Οι ερυθρόλευκοι θα φέρουν μαζί τους στην Αθήνα την κόπωση από τα πολλά ταξίδια, παράγοντας που καλείται να διαχειριστεί μαεστρικά το τεχνικό τιμ-ήδη κόπηκε κάθε φιλικό για το προσεχές δεκαήμερο-αλλά θα φέρουν και την αυτοπεποίθηση από την ικανότητά τους αφενός μεν να παίξουν στα ίσα τις δύο πρώτες της περσινής Πρέμιερ Λιγκ, αφετέρου δε να κατανικήσουν τη Μίλαν. Κι ειδικότερα θα φέρουν μαζί τους στην Αθήνα και κάποιους παίκτες που αποτέλεσαν αποκάλυψη, τουλάχιστον για τον πολύ κόσμο, αφού όσοι τους είχαν παρατηρήσει ήξεραν κάτι παραπάνω.
Όταν σχολίαζα εδώ στο gazzetta για το Διαμαντάκο στις 12 Ιουλίου, ότι «αν τον έκανε μεταγραφή ο Ολυμπιακός θα βλέπατε πως θα ασχολούμασταν μαζί του» κι εξηγούσα γιατί λήφθηκε η απόφαση προώθησής του στην πρώτη ομάδα, είχα αντιμετωπιστεί έως και με ειρωνεία. Όμως, το παιδί, παιχνίδι με παιχνίδι εξελίσσεται και σε πιο πολύτιμο κυνηγό.
Τα τρία γκολ που έβαλε στο τουρνουά ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο. Έχει τη δυνατότητα να παίρνει καλές θέσεις κι από εκεί και πέρα, με την εμπειρία θα κάνει και καλύτερα τελειώματα. Αλλά είναι και μεγάλος μαχητής-φορ. Χάρη στην επιμονή του έγινε εκείνη η εντυπωσιακή φάση με το γκολ του Τσόρι, που ακυρώθηκε ως (οριακό) οφσάϊντ στο πρώτο λεπτό, ενώ κι άλλες φορές έκλεψε μπάλες και γενικά κινήθηκε όπως πρέπει να κινείται ένας σύγχρονος κεντρικός κυνηγός.
Τώρα, οφείλει συνεχώς να μαθαίνει: Στη φάση που ζήτησε πέναλτι-δεν ήταν-έπρεπε να σουτάρει πιο έγκαιρα, ενώ φαντάζομαι πως στη φάση του 2-1 κατάλαβε ότι πρέπει να κόψει, όπως έχω γράψει κι άλλη φορά, τα εξεζητημένα-από δικό του πούλημα της μπάλας βγήκε η επίθεση της Σίτι για το πέναλτι… Νομίζω, παρεμπιπτόντως, πως ήταν τραβηγμένη η απόφαση, αλλά ο Σίλβα έπεσε ωραία-κι ο Μανωλάς, όμως, χθες δεν είχε τη συγκέντρωση άλλων αγώνων. Η, μάλλον την βρήκε μετά το πέναλτι, λες και αφυπνίστηκε.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν κατάλαβα γιατί ο Μίτσελ έβγαλε το Διαμαντάκο αμέσως μετά το δεύτερό του γκολ-αλλά υπάρχει πάνω απ΄όλα respect στον μίστερ, που δείχνει έτοιμος να φτιάξει πάλι μία ομάδα υψηλού επιπέδου, παρά τις τόσες πολλές, και φέτος, αλλαγές στην ενδεκάδα και στο ρόστερ.
Η συγκυρία, όμως, με τις μεταγραφές των κυνηγών που δεν έχουν ακόμη γίνει (συν το σίριαλ του Πουλίδο, που σημειωτέον έχει υπογράψει συμβόλαιο εδώ και δύο μήνες), έχει βοηθήσει ακριβώς στο να αναδειχθούν αυτές οι «αποκαλύψεις». Μία του Διαμαντάκου. Και μία άλλη του Γκαζαριάν, για τον οποίο όταν αποκτήθηκε, στις 10 Ιουνίου, επισήμανα σε τούτο το blog ότι είναι ένας πραγματικά καλός επιθετικός.
Ο Αρμένιος όσο παίρνει «αέρα» βγάζει ωραία πράγματα στο παιχνίδι του από θέση έξω αριστερά. Μετά το δοκάρι (με το υπέροχο σουτ) με τη Λίβερπουλ, τώρα είχε άξοχη ασίστ στο 2-2, εκπληκτική πάσα αργότερα στον Ντοσεβί, άλλες καλές πλαγιοκοπήσεις και επίσης βοήθειες στον μπακ (Μαζουακού)-το Γαλλάκι ανέβηκε λίγο, αμυντικά, στο β΄ημίχρονο, αλλά όπως αποδεικνύεται ναι μεν είναι μεγάλο ταλέντο, όμως ακόμη θέλει πολλή δουλειά για τέτοια μεγάλα παιχνίδια επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ.
Για τον Σάμαρη και τον Αβραάμ, που είναι μεγάλες μονάδες, παραπέμπω απλά στα σχόλιά μου των τελευταίων ημερών…
Και κάτι για το Σαβιόλα: ξέρουμε πια τι μπορούμε να περιμένουμε-αυτές τις τρεις καλές στιγμές του σε κάθε ημίχρονο που παίζει. Είναι όντως λίγες, αλλά είναι και…γκολ. Αυτή την στιγμή, χωρίς τις επόμενες μεταγραφές και χωρίς να ξέρουμε τι θα προσφέρουν, νομίζω ότι η κλάση του Αργεντίνου εξακολουθεί να χρειάζεται...
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου