Φυσικά δεν ήταν το γκολ από πέναλτι που σημείωσε αυτό που τον απογείωσε απέναντι στους πρωταθλητές. Ο Ισπανός όργωσε και οργίασε κυριολεκτικά από το κέντρο και μπροστά. Παίζοντας στον άξονα και σε ρόλο 8αριού σε αυτό το 4-1-4-1 του Αρσέν Βενγκέρ, όπου οι Αλέξις Σάντσες και Οξλεϊντ-Τσάμπρλαϊν έβγαιναν κυρίως από τα άκρα, ο κοντούλης από την επαρχία της Αστούριας, πραγματικά τα έκανε όλα και βρισκόταν παντού.
Χαρακτηριστικό είναι ένα τρελό σλάλομ που κάνει με τη μπάλα στα πόδια κάπου στο 80’ και αφού περνάει 2,3,4 αντιπάλους νομίζεις ότι θα ξεψυχήσει. Τα έδωσε όλα και θριάμβευσε στην κορυφαία επικράτηση και στην πιο μυαλωμένη, δομημένη εμφάνιση της ομάδας του για φέτος. Πως όμως ένας παίκτης που το καλοκαίρι ακουγόταν ότι θα πωληθεί, επειδή δεν υπήρχε χώρος για εκείνον στην 11άδα, έχει βρεθεί να είναι στα κρίσιμα ο δεύτερος σημαντικότερος πίσω μόνο από τον αξεπέραστο Αλέξις;
Γενικότερα, όσο λατρεία του έχουν στο Λονδίνο, άλλο τόσο για δεύτερη διαδοχική μεταγραφική περίοδο πρωταγωνίστησε σε σενάρια απομάκρυνσης του. Πέρσι ήταν η απόκτηση του Μεσούτ Οζίλ, φέτος του Χιλιανού παικταρά και αργότερα του Ντάνι Γουέλμπεκ που τον έφεραν κοντά στο να φύγει. Κάποια στιγμή μάλιστα θεωρήθηκε δεδομένο ότι θα κατέληγε στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο ίδιος όμως σε συνέντευξη του είπε ότι θα μείνει και θα παλέψει. Και όπως φαίνεται τα λόγια του τα έκανε πράξη με τον πλέον εμφατικό τρόπο.
Σίγουρα βοήθησαν και οι πολλοί τραυματισμοί, ώστε να φτάσουμε Γενάρη μήνα και ο Καθόρλα να έχει στα πόδια του άπειρο χρόνο συμμετοχής με πέντε γκολ και ισάριθμες ασίστ σε 21 παρουσίες στο πρωτάθλημα, αλλά και να είναι ο εκτελεστής των πέναλτι (σ.σ.: έχει τέσσερα εύστοχα). Εννοείται πως δεν του κακόπεσε του Βενγκέρ. Και από τον Οζίλ και από τον Γουόλκοτ καλύτερα έχει παίξει. Και τώρα έδειξε για ακόμα μία φορά ότι του ταιριάζει πολύ να βρίσκεται στον άξονα, στον ρόλο ακριβώς που είχε με τη Σίτι.
Πρόκειται για μία δουλειά που την έχει κάνει και στο παρελθόν καλά, στα χρόνια του στη Βιγιαρεάλ, αλλά και στον έναν (2011-’12) που πέρασε στη Μάλαγα, πριν τον αγοράσει η Αρσεναλ. Είναι που από εκεί μπορεί να δώσει μεγαλύτερη ώθηση και επιλογές στην ομάδα, πιο πολύ απ’ όταν βρίσκεται στα πλάγια, όπου και εκεί μία χαρά είναι. Νομίζω πως μόνο όταν έχει ρόλο 10αριού δεν τα πάει τόσο καλά, καθώς ως playmaker είναι μία κλάση κάτω από τους κορυφαίους του είδους παγκοσμίως.
Σαν 8άρι, ωστόσο και εννοείται έχοντας κάποιον πιο αμυντικογενή στο πλευρό του και λίγο πιο πίσω να καλύπτει τις επελάσεις του, μπορεί ταυτόχρονα να φέρνει ισορροπία στους συμπαίκτες τους και αποσταθεροποίηση στους αντιπάλους. Η ποδοσφαιρική ευφυΐα του, το διάβασμα των κενών χώρων, η κίνηση του με τη μπάλα ή χωρίς, η εκπληκτική τεχνική και τα άψογα κοντρόλ του, σε συνδυασμό με τα έξυπνα, αλλά και δυνατά σουτ, του επιτρέπουν να έρχεται από πίσω κάθετα και να αποδιοργανώνει τους απέναντι.
Επίσης, έχει δείξει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να είναι ρολίστας. Να θυσιάζεται όπου τον καλεί το καθήκον, να τρέχει να μαρκάρει και να τα βάζει με πιο γερά σκαριά. Αν και δεν του φαίνεται εξ όψεως και παρότι ευγενική μικροκαμωμένη φιγούρα, διαθέτει τον καλός εννοούμενο τσαμπουκά. Πάνω απ’ όλα όμως μπορεί να κάνει το κουμάντο του εξίσου ιδανικά και τα δύο πόδια. Σε μία σχετική έρευνα ισπανικού περιοδικού για τους 10 κορυφαίους «αμφί» του ποδοσφαίρου, ο Καθόρλα ήταν στην πέμπτη θέση.
Αλήθεια, γνωρίζει κανείς εάν το αριστερό ή το δεξί είναι το καλό του; Ο ίδιος βέβαια έχει φροντίσει να μαρτυρήσει πως: «είμαι δεξιοπόδαρος με καλό αριστερό». Στο παιχνίδι του όμως αυτό δεν μπορείς να το διακρίνεις με τίποτα. Ούτε καν ο ίδιος ο προπονητής του: «Δεν θυμάμαι να έχω δουλέψει στην καριέρα μου άλλον παίκτη που να έχει τόσο τέλεια και τα δύο πόδια»!
Χάρη σε όλα αυτά και σε άλλα τόσα προτερήματα του, ο Σάντι Καθόρλα έχει κατακτήσει τις καρδιές των οπαδών της Αρσεναλ και θεωρείται ένας από τους πιο αγαπημένους τους. Για αυτόν τραγουδούν σε κάθε αγώνα και στους δρόμους το "Ohhh Santi cazorla" στο ρυθμό του «Seven Nation Army» των White Stripes. Παρόμοιο όμως συναίσθημα μοιράζονται και οι συμπαίκτες του. «Είναι ένας μικρός μάγος στο χορτάρι», έλεγε Κυριακή βράδυ στην κάμερα ο Ααρον Ράμσεϊ. Το ίδιο δηλαδή που είχε πει με μπόλικη δόση υπερβολής πριν από δύο χρόνια μετά από νίκη επί της Τότεναμ, ο Τζακ Γουίλσιρ: «Αυτά που κάνει τα έχω δει μόνο από τον Μέσι και τον Μαραντόνα»!
Φυσικά ο 30χρονος Ισπανός είναι πολύ πιο ταπεινός για να αποδεχτεί τέτοιες ευλογίες: «Δηλαδή εάν λένε αυτά για μένα, τι θα πρέπει να πούμε για τον Πιρές, τον Ανρί και τον Μπέργκαμπ;» Η αλήθεια είναι πως ένα δίκιο το έχει. Δεν είναι τόσο σπουδαίος όσο οι τρεις που εκείνος ανέφερε. Ωστόσο, με παρουσίες σαν αυτή με τη Σίτι, μπορεί να παραμένει υπερπολύτιμος στην τωρινή δύσκολη εποχή της Αρσεναλ και να συνεχίζει να την κινεί στον χορευτικό ρυθμό του αγαπημένου του χαζοτράγουδου «Macarena», εκείνου δηλαδή που τον έβαλαν να τραγουδήσει, όταν πρωτοπήγε στο «Εμιρεϊτς» και που το επαναλαμβάνει στα αποδυτήρια, κάθε φορά που πρέπει να φτιάξει τη διάθεση της ομάδας…
ΥΓ.: Το δεύτερο βιντεάκι είναι εκπληκτικό και το τρίτο δεν είναι γενικό παρά μονάχα μία αρκετά παλιά ενδεικτική ποδιά του στον Γιούρκα Σεϊταρίδη σε ένα Βιγιαρεάλ-Ατλέτικο Μαδρίτης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου