Μετά
από μία εβδομάδα παρουσίας του στον Ολυμπιακό, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος σε
καμία περίπτωση δεν μπορεί να κριθεί για το έργο του, ωστόσο υπάρχουν
ενδείξεις για τη φιλοσοφία που θέλει να βλέπει στο παρκέ.
Δεν είναι δυνατόν να μην έχετε παρατηρήσει την επιμονή που υπάρχει για άμυνα. Οι Πειραιώτες πιέζουν στα 3/4 του γηπέδου, δυσκολεύουν τη ζωή των αντίπαλων γκαρντ και γενικά χαλούν την επίθεση.
Μία καλή άμυνα δεν είναι αυτή που θα αποφέρει ένα κλέψιμο, αλλά αυτή που θα «χαλάσει» τη ροή του συστήματα ή αυτή που θα καθυστερήσει την έναρξή της.
Οι ψηλοί παλεύουν περισσότερο να εμποδίσουν τον προσωπικό τους αντίπαλο να πάρει καλύτερη θέση και όταν είναι να δώσουν βοήθειες, βάζουν το σώμα τους στον διάδρομο και δεν απομακρύνονται από τον παίκτη που κάνει διείσδυση όπως γινόταν τον Οκτώβριο.
Φυσικά και υπάρχει ακόμη τεράστιο περιθώριο βελτίωσης, αλλά το καλό είναι πως οι παίκτες έχουν καταλάβει πως θα περνούν χρόνο στο παρκέ μόνο όσο χαμηλώνουν στην άμυνα.
Ένα άλλο στοιχείο το οποίο παρατήρησα στα δύο ματς με τον Σφαιρόπουλο είναι η ταχύτητα στο 5 on 5. Η μπάλα μετακινείται γρήγορα με πάσες κάτι το οποίο φέρνει σε αδύναμη θέση την άμυνα αφού αλλάζουν οι ισορροπίες μεταξύ weakside και ballside. Γενικά να ξέρετε πως όσο περισσότερο μετακινείται η άμυνα τόσο πιο ευάλωτη γίνεται.
Η διάθεση για αιφνιδιασμό και εύκολο καλάθι υπήρχε ανέκαθεν στον Ολυμπιακό. Απλά από ένα σημείο κι έπειτα πέρυσι ειδικά, είχε χαθεί η ταχύτητα στην set επίθεση. Για αυτό φυσικά δεν είχε την απόλυτη ευθύνη ο Μπαρτζώκας (είχε μερίδιο), αλλά και τα γκαρντ τα οποία... κούραζαν την μπάλα με τις συνεχόμενες ντρίμπλες.
Ολοκληρώνοντας μου αρέσει πολύ που χρησιμοποιεί όλους τους παίκτες δίνοντάς τους χρόνο συμμετοχής. Ο Αγραβάνης μπήκε στο παρκέ λόγω της απουσίας του Πρίντεζη επί Τόμιτς. Οι Κατσίβελης και Καββαδάς όμως... Ο Έλληνας γκαρντ μάλιστα ανταποκρίνεται άριστα και έμεινε στο παρκέ στα τελευταία κρίσιμα λεπτά του ντέρμπι στο Βελιγράδι. Ο Καββαδάς από την άλλη δείχνει πρόβλημα προσαρμοστικότητας, αλλά οι ευκαιρίες που θα του δοθούν είναι δεδομένες.
Βέβαια όσο περνά ο καιρός και επιστρέψουν οι τραυματίες, μεγαλώσει το ρόστερ και δυσκολέψουν τα παιχνίδια δε ξέρω κατά πόσο ο coach θα καταφέρει να κρατήσει... ζεστούς όλους τους παίκτες του. Γιατί με Πρίντεζη. Παπαπέτρου και Λοτζέσκι υγιείς, ποιοι θα μένουν εκτός δωδεκάδας; Αν και με την γκαντεμιά των τραυματισμών που δέρνει αυτή την ομάδα, ποτέ δε ξέρεις...
ΥΓ: Τα δύο επόμενα ευρωπαϊκά ματς είναι ύπουλα και χρειάζονται προσοχή. Τόσο η Γαλατά όσο και η Βαλένθια διαθέτει προσωπικότητες οι οποίες μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
ΥΓ 2: Ο Αγραβάνης γίνεται αλλαγή στο τελευταίο δεκάλεπτο με τα Τρίκαλα και ο Μίλαν Τόμιτς τον φωνάζει να καθίσει δίπλα του (στην πρώτη καρέκλα στον πάγκο) για να τον διορθώσει. Δείγμα της άριστης συνεργασίας των δύο προπονητών.
ΥΓ 3: Πρώτη φορά τη φετινή σεζόν άκουγα από τον πάγκο φωνές και παρότρυνση για άμυνα και πίεση. Ίσως να έχει συμβεί στα ματς στο εξωτερικό. Στα εγχώρια πάντως πρώτη φορά ο πάγκος συμμετείχε.
Δεν είναι δυνατόν να μην έχετε παρατηρήσει την επιμονή που υπάρχει για άμυνα. Οι Πειραιώτες πιέζουν στα 3/4 του γηπέδου, δυσκολεύουν τη ζωή των αντίπαλων γκαρντ και γενικά χαλούν την επίθεση.
Μία καλή άμυνα δεν είναι αυτή που θα αποφέρει ένα κλέψιμο, αλλά αυτή που θα «χαλάσει» τη ροή του συστήματα ή αυτή που θα καθυστερήσει την έναρξή της.
Οι ψηλοί παλεύουν περισσότερο να εμποδίσουν τον προσωπικό τους αντίπαλο να πάρει καλύτερη θέση και όταν είναι να δώσουν βοήθειες, βάζουν το σώμα τους στον διάδρομο και δεν απομακρύνονται από τον παίκτη που κάνει διείσδυση όπως γινόταν τον Οκτώβριο.
Φυσικά και υπάρχει ακόμη τεράστιο περιθώριο βελτίωσης, αλλά το καλό είναι πως οι παίκτες έχουν καταλάβει πως θα περνούν χρόνο στο παρκέ μόνο όσο χαμηλώνουν στην άμυνα.
Ένα άλλο στοιχείο το οποίο παρατήρησα στα δύο ματς με τον Σφαιρόπουλο είναι η ταχύτητα στο 5 on 5. Η μπάλα μετακινείται γρήγορα με πάσες κάτι το οποίο φέρνει σε αδύναμη θέση την άμυνα αφού αλλάζουν οι ισορροπίες μεταξύ weakside και ballside. Γενικά να ξέρετε πως όσο περισσότερο μετακινείται η άμυνα τόσο πιο ευάλωτη γίνεται.
Η διάθεση για αιφνιδιασμό και εύκολο καλάθι υπήρχε ανέκαθεν στον Ολυμπιακό. Απλά από ένα σημείο κι έπειτα πέρυσι ειδικά, είχε χαθεί η ταχύτητα στην set επίθεση. Για αυτό φυσικά δεν είχε την απόλυτη ευθύνη ο Μπαρτζώκας (είχε μερίδιο), αλλά και τα γκαρντ τα οποία... κούραζαν την μπάλα με τις συνεχόμενες ντρίμπλες.
Ολοκληρώνοντας μου αρέσει πολύ που χρησιμοποιεί όλους τους παίκτες δίνοντάς τους χρόνο συμμετοχής. Ο Αγραβάνης μπήκε στο παρκέ λόγω της απουσίας του Πρίντεζη επί Τόμιτς. Οι Κατσίβελης και Καββαδάς όμως... Ο Έλληνας γκαρντ μάλιστα ανταποκρίνεται άριστα και έμεινε στο παρκέ στα τελευταία κρίσιμα λεπτά του ντέρμπι στο Βελιγράδι. Ο Καββαδάς από την άλλη δείχνει πρόβλημα προσαρμοστικότητας, αλλά οι ευκαιρίες που θα του δοθούν είναι δεδομένες.
Βέβαια όσο περνά ο καιρός και επιστρέψουν οι τραυματίες, μεγαλώσει το ρόστερ και δυσκολέψουν τα παιχνίδια δε ξέρω κατά πόσο ο coach θα καταφέρει να κρατήσει... ζεστούς όλους τους παίκτες του. Γιατί με Πρίντεζη. Παπαπέτρου και Λοτζέσκι υγιείς, ποιοι θα μένουν εκτός δωδεκάδας; Αν και με την γκαντεμιά των τραυματισμών που δέρνει αυτή την ομάδα, ποτέ δε ξέρεις...
ΥΓ: Τα δύο επόμενα ευρωπαϊκά ματς είναι ύπουλα και χρειάζονται προσοχή. Τόσο η Γαλατά όσο και η Βαλένθια διαθέτει προσωπικότητες οι οποίες μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
ΥΓ 2: Ο Αγραβάνης γίνεται αλλαγή στο τελευταίο δεκάλεπτο με τα Τρίκαλα και ο Μίλαν Τόμιτς τον φωνάζει να καθίσει δίπλα του (στην πρώτη καρέκλα στον πάγκο) για να τον διορθώσει. Δείγμα της άριστης συνεργασίας των δύο προπονητών.
ΥΓ 3: Πρώτη φορά τη φετινή σεζόν άκουγα από τον πάγκο φωνές και παρότρυνση για άμυνα και πίεση. Ίσως να έχει συμβεί στα ματς στο εξωτερικό. Στα εγχώρια πάντως πρώτη φορά ο πάγκος συμμετείχε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου