Ενισχυμένη
φαίνεται μέχρι στιγμής πως βγαίνει η Ίντερ στη μεταγραφική περίοδο του
Ιανουαρίου. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι έχει κάθε λόγο να τρίβει τα χέρια του,
καθώς με την προσθήκη των Σερντάν Σακίρι και Λούκας Ποντόλσκι είναι
δεδομένο πως αυξάνεται η ποιότητα στη μεσοεπιθετική γραμμή των
«νερατζούρι».
Μπορούν οι δυο τους να ανεβάσουν επίπεδο την Ίντερ και να την επαναφέρουν στην ελίτ; Σίγουρα έχουν δρόμο μπροστά τους, προκειμένου να δέσουν με τους υπόλοιπους, αλλά και να βρει ο Μαντσίνι τη «χρυσή» τομή. Πρόκειται για δύο παίκτες που διακρίνονται για την έκρηξη, τη δημιουργικότητα, την εκτέλεση και τη φαντασία στο παιχνίδι τους. Είναι όμως μόνο αυτά τα κοινά τους χαρακτηριστικά; Οι δυο τους έχουν διαγράψει κοινή πορεία σε αρκετές φάσεις της καριέρας τους, με αυτές τις δύο παράλληλες... γραμμές να ενώνονται πλέον στο Μεάτσα.
Οι δύο υπηκοότητες
Η ιστορία των δύο συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών θα μπορούσε να είχε γραφτεί διαφορετικά, εφόσον είχαν κάνει άλλη επιλογή, όσον αφορά τη φανέλα με το εθνόσημο. Ο Ποντόλσκι είναι γεννημένος στο Γκλίβιτσε της Πολωνίας, όμως στα δύο του χρόνια οι γονείς του μετακόμισαν στη Γερμανία, όπου και μεγάλωσε. Αντίστοιχα, ο Σακίρι γεννήθηκε στο Γκνίλανε του Κοσόβου, όμως λόγω του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία η οικογένειά του μετανάστευσε στην Ελβετία. Έτσι, ο μεν Ποντόλσκι μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα στην εθνική Πολωνίας και στην εθνική Γερμανίας, ο δε Σακίρι ανάμεσα σε Αλβανία και Ελβετία. Η τελική τους απόφαση ήταν να γίνουν «Γερμανός» και «Ελβετός», αντίστοιχα.
«Πλήγωσαν» τη γενέτειρα
Η επιλογή του Ποντόλσκι να φορέσει τη φανέλα της εθνικής Γερμανίας και του Σακίρι αυτή της Ελβετίας «πλήγωσε» ιδιαίτερα Πολωνούς και Αλβανούς, αντίστοιχα. Τόσο στη διάρκεια της διεθνούς τους καριέρας, αλλά και σε αγώνες εναντίον τους. Στο Euro 2008, ο Ποντόλσκι ήταν ο σκόρερ και των δύο τερμάτων της Γερμανίας στο 2-0 επί της Πολωνίας, ενώ στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας ο Σακίρι σκόραρε και στα δύο ματς της Ελβετίας απέναντι στην Αλβανία.
Δε «χώρεσαν» στην Μπάγερν
Ο Ποντόλσκι μπορεί να αγωνίζεται Ίντερ ως δανεικός από την Άρσεναλ, όμως για τρία χρόνια φόρεσε τη φανέλα της Μπάγερν (2009-2012). Τόσο διήρκησε και η παραμονή του Σακίρι στους Βαυαρούς (2012-2015). Οι δυο τους πήγαν με μεγάλες προσδοκίες στο Μόναχο, όμως ποτέ δεν κατάφεραν να ενσωματωθούν πλήρως στην ομάδα. Κάτι οι τραυματισμοί που τους ταλαιπώρησαν, κάτι ο χαρακτήρας τους και δεν μπόρεσαν ποτέ να θεωρηθούν βασικοί. Ο Ποντόλσκι έβλεπε την... πλάτη των Λούκα Τόνι και Μίροσλαβ Κλόζε, ενώ ο Σακίρι ήταν μόνιμα πίσω από τους Άριεν Ρόμπεν και Φρανκ Ριμπερί. Κι αν ο Γερμανός έχει φύγει εδώ και αρκετά χρόνια από το Μόναχο, για τον Ελβετό το μέλλον θα... δείξει αν έκανε καλά ο Γκουαρντιόλα που δεν του έδωσε τις ευκαιρίες (που ο ίδιος ήθελε) και τον άφησε να φύγει.
Το εθνικό... αποκούμπι
Ποντόλσκι και Σακίρι έχουν περάσει αρκετά χρόνια αμφισβήτησης. Αν εξαιρέσει κανείς τις ομάδες από τις οποίες ξεκίνησαν και λατρεύονται σαν Θεοί (Κολωνία και Βασιλεία, αντίστοιχα) οι δυο τους δεν καθιερώθηκαν πουθενά αλλού, εκτός από την εθνική τους ομάδα. Μπορεί στους συλλόγους να μην αγωνίζονταν, όμως ήταν πάντοτε παρόντες στην εθνική. Ο Ποντόλσκι αγωνίζεται συνεχώς από το 2004 με την εθνική Γερμανίας, έχει συμμετάσχει σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις με τα «πάντσερ» (με αποκορύφωμα την κατάκτηση του πρόσφατου Μουντιάλ), ενώ είναι τρίτος σε συμμετοχές (120) και τρίτος σε γκολ (47). Την ίδια ώρα, ο Σακίρι είναι ο απόλυτος ηγέτης της εθνικής Ελβετίας. Στα 23 του χρόνια μετρά ήδη 41 συμμετοχές με το εθνόσημο, ενώ με τα τρία του γκολ κόντρα στην Ονδούρα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, είναι ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία της ομάδας που έκανε χατ-τρικ σε Παγκόσμιο Κύπελλο (πρώτος ο Γιόζεφ Χούτζι το 1954).
Υ.Γ. Η πρώτη τους «κόντρα» έχει να κάνει με τη συμμετοχή στο φετινό Γιουρόπα Λιγκ. Αμφότεροι έχουν αγωνιστεί αυτή τη σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ και η Ίντερ έχει το δικαίωμα να δηλώσει μόνο έναν για τη συνέχεια της διοργάνωσης. Δύσκολη η επιλογή για τον Μαντσίνι...
Μπορούν οι δυο τους να ανεβάσουν επίπεδο την Ίντερ και να την επαναφέρουν στην ελίτ; Σίγουρα έχουν δρόμο μπροστά τους, προκειμένου να δέσουν με τους υπόλοιπους, αλλά και να βρει ο Μαντσίνι τη «χρυσή» τομή. Πρόκειται για δύο παίκτες που διακρίνονται για την έκρηξη, τη δημιουργικότητα, την εκτέλεση και τη φαντασία στο παιχνίδι τους. Είναι όμως μόνο αυτά τα κοινά τους χαρακτηριστικά; Οι δυο τους έχουν διαγράψει κοινή πορεία σε αρκετές φάσεις της καριέρας τους, με αυτές τις δύο παράλληλες... γραμμές να ενώνονται πλέον στο Μεάτσα.
Οι δύο υπηκοότητες
Η ιστορία των δύο συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών θα μπορούσε να είχε γραφτεί διαφορετικά, εφόσον είχαν κάνει άλλη επιλογή, όσον αφορά τη φανέλα με το εθνόσημο. Ο Ποντόλσκι είναι γεννημένος στο Γκλίβιτσε της Πολωνίας, όμως στα δύο του χρόνια οι γονείς του μετακόμισαν στη Γερμανία, όπου και μεγάλωσε. Αντίστοιχα, ο Σακίρι γεννήθηκε στο Γκνίλανε του Κοσόβου, όμως λόγω του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία η οικογένειά του μετανάστευσε στην Ελβετία. Έτσι, ο μεν Ποντόλσκι μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα στην εθνική Πολωνίας και στην εθνική Γερμανίας, ο δε Σακίρι ανάμεσα σε Αλβανία και Ελβετία. Η τελική τους απόφαση ήταν να γίνουν «Γερμανός» και «Ελβετός», αντίστοιχα.
«Πλήγωσαν» τη γενέτειρα
Η επιλογή του Ποντόλσκι να φορέσει τη φανέλα της εθνικής Γερμανίας και του Σακίρι αυτή της Ελβετίας «πλήγωσε» ιδιαίτερα Πολωνούς και Αλβανούς, αντίστοιχα. Τόσο στη διάρκεια της διεθνούς τους καριέρας, αλλά και σε αγώνες εναντίον τους. Στο Euro 2008, ο Ποντόλσκι ήταν ο σκόρερ και των δύο τερμάτων της Γερμανίας στο 2-0 επί της Πολωνίας, ενώ στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας ο Σακίρι σκόραρε και στα δύο ματς της Ελβετίας απέναντι στην Αλβανία.
Δε «χώρεσαν» στην Μπάγερν
Ο Ποντόλσκι μπορεί να αγωνίζεται Ίντερ ως δανεικός από την Άρσεναλ, όμως για τρία χρόνια φόρεσε τη φανέλα της Μπάγερν (2009-2012). Τόσο διήρκησε και η παραμονή του Σακίρι στους Βαυαρούς (2012-2015). Οι δυο τους πήγαν με μεγάλες προσδοκίες στο Μόναχο, όμως ποτέ δεν κατάφεραν να ενσωματωθούν πλήρως στην ομάδα. Κάτι οι τραυματισμοί που τους ταλαιπώρησαν, κάτι ο χαρακτήρας τους και δεν μπόρεσαν ποτέ να θεωρηθούν βασικοί. Ο Ποντόλσκι έβλεπε την... πλάτη των Λούκα Τόνι και Μίροσλαβ Κλόζε, ενώ ο Σακίρι ήταν μόνιμα πίσω από τους Άριεν Ρόμπεν και Φρανκ Ριμπερί. Κι αν ο Γερμανός έχει φύγει εδώ και αρκετά χρόνια από το Μόναχο, για τον Ελβετό το μέλλον θα... δείξει αν έκανε καλά ο Γκουαρντιόλα που δεν του έδωσε τις ευκαιρίες (που ο ίδιος ήθελε) και τον άφησε να φύγει.
Το εθνικό... αποκούμπι
Ποντόλσκι και Σακίρι έχουν περάσει αρκετά χρόνια αμφισβήτησης. Αν εξαιρέσει κανείς τις ομάδες από τις οποίες ξεκίνησαν και λατρεύονται σαν Θεοί (Κολωνία και Βασιλεία, αντίστοιχα) οι δυο τους δεν καθιερώθηκαν πουθενά αλλού, εκτός από την εθνική τους ομάδα. Μπορεί στους συλλόγους να μην αγωνίζονταν, όμως ήταν πάντοτε παρόντες στην εθνική. Ο Ποντόλσκι αγωνίζεται συνεχώς από το 2004 με την εθνική Γερμανίας, έχει συμμετάσχει σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις με τα «πάντσερ» (με αποκορύφωμα την κατάκτηση του πρόσφατου Μουντιάλ), ενώ είναι τρίτος σε συμμετοχές (120) και τρίτος σε γκολ (47). Την ίδια ώρα, ο Σακίρι είναι ο απόλυτος ηγέτης της εθνικής Ελβετίας. Στα 23 του χρόνια μετρά ήδη 41 συμμετοχές με το εθνόσημο, ενώ με τα τρία του γκολ κόντρα στην Ονδούρα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, είναι ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία της ομάδας που έκανε χατ-τρικ σε Παγκόσμιο Κύπελλο (πρώτος ο Γιόζεφ Χούτζι το 1954).
Υ.Γ. Η πρώτη τους «κόντρα» έχει να κάνει με τη συμμετοχή στο φετινό Γιουρόπα Λιγκ. Αμφότεροι έχουν αγωνιστεί αυτή τη σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ και η Ίντερ έχει το δικαίωμα να δηλώσει μόνο έναν για τη συνέχεια της διοργάνωσης. Δύσκολη η επιλογή για τον Μαντσίνι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου