Το εννοώ αυτό διότι σε μια βραδιά που ο Σπανούλης βγήκε σεργιάνι με όλη την εκτυφλωτική λάμψη του και (για να μην παρεκκλίνω από την εκλογική επικαιρότητα) σχημάτισε τη δική του αυτοδύναμη κυβέρνηση, του έκατσε ένα πραξικόπημα από... Νόβγκοροντ μεριά!
Δεν ξέρω, ούτε με ενδιαφέρει τι ψηφίζει ο Μπίλης, αλλά χθες τον έφαγαν πάνω στο νήμα οι παλιοί Μπολσεβίκοι από την ιστορική πόλη της Ρωσίας, όπου ο δόλιος ο Ιβκοβιτς έχασε και τα παπούτσια του, και τα ρούχα του και όλα τα τιμαλφή του...
Τούτο δεν το γράφω για πλάκα, αλλά μετά λόγου γνώσεως, καθότι ο «Σοφός» είναι τόσο περπατημένος στις επικίνδυνες αποστολές, που τον θυμάμαι εδώ και χρόνια, κάθε φορά που πήγαινε στη Ρωσία για έναν αγώνα να συστήνει στους παίκτες του να παίρνουν μαζί τους δυο ζευγάρια παπούτσια, «διότι σε ένα τόσο δύσκολο ταξίδι ,σίγουρα θα χαθεί το ένα»!
Επιβεβαιώθηκε χωρίς να το θέλει χθες το βράδυ στο Νόβγκοροντ, όπου η μοναδική επιζήσασα (στο Top 16) «Σταχτοπούτα» της εφετινής Ευρωλίγκας ανέτρεψε την πλοκή του γνωστού παραμυθιού και όχι μονάχα βρήκε το γοβάκι της, αλλά έριξε κιόλας ξυπόλυτα στ' αγκάθια τα βασιλόπουλα της Τουρκίας!
Μ' αυτά και μ' αυτά, ο Αρτσιόμ Παραχούσκι (ή όπως αλλιώς προφέρεται αυτός ο εκ Λευκορωσίας Τιτάν), ο Τέιλορ Ρότσεστι, ο Τρέι Τόμπκινς και ο Τάρενς Κίνσεϊ που έκαναν ταμείο 83 πόντους, 19 ριμπάουντ και 20 ασίστ δεν περιορίστηκαν μονάχα στο να διαλύσουν την Αναντολού Εφές, αλλά προκάλεσαν και παράπλευρες απώλειες εντυπώσεων στη Μόσχα και στον Πειραιά: η Νίζνι έβαλε οκτώ πόντους παραπάνω από την πρώτη κατοστάρα της ΤΣΣΚΑ, ο Ρότσεστι έδωσε μια επί πλέον ασίστ από τις 14 του Τεόντοσιτς και αυτός ο μυστήριος ο... πώς τον λένε έκλεψε τη δόξα του Σπανούλη!
Κοινώς ο Παραχούσκι έγινε για μια βραδιά βασιλικότερος του (πεντάκις βασιλιά της Ευρώπης, με τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και τις εθνικές ομάδες νέων και ανδρών), Βασίλη!
Δεν ξέρω εάν υπερβάλλω σε αυτή τη θεώρηση, αλλά δεν μου φάνηκε καθόλου υπερβολική η άποψη που διατύπωσε ο Μάντζαρης ότι εξελίσσεται το πιο ζόρικο Τοp 16 της Ευρωλίγκας, στο οποίο πάντως μέχρι στιγμής διανύουν άπταιστη διαδρομή (4-0) ο Ολυμπιακός, η Ρεάλ Μαδρίτης και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας: ουδείς γνωρίζει πόσο μακρόσυρτα θα είναι αυτά τα σερί, σίγουρα πάντως δεν εξασφαλίζουν την παντοτινή ευημερία. Τούτο όλοι το ξέρουν καλά, κυρίως δε οι Μοσχοβίτες οι οποίοι έφτασαν αισίως στο 14-0, αλλά πριν από δέκα χρόνια (με προπονητή τον Ντούντα και παίκτες τον Παπαλουκά και τον Ντικούδη) είδαν το 21-1 να αποδεικνύεται πομφόλυγας!
Η Ιστορία τόσο με τον Ολυμπιακό (στο νωπό repeat), όσο και προηγουμένως (1996, 2002, 2011) με τον Παναθηναϊκό έχει αποδείξει το στοιχειώδες: τον γαμπρό τον ξυρίζουν στο τέλος!
Ο Σπανούλης βεβαίως (για να επιστρέψω στο προκείμενο) δεν είναι ούτε γαμπρός, ούτε κυκλοφορεί πλέον, όπως πρόπερσι με γενειάδα σαν του λήσταρχου Νταβέλη! Αυτά βεβαίως είναι γούστα και μάλιστα τότε, στο Καρπενήσι, όπου προετοιμαζόταν η Εθνική ομάδα, τόλμησα να του κάνω την αδιάκριτη ερώτηση και ο Μπίλης εντελώς απενοχοποιημένος μου είχε απαντήσει ότι «της Ολυμπίας της αρέσω έτσι»!
Τούτου δοθέντος, περί (ορέξεως, αλλά και) γενειάδας, κολοκυθόπιτα!
Εκτός της Ολυμπίας, και του Ολυμπιακού ο Σπανούλης του αρέσει έτσι: δημιουργικός, εκτελεστικός, αφυπνιστικός, ορμητικός, ηγετικός, επιβλητικός, κυριαρχικός και όλα τα παρελκόμενα αυτών. Κοινώς και για να μην τα πολυλογώ και συνεχίσω να αναζητώ ομοιοκατάληκτους επιθετικούς προσδιορισμούς, του Ολυμπιακού του αρέσει αυτό που συνέβη χθες και έχει το χάζι του: να στριμώχνεται στα σχοινιά από τη Λαμποράλ Κούτσα, να μοιάζει υπνωτισμένος και αιχμαλωτισμένος σε ένα περίεργο και αταίριαστο με το δικό του στιλ παιχνιδιού, να είναι αργός και στατικός, να μην έχει καλές αποστάσεις, να βρίσκεται σε ανισορροπία, να κάνει κακά τελειώματα στις φάσεις και ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι να ρίχνει τα πυροτεχνήματα του ο λεγάμενος και να αναγκάζει τον τηλεσχολιαστή της Euroleague TV να τον αποθεώνει με ένα μακρόσυρτο "wow" για να συμπληρώσει στο καπάκι «what a wonderful player»!
Για άλλο ένα βράδυ ο V-Span επιβεβαίωσε τον ρόλο του ως ο απόλυτος «go-to guy» της Ευρωλίγκας: το κάνει τόσα χρόνια, με τόσες ομάδες, με τόση συνέπεια και με τέτοια συχνότητα, που νομίζω ότι μπορεί να διεκδικήσει τη μετονομασία του όρου σε «go-to Billy» και να τον καταθέσει κιόλας στο Υπουργείο Εμπορίου, ώστε να τον χρησιμοποιεί κατ' αποκλειστικότητα!
ΥΓ-1: Πλάκα πλάκα είχε λόγο αυτή η... μισή μερίδα άνθρωπος, που λέγεται Καμπάτσο να το παίζει «εμαγκεψάμεν» και να ορμάει στον Διαμαντίδη καθότι την παραμονή γιορταζόταν η παγκόσμια ημέρα της αγκαλιάς!
ΥΓ-2: Ασχετο, αλλά... σχετικό, λόγω της εντυπωσιακής συγκυρίας: με διαφορά λίγων ωρών και πέρα από τους δυο δικούς μας (Διαμαντίδης, Σπανούλης) τρεις από τους μεγαλύτερους σταρ στην ιστορία του παγκόσμιοι μπάσκετ βρέθηκαν στο προσκήνιο, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας: ο Μάικλ Τζόρνταν κόντεψε να βάλει τα κλάματα σε μια τιμητική εκδήλωση στη Σάρλοτ, ο Λεμπρόν Τζέιμς έκανε airball σε ελεύθερη βολή με τη Γιούτα και ο Κόμπε Μπράιαντ αντιλαμβάνεται πως -ενώ πνέει τα αθλητικά λοίσθια του και θα ήθελε ένα ένδοξο φινάλε, χώρια που το δικαιούται κιόλας- η μοίρα του τον έχει μουντζώσει και τον σακατεύει ξανά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου