Με τέτοια εμφάνιση, η νίκη επί του ΠΑΣ ήταν δέκα
φορές πιο σημαντική και θα μετρήσει στην οικονομία του πρωταθλήματος.
Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος.
Εκτός από τους υπερπολύτιμους τρεις βαθμούς όμως, οι παίκτες του Άρης
δεν έπιασαν και πάλι ούτε τη βάση σε όλους τους υπόλοιπους τομείς. Για
τακτική καλύτερα να μη μιλήσουμε.
Ο φετινός Άρης και ενώ βρισκόμαστε ήδη στον δεύτερο γύρο, αγνοεί τα στοιχειώδη και είναι με διαφορά η πιο αδούλευτη ομάδα του πρωταθλήματος.
Οι λέξεις αλληλοκάλυψη, ανάπτυξη, τελική πάσα είναι άγνωστες. Ώρες – ώρες κόντρα στους Ηπειρώτες, οι κίτρινοι σου έδιναν την εντύπωση ότι δεν ξέρουν για ποιο λόγο βρίσκονται στο γήπεδο.
Έβλεπες ασυνεννοησία ακόμη και σε μια απλή εκτέλεση ενός στημένου αλλά και… κουβεντούλα μεταξύ των παικτών για το που πρέπει να βρίσκεται ο καθένας λες και ήμαστε στην αλάνα. Για να μην μιλήσουμε για τα… μουτράκια που κάνουν μερικοί αρνούμενοι να πασάρουν σε αυτόν που δεν… συμπαθούν!
Ειλικρινά με τέτοια εικόνα δεν ξέρω τι ελπίδες μπορεί να τρέφει η διοίκηση του ΑΡΗ από τον προπονητή που αναζητά, ο οποίος αν είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει το σημερινό παιχνίδι με κάποιο τρόπο, πολύ δύσκολα θα έπαιρνε την απόφαση να πει το ναι. Τι να προλάβει να αλλάξει εν μέσω αγώνων κάθε τέσσερις μέρες;
Συμφωνώ ότι το άγχος έκανε… μπαμ από χιλιόμετρα και επηρέασε, αλλά δεν μπορεί να δικαιολογήσει τα πολλά λάθη και την αδυναμία να βγει μια καλή τελική πάσα και να τελειώσει το παιχνίδι δίχως καρδιοχτύπια. Ευτυχώς που απέναντί τους οι παίκτες του ΑΡΗ είχαν τα Γιάννινα και όχι κάποια άλλη ομάδα.
Στα καθαρά αγωνιστικά ο Καστίγιο είχε φοβερή όρεξη και κίνητρο αλλά άφηνε συνεχώς τη θέση του στον άξονα για να κινηθεί σε κάθε πιθανό εκατοστό του γηπέδου με συνέπεια τα Γιάννινα να βγάζουν πάντα παίκτη παραπάνω στα χαφ αφού και οι δυο πλάγιοι γίνονταν χαφ. Ο Παπαστεριανός έδειξε ότι είναι ένα πολύτιμο εργαλείο που κακώς δεν είχε αγωνιστεί στη φυσική του θέση ως τώρα και όταν πάρει παιχνίδια και ρυθμό θα βοηθήσει πολύ, αλλά με διαφορά ο πιο ποιοτικός παίκτης του ρόστερ είναι ο Ουμπίντες. Τα στοιχεία που έχει μάλιστα ο αργεντινός, έχω την εντύπωση, ότι θα αξιοποιηθούν καλύτερα παίζοντας δεξιά ή και στον άξονα και όχι αριστερά.
Κακός για ένα ακόμη παιχνίδι ο Ντίκο που δεν λέει να καταλάβει ότι απαγορεύονται οι ντρίμπλες εντός περιοχής από τον αμυντικό, φλερτάροντας διαρκώς με το λάθος. Ίσως ήρθε η ώρα να καθίσει στον πάγκο ο γκανέζος αφού ο Σανκαρέ είναι πλέον καλά και ο Παπαζαχαρίας πάντα ετοιμοπόλεμος και γνώστης της κατάστασης, κάτι που χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ο ΑΡΗΣ αυτή τη στιγμή.
Θα το χρειαστεί και την Πέμπτη που παίζει την μεγαλύτερη ελπίδα για διάκριση τη φετινή χρονιά, κόντρα στον Ατρόμητο. Με εμφάνιση βέβαια σαν την σημερινή, μην τρέφουμε αυταπάτες, πολύ δύσκολα ο ΑΡΗΣ θα γυρίσει με την πρόκριση από το Περιστέρι. Είναι όμως ένα ματς-στόχου, από αυτά που ιντριγκάρουν τους ποδοσφαιριστές και τους αναγκάζουν να βγάλουν αντίδραση. Ειδικά αφού ξέρουν ότι αν αποκλειστούν, το υπόλοιπο της σεζόν θα είναι για αυτούς αλλά και για εμάς τους υπόλοιπους ένα… μαρτύριο.
πηγή: allaboutaris.com
Ο φετινός Άρης και ενώ βρισκόμαστε ήδη στον δεύτερο γύρο, αγνοεί τα στοιχειώδη και είναι με διαφορά η πιο αδούλευτη ομάδα του πρωταθλήματος.
Οι λέξεις αλληλοκάλυψη, ανάπτυξη, τελική πάσα είναι άγνωστες. Ώρες – ώρες κόντρα στους Ηπειρώτες, οι κίτρινοι σου έδιναν την εντύπωση ότι δεν ξέρουν για ποιο λόγο βρίσκονται στο γήπεδο.
Έβλεπες ασυνεννοησία ακόμη και σε μια απλή εκτέλεση ενός στημένου αλλά και… κουβεντούλα μεταξύ των παικτών για το που πρέπει να βρίσκεται ο καθένας λες και ήμαστε στην αλάνα. Για να μην μιλήσουμε για τα… μουτράκια που κάνουν μερικοί αρνούμενοι να πασάρουν σε αυτόν που δεν… συμπαθούν!
Ειλικρινά με τέτοια εικόνα δεν ξέρω τι ελπίδες μπορεί να τρέφει η διοίκηση του ΑΡΗ από τον προπονητή που αναζητά, ο οποίος αν είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει το σημερινό παιχνίδι με κάποιο τρόπο, πολύ δύσκολα θα έπαιρνε την απόφαση να πει το ναι. Τι να προλάβει να αλλάξει εν μέσω αγώνων κάθε τέσσερις μέρες;
Συμφωνώ ότι το άγχος έκανε… μπαμ από χιλιόμετρα και επηρέασε, αλλά δεν μπορεί να δικαιολογήσει τα πολλά λάθη και την αδυναμία να βγει μια καλή τελική πάσα και να τελειώσει το παιχνίδι δίχως καρδιοχτύπια. Ευτυχώς που απέναντί τους οι παίκτες του ΑΡΗ είχαν τα Γιάννινα και όχι κάποια άλλη ομάδα.
Στα καθαρά αγωνιστικά ο Καστίγιο είχε φοβερή όρεξη και κίνητρο αλλά άφηνε συνεχώς τη θέση του στον άξονα για να κινηθεί σε κάθε πιθανό εκατοστό του γηπέδου με συνέπεια τα Γιάννινα να βγάζουν πάντα παίκτη παραπάνω στα χαφ αφού και οι δυο πλάγιοι γίνονταν χαφ. Ο Παπαστεριανός έδειξε ότι είναι ένα πολύτιμο εργαλείο που κακώς δεν είχε αγωνιστεί στη φυσική του θέση ως τώρα και όταν πάρει παιχνίδια και ρυθμό θα βοηθήσει πολύ, αλλά με διαφορά ο πιο ποιοτικός παίκτης του ρόστερ είναι ο Ουμπίντες. Τα στοιχεία που έχει μάλιστα ο αργεντινός, έχω την εντύπωση, ότι θα αξιοποιηθούν καλύτερα παίζοντας δεξιά ή και στον άξονα και όχι αριστερά.
Κακός για ένα ακόμη παιχνίδι ο Ντίκο που δεν λέει να καταλάβει ότι απαγορεύονται οι ντρίμπλες εντός περιοχής από τον αμυντικό, φλερτάροντας διαρκώς με το λάθος. Ίσως ήρθε η ώρα να καθίσει στον πάγκο ο γκανέζος αφού ο Σανκαρέ είναι πλέον καλά και ο Παπαζαχαρίας πάντα ετοιμοπόλεμος και γνώστης της κατάστασης, κάτι που χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ο ΑΡΗΣ αυτή τη στιγμή.
Θα το χρειαστεί και την Πέμπτη που παίζει την μεγαλύτερη ελπίδα για διάκριση τη φετινή χρονιά, κόντρα στον Ατρόμητο. Με εμφάνιση βέβαια σαν την σημερινή, μην τρέφουμε αυταπάτες, πολύ δύσκολα ο ΑΡΗΣ θα γυρίσει με την πρόκριση από το Περιστέρι. Είναι όμως ένα ματς-στόχου, από αυτά που ιντριγκάρουν τους ποδοσφαιριστές και τους αναγκάζουν να βγάλουν αντίδραση. Ειδικά αφού ξέρουν ότι αν αποκλειστούν, το υπόλοιπο της σεζόν θα είναι για αυτούς αλλά και για εμάς τους υπόλοιπους ένα… μαρτύριο.
πηγή: allaboutaris.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου