Η σφαγή των αμνών!!

Ο Γιώργος Κογκαλίδης εξηγεί το ποια είναι η "θυσία" στο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα μπάσκετ που παρακολουθούμε αλλά και γιατί δημιουργεί... "άγρια ομορφιά"! Ουδέν κακόν αμιγές καλού έλεγαν οι πρόγονοί μας και δεν είμαι σίγουρος αν η… σκέψη διαβάζεται και ανάποδα. Αν ισχύει το ουδέν καλόν αμιγές κακού, όμως στις μέρες μας το βιώνουμε. Γράψαμε από πολύ νωρίς ότι το φετινό πρωτάθλημα θα είναι πρωταθληματάρα και τα ως τώρα αποτελέσματα μάς επιβεβαιώνουν.
Κάποιοι βιάστηκαν να πουν ότι "έκλεισε η ψαλίδα, επειδή μίκρυναν οι δύο… μεγάλοι", αλλά δεν μας εξήγησαν πως οι "μικροί" πλέον "μεγάλοι" εξακολουθούν να… γλεντάνε όποιον αντίπαλο βρουν μπροστά τους στην Ευρωλίγκα. Άλλοι, πάλι, υποστήριξαν ότι έχει πέσει το επίπεδο, αλλά δεν μας έχουν εξηγήσει ακόμα πώς σε πεσμένο επίπεδο τρεις ομάδες (Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, Άρης) είναι για την ώρα αήττητες (στο παρκέ), άλλες δύο (Ολυμπιακός και Κηφισιά) έχουν μόλις μια ήττα.
Μπορώ να παραθέσω κι άλλα στοιχεία, αλλά δεν συντρέχουν λόγοι, καθώς η εικόνα μιλά από μόνη της. Πάμε στο… κακό: "Θυσία" στο εξόχως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα είναι οι προπονητές. Έχουμε ολοκληρώσει την πέμπτη αγωνιστική και ήδη:
Στον Ολυμπιακό οι Μίλαν Τόμιτς και Γιάννης Σφαιρόπουλος, καθώς ο Γιώργος Μπαρτζώκας ξεκίνησε τη χρονιά, αλλά δεν πρόλαβε να κατευθύνει τους παίκτες του σε αγώνα πρωταθλήματος (απολύθηκε λίγο πριν το τζάμπολ).
Στον Πανιώνιο έχουν καθίσει στην άκρη του πάγκου οι Θανάσης Παπαχατζής, Βαγγέλης Δεγάιτας και Βαγγέλης Αλεξανδρής.
Στον Πανελευσινιακό έχουν πάρει στα χέρια τους το τιμόνι οι Γιώργος Σκαραφίγκας, Λευτέρης Τσαουσίδης και Τζίμης Κουστένης.
Στην ΑΕΚ χρέη πρώτου προπονητή έχει εκτελέσει ο Βαγγέλης Ζιάγκος και από σήμερα ο Ντράγκαν Σάκοτα.
Στον Κολοσσό ο Μιχάλης Κουταλιανός έφυγε κι ο Άρης Λυκογιάννης πήγε
Πέντε αγωνιστικές, πέντε αλλαγές είναι υπερβολικά μεγάλο νούμερο. Κι ήδη ακούγονται φωνές στη Δράμα (μπορεί να μην σημαίνει και τίποτα). Όπως και να 'χει, οι προπονητές είναι τα εύκολα θύματα και δεν είναι όλες οι περιπτώσεις απομάκρυνσής τους δικαιολογημένες. Οι καρέκλες στην άκρη των πάγκων είναι "ηλεκτρικές" και… καίνε όσο ποτέ.
Αυτό που δύσκολα μπορεί κανείς να διακρίνει είναι αν υπάρχει υπερβάλλον ζήλος από την πλευρά των διοικήσεων, ή αν η αδήριτη ανάγκη για το αποτέλεσμα (πλέον η υπόθεση υποβιβασμός μοιάζει με… ρωσική ρουλέτα) υποχρεώνει σε άμεσες διορθωτικές -δεν είναι πάντα- κινήσεις, προκειμένου να μην χαθεί ούτε ένας βαθμός.
Με αρκετούς ποιοτικούς Έλληνες προπονητές να εργάζονται εκτός συνόρων, δεν ξέρω αν θα υπάρξει -σε περίπτωση που συνεχιστεί το… πάρτι- λειψανδρία, ή αν θα πάμε σε προπονητική ανακύκλωση. Όπως και να 'χει, ακόμα κι αυτή η "ανθρωποφαγία" έχει τη δική της… άγρια "ομορφιά" (δεν τη λες, το να χάνει ο άλλος τη δουλειά του). Άλλωστε κι αυτό στοιχείο του παιχνιδιού είναι…
*Πηγή: sportdog.gr*