δεν το πολυσκέφτεται όταν είναι να τον αφήσει εκτός 11άδας!..
Υ.Γ.4: Ο Βάις ήταν ξανά δαιμόνιος. Τεράστιος παίκτης και μακράν στο Αγρίνιο ο πιο επικίνδυνος «ερυθρόλευκος» επιθετικός. Μοίραζε... σακούλες...
Υ.Γ.5: «Με τη μία» φεύγει η μπάλα από τα πόδια του Σαβιόλα, κάτι που μόνο ο Ιμπαγάσα το κάνει τα τελευταία χρόνια. Η κλάση είναι κλάση...
Υ.Γ.6: Ο Χολέβας έχει να δουλέψει πολύ με τον εαυτό του και τη φόρμα του για να «κατακτήσει» εκ νέου τη θέση βασικού στο αριστερό άκρο από τον Μπονγκ.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου