Στην
πέμπτη αγωνιστική της Ευρωλίγκας ο Ολυμπιακός υποδέχεται την Γαλατασαράι
και ο Βασίλης Σκουντής αναλύει τα (εντυπωσιακά) νούμερα του Σπανούλη
και τα ανακατεύει με εκείνα του Μπράιαντ!
Πρώτα απ' όλα οφείλω να τονίζω (υπενθυμίζοντας το κιόλας από ένα περυσινό άρθρο μου στο www.gazzetta. gr)
ότι μπορεί η Γαλατασαράι να μην είναι η ομάδα που θα ιντριγκάρει τον
Ολυμπιακό, όσο η Αναντολού Εφές (του Ιβκοβιτς, του Αγγέλου και του
Περπέρογλου) ή η Φενέρμπαχτσε/ Ούλκερ (του βιωματικού αντιπάλου,
Ομπράντοβιτς), αλλά μονάχα ο Αλέκος Σπανουδάκης μπορεί να βεβαιώσει τι
σημαίνει αυτή η ομάδα στην ιστορία του «Θρύλου»!
Τον έβλεπα κιόλας τη Δευτέρα πριν από τον αγώνα με τα Τρίκαλα να περιφέρει τα 86 χρόνια του, το καμπουριασμένο σαρκίο του, αλλά και την εμβληματική φιγούρα του στους διαδρόμους του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και φαντάζομαι πως απόψε, εφόσον είναι και πάλι εκεί, το μυαλό του θα γυρίσει σε δυο βραδιές, που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη του, αν και πέρασαν κιόλας 54 χρόνια!
Εκείνες οι βραδιές δεν είναι όποιες κι όποιες, αλλά σηματοδοτούν τα εισόδια του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, στην οποία έμελλε να βασιλεύσει τρεις φορές! Στην παρθενική συμμετοχή τους στις διεθνείς διοργανώσεις και δη στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, οι «ερυθρόλευκοι» αντιμετώπισαν τη Γαλατασαράι από την οποία ηττήθηκαν δυο φορές: με 72-41 στις 23 Νοεμβρίου του 1960 στην Κωνσταντινούπολη και με 65-55 μετά από μια εβδομάδα στο ανοικτό γήπεδο στο Πασαλιμάνι, καθώς, όπως έγραψε την επόμενη ημέρα το «Φως των Σπορ», «ο Ολυμπιακός υστερήσας καταφανώς ηττήθη εκ νέου και δεν κατόρθωσε να λάβη την ρεβάνς»!
Το ήτα στο λάβη (που είναι η υποτακτική του ρήματος λαμβάνω) είχε και υπογεγραμμένη, αλλά δεν τη βρίσκω τη... ρουφιάνα στον υπολογιστή μου για να την κοτσάρω και να αποδώσω επακριβώς το πνεύμα και κυρίως το γράμμα του κυρίου Θεόδωρου!
Κλείνω εδώ την ιστορική παρένθεση και επιστρέφω στην πραγματικότητα, την οποία σημαδεύει φύσει και θέσει ο Σπανούλης, είτε για (μεγάλο και προσοδοφόρο) καλό, είτε για (μικρό και εντέλει ανώδυνο μέχρι στιγμής) κακό!
Τις προάλλες στην Κλαϊπέδα, ο Βασίλης πέτυχε ατομικό ρεκόρ πόντων, που συνάμα ήταν η καλύτερη επίδοση Ελληνα παίκτη στη σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας, ενώ χρειάζεται 33 πόντους για να ξεπεράσει τον (άλλοτε σύντροφο του στον Παναθηναϊκό) Μάικ Μπατίστ και να φιγουράρει στην τέταρτη θέση των σκόρερς της διοργάνωσης, από το 2000 και εντεύθεν.
Εχοντας νωπές τις δάφνες της ανακήρυξης του σε MVP του Οκτωβρίου, χρειάζεται ακόμη πέντε ελεύθερες βολές για να αφήσει πίσω του τον Γιάκα Λάκοβιτς και να αναρριχηθεί στην τρίτη θέση αυτής της κατηγορίας και έξι κλεψίματα για να εισέλθει στο Τοp 20...
Ουφ πολλά είναι όλα αυτά: πολλά και καλά, αλλά επειδή «nobody's perfect», που έλεγε και ο Τζόε Μπράουν στην ταινία «Μερικοί το προτιμούν καυτό», έχει κι ελόγου του δυο λόγους να δυσθυμεί και να τα βάζει με τον εαυτό του!
Ποιοί είναι αυτοί οι λόγοι που θίγουν την κατά τ' άλλα δεδομένη στατιστική τελειότητα του; Μέχρι στιγμής ο αρχηγός του Ολυμπιακού έχει μια δυσάρεστη και ανεπιθύμητη πρωτοκαθεδρία: είναι Νο 1 σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα στα λάθη, με είκοσι, δηλαδή πέντε ανά αγώνα (έναντι των 18 του Εστεμπάν Μπατίστα και των 17 του Μίλος Τεόντοσιτς και του Τζερόμ Ντάισον της Σάσαρι) ενώ στον αντίποδα έχει να επιδείξει μέσο όρο 19.5 πόντους, 3.3 ριμπάουντ, 4.5 ασίστ και 7 κερδισμένα φάουλ, σε 33 λεπτά συμμετοχής!
Ολα αυτά τα νούμερα είναι τα καλύτερα και σε ό,τι αφορά στα λάθη το χειρότερο της καριέρας του (με τον Παναθηναϊκό και με τον Ολυμπιακό) στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση: ο μέσος όρος του στις προηγούμενες εννέα συμμετοχές του στην Ευρωλίγκα είναι 13.7 πόντοι, δυο ριμπάουντ, τέσσερις ασίστ και τρία λάθη.
Βεβαίως τα λάθη δικαιολογούνται και πάντως έχουν ως έρεισμα τις πολλές κατοχές της μπάλας και την πίεση που υφίσταται σε κάθε ματς, όντας ο «Go-to-guy» του Ολυμπιακού. Απλώς δεν θα ήθελε επ' ουδενί να ξαναζήσει -σε άλλο επίπεδο βεβαίως-τις στιγμές της σεζόν 2006-07 που οι Αμερικανοί τον αποκάλεσαν «Τhe turnover machine», επειδή έκανε συχνά λάθη και στη τελική σούμα έβγαλε 29 σε 31 αγώνες (0.9, ε, δεν ήταν και πολλά ρε αδερφέ), έναντι των 28 ασίστ και των 85 πόντων του.
Ως πολύ ανταγωνιστικός, αποφασιστικός, αποτελεσματικός και τελειομανής, νομίζω ότι ο V-Span θα τσατίζεται για τα λάθη και επίσης θα στραβομουτσουνιάζει, κοιτώντας και τα εφετινά ποσοστά ευστοχίας του στα δίποντα (38.5% με 10/26) και στις ελεύθερες βολές (65.5% με 19/29), ενώ από τα 6μ.75 εμφανίζεται αξιοπρεπέστατος με 13/32 (40/6%).
Γνωρίζοντας ότι ο Σπανούλης είναι large στα αισθήματα του και σηκώνει την πλάκα, λέω να του κάνω επιτόπου μία: Μπίλη μου, μην τραβάς κανένα ζόρι με τα άστοχα σουτ, διότι θέλεις άλλα...12.531 από δαύτα για να ξεπεράσεις τον αθεόφοβο τον Κόμπε Μπράιαντ!
Χθες τα ξημερώματα κόντρα στους Γκρίζλις ο «Black Mamba» ανέβηκε στο Νο 1 αυτής της ανεπιθύμητης λίστας με 13.421 σουτ στις 19 σεζόν της καριέρας του στο ΝΒΑ, ξεπερνώντας τον Τζον Χάβλιτσεκ (13.417), ενώ πιο πίσω βρίσκονται ο Ελβιν Χέις (13.296), ο Καρλ Μαλόουν 912.682), ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ (12.470) και ο Μάικλ Τζόρνταν (12.345).
«Φίλε μου, δεν με νοιάζει αυτή η υπόθεση, δεν την παρακολουθώ και στο κάτω κάτω είμαι ένας σούτιγκ γκαρντ που παίζει και σουτάρει εδώ και 19 χρόνια. Θυμάμαι ότι ήμουν πιτσιρικάς και είδα τον Μάικλ να κάνει 49 σουτ σε έναν τελικό του ΝΒΑ» απάντησε με ψυχραιμία ο Μπράιαντ στον δημοσιογράφο που... τόλμησε να του υποβάλει αυτή την ερώτηση και κάτι ανάλογο μπορεί να επικαλείται και ο Μπίλης...
«Φίλε μου είμαι ένας σούτιγκ γκαρντ που παίζει και σουτάρει εδώ και εννιά χρόνια»!
Παρεμπιπτόντως δεν ήξερα ότι ο Χάβλιτσεκ έίχε μέχρι χθες αυτή την πρωτιά; τώρα που το έμαθα, νομίζω ότι πρέπει να σηκωθεί από τον τάφο του ο Τζόνι Μόουστ και αντί για το «Havlicek stole the ball», να φωνάξει «Havlicek missed the shot»!
Τον έβλεπα κιόλας τη Δευτέρα πριν από τον αγώνα με τα Τρίκαλα να περιφέρει τα 86 χρόνια του, το καμπουριασμένο σαρκίο του, αλλά και την εμβληματική φιγούρα του στους διαδρόμους του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και φαντάζομαι πως απόψε, εφόσον είναι και πάλι εκεί, το μυαλό του θα γυρίσει σε δυο βραδιές, που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη του, αν και πέρασαν κιόλας 54 χρόνια!
Εκείνες οι βραδιές δεν είναι όποιες κι όποιες, αλλά σηματοδοτούν τα εισόδια του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, στην οποία έμελλε να βασιλεύσει τρεις φορές! Στην παρθενική συμμετοχή τους στις διεθνείς διοργανώσεις και δη στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, οι «ερυθρόλευκοι» αντιμετώπισαν τη Γαλατασαράι από την οποία ηττήθηκαν δυο φορές: με 72-41 στις 23 Νοεμβρίου του 1960 στην Κωνσταντινούπολη και με 65-55 μετά από μια εβδομάδα στο ανοικτό γήπεδο στο Πασαλιμάνι, καθώς, όπως έγραψε την επόμενη ημέρα το «Φως των Σπορ», «ο Ολυμπιακός υστερήσας καταφανώς ηττήθη εκ νέου και δεν κατόρθωσε να λάβη την ρεβάνς»!
Το ήτα στο λάβη (που είναι η υποτακτική του ρήματος λαμβάνω) είχε και υπογεγραμμένη, αλλά δεν τη βρίσκω τη... ρουφιάνα στον υπολογιστή μου για να την κοτσάρω και να αποδώσω επακριβώς το πνεύμα και κυρίως το γράμμα του κυρίου Θεόδωρου!
Κλείνω εδώ την ιστορική παρένθεση και επιστρέφω στην πραγματικότητα, την οποία σημαδεύει φύσει και θέσει ο Σπανούλης, είτε για (μεγάλο και προσοδοφόρο) καλό, είτε για (μικρό και εντέλει ανώδυνο μέχρι στιγμής) κακό!
Τις προάλλες στην Κλαϊπέδα, ο Βασίλης πέτυχε ατομικό ρεκόρ πόντων, που συνάμα ήταν η καλύτερη επίδοση Ελληνα παίκτη στη σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας, ενώ χρειάζεται 33 πόντους για να ξεπεράσει τον (άλλοτε σύντροφο του στον Παναθηναϊκό) Μάικ Μπατίστ και να φιγουράρει στην τέταρτη θέση των σκόρερς της διοργάνωσης, από το 2000 και εντεύθεν.
Εχοντας νωπές τις δάφνες της ανακήρυξης του σε MVP του Οκτωβρίου, χρειάζεται ακόμη πέντε ελεύθερες βολές για να αφήσει πίσω του τον Γιάκα Λάκοβιτς και να αναρριχηθεί στην τρίτη θέση αυτής της κατηγορίας και έξι κλεψίματα για να εισέλθει στο Τοp 20...
Ουφ πολλά είναι όλα αυτά: πολλά και καλά, αλλά επειδή «nobody's perfect», που έλεγε και ο Τζόε Μπράουν στην ταινία «Μερικοί το προτιμούν καυτό», έχει κι ελόγου του δυο λόγους να δυσθυμεί και να τα βάζει με τον εαυτό του!
Ποιοί είναι αυτοί οι λόγοι που θίγουν την κατά τ' άλλα δεδομένη στατιστική τελειότητα του; Μέχρι στιγμής ο αρχηγός του Ολυμπιακού έχει μια δυσάρεστη και ανεπιθύμητη πρωτοκαθεδρία: είναι Νο 1 σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα στα λάθη, με είκοσι, δηλαδή πέντε ανά αγώνα (έναντι των 18 του Εστεμπάν Μπατίστα και των 17 του Μίλος Τεόντοσιτς και του Τζερόμ Ντάισον της Σάσαρι) ενώ στον αντίποδα έχει να επιδείξει μέσο όρο 19.5 πόντους, 3.3 ριμπάουντ, 4.5 ασίστ και 7 κερδισμένα φάουλ, σε 33 λεπτά συμμετοχής!
Ολα αυτά τα νούμερα είναι τα καλύτερα και σε ό,τι αφορά στα λάθη το χειρότερο της καριέρας του (με τον Παναθηναϊκό και με τον Ολυμπιακό) στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση: ο μέσος όρος του στις προηγούμενες εννέα συμμετοχές του στην Ευρωλίγκα είναι 13.7 πόντοι, δυο ριμπάουντ, τέσσερις ασίστ και τρία λάθη.
Βεβαίως τα λάθη δικαιολογούνται και πάντως έχουν ως έρεισμα τις πολλές κατοχές της μπάλας και την πίεση που υφίσταται σε κάθε ματς, όντας ο «Go-to-guy» του Ολυμπιακού. Απλώς δεν θα ήθελε επ' ουδενί να ξαναζήσει -σε άλλο επίπεδο βεβαίως-τις στιγμές της σεζόν 2006-07 που οι Αμερικανοί τον αποκάλεσαν «Τhe turnover machine», επειδή έκανε συχνά λάθη και στη τελική σούμα έβγαλε 29 σε 31 αγώνες (0.9, ε, δεν ήταν και πολλά ρε αδερφέ), έναντι των 28 ασίστ και των 85 πόντων του.
Ως πολύ ανταγωνιστικός, αποφασιστικός, αποτελεσματικός και τελειομανής, νομίζω ότι ο V-Span θα τσατίζεται για τα λάθη και επίσης θα στραβομουτσουνιάζει, κοιτώντας και τα εφετινά ποσοστά ευστοχίας του στα δίποντα (38.5% με 10/26) και στις ελεύθερες βολές (65.5% με 19/29), ενώ από τα 6μ.75 εμφανίζεται αξιοπρεπέστατος με 13/32 (40/6%).
Γνωρίζοντας ότι ο Σπανούλης είναι large στα αισθήματα του και σηκώνει την πλάκα, λέω να του κάνω επιτόπου μία: Μπίλη μου, μην τραβάς κανένα ζόρι με τα άστοχα σουτ, διότι θέλεις άλλα...12.531 από δαύτα για να ξεπεράσεις τον αθεόφοβο τον Κόμπε Μπράιαντ!
Χθες τα ξημερώματα κόντρα στους Γκρίζλις ο «Black Mamba» ανέβηκε στο Νο 1 αυτής της ανεπιθύμητης λίστας με 13.421 σουτ στις 19 σεζόν της καριέρας του στο ΝΒΑ, ξεπερνώντας τον Τζον Χάβλιτσεκ (13.417), ενώ πιο πίσω βρίσκονται ο Ελβιν Χέις (13.296), ο Καρλ Μαλόουν 912.682), ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ (12.470) και ο Μάικλ Τζόρνταν (12.345).
«Φίλε μου, δεν με νοιάζει αυτή η υπόθεση, δεν την παρακολουθώ και στο κάτω κάτω είμαι ένας σούτιγκ γκαρντ που παίζει και σουτάρει εδώ και 19 χρόνια. Θυμάμαι ότι ήμουν πιτσιρικάς και είδα τον Μάικλ να κάνει 49 σουτ σε έναν τελικό του ΝΒΑ» απάντησε με ψυχραιμία ο Μπράιαντ στον δημοσιογράφο που... τόλμησε να του υποβάλει αυτή την ερώτηση και κάτι ανάλογο μπορεί να επικαλείται και ο Μπίλης...
«Φίλε μου είμαι ένας σούτιγκ γκαρντ που παίζει και σουτάρει εδώ και εννιά χρόνια»!
Παρεμπιπτόντως δεν ήξερα ότι ο Χάβλιτσεκ έίχε μέχρι χθες αυτή την πρωτιά; τώρα που το έμαθα, νομίζω ότι πρέπει να σηκωθεί από τον τάφο του ο Τζόνι Μόουστ και αντί για το «Havlicek stole the ball», να φωνάξει «Havlicek missed the shot»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου