Βεβαίως (όπως έλεγε κάποτε ο Ιωαννίδης), "οι παίκτες πληρώνονται για να παίζουν και όχι για μιλάνε", αλλά όταν αυτά τα δύο συνδυάζονται, τότε ποιος στη χάρη τους!
Στην προκειμένη περίπτωση και μέχρι να έρθει στα συγκαλά του (μετά τον σοβαρό τραυματισμό, την εγχείριση και τη μακρά απουσία) η πλάστιγγα γέρνει προς τον καλό ομιλητή, αλλά καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός θα φέρει και τα παραπούλια για τον Ντεμάρκους Νέλσον!
Το Σάββατο το βράδυ, το λογύδριο του Αμερικανού γκαρντ μπροστά στην κάμερα για το ντέρμπι των αιωνίων ήταν τόσο περιεκτικό και εμπεριστατωμένο που θαρρώ πως θα μπορούσαν να το κάνουν "copy and paste" όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης! Στο καπάκι ο απόφοιτος (και όχι περαστικός, 2004-08) από το λίκνον του Μάικ Σιζέφσκι έδωσε πάλι τον εγκυκλοπαιδικό ορισμό της αυριανής πρεμιέρας του Παναθηναϊκού κόντρα στη Μακαμπί του Τελ Αβίβ, με την οποία ως γνωστόν, έχει αναπτύξει εις το διηνεκές μια σχέση λατρείας και μίσους!
Ο πρώην παίκτης του Ερυθρού Αστέρα παρουσίασε μέσα σε μια παράγραφο το scouting report των πρωταθλητών Ευρώπης, οι οποίοι όντως έχουν αναπτύξει ένα πολύ αναγνωρίσιμο DNΑ, όλα αυτά τα χρόνια και ενίοτε μάλιστα είτε πρωτοπορούν με αγωνιστικές καινοτομίες, είτε απλώς συλλαμβάνουν εγκαίρως τα μηνύματα των καιρών. Το γράφω αυτό διότι ο τρόπος με τον οποίο (από ένα και μάλιστα καθυστερημένο σημείο της περυσινής σεζόν) έπαιξαν εκτός από θριαμβευτικός απέβη και νεωτεριστικός σε σχέση με το status quo, με αποτέλεσμα να καταστεί αντικείμενο μίμησης από διάφορες ομάδες.
Είναι grosso modo ο ίδιος τρόπος που εισήγαγε το Μαϊάμι (χωρίς κλασικό σέντερ και με τον Κρις Μπος στο ρόλο του "ψεύτικου πενταριού") και ο ίδιος τρόπος τον οποίο εκών άκων (και μέχρι να βρει στην αγορά διάδοχο του Βαρεζάο) οφείλει να ακολουθήσει ο Ντέηβιντ Μπλατ και στους Καβαλίερς, βαπτίζοντας σέντερ τον Τριστάν Τόμπσον!
Μιας και το 'φερε η κουβέντα, όσο κακή και αφερέγγυα ομάδα ήταν μέχρι ενός σημείου η περυσινή Μακαμπί, άλλο τόσο έχουν τα μαύρα τους τα χάλια οι εφετινοί Καβς κι αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά βγήκε και το δήλωσε φόρα παρτίδα η ΑΜ, ο Λεμπρόν Τζέιμς...
Η Μακαμπί ανέκαθεν υπήρξε και εξακολουθεί να είναι μια περίεργη ομάδα, που (όχι σε επίπεδο κλάσης και δυναμικότητας, αλλά σε αυτό του ιδιότυπου στιλ) ταιριάζει στα στερεότυπα του ΝΒΑ! Πολλές φορές δεν ακολουθεί τις κοινώς αποδεκτές νόρμες, ούτε τα συστήματα των προπονητών της και ο εθισμός της στο ελευθεριάζον στιλ, στο επιθετικό παιχνίδι, στο transition game και στην παραβίαση των συμβατικών κανόνων την καθιστά απρόβλεπτη και ως εκ τούτου, πολύ επικίνδυνη.
Είναι μάλιστα παρών στον πάγκο της και ο σεσημασμένος για την κλίση του σε αυτό το στιλ, Γκέρσον, οπότε, θέλοντας και μη, ο φουκαράς ο Γκάι Γκούντες χάνει και το τεκμήριον της αθωότητος!
Αυτά βεβαίως θα τα βρει η υπηρεσία: την υπηρεσία του Ιβάνοβιτς, εννοώ, ο οποίος με τη λακωνικότητα που τον διέπει είπε το στοιχειώδες που είναι και αυτονόητο στη φάση του Τop 16: "Εναντίον της Μακαμπί, αλλά και σε κάθε αγώνα, πρέπει να υπερασπιστούμε την έδρα μας". Οσο απλοϊκή κι αν ακούγεται αυτή η κουβέντα, αποτελεί το απόσταγμα της σοφίας , διότι σε αυτή τη φάση της Ευρωλίγκας, που αποτελεί έναν Μαραθώνιο σε ρυθμό... σπριντ, ο στόχος κάθε ομάδας είναι να κρατήσει αλώβητο το σπίτι της και από εκεί πέρα, ό,τι ήθελε προκύψει...
Αλλά, διάβολε, και το 7-7, εφόσον προκύψει, μπορεί να αποδειχθεί μια ικανή συνθήκη πρόκρισης στα πλέι οφς. Τούτο ο Παναθηναϊκός το θυμάται από την περυσινή περίοδο, όταν έφτασε στους "8" με 12 νίκες και 12 ήττες: 5-5 στην κανονική περίοδο και 7-7 στο TOP 16, όπου γνώρισε δύο ήττες στο ΟΑΚΑ (από την Μπαρτσελόνα και τη Λαμποράλ Κούτσα), αλλά τις ρεφάρησε στην Πόλη με την Εφές και στη Βιτόρια.
Βεβαίως, το 7-7 (εκτός κι αν συμβούν σημεία και τέρατα) δεν δίνει μια από τις πρώτες δυο θέσεις και το πλεονέκτημα της έδρας που είναι το μείζον σε αυτή την υπόθεση, αλλά, απ' το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα!
Για να υπάρχει μια τάξη μεγέθους στην υπόθεση που αρχίζει να εξελίσσεται από αύριο, ούτε το 9-5 που σημείωσε ο Παναθηναϊκός στην παρθενική σεζόν του διευρυμένου ΤOP 16 (2012-13) απέβη επαρκές για να βγει πρώτος ή δεύτερος. Τότε διασταυρώθηκε στα πλέι οφς με την Μπαρτσελόνα και έπεσε ηρωϊκώς μαχόμενος (64-53, με 1/16 τρίποντα) στον πέμπτο προημιτελικό.
Η αυριανή πρεμιέρα αποτελεί το σημείο εκκίνησης της 14ης συμμετοχής του Παναθηναϊκού στο (παλιό και συνοπτικό ή στο σύγχρονο και διευρυμένο) ΤΟP 16 της Ευρωλίγκας: συνολικά, από τη σεζόν 2011-02 έως και πέρυσι, οι "πράσινοι" έχουν συμμετάσχει ανελλιπώς σε όλες τις δεύτερες φάσεις με απολογισμό 56 νίκες και 38 ήττες, ενώ στις προηγούμενες δέκα τρεις παρουσίες τους αριθμούν εννέα προκρίσεις στα πλέι οφς ή στο Φάιναλ Φορ και τέσσερις αποκλεισμούς (2003, 2004, 2008, 2010).
Το timing του αυριανού αγώνα μοιάζει βγαλμένο από τα όνειρα κάθε ρέκτη του μπάσκετ, καθώς συγκρούονται δυο ομάδες που μεγάλωσαν λατρεύοντας η μία να μισεί την άλλη. Βασικά μεγάλωσαν και -είτε σε παράλληλους, είτε σε αντίθετους βίους- αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του ευρωπαϊκού μπάσκετ, μάλιστα αύριο θα εκπληρώσουν και το μοναδικό απωθημένο που έχουν μετά από 32 αγώνες σε 43 χρόνια: δεδομένου ότι ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαν αναμετρηθεί σε ΤOP 16, αρχής γενομένης από σήμερα θα έχουν παίξει σε όλη τη γκάμα των φάσεων της Ευρωλίγκας, συμπεριλαμβανομένων τριών τελικών (Πυλαία/2000, Παρίσι/2001, Βαρκελώνη/2011), δυο ημιτελικών (Μπολόνια/2002, Μόσχα/2005) και μιας κολασμένης σειράς πλέι οφς (2012)!
Παναθηναϊκός εναντίον Μακαμπί, διαβάζεται και πλασάρεται επίσης ως Boston Celtics vs Los Angeles Lakers! Οι δυο ιστορικότερες και ενδοξότερες ομάδες του ΝΒΑ έχουν στην περιουσία τους 33 (17+16) χρυσά δαχτυλίδια, εκ των οποίων τα δώδεκα κρίθηκαν σε μεταξύ τους σειρές τελικών, ενώ οι "πράσινοι" και οι "κίτρινοι" της "Γηραιάς Ηπείρου" αριθμούν 12 (6+6) τρόπαια της Ευρωλίγκας, τρία εκ των οποίων κρίθηκαν σε μεταξύ τους τελικούς.
Κατόπιν όλων αυτών και προς χάριν της γέφυρας με τη Βοστώνη, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού μπορούν σήμερα, πέραν όλων των άλλων, να φωνάζουν και το περιβόητο "Beat LA, Beat LA, Beat LA". Παρεμπιπτόντως αυτό το σύνθημα το λανσάρησαν οι οπαδοί των Σέλτικς όχι σε αγώνα με στους αιώνιους και μισητούς αντιπάλους τους, αλλά στα 26'' του χαμένου έβδομου τελικού της Ανατολής, το 1982, με τους Σίξερς, με σκοπό να ενδυναμώσουν τους θύτες τους και να πικάρουν τους Λέικερς, αλλά έμελλε να γίνει το ηχητικό εφέ που δονεί ακόμη το Garden και την ευρύτερη περιοχή της Νέας Αγγλίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου