Ο
Ολυμπιακός απέδειξε και με την κίνηση της αγοράς των δικαιωμάτων του
Ρομπέρτο, πως όταν θέλει πολύ ένα ποδοσφαιριστή του, «θα κόψει το κεφάλι
του» αλλά θα τον κρατήσει.
Και βάζω αυτό το «και», διότι πολύ απλά δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό ο Ολυμπιακός. Δεν είναι, δηλαδή, η πρώτη φορά που τα σκάει και που γενικά τα καταφέρνει να κρατήσει ένα παίκτη του, τον οποίο απλά είχε αποκτήσει ως δανεικό.
Με το Μιραλάς το ίδιο πράγμα δεν είχε κάνει; Δεν τον είχε δανεικό από τη Σεντ Ετιέν και πριν καν συμπληρωθεί ένας χρόνος, δηλαδή η λήξη του δανεισμού του, τον είχε αγοράσει από τους Γάλλους; Από τα μισά της σεζόν τον είχε αγοράσει. Και δεν έχει καμία σημασία ότι ένα χρόνο αργότερα τον έδωσε τον Βέλγο στην Έβερτον.
Δεν ήξερε ο Ολυμπιακός όταν έκανε καινούργιο συμβόλαιο στον Κέβιν το καλοκαίρι του 2011, ότι θα έρχονταν οι Άγγλοι το καλοκαίρι του 2012 και θα έσκαγαν σχεδόν 7 εκ. Ευρώ για να τον αγοράσουν. Όπως δεν ξέρει ο Ολυμπιακός και τώρα, που έσκασε αυτός ένα κάρο λεφτά για να αποκτήσει τον Ρομπέρτο, ότι μετά από ένα χρόνο θα έρθει προσφορά όχι με τα υπερδιπλάσια λεφτά, όπως είχε συμβεί με τον Μιραλάς, αλλά έστω στα ίδια λεφτά με όσα έδωσε τώρα στην Ατλέτικο, στον μάνατζερ του Ρονάλντο (Μέντες) κλπ.
Και μη νομίζετε πως η υπόθεση του Μιραλάς ήταν πολύ πιο απλή από αυτή του Ρομπέρτο. Διότι, όντως στην περίπτωση του Ρομπέρτο δεν υπήρχε οψιόν αγοράς (η, τουλάχιστον έτσι ξέρουμε), ενώ στον Μιραλάς υπήρχε συγκεκριμένο ποσό, υπήρχε οψιόν. Όμως, με τον ίδιο τον Ρομπέρτο ο Ολυμπιακός δεν είχε κανένα πρόβλημα να συμφωνήσει για το δικό του συμβόλαιο, ενώ με τον Μιραλάς υπήρξε σκληρή διαπραγμάτευση για το συμβόλαιό του. Άλλωστε, αν θυμάστε είχε υπογράψει τελικά με περισσότερα χρήματα από τα ποσά που είχαν εγγράφως συμφωνηθεί στο δανεισμό του.
Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός αποδεικνύει πως αν πραγματικά θέλει πάρα πολύ ένα παίκτη, μα έτσι, μα αλλιώς, μα αλλιώτικα, μα πασαλιμανιώτικα θα τον κρατήσει. Αρκεί να θέλει, βέβαια, κι ο παίκτης-που εννιά στις δέκα φορές όταν ένας παίκτης φορέσει την ερυθρόλευκη, το θέλει.
Η μία στις 10 είναι ο Γιάγια Τουρέ…
Και βάζω αυτό το «και», διότι πολύ απλά δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό ο Ολυμπιακός. Δεν είναι, δηλαδή, η πρώτη φορά που τα σκάει και που γενικά τα καταφέρνει να κρατήσει ένα παίκτη του, τον οποίο απλά είχε αποκτήσει ως δανεικό.
Με το Μιραλάς το ίδιο πράγμα δεν είχε κάνει; Δεν τον είχε δανεικό από τη Σεντ Ετιέν και πριν καν συμπληρωθεί ένας χρόνος, δηλαδή η λήξη του δανεισμού του, τον είχε αγοράσει από τους Γάλλους; Από τα μισά της σεζόν τον είχε αγοράσει. Και δεν έχει καμία σημασία ότι ένα χρόνο αργότερα τον έδωσε τον Βέλγο στην Έβερτον.
Δεν ήξερε ο Ολυμπιακός όταν έκανε καινούργιο συμβόλαιο στον Κέβιν το καλοκαίρι του 2011, ότι θα έρχονταν οι Άγγλοι το καλοκαίρι του 2012 και θα έσκαγαν σχεδόν 7 εκ. Ευρώ για να τον αγοράσουν. Όπως δεν ξέρει ο Ολυμπιακός και τώρα, που έσκασε αυτός ένα κάρο λεφτά για να αποκτήσει τον Ρομπέρτο, ότι μετά από ένα χρόνο θα έρθει προσφορά όχι με τα υπερδιπλάσια λεφτά, όπως είχε συμβεί με τον Μιραλάς, αλλά έστω στα ίδια λεφτά με όσα έδωσε τώρα στην Ατλέτικο, στον μάνατζερ του Ρονάλντο (Μέντες) κλπ.
Και μη νομίζετε πως η υπόθεση του Μιραλάς ήταν πολύ πιο απλή από αυτή του Ρομπέρτο. Διότι, όντως στην περίπτωση του Ρομπέρτο δεν υπήρχε οψιόν αγοράς (η, τουλάχιστον έτσι ξέρουμε), ενώ στον Μιραλάς υπήρχε συγκεκριμένο ποσό, υπήρχε οψιόν. Όμως, με τον ίδιο τον Ρομπέρτο ο Ολυμπιακός δεν είχε κανένα πρόβλημα να συμφωνήσει για το δικό του συμβόλαιο, ενώ με τον Μιραλάς υπήρξε σκληρή διαπραγμάτευση για το συμβόλαιό του. Άλλωστε, αν θυμάστε είχε υπογράψει τελικά με περισσότερα χρήματα από τα ποσά που είχαν εγγράφως συμφωνηθεί στο δανεισμό του.
Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός αποδεικνύει πως αν πραγματικά θέλει πάρα πολύ ένα παίκτη, μα έτσι, μα αλλιώς, μα αλλιώτικα, μα πασαλιμανιώτικα θα τον κρατήσει. Αρκεί να θέλει, βέβαια, κι ο παίκτης-που εννιά στις δέκα φορές όταν ένας παίκτης φορέσει την ερυθρόλευκη, το θέλει.
Η μία στις 10 είναι ο Γιάγια Τουρέ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου