Ηταν που ήταν μικρό το ρόστερ του Παναθηναϊκού, ήρθαν οι νέοι
τραυματισμοί για να κάνουν ακόμη εντονότερο το κενό σε συγκεκριμένες
θέσεις. Ξέραμε για παράδειγμα την «τρύπα» στο «5», ήρθε τώρα και ο
τραυματισμός του Γιάνκοβιτς για να επιβεβαιώσει αυτό που έχουμε τονίσει
από την πρώτη μέρα πως οι «πράσινοι» χρειάζονται ενίσχυση στη θέση «3»,
πρώτα για ποσοτικούς και μετά για ποιοτικούς λόγους.
Εστω κι αν ο Παναθηναϊκός πέρασε δια πυρός και σιδήρου από την Περιβόλα, η ουσία είναι ότι εμφανίστηκε με ρόστερ εννέα παικτών και χρειάστηκε την εμπειρία του Διαμαντίδη και το ένστικτο του Σλότερ για να παραμείνει στην πρώτη θέση, διατηρώντας την «καβάτζα» του εντός έδρας παιχνιδιού με τον Ολυμπιακό.
Αν και τα περισσότερα από τα ματς της Α1 δεν προσφέρονται για συμπεράσματα, το δεδομένο είναι ότι ο Παναθηναϊκός ολοένα και κλείνει το rotation, την ώρα που οι απαιτήσεις και οι υποχρεώσεις αυξάνονται. Και μπορεί οι «απαιτήσεις» να μην συμπεριλαμβάνουν για παράδειγμα μια πρόκριση σε φάιναλ φορ Ευρωλίγκας, αλλά όσο ο κόσμος βλέπει στο παρκέ τον Διαμαντίδη, τον Φώτση, τον Γκιστ και τους υπόλοιπους πρωτοκλασάτους παίκτες, τόσο θέλει να πιστεύει πως η ομάδα του θα τα καταφέρει.
Είναι διαφορετικό για παράδειγμα να βλέπεις την «πιτσιρικαρία» να παίζει και να λες «αξίζει να χάσουμε μια και δύο χρονιές για να δοθούν ευκαιρίες στα νέα παιδιά» και διαφορετικό να σκέφτεσαι πως μπορεί να αποτύχεις με τους Διαμαντίδη, Φώτση και τους μικρούς να βλέπουν από τον πάγκο, χωρίς να εφαρμόζεται στην πράξη η σταδιακή ανανέωση της ομάδας.
Για μια ακόμη φορά οι πιτσιρικάδες δεν χρησιμοποιήθηκαν από τον Ιβάνοβιτς, με εξαίρεση τον Χαραλαμπόπουλο που και πάλι έπαιξε λίγο, αν αναλογιστούμε πως ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε στην Πάτρα μ' έναν και μοναδικό σμολ φόργουορντ λόγω της απουσίας του Γιάνκοβιτς. Διαμαντάκος, Παπαγιάννης και οι λοιποί νεαροί δεν αγωνίστηκαν κι αυτό είναι ενδεικτικό της ετοιμότητάς τους και της σκέψης του Μαυροβούνιου τεχνικού.
Και για να το αποφασίζει, ξέρει πολλά περισσότερα από 'μας, αλλά σίγουρα η πρακτική αυτή απέχει αρκετά από το πλάνο ελληνοποίησης που εξαγγέλθηκε το καλοκαίρι. Είναι ενδεικτικό πως στον αγώνα με τον Απόλλωνα για παράδειγμα, χρησιμοποιήθηκαν συνολικά τέσσερις Ελληνες παίκτες, εκ των οποίων οι δύο ήταν η «παλιοσειρά». Κι αυτό, την στιγμή που απουσιάζουν δύο «βαριά χαρτιά» (Μαυροκεφαλίδης, Γιάνκοβιτς) κι ένας ακόμη παίκτης που είναι απαραίτητος στο rotation (Μποχωρίδης).
Πλέον ο Παναθηναϊκός σκέφτεται τη Μαδρίτη και την πολύ δύσκολη αναμέτρηση με τη Ρεάλ. Το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν έχει σχέση με το αντίστοιχο στη Βαρκελώνη. Εκτιμώ πως είναι πιο δύσκολο για διάφορους λόγους. Πέραν της διαφορετικής αγωνιστικής κατάστασης των δύο ισπανικών ομάδων, ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει πολλά αγωνιστικά προβλήματα και το στυλ παιχνιδιού του είναι πιο δύσκολο να προσαρμοστεί σ' αυτό της Ρεάλ απ' ό,τι της Μπαρτσελόνα.
Το ευχάριστο για τους «πράσινους» είναι πως δεν έχουν να χάσουν απολύτως τίποτα, πάνε σαν αουτσάιντερ κι αυτό τους επιτρέπει να μεταφέρουν την πίεση στην απέναντι πλευρά.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Εστω κι αν ο Παναθηναϊκός πέρασε δια πυρός και σιδήρου από την Περιβόλα, η ουσία είναι ότι εμφανίστηκε με ρόστερ εννέα παικτών και χρειάστηκε την εμπειρία του Διαμαντίδη και το ένστικτο του Σλότερ για να παραμείνει στην πρώτη θέση, διατηρώντας την «καβάτζα» του εντός έδρας παιχνιδιού με τον Ολυμπιακό.
Αν και τα περισσότερα από τα ματς της Α1 δεν προσφέρονται για συμπεράσματα, το δεδομένο είναι ότι ο Παναθηναϊκός ολοένα και κλείνει το rotation, την ώρα που οι απαιτήσεις και οι υποχρεώσεις αυξάνονται. Και μπορεί οι «απαιτήσεις» να μην συμπεριλαμβάνουν για παράδειγμα μια πρόκριση σε φάιναλ φορ Ευρωλίγκας, αλλά όσο ο κόσμος βλέπει στο παρκέ τον Διαμαντίδη, τον Φώτση, τον Γκιστ και τους υπόλοιπους πρωτοκλασάτους παίκτες, τόσο θέλει να πιστεύει πως η ομάδα του θα τα καταφέρει.
Είναι διαφορετικό για παράδειγμα να βλέπεις την «πιτσιρικαρία» να παίζει και να λες «αξίζει να χάσουμε μια και δύο χρονιές για να δοθούν ευκαιρίες στα νέα παιδιά» και διαφορετικό να σκέφτεσαι πως μπορεί να αποτύχεις με τους Διαμαντίδη, Φώτση και τους μικρούς να βλέπουν από τον πάγκο, χωρίς να εφαρμόζεται στην πράξη η σταδιακή ανανέωση της ομάδας.
Για μια ακόμη φορά οι πιτσιρικάδες δεν χρησιμοποιήθηκαν από τον Ιβάνοβιτς, με εξαίρεση τον Χαραλαμπόπουλο που και πάλι έπαιξε λίγο, αν αναλογιστούμε πως ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε στην Πάτρα μ' έναν και μοναδικό σμολ φόργουορντ λόγω της απουσίας του Γιάνκοβιτς. Διαμαντάκος, Παπαγιάννης και οι λοιποί νεαροί δεν αγωνίστηκαν κι αυτό είναι ενδεικτικό της ετοιμότητάς τους και της σκέψης του Μαυροβούνιου τεχνικού.
Και για να το αποφασίζει, ξέρει πολλά περισσότερα από 'μας, αλλά σίγουρα η πρακτική αυτή απέχει αρκετά από το πλάνο ελληνοποίησης που εξαγγέλθηκε το καλοκαίρι. Είναι ενδεικτικό πως στον αγώνα με τον Απόλλωνα για παράδειγμα, χρησιμοποιήθηκαν συνολικά τέσσερις Ελληνες παίκτες, εκ των οποίων οι δύο ήταν η «παλιοσειρά». Κι αυτό, την στιγμή που απουσιάζουν δύο «βαριά χαρτιά» (Μαυροκεφαλίδης, Γιάνκοβιτς) κι ένας ακόμη παίκτης που είναι απαραίτητος στο rotation (Μποχωρίδης).
Πλέον ο Παναθηναϊκός σκέφτεται τη Μαδρίτη και την πολύ δύσκολη αναμέτρηση με τη Ρεάλ. Το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν έχει σχέση με το αντίστοιχο στη Βαρκελώνη. Εκτιμώ πως είναι πιο δύσκολο για διάφορους λόγους. Πέραν της διαφορετικής αγωνιστικής κατάστασης των δύο ισπανικών ομάδων, ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει πολλά αγωνιστικά προβλήματα και το στυλ παιχνιδιού του είναι πιο δύσκολο να προσαρμοστεί σ' αυτό της Ρεάλ απ' ό,τι της Μπαρτσελόνα.
Το ευχάριστο για τους «πράσινους» είναι πως δεν έχουν να χάσουν απολύτως τίποτα, πάνε σαν αουτσάιντερ κι αυτό τους επιτρέπει να μεταφέρουν την πίεση στην απέναντι πλευρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου