Ο Σεϊχης και τα «βασανιστήρια» της FIFA!!

Με αφορμή την καταγγελία ανθρωπιστικών οργανώσεων για την υποψηφιότητα του Σεϊχη Σαλμάν, ο Γιώργος Καραμάνος γράφει για την ελίτ που δεν έχει καμία συναισθηματική σχέση με το παιχνίδι.

Ωραία, θα φύγει ο Μπλάτερ και δεν θα είναι υποψήφιος ο Πλατινί. Δηλαδή θα καθαρίσει η FIFA. Ή μήπως τελικά θα είναι χειρότερη η επόμενη μέρα για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο; Ποιος θα αναλάβει; Θα είναι καθαρός και δεν θα έχει καμία σχέση με τη διαφθορά; Το πιστεύει κανείς αυτό; Αποκλείεται να συμβεί. Μία ματιά στους εν δυνάμει υποψηφίους αρκεί, ώστε να κατανοήσουμε ότι το παιχνίδι θα παραμείνει δέσμιο της ελίτ. Εκείνοι που έχουν τα χρήματα, δεν έχουν παίξει ίσως ποτέ με το τόπι και δεν τους καίγεται καρφί για το άθλημα, παρά μονάχα για την καρέκλα. Αυτοί θα το διαφεντεύουν και πάλι.
Τον Σαλμάν Μπιν Ιμπραΐμ Αλ-Καλίφα τον γνωρίζετε; Ισως κάποιοι να τον έχουν διαβάσει κάποια στιγμή ως σκέτο Σεΐχη Σαλμάν και είναι μέλος της οικογένειας που ελέγχει το Βασίλειο του Μαχρέιν. Ο εν λόγω Σεΐχης ουσιαστικά είναι μετά τον Βασιλιά, ο Νο2 πολιτειακός άρχοντας του νησιωτικού συμπλέγματος, έχοντας το κουμάντο ως πρωθυπουργός. Επειδή όμως δεν του αρκούσε αυτή η ασχολία, έγινε αρχικά πρόεδρος της εγχώριας Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και εν συνεχεία ανελίχθηκε μέσα στους κόλπους της Ασιατικής και τελικά της Παγκόσμιας.

Τώρα λοιπόν είδε την ευκαιρία και αποφάσισε να υποβάλει την υποψηφιότητα του για την μεγάλη καρέκλα. Μόνο που εκεί που όλα έδειχναν ότι ο Σεΐχης θα μπορούσε να είναι ένα καθαρό πρόσωπο, έφτασαν στον προσωρινό πρόεδρο, Ισα Χαγιάτου και στην αρμόδια επιτροπή της FIFA τρία γράμματα που ζητούσαν να μην του επιτραπεί να θέσει τον εαυτό του στην μάχη για την προεδρία. Ηταν τρεις αξιώσεις-καταγγελίες από ισάριθμες οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μα τι σχέση θα μπορούσε να έχει ένας Σεϊχης με το ποδόσφαιρο και αυτήν την κατηγορία;
Τα πάντα φαίνεται να είχαν ξεκινήσει το 2011. Τότε στην πρωτεύουσα του Μπαχρέιν, Μανάμα, είχαν πραγματοποιηθεί διαδηλώσεις. Σε αυτές είχε συλληφθεί σχεδόν μία ολόκληρη ποδοσφαιρική ομάδα, με τους παίκτες της να βρίσκονται στους δρόμους με αντικαθεστωτικά πανό. Τότε, όπως καταγγέλλουν οι τρεις οργανώσεις, με εντολή του Σεϊχη Σαλμάν είχαν φυλακιστεί και είχαν βασανιστεί αρκετοί από αυτούς τους παίκτες. Μάλιστα οι πέντε εξ αυτών άργησαν να ξαναπαίξουν μπάλα, καθώς τα βασανιστήρια είχαν ως στόχο τις πατούσες και γενικότερα τα πόδια τους.

Ολα αυτά τα καταγγέλλουν εκτός από δύο οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων της χώρας και μία από τις Η.Π.Α. Και οι τρεις ισχυρίζονται ότι το 2011, το 2012 και το 2013 προσκόμισαν και τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία για όσα καταγγέλλουν. Μόνο που σε εκείνες τις περιπτώσεις η FIFA δεν μπήκε καν να τα εξετάσει από τη στιγμή που αφορούσαν ένα εκλεκτό μέλος της. Τώρα το εάν όλα τα παραπάνω αληθεύουν, είναι κάτι που δεν μπορούμε να το κρίνουμε εμείς από την οθόνη του υπολογιστή μας.
Η επίσημη τοποθέτηση πάντως του Σεϊχη δεν ήταν και ιδιαίτερα πειστική για την αθωότητα του αν και είπε το λογικό: «Εχω μόνο μία ερώτηση προς όσους με κατηγορούν. Μιλάτε για όλα όλα αυτά, αλλά πραγματικές αποδείξεις έχετε εναντίον μου. Οτι ήμουν εγώ πίσω απ' όλα αυτά;» Το θέμα όμως σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι οι αποδείξεις, αλλά το μέλλον του ποδοσφαίρου. Και αυτό δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με τα όσα οραματίστηκε ο πρώτος πρόεδρος της FIFA, Ρομπέρ Γκεράν ή ο πιο επιτυχημένος, Ζιλ Ριμέ. Από την εποχή του προκατόχου του Μπλάτερ, του Βραζιλιάνου, Ζοαό Χαβελάνζε (1974-'98), το παιχνίδι έχει πνιγεί στα σκάλδαλα και πάψει να έχει συναισθηματική αξία. Τουλάχιστον για όλους αυτούς που το κυβερνούν με βάση τα φράγκα...

*Πηγή: gazzetta.gr*