Eνας
συμπατριώτης του Σάκοτα (με τον οποίο ο Ντράγκαν παρεξηγήθηκε πριν από
οκτώ χρόνια και δεν του έδωσε το χέρι στη λήξη του τρίτου τελικού του
σέρβικου πρωταθλήματος, Παρτιζάν-Ερυθρός Αστέρας) έχει πει μια μεγάλη
κουβέντα...
Όταν λοιπόν, ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς απολύθηκε από την ΤΣΣΚΑ προτού μάλιστα προλάβει να πει «κίμινο» (και ενώ είχε υπογράψει τριετές συμβόλαιο) το φιλοσόφησε με μεγάλη στωικότητα, λέγοντας το εξής: «Υπάρχουν δυο κατηγορίες προπονητών: αυτοί που απολύθηκαν και εκείνοι οι οποίοι θα απολυθούν στο μέλλον. Εγώ από σήμερα ανήκω στην πρώτη κατηγορία»!
Βεβαίως -για να είμαι ακριβοδίκαιος- η πατρότης αυτής της αποφθεγματικής ατάκας δεν ανήκει στον «Ντούλε», αλλά στον Αγγλο προπονητή ποδοσφαίρου Χάουαρντ Γουίλκινσον. Τώρα μάλιστα τώρα που το σκέπτομαι τη χρησιμοποίησα σε ένα άρθρο στο www. gazzetta.gr την ημέρα που αποχώρησε ο Γιώργος Μπαρτζώκας από τον Ολυμπιακό, αλλά να που (δεν ξαναγίνεται, αλλά) είναι πάντοτε επίκαιρη: τόσο επίκαιρη, ώστε να καταντάει διαχρονική, μοιραία και αναπόδραστη!
Παρεμπιπτόντως μέχρι στιγμής και ενώ δεν έχει συμπληρωθεί καν το ένα πέμπτο της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος, πρόλαβαν κιόλας ν’ αλλάξουν προπονητές πάνω από το ένα τρίτο των ομάδων: πέντε από τους δέκα τέσσερις εταίρους της Basket League ΣΚΡΑΤΣ , στους πάγκους των οποίων έχουν καθίσει 14 προπονητές, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιακών (Τόμιτς, Τσαουσίδης, Δεγαίτας) , αλλά και του Γιώργου Καλαφατάκη, ο οποίος δεν πρόλαβε ούτε καν την... κλήρωση!
Δεν θυμάμαι εάν τον χειμώνα του 2003, που η ΑΕΚ αποχαιρέτησε τον Σάκοτα του είχε πει «εις το επανιδείν», αλλά αυτό το σέρβικο «vidimo se» είναι από χθες μια πραγματικότητα. Βεβαίως όπως λέει συχνά και ο ίδιος ο Ντράγκαν με εκείνη την πολύ χαρακτηριστική βραχνή φωνή του, εδώ είμαι άδικος διότι ο (παλιός και) νέος προπονητής της ΑΕΚ είναι ο πιο δικός μας απ’ όλους τους Σέρβους στους οποίους η Ελλάδα πρόσφερε στέγη και συν τοις άλλοις πολύ καλά λεφτά!
Το εννοώ αυτό, διότι ο Ντράγκαν είναι ο μόνος ο οποίος απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα και την εκχώρησε και στα παιδιά του, ο μόνος που έγινε μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης, ο μόνος που μετά από 24 χρόνια (από το φθινόπωρο του 1990, όταν πρωτοήλθε διαδεχόμενος τον Κώστα Πολίτη στον ΠΑΟΚ) και με εξαίρεση μερικά διαλείμματα, κατοικεί μονίμως και με όλη τη φαμίλια του εδώ! Είναι επίσης ή μάλλον έγινε ο πιο Ελληνας και στη νοοτροπία, διότι ενώ ουδείς αμφισβητεί την αξία και την τεχνογνωσία του, εντούτοις συχνά κυριεύεται από ανασφάλειες και βλέπει «φαντάσματα»!.
Τουλάχιστον αυτό συνέβη κάμποσες φορές στο παρελθόν και κυρίως τη δεύτερη σεζόν του στην ΑΕΚ και τη μισή στον Ολυμπιακό, όταν προσπαθώντας να διαχειριστεί την πίεση που δεχόταν, κάποιες φορές αντέδρασε κακότροπα, άλλες άφησε υπονοούμενα και συμπεριφερόταν λες και τον κυρίευε ένα σύνδρομο καταδίωξης!
Από τότε και από την κόκκινη «ημιτελή συμφωνία» της σεζόν 2003-04 (όταν διαδέχτηκε τον Σούμποτιτς και δυο αγωνιστικές πριν από τη λήξη της κανονικής περιόδου έφυγε αφήνοντας τη σκυτάλη στον παίκτη-προπονητή Τόμιτς) πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια στα οποία ο «Σάλε» παρουσιάζει κενό ελληνικής μνήμης. Σε αυτά τα δέκα χρόνια δεν κάθισε σε πάγκο ομάδας της (δεύτερης) πατρίδας του, αλλά δεν την αγνόησε κιόλας, καθώς εκτός από το σπίτι του κράτησε εδώ τη γυναίκα του και τον μεγαλύτερο γιο του, Μίλος, ενώ εφέτος συμπληρώθηκε το οικογενειακό καρέ, με την παλιννόστηση του Ντούσαν, ο οποίος αγωνιζόταν στο εξωτερικό επί πέντε σεζόν: του Ντούσαν τον οποίο ο πατέρας του ενθάρρυνε από την πρώτη στιγμή να φορέσει τη φανέλα με το ελληνικό εθνόσημο και τον καμάρωσε πάνω στο βάθρο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων του 2003 στη Θεσσαλονίκη...
Εδώ ήρθαμε που λένε και στο σινεμά, διότι αρχής γενομένης από τον κυριακάτικο αγώνα της ΑΕΚ με τον Απόλλωνα Πατρών, ο Ντούσαν θα αποτελέσει τον επόμενο κρίκο στην αλυσίδα των γιων, τους οποίους κοουτσάρησαν οι μπαμπάδες τους στην ελληνική Α1...
Τέτοιες συνευρέσεις δεν θεωρούνται σπάνιες, μάλιστα στις ΗΠΑ το «like father, like son» είναι μια μάλλον συνηθισμένη υπόθεση, κυρίως στον χώρο του NCAA, όπου το σόι πάει βασίλειο! Στο επόμενο κλικ αυτής της ιστορίας, στο ΝΒΑ, πιθανότατα ο Ντοκ Ρίβερς που βρίσκεται στον πάγκο των Λος Αντζελες Κλίπερς θα κοουτσάρει τον γιο του Οστιν, ο οποίος αγωνίζεται στους Πέλικανς της Νέας Ορλεάνης. Μια ανάλογη ιστορία εξελίσσεται εφέτος και στην Ευρωλίγκα, με τον (παλαίμαχο διεθνή Ιταλό φόργουορντ) Ρομέο Σακέτι που βρίσκεται στον πάγκο της «Σταχτοπούτας» Ντινάμο Σάσαρι και τον 28άχρονο γιο του Μπράιαν, τον οποίο έχει στη... δούλεψη του εδώ και τέσσερα χρόνια.
Επίσης ο άλλοτε παίκτης του Ηρακλή Βασίλι Καράσεφ είχε παίκτη τόσο στην Τριούμφ Λιούμπετσι όσο και στην Εθνική Ρωσίας (Ευρωμπάσκετ 2013) τον γιο του Σεργκέι ο οποίος αγωνίζεται στους Μπρούκλιν Νετς.
Το έργο Σάκοτα-Σάκοτα είναι déjà vu στην Ελλάδα από κάμποσες προηγούμενες ιστορίες, στις οποίες ένας πατέρας βρέθηκε να κοουτσάρει τον γιο του στην κορυφαία εθνική κατηγορία...
- Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές των ‘80s συνευρέθησαν στον ΠΑΟΚ ο Ορέστης Aγγελίδης και ο Μιχάλης Αγγελίδης.
- To 1982 στον Παναθηναϊκό συνέπεσαν ο Κώστας Πολίτης και ο Στάμος Πολίτης.
- Από το 1996 έως το 1998 στον Παπάγου ο Κώστας Διαμαντόπουλος είχε παίκτη τον Γιώργο Διαμαντόπουλο και ασίσταντ τον πρεσβύτερο γιο του, Ηλία.
- Στον Μακεδονικό της περιόδου 2002-03 βρέθηκαν μαζί ο Σούλης Μαρκόπουλος και ο Χάρης Μαρκόπουλος που πλέον τίθενται αντιμέτωποι ως προπονητές.
- Την περίοδο 2003-04 ο Παναγιώτη Γιαννάκης χρησιμοποίησε σε έναν αγώνα του Αμαρουσίου στο πρωτάθλημα και για τριάμισι λεπτά τον γιο του Δημήτρη Γιαννάκη.
Ατυχώς για τις οικογενειακές ιστορίες του ελληνικού μπάσκετ ο Μιχάλης Κυρίτσης, ο Μιχάλης Γιαννουζάκος και ο Μέμος Ιωάννου ναι μεν έχουν θητεύσει ως προπονητές στην Α1, αλλά δεν έτυχε να κοουτσάρουν τον Αλέξη Κυρίτση, τον Γιώργο Γιαννουζάκο και τον Στέλιο Ιωάννου, που επίσης έπαιξαν ή συνεχίζουν να αγωνίζονται στο πρώτο τη τάξει ελληνικό πρωτάθλημα.
Όταν λοιπόν, ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς απολύθηκε από την ΤΣΣΚΑ προτού μάλιστα προλάβει να πει «κίμινο» (και ενώ είχε υπογράψει τριετές συμβόλαιο) το φιλοσόφησε με μεγάλη στωικότητα, λέγοντας το εξής: «Υπάρχουν δυο κατηγορίες προπονητών: αυτοί που απολύθηκαν και εκείνοι οι οποίοι θα απολυθούν στο μέλλον. Εγώ από σήμερα ανήκω στην πρώτη κατηγορία»!
Βεβαίως -για να είμαι ακριβοδίκαιος- η πατρότης αυτής της αποφθεγματικής ατάκας δεν ανήκει στον «Ντούλε», αλλά στον Αγγλο προπονητή ποδοσφαίρου Χάουαρντ Γουίλκινσον. Τώρα μάλιστα τώρα που το σκέπτομαι τη χρησιμοποίησα σε ένα άρθρο στο www. gazzetta.gr την ημέρα που αποχώρησε ο Γιώργος Μπαρτζώκας από τον Ολυμπιακό, αλλά να που (δεν ξαναγίνεται, αλλά) είναι πάντοτε επίκαιρη: τόσο επίκαιρη, ώστε να καταντάει διαχρονική, μοιραία και αναπόδραστη!
Παρεμπιπτόντως μέχρι στιγμής και ενώ δεν έχει συμπληρωθεί καν το ένα πέμπτο της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος, πρόλαβαν κιόλας ν’ αλλάξουν προπονητές πάνω από το ένα τρίτο των ομάδων: πέντε από τους δέκα τέσσερις εταίρους της Basket League ΣΚΡΑΤΣ , στους πάγκους των οποίων έχουν καθίσει 14 προπονητές, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιακών (Τόμιτς, Τσαουσίδης, Δεγαίτας) , αλλά και του Γιώργου Καλαφατάκη, ο οποίος δεν πρόλαβε ούτε καν την... κλήρωση!
Δεν θυμάμαι εάν τον χειμώνα του 2003, που η ΑΕΚ αποχαιρέτησε τον Σάκοτα του είχε πει «εις το επανιδείν», αλλά αυτό το σέρβικο «vidimo se» είναι από χθες μια πραγματικότητα. Βεβαίως όπως λέει συχνά και ο ίδιος ο Ντράγκαν με εκείνη την πολύ χαρακτηριστική βραχνή φωνή του, εδώ είμαι άδικος διότι ο (παλιός και) νέος προπονητής της ΑΕΚ είναι ο πιο δικός μας απ’ όλους τους Σέρβους στους οποίους η Ελλάδα πρόσφερε στέγη και συν τοις άλλοις πολύ καλά λεφτά!
Το εννοώ αυτό, διότι ο Ντράγκαν είναι ο μόνος ο οποίος απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα και την εκχώρησε και στα παιδιά του, ο μόνος που έγινε μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης, ο μόνος που μετά από 24 χρόνια (από το φθινόπωρο του 1990, όταν πρωτοήλθε διαδεχόμενος τον Κώστα Πολίτη στον ΠΑΟΚ) και με εξαίρεση μερικά διαλείμματα, κατοικεί μονίμως και με όλη τη φαμίλια του εδώ! Είναι επίσης ή μάλλον έγινε ο πιο Ελληνας και στη νοοτροπία, διότι ενώ ουδείς αμφισβητεί την αξία και την τεχνογνωσία του, εντούτοις συχνά κυριεύεται από ανασφάλειες και βλέπει «φαντάσματα»!.
Τουλάχιστον αυτό συνέβη κάμποσες φορές στο παρελθόν και κυρίως τη δεύτερη σεζόν του στην ΑΕΚ και τη μισή στον Ολυμπιακό, όταν προσπαθώντας να διαχειριστεί την πίεση που δεχόταν, κάποιες φορές αντέδρασε κακότροπα, άλλες άφησε υπονοούμενα και συμπεριφερόταν λες και τον κυρίευε ένα σύνδρομο καταδίωξης!
Από τότε και από την κόκκινη «ημιτελή συμφωνία» της σεζόν 2003-04 (όταν διαδέχτηκε τον Σούμποτιτς και δυο αγωνιστικές πριν από τη λήξη της κανονικής περιόδου έφυγε αφήνοντας τη σκυτάλη στον παίκτη-προπονητή Τόμιτς) πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια στα οποία ο «Σάλε» παρουσιάζει κενό ελληνικής μνήμης. Σε αυτά τα δέκα χρόνια δεν κάθισε σε πάγκο ομάδας της (δεύτερης) πατρίδας του, αλλά δεν την αγνόησε κιόλας, καθώς εκτός από το σπίτι του κράτησε εδώ τη γυναίκα του και τον μεγαλύτερο γιο του, Μίλος, ενώ εφέτος συμπληρώθηκε το οικογενειακό καρέ, με την παλιννόστηση του Ντούσαν, ο οποίος αγωνιζόταν στο εξωτερικό επί πέντε σεζόν: του Ντούσαν τον οποίο ο πατέρας του ενθάρρυνε από την πρώτη στιγμή να φορέσει τη φανέλα με το ελληνικό εθνόσημο και τον καμάρωσε πάνω στο βάθρο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων του 2003 στη Θεσσαλονίκη...
Εδώ ήρθαμε που λένε και στο σινεμά, διότι αρχής γενομένης από τον κυριακάτικο αγώνα της ΑΕΚ με τον Απόλλωνα Πατρών, ο Ντούσαν θα αποτελέσει τον επόμενο κρίκο στην αλυσίδα των γιων, τους οποίους κοουτσάρησαν οι μπαμπάδες τους στην ελληνική Α1...
Τέτοιες συνευρέσεις δεν θεωρούνται σπάνιες, μάλιστα στις ΗΠΑ το «like father, like son» είναι μια μάλλον συνηθισμένη υπόθεση, κυρίως στον χώρο του NCAA, όπου το σόι πάει βασίλειο! Στο επόμενο κλικ αυτής της ιστορίας, στο ΝΒΑ, πιθανότατα ο Ντοκ Ρίβερς που βρίσκεται στον πάγκο των Λος Αντζελες Κλίπερς θα κοουτσάρει τον γιο του Οστιν, ο οποίος αγωνίζεται στους Πέλικανς της Νέας Ορλεάνης. Μια ανάλογη ιστορία εξελίσσεται εφέτος και στην Ευρωλίγκα, με τον (παλαίμαχο διεθνή Ιταλό φόργουορντ) Ρομέο Σακέτι που βρίσκεται στον πάγκο της «Σταχτοπούτας» Ντινάμο Σάσαρι και τον 28άχρονο γιο του Μπράιαν, τον οποίο έχει στη... δούλεψη του εδώ και τέσσερα χρόνια.
Επίσης ο άλλοτε παίκτης του Ηρακλή Βασίλι Καράσεφ είχε παίκτη τόσο στην Τριούμφ Λιούμπετσι όσο και στην Εθνική Ρωσίας (Ευρωμπάσκετ 2013) τον γιο του Σεργκέι ο οποίος αγωνίζεται στους Μπρούκλιν Νετς.
Το έργο Σάκοτα-Σάκοτα είναι déjà vu στην Ελλάδα από κάμποσες προηγούμενες ιστορίες, στις οποίες ένας πατέρας βρέθηκε να κοουτσάρει τον γιο του στην κορυφαία εθνική κατηγορία...
- Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές των ‘80s συνευρέθησαν στον ΠΑΟΚ ο Ορέστης Aγγελίδης και ο Μιχάλης Αγγελίδης.
- To 1982 στον Παναθηναϊκό συνέπεσαν ο Κώστας Πολίτης και ο Στάμος Πολίτης.
- Από το 1996 έως το 1998 στον Παπάγου ο Κώστας Διαμαντόπουλος είχε παίκτη τον Γιώργο Διαμαντόπουλο και ασίσταντ τον πρεσβύτερο γιο του, Ηλία.
- Στον Μακεδονικό της περιόδου 2002-03 βρέθηκαν μαζί ο Σούλης Μαρκόπουλος και ο Χάρης Μαρκόπουλος που πλέον τίθενται αντιμέτωποι ως προπονητές.
- Την περίοδο 2003-04 ο Παναγιώτη Γιαννάκης χρησιμοποίησε σε έναν αγώνα του Αμαρουσίου στο πρωτάθλημα και για τριάμισι λεπτά τον γιο του Δημήτρη Γιαννάκη.
Ατυχώς για τις οικογενειακές ιστορίες του ελληνικού μπάσκετ ο Μιχάλης Κυρίτσης, ο Μιχάλης Γιαννουζάκος και ο Μέμος Ιωάννου ναι μεν έχουν θητεύσει ως προπονητές στην Α1, αλλά δεν έτυχε να κοουτσάρουν τον Αλέξη Κυρίτση, τον Γιώργο Γιαννουζάκο και τον Στέλιο Ιωάννου, που επίσης έπαιξαν ή συνεχίζουν να αγωνίζονται στο πρώτο τη τάξει ελληνικό πρωτάθλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου