Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

O«φονιάς» των Γερμανών και ένας ΑΠΟΕΛ όνειρο

Ο Κώστας Μιαούλης γράφει για τη μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού, αλλά και για τον συγκλονιστικό ΑΠΟΕΛ.
O «φονιάς» των Γερμανών και ένας ΑΠΟΕΛ όνειρο
Μέσα στις δύσκολες στιγμές που περνάμε, το ποδόσφαιρο είναι το μοναδικό που κάνει λίγο το χειλάκι μας να χαμογελά. Η χθεσινή βραδιά ήταν μεγάλη και για τον Ολυμπιακό, αλλά και για τον ΑΠΟΕΛ που καθένας με τον τρόπο του παρέδωσε μαθήματα σε ομάδες με βαρύ όνομα, αλλά "λίγες" για να μπορέσουν να χαλάσουν την όμορφη βραδιά για τους "ερυθρόλευκους", αλλά και την "αρμάδα" του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Στο "Καραϊσκάκη" ο Ολυμπιακός άλλαξε τα δεδομένα. Εγκατέλειψε την συνήθεια του να προσπαθεί να παίξει παιχνίδι κατοχής και την παρέδωσε απλόχερα στους Γερμανούς. Ένας δικός τους, που σύντομα πάντως θα γίνει Έλληνας, άνοιξε το σκορ. Η πρώτη έμπνευση του Βαλβέρδε είχε ήδη πετύχει το σκοπό της.
Έστω και αν οι παίκτες του Κλοπ απάντησαν άμεσα, ο Ολυμπιακός κράτησε την τελευταία λέξη για το τελευταίο πεντάλεπτο του πρώτου μέρους με τον Τζεμπούρ να χορεύει στο 2-1 την γερμανική άμυνα και στο "τσακ" ο ίδιος να χάνει το 3-1, από την ωραία ενέργεια του Μιραλάς από τα δεξιά. Ακόμα και η παράξενη αλλαγή του Μακούν έπιασε, μιας και ελευθέρωσε τον Μοδέστο, ώστε να πάει στο κέντρο και να βρεθεί σε θέση για γκολ στο 3-1.
Ο Ορμπάιθ έκανε ένα πραγματικά μεγάλο ματς, ενώ και ο Κοστάντζο στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων όποτε χρειάστηκε. Ο Μακούν για πρώτη φορά βοήθησε ουσιαστικά, έστω και αν κατά διαστήματα φαινόταν ότι δεν έχει ρυθμό στα πόδια του ακόμα. Ο μαεστρικός Ιμπαγάσα, για ένα ακόμα ματς ήταν ο "στρατηγός" των "ερυθρολεύκων".
Τον ΑΠΟΕΛ τον είδα μόνο για ένα τέταρτο, αφού έγινε το 3-1 στο "Καραϊσκάκη". Όμως το επίτευγμα όπως και να το κάνουμε είναι μοναδικό. Να έχεις κερδίσει με ανατροπή την Ζενίτ και να έχεις πάρει ισοπαλία σε Ντόνετσκ και Ντραγκάο δεν είναι και λίγο πράγμα. Ο Αϊλτον και στο λίγο που είδα πρόλαβε να μοιράσει μερικές "σακούλες" στους Πορτογάλους. Αν και ο Παραγουανός Ατόρνο ήταν λίγο πιο προσεκτικός τότε η ομαδάρα του Γιοβάνοβιτς θα ήταν με το ένα πόδι στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ.
Όμως αυτή η ομάδα, που άντεξε και την απώλεια του Χιώτη, είχε άμυνα με σιδερένια θέληση, ψυχραιμία και έναν προπονητή που κοουτσάρει αριστουργηματικά από τον πάγκο. Στο "ΓΣΠ" τους Γκουαρίν και Χουλκ που στο τέλος έχασαν και την ψυχραιμία τους, θα είναι μια δύσκολη βραδιά.
Πηγή: sday.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: