Στην υπόθεση του Γκιστ υπάρχουν δύο πτυχές... Από τη μία το νόμιμο, από την άλλη το ηθικό, ενδεχομένως και οι δύο να έχουν το ίδιο παρονομαστή, αλλά θα προτιμήσω να ασχοληθώ με την δεύτερη, αφήνοντας κατά μέρους την πρώτη. Αλλωστε, απάντηση με βεβαιότητα στο ερώτημα «έχει το δικαίωμα να παίξει ο Γκιστ κόντρα στον Ολυμπιακό;» δεν έχω να δώσω, γιατί απλούστατα κανείς δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά κι όλοι το πάνε με το τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα, περιμένοντας την σαββατιάτικη απολογία στο ΕΣΚΑΝ.
Το μόνο βέβαιο είναι, κι αυτός είναι κοινός τόπος με όσους συζήτησα κι έχουν ασχοληθεί με τα συγκεκριμένα θέματα, πως σε περίπτωση που ο Γκιστ αγωνιστεί και το δεύτερο δείγμα βγει θετικό εκ των υστέρων, τότε το μπέρδεμα θα είναι πολύ μεγάλο για τον Παναθηναϊκό και οι συνέπειες πιθανώς μεγαλύτερες. Αν αναλογιστούμε ότι οι πιθανότητες λάθους του α' δείγματος είναι λιγότερες του 1%, τότε αντιλαμβάνεται κανείς πως οι «πράσινοι» θα ρισκάρουν με τις πιθανότητες του 1% κι όχι της σιγουριάς του 99%. Θυμίζουμε άλλωστε πως πρόκειται για το ίδιο δείγμα που εξετάζεται με διαφορά ημερών κι όχι για νέο δειγματοληπτικό έλεγχο.
Αρα λοιπόν, αφήνουμε κατά μέρους το νομικό ζήτημα της υπόθεσης και πάμε στο ηθικό, με την προϋπόθεση βεβαίως πως θα συμφωνήσουμε εξ αρχής στη φράση που έχει γίνει μόδα τελευταία πως «ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι απαραίτητα και ηθικό».
Η προσωπική μου άποψη είναι πως μέχρι να ξεκαθαρίσει η υπόθεση του Γκιστ, μέχρι δηλαδή να εξεταστεί το δεύτερο δείγμα, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να «παγώσει» τον Αμερικανό και ανεξαρτήτως κόστους να αγωνιστεί χωρίς αυτόν στο κρίσιμο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, αλλά και στα ματς που θα ακολουθήσουν μέχρι την γνωστοποίηση των τελικών αποτελεσμάτων.
Στην προκειμένη περίπτωση το φάουλ του Γκιστ είναι αντιαθλητικό για δύο λόγους:
1. Μπορεί να μην είναι για... κρεμάλα αυτό που έκανε, μπορεί να μην πέφτει κανείς από τα σύννεφα ακούγοντας περιστατικό «ινδικής κάνναβης», μπορεί να μην είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που το κάνει, αλλά είναι σίγουρα αντιεπαγγελματικό σε τέτοιο επίπεδο και με τέτοιες υποχρεώσεις. Ειδικά, αν την έχεις πατήσει στο παρελθόν με τον ίδιο τρόπο, αν ξέρεις πως αυτή την εποχή παίζονται τα πιο κρίσιμα παιχνίδια της ομάδας σου κι αν βεβαίως αισθάνεσαι την επαγγελματική υποχρέωση που πρέπει να αισθάνεται κάθε παίκτης που πριν από λίγες εβδομάδες είδε τη διοίκηση του συλλόγου να τον εμπιστεύεται και να τον καλεί για πρόωρη επέκταση του συμβολαίου.
2. Μπορεί να ακούγεται ρομαντικό, ειδικά στη σημερινή εποχή που τα πάντα έχουν διαβρωθεί, αλλά ειλικρινά δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση ενός πατέρα που θα πήγαινε με το μικρό γιο του στο γήπεδο και θα έπρεπε να του απαντήσει στο ερώτημα «μπαμπά, ο Γκιστ δεν τιμωρήθηκε γι αυτό που έκανε;». Ακόμη και σ' αυτή την εποχή, το μίνιμουμ της ηθικής που πρεσβεύει ο αθλητισμός, δεν μπορεί να επιτρέπει τη συμμετοχή αθλητών που έχουν ανοικτές υποθέσεις σε τέτοια ζητήματα. Ακόμη κι αν ο Γκιστ είναι τελικά αθώος και το δεύτερο δείγμα αποδειχτεί «καθαρό», το ηθικό του θέματος επιβάλει «πάγο» μέχρι να ξεκαθαρίσει οριστικά το ζήτημα.
Οσον αφορά στο αγωνιστικό, είναι περιττό να συζητήσουμε πόσο μεγάλη απώλεια θα είναι για τον Παναθηναϊκό μια πιθανή απουσία του Γκιστ από τον «τελικό» με τον Ολυμπιακό. Είναι ο άνθρωπος που βάζει το πρώτο - από τα πολλά - εμπόδια στον Σπανούλη, ο παίκτης που μπορεί να δώσει ενέργεια και να καλύψει όλες τις περιστροφές στην άμυνα. Ωστόσο, ακόμη και χωρίς αυτόν, δεν θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός είναι «τελειωμένος» στο συγκεκριμένο ματς. Τα 'χει καταφέρει κάτω από χειρότερες συνθήκες κι επειδή στα παιχνίδια Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού είναι πλέον γελοίο να προδικάζουμε καταστάσεις, ας περιοριστούμε στο απλό «θα είναι μια απώλεια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου