Η
διακοπή του πρωταθλήματος είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνουμε
μία ανάλυση για τα όσα έχουμε δει από τον ΠΑΟΚ μέχρι σήμερα. Τα δείγματα
είναι αρκετά πλέον και νομίζω πως δεν μπορεί να υπάρχει μεγάλη απόκλιση
όσον αφορά στο τι θα δούμε στο μέλλον.
Αυτή τη στιγμή είμαστε πρώτοι στον βαθμολογικό πίνακα του πρωταθλήματος γιατί έχουμε εκμεταλλευτεί σε μεγάλο βαθμό το επιθετικό πνεύμα που έχει επιβάλλει ο Άγγελος Αναστασιάδης.
Είμαστε μία ομάδα ικανή να πνίξει τον αντίπαλο, να τον κάνει να παραδοθεί και να παρακαλά να τελειώσει το παιχνίδι και αυτό συμβαίνει μονίμως όταν προηγούμαστε στο σκορ.
Η λογική είναι απλή. Ο ΠΑΟΚ ρισκάρει με τα μπακ πολύ ψηλά, έχει τρεις χαφ που τρέχουν ακατάπαυστα, έναν εξτρέμ που εκτελεί και δημιουργεί και έναν φορ που έχει έξι γκολ σε μόλις δεκατρείς τελικές προσπάθειες. Ποσοστό εξωπραγματικό είναι η αλήθεια.
Αυτή η προσέγγιση έχει δώσει λύση στην πίεση που ασκείται στα στόπερ, αφού ελάχιστες ομάδες εντός των συνόρων μπορούν να ξεπεράσουν την πίεση του ΠΑΟΚ στα δύο τρίτα. Άρα Μιγκέλ Βίτορ και Κατσικάς έβγαλαν τα παιχνίδια μέχρι σήμερα χωρίς σημαντικά προβλήματα που να δημιουργήσουν αρνητικό κλίμα για αυτούς.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσέγγιση του ΠΑΟΚ όταν δέχεται πρώτος γκολ. Σε επτά αγώνες που συνέβη αυτό δεν κέρδισε κανέναν. Μα κανέναν.
Η ουσία είναι πως η ομάδα αντιδρά παρανοϊκά όταν θα δεχτεί γκολ. Η αρχική τεράστια πίεση που ασκείται, με το που θα δεχτεί το γκολ γίνεται ακόμη μεγαλύτερη με τεράστια σημάδια αφέλειας και έλλειψης ισορροπίας. Είναι αλήθεια πως αυτή η αντίδραση είναι ένα δείγμα πως ως καινούργια ομάδα δεν είναι έτοιμη αλλά και ένα δείγμα πως λείπουν χαρακτηριστικά.
Αυτές οι δύο εβδομάδες νομίζω είναι οι κατάλληλες για να δουλευτεί το συγκεκριμένο στοιχείο. Το πώς η ομάδα θα λειτουργήσει στη στραβή. Δεν υπάρχει άλλωστε η δυνατότητα για μεγαλύτερα ρίσκα, ήδη υπάρχουν αρκετά.
Σε επίπεδο ατομικό, είναι σαφές πως οι πέντε από τις επτά γκέλες του ΠΑΟΚ έγιναν στα πέντε παιχνίδια που δεν έπαιζε ο Μακ. Ο Σλοβάκος είναι ο μοναδικός εξτρέμ που διαθέτει ο ΠΑΟΚ και τα στοιχεία του όταν λείπει τα ψάχνουμε με το κιάλι. Είναι η απάντηση στην βλακεία του καλοκαιριού όταν ο ΠΑΟΚ αποχαιρέτησε τέσσερις εξτρέμ – Στοχ, Λούκας, Ολίσε, Γεωργιάδη – και πήρε μόνο τον Μακ. Όποτε το θυμάμαι, βγαίνω από τα ρούχα μου και εκνευρίζομαι ακόμη περισσότερο που δεν έχουμε στρατηγικά εντάξει ακόμη στη πρώτη ομάδα έναν εκ των Πόζογλου, Δεληγιαννίδη. Διεθνείς και οι δύο, κανονικοί εξτρέμ, με μεγάλα κενά ακόμη στο παιχνίδι τους αλλά άμα δεν ενταχθούν στην ομάδα δεν θα βελτιωθούν ποτέ.
Εξτρέμ λογίζεται και ο Σαλπιγγίδης, ο οποίος είναι σαφές πως πρέπει να τύχει διαφορετικής διαχείρισης. Με καμιά δώδεκα – δεκατρείς σεζόν πάνω από πενήντα συμμετοχές, έχοντας πέρυσι 62 συνολικά και έχοντας βαδίσει πλέον το 34ο έτος της ηλικίας του, είναι αστείο να μην αντιλαμβάνεται κανένας πως πρέπει να μην αποτελεί τόσο ισχυρή σταθερά στην ομάδα. Το μόνο που καταφέρνει και ο Αναστασιάδης αλλά και ο ίδιος είναι να στρέψουν μεγαλύτερο κομμάτι της κερκίδας εναντίον κυρίως του παίκτη σε αυτή την περίοδο, χωρίς να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να στραφεί αυτή κατά του προπονητή αν στραβώσουν τα αποτελέσματα.
Σημαντικό δημιουργικό πρόβλημα αντιμετώπισε ο ΠΑΟΚ και στις απουσίες του Ρατς, αφού και στη Κρήτη που έγινε νωρίς αλλαγή και εναντίον του Παναθηναϊκού φάνηκε ξεκάθαρα πως τα ποιοτικά ανεβάσματα του Ρουμάνου είναι απαραίτητα. Και όταν δεν υπάρχει Ρατς και Μακ, ακυρώνεται η αριστερή πλευρά, ενώ η δεξιά με την επιλογή της τριάδας Κίτσιου, Τζανδάρη και Σαλπιγγίδη μόνο με θαύμα μπορεί να διασπάσει οργανωμένη άμυνα. Στο τελευταίο παιχνίδι που ο ΠΑΟΚ έπαιξε έτσι, ο Κλάους δεν έκανε τελική προσπάθεια. Δείγμα που δεν χρειάζεται να αναλύσω παραπάνω.
Κάνοντας ένα γενικό σχόλιο, είναι σαφές πως ο ΠΑΟΚ χτίζει μία ομάδα με έναν επιθετικό σωστό χαρακτήρα που είναι έργο Αναστασιάδη, όμως ακόμη δεν έχει τα εργαλεία και τα εναλλακτικά πλάνα για να μη μπάζει αυτό.
Για να εξελιχθεί το πράγμα θέλει στοχευμένεςς κινήσεις στις μεταγραφές, λίγες και καλές και πίστη στο πλάνο.
Αν αρχίσει ο ΠΑΟΚ να αμφιταλαντεύεται, τότε θα κάνει πάλι πισωγύρισμα. Και πραγματικά στη φάση που βρίσκεται, δεν υπάρχει κανένας λόγος να το πράξει αυτό.
Αυτή τη στιγμή είμαστε πρώτοι στον βαθμολογικό πίνακα του πρωταθλήματος γιατί έχουμε εκμεταλλευτεί σε μεγάλο βαθμό το επιθετικό πνεύμα που έχει επιβάλλει ο Άγγελος Αναστασιάδης.
Είμαστε μία ομάδα ικανή να πνίξει τον αντίπαλο, να τον κάνει να παραδοθεί και να παρακαλά να τελειώσει το παιχνίδι και αυτό συμβαίνει μονίμως όταν προηγούμαστε στο σκορ.
Η λογική είναι απλή. Ο ΠΑΟΚ ρισκάρει με τα μπακ πολύ ψηλά, έχει τρεις χαφ που τρέχουν ακατάπαυστα, έναν εξτρέμ που εκτελεί και δημιουργεί και έναν φορ που έχει έξι γκολ σε μόλις δεκατρείς τελικές προσπάθειες. Ποσοστό εξωπραγματικό είναι η αλήθεια.
Αυτή η προσέγγιση έχει δώσει λύση στην πίεση που ασκείται στα στόπερ, αφού ελάχιστες ομάδες εντός των συνόρων μπορούν να ξεπεράσουν την πίεση του ΠΑΟΚ στα δύο τρίτα. Άρα Μιγκέλ Βίτορ και Κατσικάς έβγαλαν τα παιχνίδια μέχρι σήμερα χωρίς σημαντικά προβλήματα που να δημιουργήσουν αρνητικό κλίμα για αυτούς.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσέγγιση του ΠΑΟΚ όταν δέχεται πρώτος γκολ. Σε επτά αγώνες που συνέβη αυτό δεν κέρδισε κανέναν. Μα κανέναν.
Η ουσία είναι πως η ομάδα αντιδρά παρανοϊκά όταν θα δεχτεί γκολ. Η αρχική τεράστια πίεση που ασκείται, με το που θα δεχτεί το γκολ γίνεται ακόμη μεγαλύτερη με τεράστια σημάδια αφέλειας και έλλειψης ισορροπίας. Είναι αλήθεια πως αυτή η αντίδραση είναι ένα δείγμα πως ως καινούργια ομάδα δεν είναι έτοιμη αλλά και ένα δείγμα πως λείπουν χαρακτηριστικά.
Αυτές οι δύο εβδομάδες νομίζω είναι οι κατάλληλες για να δουλευτεί το συγκεκριμένο στοιχείο. Το πώς η ομάδα θα λειτουργήσει στη στραβή. Δεν υπάρχει άλλωστε η δυνατότητα για μεγαλύτερα ρίσκα, ήδη υπάρχουν αρκετά.
Σε επίπεδο ατομικό, είναι σαφές πως οι πέντε από τις επτά γκέλες του ΠΑΟΚ έγιναν στα πέντε παιχνίδια που δεν έπαιζε ο Μακ. Ο Σλοβάκος είναι ο μοναδικός εξτρέμ που διαθέτει ο ΠΑΟΚ και τα στοιχεία του όταν λείπει τα ψάχνουμε με το κιάλι. Είναι η απάντηση στην βλακεία του καλοκαιριού όταν ο ΠΑΟΚ αποχαιρέτησε τέσσερις εξτρέμ – Στοχ, Λούκας, Ολίσε, Γεωργιάδη – και πήρε μόνο τον Μακ. Όποτε το θυμάμαι, βγαίνω από τα ρούχα μου και εκνευρίζομαι ακόμη περισσότερο που δεν έχουμε στρατηγικά εντάξει ακόμη στη πρώτη ομάδα έναν εκ των Πόζογλου, Δεληγιαννίδη. Διεθνείς και οι δύο, κανονικοί εξτρέμ, με μεγάλα κενά ακόμη στο παιχνίδι τους αλλά άμα δεν ενταχθούν στην ομάδα δεν θα βελτιωθούν ποτέ.
Εξτρέμ λογίζεται και ο Σαλπιγγίδης, ο οποίος είναι σαφές πως πρέπει να τύχει διαφορετικής διαχείρισης. Με καμιά δώδεκα – δεκατρείς σεζόν πάνω από πενήντα συμμετοχές, έχοντας πέρυσι 62 συνολικά και έχοντας βαδίσει πλέον το 34ο έτος της ηλικίας του, είναι αστείο να μην αντιλαμβάνεται κανένας πως πρέπει να μην αποτελεί τόσο ισχυρή σταθερά στην ομάδα. Το μόνο που καταφέρνει και ο Αναστασιάδης αλλά και ο ίδιος είναι να στρέψουν μεγαλύτερο κομμάτι της κερκίδας εναντίον κυρίως του παίκτη σε αυτή την περίοδο, χωρίς να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να στραφεί αυτή κατά του προπονητή αν στραβώσουν τα αποτελέσματα.
Σημαντικό δημιουργικό πρόβλημα αντιμετώπισε ο ΠΑΟΚ και στις απουσίες του Ρατς, αφού και στη Κρήτη που έγινε νωρίς αλλαγή και εναντίον του Παναθηναϊκού φάνηκε ξεκάθαρα πως τα ποιοτικά ανεβάσματα του Ρουμάνου είναι απαραίτητα. Και όταν δεν υπάρχει Ρατς και Μακ, ακυρώνεται η αριστερή πλευρά, ενώ η δεξιά με την επιλογή της τριάδας Κίτσιου, Τζανδάρη και Σαλπιγγίδη μόνο με θαύμα μπορεί να διασπάσει οργανωμένη άμυνα. Στο τελευταίο παιχνίδι που ο ΠΑΟΚ έπαιξε έτσι, ο Κλάους δεν έκανε τελική προσπάθεια. Δείγμα που δεν χρειάζεται να αναλύσω παραπάνω.
Κάνοντας ένα γενικό σχόλιο, είναι σαφές πως ο ΠΑΟΚ χτίζει μία ομάδα με έναν επιθετικό σωστό χαρακτήρα που είναι έργο Αναστασιάδη, όμως ακόμη δεν έχει τα εργαλεία και τα εναλλακτικά πλάνα για να μη μπάζει αυτό.
Για να εξελιχθεί το πράγμα θέλει στοχευμένεςς κινήσεις στις μεταγραφές, λίγες και καλές και πίστη στο πλάνο.
Αν αρχίσει ο ΠΑΟΚ να αμφιταλαντεύεται, τότε θα κάνει πάλι πισωγύρισμα. Και πραγματικά στη φάση που βρίσκεται, δεν υπάρχει κανένας λόγος να το πράξει αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου