Εχει το... χάζι του ο αποψινός
(όγδοος, κατά σειρά) αγώνας του Ολυμπιακού με την Μπάγερν Μονάχου,
διότι, όπως συνέβη και στον πρώτο γύρο, αυτή η αναμέτρηση δεν είναι και
πολύ συνηθισμένη. Στην πραγματικότητα και σε ό,τι μας αφορά ως ελληνικό
μπασκετικό έθνος είναι μόλις η δεύτερη φορά που βρίσκονται ενώπιος
ενωπίω οι reigning champions (που λένε και οι γραμματιζούμενοι αγγλιστί)
δυο διαφορετικών σπορ!
Η προηγούμενη συνάντηση δυο εν δυνάμει πρωταθλητών Ευρώπης στα δυο δημοφιλέστερα σπορ συντελέστηκε τη σεζόν 2009-10, όταν στο Top 16 της Ευρωλίγκας αναμετρήθηκαν ο πρωταθλητής της Ευρωλίγκας στο Βερολίνο, με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας) Παναθηναϊκός με τη νικήτρια του UEFA Champions League (στον τελικό της Ρώμης με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Οι "μπλάου γκράνα" επικράτησαν και στα δυο ματς (με 81-73 στη Βαρκελώνη και με 70-67 στο ΟΑΚΑ) και όχι μονάχα προκρίθηκαν, αλλά διήνυσαν όλο το δρόμο έως την κορυφή, νικώντας στον τελικό του Φάιναλ Φορ, στο Παρίσι, τον Ολυμπιακό!
Παρεμπιπτόντως ένα τέτοιο συναπάντημα (στο πλαίσιο των ελληνικών δράσεων) θα μπορούσε να συμβεί και τις σεζόν 2000-01, 2002-2003 και 2011-12, αλλά καμιά από αυτές τις περιόδους δεν έτυχε να αναμετρηθούν ο Παναθηναϊκός με τη Ρεάλ Μαδρίτης και με την Μπαρτσελόνα.
Ήλθε λοιπόν ξανά το πλήρωμα του χρόνου -στην εφετινή σεζόν- για να τεθούν αντιμέτωποι δυο ομόλογοι ως πρωταθλητές Ευρώπης, οι μεν στο ποδόσφαιρο, οι δε στο μπάσκετ, μάλιστα αμφότεροι αναρριχήθηκαν στους (διαφορετικούς) θρόνους τους στην ίδια πόλη, με διαφορά 13 ημερών! Προηγήθηκε ο Ολυμπιακός την Κυριακή 12 Μαΐου στην O2 Arena του Λονδίνου, κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης και ακολούθησε η Μπάγερν Μονάχου το Σάββατο, 25 Μαΐου, με αντίπαλο την Μπορούσια Ντόρτμουντ, στο Γουέμπλεϊ!
Τούτου δοθέντος, όπως θα έλεγε και ο Χάμπφρεϊ Μπόγκαρτ (από την κλασική ατάκα στην "Καζαμπλάνκα"),we 'll always have... London"!
Εκτός από το Λονδίνο οι δυο ομάδες θα μπορούσαν επίσης να... μοιραστούν στους καθ' όλα αντίθετους μπασκετικούς βίους τους, τον Σβέτισλαβ Πέσιτς, αλλά παραδόξως (για την αποδεδειγμένη κλάση, τη ροπή του προς την επιτυχία, την εθνικότητα και τα κατά καιρούς φημολογούμενα φλερτ του με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό) ο Σέρβος προπονητής δεν ήρθε ποτέ στα μέρη μας για δουλειά. Την αγαπά πάντως την Ελλάδα και την έχει στο κάδρο του, αφενός λόγω του γιου του, Μάρκο, ο οποίος έπαιξε στον Ηρακλή τη σεζόν 1999-2000 και αφετέρου επειδή συχνά (ο μπαμπάς Πέσιτς) κάνει τις καλοκαιρινές διακοπές του στην Κυλλήνη!
Ως προπονητής της (Σταχτοπούτας στην Ευρωλίγκα και υπαγόμενης ευθέως στο FC Bayern Munich),γερμανικής ομάδας ο Πέσιτς ξέρει ότι δεν μπορεί να επαναλάβει το κατόρθωμα της Μπαρτσελόνα, αλλά τουλάχιστον είναι αξιοπρεπώς παρών του στην κορυφαία μπασκετική διοργάνωση και μπορεί κιόλας να καλλιεργεί την οποία ματαιοδοξία του ως ο τελευταίος των Μοϊκανών της προηγούμενης γενιάς προπονητών σε αυτήν!
Έχει τη σημασία του αυτό, διότι ο Ιβκοβιτς (μετά την αποχώρηση του από τον πάγκο της Εθνικής Σερβίας) ασχολείται πια με τα περιστέρια του, ο Μάλκοβιτς επίσης δεν έχει δουλειά αυτή την εποχή, ο Ρενέσες βρίσκεται στον πάγκο της Καχασόλ Σεβίλλης, που δεν αγωνίζεται στην Ευρώπη και ο Ιωαννίδης (τον οποίο ο Πέσιτς αντιμετώπισε ως προπονητής της Αλμπα Βερολίνου τη σεζόν 1997-98, στο δρόμο της ΑΕΚ προς το Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης) είναι βουλευτής!
Βεβαίως υπάρχουν ο Βουγιόσεβιτς, ο Σκαριόλο και κυρίως ο Ομπράντοβιτς οι οποίοι είναι μόνιμοι θαμώνες της Ευρωλίγκας, αλλά ενώ ο Ντούσκο γεννήθηκε το 1959, ο Ζέλικο το 1960 και ο Σέρτζιο το 1961, ο Πέσιτς περπατάει στα 65 του!
Εκτός από σιτεμένος, αλλά ακμαίος και θαλερός, ο επονομαζόμενος "Doctor" είναι επίσης και ένας "Μίδας" του μπάσκετ, υπό την έννοια πως ό,τι πιάνει συνήθως γίνεται χρυσάφι. Ακόμη και στις πολλές περιπτώσεις που ήταν αουτσάιντερ και κανείς δεν τον λογάριαζε, ο (γεννημένος στις 28 Αυγούστου του 1949 στο Νόβισαντ) προπονητής διέψευσε τις προβλέψεις και ως εκ τούτου ξεπέρασε τις προσδοκίες!
Συνολικά στη μακρά (αρχής γενομένης από το 1982) καριέρα του ως προπονητής σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, ο αναπληρωματικός ως παίκτης στην πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1979, Μπόσνα Σαράγεβο, έχει κατακτήσει 18 τίτλους:, που όλοι τους είναι ένας κι ένας, κάποιοι δε από δαύτους συνιστούν αποκλειστικότητα και ένα ανεκτίμητο παράσημο στο πέτο του: αυτό το πέτο, στο οποίο παρεμπιπτόντως φόρεσε μια διαφημιστική κορδέλα με το σήμα μπίρας «Veltins» στο Ευρωμπάσκετ του 1993!
Το εννοώ αυτό που έγραψα για αποκλειστικότητες και ανεκτίμητα παράσημα, διότι ο Πέσιτς είναι ο μοναδικός προπονητής στον κόσμο ο οποίος έχει κατακτήσει τον τίτλο σε Ευρωμπάσκετ παίδων, εφήβων και ανδρών και σε Μουντομπάσκετ εφήβων και ανδρών και μάλιστα με τρεις διαφορετικές εθνικές ομάδες: της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας (με μεγαλύτερο παράσημο την περιβόητη «Κουκοτσιάδα» στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εφήβων του 1987 στο Μπόρμιο), της Γερμανίας (χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 1993) και του. υπολοίπου της Γιουγκοσλαβίας (Σερβοι και Μαυροβούνιοι) στο Μουντομπάσκετ του 2002, που μάλιστα παραμένει στοιχειωμένος
Πέραν αυτού ο Σέρβος γητευτής των τίτλων έχει να επιδείξει και άλλα σπουδαία επιτεύγματα: τον μοναδικό ευρωπαϊκό τίτλο γερμανικής ομάδας (Κύπελλο Κόρατς με την Αλμπα Βερολίνου), τον εξορκισμό της κατάρας που έδερνε την Μπαρτσελόνα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (2003), την κατάκτηση του τίτλου του Κυπέλλου Πρωταθλητριών τόσο ως παίκτης (με τη θρυλική Μπόσνα το 1979) όσο και ως προπονητής (με την Μπαρτσελόνα το 2003), την κατάκτηση του γερμανικού πρωταθλήματος με δύο διαφορετικές ομάδες (Αλμπα και Κολωνία), το triple crown με τους «μπλάου γκράνα», το χρυσό repeat με τη Γιουγκοσλαβία (Ευρωμπάσκετ 2001, Μουντομπάσκετ 2002).
Συν τοις άλλοις πιστώνεται με μερικές ακόμη ξεχωριστές στιγμές ή επιτυχίες, ανεξαρτήτως των τίτλων: κοουτσάρησε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της τελευταίας εικοσαετίας (Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ντίβατς, Τζόρτζεβιτς, Ράτζα, Μποντιρόγκα, Γιασικεβίτσιους, Φούτσκα, Ναβάρο, Σρεμπφ, Βελπ, Μπλαμπ, Γκναντ, Κοχ κοκ), συνταίριαξε στην Μπαρτσελόνα τον Μποντιρόγκα, τον Γιασικεβίτσιους και τον Ναβάρο, όρισε αρχηγό της Μπαρτσελόνα έναν Μαδριλένο (Ντε λα Φουέντε), τόλμησε να παίξει με (δίδυμους πύργους) Ντουένιας-Φέμερλινγκ στον τελικό του Φάιναλ Φορ του 2003 με την Μπενετόν (του Μεσίνα), κοουτσάρησε σε δυο ομάδες τον γιο του, έγινε μόλις ο δεύτερος (με διαφορά μόλις 24 ωρών από τον Αργεντινό Ρούμπεν Μανιάνο, που τους πήρε την παρθενιά) προπονητής ο οποίος δάμασε το ΝΒΑ, έσπασε και μάλιστα στο ΟΑΚΑ το σερί 20-0 που έτρεχε ο Παναθηναϊκός το 1999!
Είναι ακόμη ένας προπονητής ο οποίος:
. Σε όλη την καριέρα του επιμένει ότι «εγώ κοουτσάρω παίκτες, όχι συστήματα" (άποψη την οποία αργότερα ενστερνίστηκε και ο Μαρτσέλο Λίπι)
. Αντί για συγχαρητήρια μετά από μια πρόκριση σε τελικό Ευρωλίγκας μπήκε στα αποδυτήρια και πέταξε μια κινηματογραφική ατάκα («Manana dia Nuevo», αύριο είναι μια άλλη μέρα, από το «όσα παίρνει ο άνεμος»)
Ενώ αποβλήθηκε από διαιτητή και μάλιστα Έλληνα (τον Νίκο Καρούση στις 21 Αυγούστου του 2001, Γιουγκοσλαβία-Λιθουανία στο Τουρνουά Ακρόπολις) έμεινε όρθιος μπροστά από τον πάγκο του επί δύο λεπτά σε ένδειξη διαμαρτυρίας
. έδιωξε παίκτη στο ημίχρονο ενός αγώνα και δη ημιτελικού του Μουντομπάσκετ του 2002, στην Ιντιανάπλις )με τη Νέα Ζηλανδία κι ενώ οι Γιουγκοσλάβοι βρίσκονταν στο -14) επειδή έτρωγε μπανάνα στα αποδυτήρια (Ραντμάνοβιτς)
. έκανε τον Ιωαννίδη να καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι και να κραδαίνει με υπερηφάνεια τα σχετικά αποκόμματα των εφημερίδων όταν (μετά το sweep που υπέστη ως προπονητής της Αλμπα στα πλέιοφς της Ευρωλίγκας, τη σεζόν 12997-98), είπε ότι «η ΑΕΚ παίζει αυτή τη στιγμή το πιο αποτελεσματικό και ουσιαστικό μπάσκετ στην Ευρώπη»
Η προηγούμενη συνάντηση δυο εν δυνάμει πρωταθλητών Ευρώπης στα δυο δημοφιλέστερα σπορ συντελέστηκε τη σεζόν 2009-10, όταν στο Top 16 της Ευρωλίγκας αναμετρήθηκαν ο πρωταθλητής της Ευρωλίγκας στο Βερολίνο, με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας) Παναθηναϊκός με τη νικήτρια του UEFA Champions League (στον τελικό της Ρώμης με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Οι "μπλάου γκράνα" επικράτησαν και στα δυο ματς (με 81-73 στη Βαρκελώνη και με 70-67 στο ΟΑΚΑ) και όχι μονάχα προκρίθηκαν, αλλά διήνυσαν όλο το δρόμο έως την κορυφή, νικώντας στον τελικό του Φάιναλ Φορ, στο Παρίσι, τον Ολυμπιακό!
Παρεμπιπτόντως ένα τέτοιο συναπάντημα (στο πλαίσιο των ελληνικών δράσεων) θα μπορούσε να συμβεί και τις σεζόν 2000-01, 2002-2003 και 2011-12, αλλά καμιά από αυτές τις περιόδους δεν έτυχε να αναμετρηθούν ο Παναθηναϊκός με τη Ρεάλ Μαδρίτης και με την Μπαρτσελόνα.
Ήλθε λοιπόν ξανά το πλήρωμα του χρόνου -στην εφετινή σεζόν- για να τεθούν αντιμέτωποι δυο ομόλογοι ως πρωταθλητές Ευρώπης, οι μεν στο ποδόσφαιρο, οι δε στο μπάσκετ, μάλιστα αμφότεροι αναρριχήθηκαν στους (διαφορετικούς) θρόνους τους στην ίδια πόλη, με διαφορά 13 ημερών! Προηγήθηκε ο Ολυμπιακός την Κυριακή 12 Μαΐου στην O2 Arena του Λονδίνου, κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης και ακολούθησε η Μπάγερν Μονάχου το Σάββατο, 25 Μαΐου, με αντίπαλο την Μπορούσια Ντόρτμουντ, στο Γουέμπλεϊ!
Τούτου δοθέντος, όπως θα έλεγε και ο Χάμπφρεϊ Μπόγκαρτ (από την κλασική ατάκα στην "Καζαμπλάνκα"),we 'll always have... London"!
Εκτός από το Λονδίνο οι δυο ομάδες θα μπορούσαν επίσης να... μοιραστούν στους καθ' όλα αντίθετους μπασκετικούς βίους τους, τον Σβέτισλαβ Πέσιτς, αλλά παραδόξως (για την αποδεδειγμένη κλάση, τη ροπή του προς την επιτυχία, την εθνικότητα και τα κατά καιρούς φημολογούμενα φλερτ του με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό) ο Σέρβος προπονητής δεν ήρθε ποτέ στα μέρη μας για δουλειά. Την αγαπά πάντως την Ελλάδα και την έχει στο κάδρο του, αφενός λόγω του γιου του, Μάρκο, ο οποίος έπαιξε στον Ηρακλή τη σεζόν 1999-2000 και αφετέρου επειδή συχνά (ο μπαμπάς Πέσιτς) κάνει τις καλοκαιρινές διακοπές του στην Κυλλήνη!
Ως προπονητής της (Σταχτοπούτας στην Ευρωλίγκα και υπαγόμενης ευθέως στο FC Bayern Munich),γερμανικής ομάδας ο Πέσιτς ξέρει ότι δεν μπορεί να επαναλάβει το κατόρθωμα της Μπαρτσελόνα, αλλά τουλάχιστον είναι αξιοπρεπώς παρών του στην κορυφαία μπασκετική διοργάνωση και μπορεί κιόλας να καλλιεργεί την οποία ματαιοδοξία του ως ο τελευταίος των Μοϊκανών της προηγούμενης γενιάς προπονητών σε αυτήν!
Έχει τη σημασία του αυτό, διότι ο Ιβκοβιτς (μετά την αποχώρηση του από τον πάγκο της Εθνικής Σερβίας) ασχολείται πια με τα περιστέρια του, ο Μάλκοβιτς επίσης δεν έχει δουλειά αυτή την εποχή, ο Ρενέσες βρίσκεται στον πάγκο της Καχασόλ Σεβίλλης, που δεν αγωνίζεται στην Ευρώπη και ο Ιωαννίδης (τον οποίο ο Πέσιτς αντιμετώπισε ως προπονητής της Αλμπα Βερολίνου τη σεζόν 1997-98, στο δρόμο της ΑΕΚ προς το Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης) είναι βουλευτής!
Βεβαίως υπάρχουν ο Βουγιόσεβιτς, ο Σκαριόλο και κυρίως ο Ομπράντοβιτς οι οποίοι είναι μόνιμοι θαμώνες της Ευρωλίγκας, αλλά ενώ ο Ντούσκο γεννήθηκε το 1959, ο Ζέλικο το 1960 και ο Σέρτζιο το 1961, ο Πέσιτς περπατάει στα 65 του!
Εκτός από σιτεμένος, αλλά ακμαίος και θαλερός, ο επονομαζόμενος "Doctor" είναι επίσης και ένας "Μίδας" του μπάσκετ, υπό την έννοια πως ό,τι πιάνει συνήθως γίνεται χρυσάφι. Ακόμη και στις πολλές περιπτώσεις που ήταν αουτσάιντερ και κανείς δεν τον λογάριαζε, ο (γεννημένος στις 28 Αυγούστου του 1949 στο Νόβισαντ) προπονητής διέψευσε τις προβλέψεις και ως εκ τούτου ξεπέρασε τις προσδοκίες!
Συνολικά στη μακρά (αρχής γενομένης από το 1982) καριέρα του ως προπονητής σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, ο αναπληρωματικός ως παίκτης στην πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1979, Μπόσνα Σαράγεβο, έχει κατακτήσει 18 τίτλους:, που όλοι τους είναι ένας κι ένας, κάποιοι δε από δαύτους συνιστούν αποκλειστικότητα και ένα ανεκτίμητο παράσημο στο πέτο του: αυτό το πέτο, στο οποίο παρεμπιπτόντως φόρεσε μια διαφημιστική κορδέλα με το σήμα μπίρας «Veltins» στο Ευρωμπάσκετ του 1993!
Το εννοώ αυτό που έγραψα για αποκλειστικότητες και ανεκτίμητα παράσημα, διότι ο Πέσιτς είναι ο μοναδικός προπονητής στον κόσμο ο οποίος έχει κατακτήσει τον τίτλο σε Ευρωμπάσκετ παίδων, εφήβων και ανδρών και σε Μουντομπάσκετ εφήβων και ανδρών και μάλιστα με τρεις διαφορετικές εθνικές ομάδες: της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας (με μεγαλύτερο παράσημο την περιβόητη «Κουκοτσιάδα» στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εφήβων του 1987 στο Μπόρμιο), της Γερμανίας (χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 1993) και του. υπολοίπου της Γιουγκοσλαβίας (Σερβοι και Μαυροβούνιοι) στο Μουντομπάσκετ του 2002, που μάλιστα παραμένει στοιχειωμένος
Πέραν αυτού ο Σέρβος γητευτής των τίτλων έχει να επιδείξει και άλλα σπουδαία επιτεύγματα: τον μοναδικό ευρωπαϊκό τίτλο γερμανικής ομάδας (Κύπελλο Κόρατς με την Αλμπα Βερολίνου), τον εξορκισμό της κατάρας που έδερνε την Μπαρτσελόνα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (2003), την κατάκτηση του τίτλου του Κυπέλλου Πρωταθλητριών τόσο ως παίκτης (με τη θρυλική Μπόσνα το 1979) όσο και ως προπονητής (με την Μπαρτσελόνα το 2003), την κατάκτηση του γερμανικού πρωταθλήματος με δύο διαφορετικές ομάδες (Αλμπα και Κολωνία), το triple crown με τους «μπλάου γκράνα», το χρυσό repeat με τη Γιουγκοσλαβία (Ευρωμπάσκετ 2001, Μουντομπάσκετ 2002).
Συν τοις άλλοις πιστώνεται με μερικές ακόμη ξεχωριστές στιγμές ή επιτυχίες, ανεξαρτήτως των τίτλων: κοουτσάρησε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της τελευταίας εικοσαετίας (Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ντίβατς, Τζόρτζεβιτς, Ράτζα, Μποντιρόγκα, Γιασικεβίτσιους, Φούτσκα, Ναβάρο, Σρεμπφ, Βελπ, Μπλαμπ, Γκναντ, Κοχ κοκ), συνταίριαξε στην Μπαρτσελόνα τον Μποντιρόγκα, τον Γιασικεβίτσιους και τον Ναβάρο, όρισε αρχηγό της Μπαρτσελόνα έναν Μαδριλένο (Ντε λα Φουέντε), τόλμησε να παίξει με (δίδυμους πύργους) Ντουένιας-Φέμερλινγκ στον τελικό του Φάιναλ Φορ του 2003 με την Μπενετόν (του Μεσίνα), κοουτσάρησε σε δυο ομάδες τον γιο του, έγινε μόλις ο δεύτερος (με διαφορά μόλις 24 ωρών από τον Αργεντινό Ρούμπεν Μανιάνο, που τους πήρε την παρθενιά) προπονητής ο οποίος δάμασε το ΝΒΑ, έσπασε και μάλιστα στο ΟΑΚΑ το σερί 20-0 που έτρεχε ο Παναθηναϊκός το 1999!
Είναι ακόμη ένας προπονητής ο οποίος:
. Σε όλη την καριέρα του επιμένει ότι «εγώ κοουτσάρω παίκτες, όχι συστήματα" (άποψη την οποία αργότερα ενστερνίστηκε και ο Μαρτσέλο Λίπι)
. Αντί για συγχαρητήρια μετά από μια πρόκριση σε τελικό Ευρωλίγκας μπήκε στα αποδυτήρια και πέταξε μια κινηματογραφική ατάκα («Manana dia Nuevo», αύριο είναι μια άλλη μέρα, από το «όσα παίρνει ο άνεμος»)
Ενώ αποβλήθηκε από διαιτητή και μάλιστα Έλληνα (τον Νίκο Καρούση στις 21 Αυγούστου του 2001, Γιουγκοσλαβία-Λιθουανία στο Τουρνουά Ακρόπολις) έμεινε όρθιος μπροστά από τον πάγκο του επί δύο λεπτά σε ένδειξη διαμαρτυρίας
. έδιωξε παίκτη στο ημίχρονο ενός αγώνα και δη ημιτελικού του Μουντομπάσκετ του 2002, στην Ιντιανάπλις )με τη Νέα Ζηλανδία κι ενώ οι Γιουγκοσλάβοι βρίσκονταν στο -14) επειδή έτρωγε μπανάνα στα αποδυτήρια (Ραντμάνοβιτς)
. έκανε τον Ιωαννίδη να καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι και να κραδαίνει με υπερηφάνεια τα σχετικά αποκόμματα των εφημερίδων όταν (μετά το sweep που υπέστη ως προπονητής της Αλμπα στα πλέιοφς της Ευρωλίγκας, τη σεζόν 12997-98), είπε ότι «η ΑΕΚ παίζει αυτή τη στιγμή το πιο αποτελεσματικό και ουσιαστικό μπάσκετ στην Ευρώπη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου