Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

Ο “Old School” One!!

Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για τον “υποτιμημένο” Μάνουελ Πελεγκρίνι, έναν προπονητή που επιμένει να εργάζεται με τις αξίες και τα ιδανικά της “παλιάς σχολής” στο σημερινό ψηφιακό ποδόσφαιρο.
Δεν είναι όμορφος, δεν έχει το χάρισμα της επικοινωνίας, δεν πουλάει και γι' αυτό δεν κερδίζει τα media, δεν δίνει κανενός είδους τροφή για να τον σχολιάζουν τόσο ή να ασχολούνται μαζί του και να τον προβάλουν όσο τον Special ή τον Normal one. Και πιθανόν αυτή να είναι η πιο ουσιαστική από τις εξηγήσεις της διαπίστωσης ότι ο Μάνουελ Πελεγκρίνι δεν πήρε και δεν θα πάρει ποτέ τη θέση που του αξίζει στην αγγλική αλλά και στην παγκόσμια κοινωνία του σημερινού ποδοσφαίρου. Ολο αυτό όμως που κάνει μέχρι σήμερα στη σεζόν ο 62χρονος Χιλιανός είναι μια καθαρή απόδειξη ότι η προπονητική και ένας μάνατζερ που την υπηρετεί με εφόδια τις βασικές αξίες και τα ιδανικά της είναι μια διέξοδος επιβίωσης στην αγορά του ποδοσφαίρου της εποχής της ψηφιακής τεχνολογίας και των δημοσίων σχέσεων.
Το περασμένο καλοκαίρι είδε όλον τον πλανήτη να διαγράφει το ονοματεπώνυμό του από την θέση του μάνατζερ της Μάντσεστερ Σίτι. Διάβασε και άκουσε ότι η διοίκηση του κλαμπ έκανε ένα σωρό συνεντεύξεις με υποψήφιους και επαφές με ατζέντηδες για μια σειρά από προπονητές προκειμένου να τον αντικαταστήσει. Πολλοί άλλοι στη θέση του θα είχαν λυγίσει από το βάρος του εκνευρισμού και της ανασφάλειας και θα είχαν ήδη πετάξει την τρίτη ευκαιρία που εκείνος πήρε τελικώς τυχαία στη Σίτι. Ο Πελεγκρίνι το φιλοσόφησε και κατάφερε να πείσει τον εαυτό του να μη λειτουργήσει υπό αυτή την κακή επιρροή. Συναρμολόγησε την Σίτι με τη συνείδηση ότι θα είναι προπονητής της για όλη τη σεζόν και ότι αυτή, η τελευταία εντύπωση που θα αφήσει μαζί της, θα είναι το διαβατήριο για το επόμενο πρότζεκτ που θα αναλάβει. Και κάπως έτσι έχει καταφέρει να επιβληθεί σε αποδυτήρια που είναι γεμάτα από σούπερ σταρ. Στα μάτια τους πιθανόν να έμοιαζε τον Αύγουστο αναλώσιμος. Σήμερα, χάρη στο μάθημα που επέλεξε να παραδώσει στον αρχηγό Βινσεντ Κομπανί ο Πελεγκρίνι δείχνει πιο ισχυρός από ποτέ, κι αυτό το έχει πετύχει μόνος του, δίχως διοικητικά στηρίγματα και υποβοηθήσεις.
Στη θέση του ένας ανασφαλής προπονητής δεν θα είχε βάλει στο ψυγείο τον αρχηγό του, ο οποίος είναι και ο κατά τεκμήριο καλύτερος και αποτελεσματικότερος κεντρικός αμυντικός του σε παιχνίδια σαν αυτό της περασμένης Τετάρτης, που ήταν ένας “τελικός” για την χιλιοκαμμένη στο Champions League Σίτι. Ο Πελεγκρίνι ήξερε ότι μια ήττα από τη Σεβίλλη θα καταδίκαζε από νωρίς και τα φετινά όνειρα για πορεία μέχρι τις τελευταίες πίστες της διοργάνωσης κι ίσως να τον “έδιωχνε” πολύ νωρίς από το Μάντσεστερ. Κι ήξερε καλά τη σημασία που θα είχε για την χτυπημένη από μεσοεπιθετικές απουσίες Σίτι να είχε το κεφάλι της ήσυχο τουλάχιστον για την άμυνά της. Υπό κανονικές συνθήκες ο Χιλιανός δεν θα είχε διανοηθεί να μην βάλει τον Κομπανί και να προτιμήσει τον Μανγκαλά. Υπό την παρούσα συνθήκη όμως θεώρησε ότι το μάθημα που έπρεπε να παραδώσει στον Βέλγο και στα αποδυτήριά του ήταν σημαντικότερο για την προοπτική της δουλειάς του αλλά και σημαντικότερο λόγω των αρχών και των αξιών του. Διότι είναι αποφασισμένος να “πεθάνει” πολεμώντας με τις αρχές του. Ο Πελεγκρίνι είχε ζητήσει από τον Κομπανί να μην παίξει με το Βέλγιο σε ένα αδιάφορο παιχνίδι των προκριματικών του Euro 2016 με το Ισραήλ. Ο αρχηγός του δεν τον άκουσε και ο Χιλιανός αποφάσισε ότι το να συνεχίσει με τις αρχές του ήταν σημαντικότερο για αυτόν από το να παρατάξει την πιο δυνατή ενδεκάδα σε ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να είναι καθοριστικό για τη μοίρα του στον πάγκο της Σίτι.
Είναι πιθανόν να αποδειχθεί και στη φετινή σεζόν ότι η Σίτι του Πελεγκρίνι δεν είναι αρκετή για να ξεπερνά καθοριστικές απουσίες σαν του Αγκουέρο ή του Τουρέ. Είναι πιθανό και φέτος να μην αποδειχθεί αρκετή για να εκπληρώσει τα αραβικά οράματα μιας παρουσίας σε τελικό του Champions League. Είναι όμως βέβαιο ότι το τέλος αυτής της αποστολής θα βρει τον Πελεγκρίνι με τη συνείδηση ότι έδωσε μια μάχη με τις αρχές και τις αξίες του. Δεν θα τον βρει διαβρωμένο, διότι δεν αλλάζει τα “πιστεύω” του. Εάν, δε, καταφέρει να επιτύχει σε αυτή την αποστολή, η πορεία της Σίτι θα είναι ένας ύμνος προς τον αυθεντικό μάνατζερ της παλιάς σχολής.

*Πηγή: gazzetta.gr*

Δεν υπάρχουν σχόλια: