Εξηγήσεις, ερμηνείες και
αναλύσεις γίνονται ήδη πολλές και θα γίνουν περισσότερες. Η πιο απλοϊκή
ανάγνωση αυτού του παιχνιδιού όμως κρύβει και τη μεγαλύτερη σοφία, αφού
το ποδόσφαιρο, από γεννησιμιού του, έχει πολύ απλούς κανόνες: έπαιξαν
δύο ομάδες, που έφτιαξαν πολλές ευκαιρίες. Η γηπεδούχος περισσότερες, σε
αριθμό, από την φιλοξενούμενη. Νίκησε όμως η φιλοξενούμενη, δηλαδή η
ομάδα που είχε την ικανότητα και την ποιότητα να εκτελέσει εύστοχα. Η
ομάδα που διέθετε στο τερέν τον Κώστα Μήτρογλου, έναν στυγνό δολοφόνο,
που έχει το χάρισμα να φτιάχνει και να εκτελεί με ακρίβεια.
Ο Ολυμπιακός δεν θα είχε νικήσει αν δεν είχε σε τέτοια βραδιά τον τερματοφύλακά του. Ο Ρομπέρτο έπιασε πέναλτι, είπε όχι σε τετ α τετ, κατέβασε ρολά. Χάρη στον πρώτο και τον τελευταίο του παίκτη στο τερέν, τον τερματοφύλακα και τον σέντερ φορ του, ο Ολυμπιακός πέτυχε μια μεγάλη, σε σημασία και σκορ, νίκη, και έστρωσε στον εαυτό του το χαλί για να συνεχίσει την ευρωπαϊκή του πορεία μέχρι την άνοιξη.
Ηταν τόσο προβληματική η εικόνα του Ολυμπιακού σε μεγάλο διάστημα του ματς, μέχρι να το “τελειώσει” ο Μήτρογλου με την τρίτη γκολάρα του, που θα μπορούσε η βραδιά να είναι οδυνηρή γι’ αυτόν. Ηταν τόσο κακή η ανασταλτική του λειτουργία και τόσες οι φορές που έχασε τη συγκέντρωση, τη συνοχή, την πειθαρχία του, που ο Ολυμπιακός “κατάφερε” να προβληματίσει σε μια βραδιά που πέτυχε την μεγαλύτερη, σε σκορ, εκτός έδρας νίκη του στο Champions League. Αυτή όμως είναι η τύχη του. Κι αν στο εξής την εκμεταλλευτεί μπορεί να πετύχει πολύ καλά πράγματα στην Ευρώπη, είτε στο Champions είτε στο Europa League.
Τι έκανε σωστά ο Ολυμπιακός; Την δημιουργία και την εκτέλεση. Κι είναι κυρίως αυτά που πρέπει να κρατήσει, εκτός από τους βαθμούς, τα γκολ του Μήτρογλου και την χαρά της νίκης. Αν ο Μίτσελ καταφέρει να αθροίσει τα προτερήματα που έχει φανερώσει ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο του ματς με την Παρί και στις εκδηλώσεις επιθέσεων στις Βρυξέλλες, είναι ρεαλιστικά εφικτό να παρουσιάσει στη Λισσαβόνα μια ομάδα ικανή να κάνει αποτέλεσμα.
Τι έκανε λάθος ο Ολυμπιακός; Αμύνθηκε κάκιστα, άφησε απόσταση ανάμεσα στις γραμμές του, άφησε εκτεθειμένη την άμυνα και τον τερματοφύλακά του, πούλησε την μπάλα, επέτρεψε σε μια μέτρια ομάδα να τον βομβαρδίσει από παντού. Ολα αυτά διορθώνονται, αν ο προπονητής αποκαταστήσει την ισορροπία ανάμεσα σε ανασταλτική και επιθετική λειτουργία. Κι αυτό είναι το στοίχημά του. Ο Ολυμπιακός του έχει μάθει να βγάζει ευκαιρίες και να εκτελεί. Αν μάθει και να αμύνεται, μπορεί να πετύχει πολλά.
Η βραδιά όμως ανήκει στον Κώστα Μήτρογλου. Ενα παιδί που μεταμορφώθηκε στη διάρκεια της τελευταίας περίπου διετία σε έναν άντρα ώριμο για ποδοσφαιρική καριέρα. Αποφάσισε να πάψει να αδικεί το χάρισμά του, και μας χαρίζει έναν εκ των ικανότερων εκτελεστών που γέννησε το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο Ολυμπιακός δεν θα είχε νικήσει αν δεν είχε σε τέτοια βραδιά τον τερματοφύλακά του. Ο Ρομπέρτο έπιασε πέναλτι, είπε όχι σε τετ α τετ, κατέβασε ρολά. Χάρη στον πρώτο και τον τελευταίο του παίκτη στο τερέν, τον τερματοφύλακα και τον σέντερ φορ του, ο Ολυμπιακός πέτυχε μια μεγάλη, σε σημασία και σκορ, νίκη, και έστρωσε στον εαυτό του το χαλί για να συνεχίσει την ευρωπαϊκή του πορεία μέχρι την άνοιξη.
Ηταν τόσο προβληματική η εικόνα του Ολυμπιακού σε μεγάλο διάστημα του ματς, μέχρι να το “τελειώσει” ο Μήτρογλου με την τρίτη γκολάρα του, που θα μπορούσε η βραδιά να είναι οδυνηρή γι’ αυτόν. Ηταν τόσο κακή η ανασταλτική του λειτουργία και τόσες οι φορές που έχασε τη συγκέντρωση, τη συνοχή, την πειθαρχία του, που ο Ολυμπιακός “κατάφερε” να προβληματίσει σε μια βραδιά που πέτυχε την μεγαλύτερη, σε σκορ, εκτός έδρας νίκη του στο Champions League. Αυτή όμως είναι η τύχη του. Κι αν στο εξής την εκμεταλλευτεί μπορεί να πετύχει πολύ καλά πράγματα στην Ευρώπη, είτε στο Champions είτε στο Europa League.
Τι έκανε σωστά ο Ολυμπιακός; Την δημιουργία και την εκτέλεση. Κι είναι κυρίως αυτά που πρέπει να κρατήσει, εκτός από τους βαθμούς, τα γκολ του Μήτρογλου και την χαρά της νίκης. Αν ο Μίτσελ καταφέρει να αθροίσει τα προτερήματα που έχει φανερώσει ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο του ματς με την Παρί και στις εκδηλώσεις επιθέσεων στις Βρυξέλλες, είναι ρεαλιστικά εφικτό να παρουσιάσει στη Λισσαβόνα μια ομάδα ικανή να κάνει αποτέλεσμα.
Τι έκανε λάθος ο Ολυμπιακός; Αμύνθηκε κάκιστα, άφησε απόσταση ανάμεσα στις γραμμές του, άφησε εκτεθειμένη την άμυνα και τον τερματοφύλακά του, πούλησε την μπάλα, επέτρεψε σε μια μέτρια ομάδα να τον βομβαρδίσει από παντού. Ολα αυτά διορθώνονται, αν ο προπονητής αποκαταστήσει την ισορροπία ανάμεσα σε ανασταλτική και επιθετική λειτουργία. Κι αυτό είναι το στοίχημά του. Ο Ολυμπιακός του έχει μάθει να βγάζει ευκαιρίες και να εκτελεί. Αν μάθει και να αμύνεται, μπορεί να πετύχει πολλά.
Η βραδιά όμως ανήκει στον Κώστα Μήτρογλου. Ενα παιδί που μεταμορφώθηκε στη διάρκεια της τελευταίας περίπου διετία σε έναν άντρα ώριμο για ποδοσφαιρική καριέρα. Αποφάσισε να πάψει να αδικεί το χάρισμά του, και μας χαρίζει έναν εκ των ικανότερων εκτελεστών που γέννησε το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου