Μαύρη αλήθεια. Δεν αγαπούν οι
Έλληνες την εθνική ομάδα. Πρόκειται για αντικειμενική εκτίμηση των
πραγμάτων κι όχι προσωπική άποψη, που εκφράζεται αυθαίρετα. Η ίδια η
Ιστορία τους τελευταίους αιώνες, η πραγματικότητα όπως διαμορφώθηκε από
την περίοδο της τουρκοκρατίας, δεν επέτρεψε στον νεοέλληνα να αναπτύξει
αληθινή πατριωτική κουλτούρα. Να νοιώσει, για την Ελλάδα, ρε γαμώτο…,
πως είναι δικό του οτιδήποτε εθνικό. Πως τον αντιπροσωπεύει οτιδήποτε
εθνικό. Στα τέτοια του.
Εθνική ομάδα; Μαζύ της με χίλια όταν μας φέρνει νίκες. Αν είναι να χάνει τι να την κάνουμε την εθνική ομάδα; Δεν την ξέρουμε. Δεν μας αφορά. Δεν έχουμε σχέση μαζύ της.
Πρώτη θέση η κυρία Παπαρίζου στην Eurovision και πλημμυρίζουν με εθνική υπερηφάνεια τα ελληνόπουλα. Ψοφάει η ψυχή τους για πρωτιές και τις χαίρονται με πανηγυριώτικο χαβαλέ.
Πρωτιές να’ναι και ό,τι να’ναι. Στο τραγούδι, στη μπάλλα, στο τάβλι, στα καλλιστεία. Με τον Καραγκούνη, τον Πύρρο Δήμα, τον Σάκη Ρουβά, την Πατουλίδου, την Βίσση, την όποια, τον όποιον, σε όποιο έργο.
Απόψε παίζει η εθνική με την Σλοβακία. Αν κερδίσει θα μας κουρντίσει την εθνική συνείδηση. Αν χάσει θα της στρέψουμε την πλάτη. Σα να μην είναι δικηά μας. Θα πέσουν και μπινελίκια στους παίκτες.
Τα ίδια και με την εθνική κυβέρνηση. Εθνική; Ανέκδοτο. Μόνον σαν εθνική κυβέρνηση δεν την αντιμετωπίζουν. Και πριν τα μνημόνια την κάθε κυβέρνηση, τη δική μας κυβέρνηση, την εκλεγμένη κυβέρνηση, την αισθάνονται εχθρική, ξένη με τους σφυγμούς του λαού.
Η φασιστική αντίληψη των αθλητικών εφημερίδων με την εθνική ομάδα, γράφει ο apodytiriakias.gr
Εθνική ομάδα; Μαζύ της με χίλια όταν μας φέρνει νίκες. Αν είναι να χάνει τι να την κάνουμε την εθνική ομάδα; Δεν την ξέρουμε. Δεν μας αφορά. Δεν έχουμε σχέση μαζύ της.
Πρώτη θέση η κυρία Παπαρίζου στην Eurovision και πλημμυρίζουν με εθνική υπερηφάνεια τα ελληνόπουλα. Ψοφάει η ψυχή τους για πρωτιές και τις χαίρονται με πανηγυριώτικο χαβαλέ.
Πρωτιές να’ναι και ό,τι να’ναι. Στο τραγούδι, στη μπάλλα, στο τάβλι, στα καλλιστεία. Με τον Καραγκούνη, τον Πύρρο Δήμα, τον Σάκη Ρουβά, την Πατουλίδου, την Βίσση, την όποια, τον όποιον, σε όποιο έργο.
Απόψε παίζει η εθνική με την Σλοβακία. Αν κερδίσει θα μας κουρντίσει την εθνική συνείδηση. Αν χάσει θα της στρέψουμε την πλάτη. Σα να μην είναι δικηά μας. Θα πέσουν και μπινελίκια στους παίκτες.
Τα ίδια και με την εθνική κυβέρνηση. Εθνική; Ανέκδοτο. Μόνον σαν εθνική κυβέρνηση δεν την αντιμετωπίζουν. Και πριν τα μνημόνια την κάθε κυβέρνηση, τη δική μας κυβέρνηση, την εκλεγμένη κυβέρνηση, την αισθάνονται εχθρική, ξένη με τους σφυγμούς του λαού.
Η φασιστική αντίληψη των αθλητικών εφημερίδων με την εθνική ομάδα, γράφει ο apodytiriakias.gr
Χάνει η εθνική ομάδα. Δύο παίκτες με διαφορά είναι οι καλύτεροι, ένας του Ολυμπιακού, ο άλλος του Παναθηναϊκού. Την επομένη η εφημερίδα που απευθύνεται στη γαβρίλα έχει τίτλο πρωτοσέλιδο «Παικταράς ο δικός μας», ενώ αγνοείται η καλή απόδοση του ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού.
Η φυλλάδα, που το παίζει βαζελοποιϊα, αδιαφορεί κι αυτή για το αποτέλεσμα της εθνικής, δηλαδή για την εθνική ομάδα και μοστράρει με γράμματα μεγάλα ότι «Μάγεψε ο δικός μας», ενώ πνίγει εντελώς τον επίσης διακριθέντα ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού.
Άλλο πλάνο. Χάνει πάλι η εθνική και ο παίκτης που ξεχωρίζει είναι της ΑΕΚ. Το σκηνικό αλλάζει. Η φυλλάδα της ΑΕΚ θριαμβολογεί για τον παικταρά της, οι δε άλλες οπαδικές εφημερίδες περνάνε στο ντούκου το παιχνίδι της εθνικής Ελλάδος.
Άλλο πλάνο. Κερδίζει η εθνική ομάδα. Πάλι οι αθλητικές εφημερίδες θα πουλήσουν το όνομα του δικού τους ποδοσφαιριστή και θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα το αποτέλεσμα του αγώνα.
Γιατί επικρατούσε για δεκαετίες αυτή η φασιστική «δημοσιογραφική» αντίληψη; Αφελής ερώτηση. Επειδή οι εφημερίδες είναι δέσμιες και στηρίζονται κυκλοφοριακά σε φασιστικό κοινό. Στους οπαδούς εκείνους που υπεράνω της εθνικής ομάδας τοποθετούν τη συλλογική τους αρρώστεια.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου