Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης
Λεπτομέρειες έκριναν το ματς υπέρ της Σιένα. Ένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ του Ολυμπιακού, που ήταν μόλις το δεύτερό των πρωταθλητών Ιταλίας σε όλο το ματς, καθώς και η απροσεξία του Πρίντεζη μετά τις δύο άστοχες βολές του Ρακότσεβιτς στο τέλος έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των γηπεδούχων.
Το παιχνίδι φάνηκε να παίρνει το στραβό δρόμο για τον Ολυμπιακό από νωρίς. Ντόρσεϊ και Χάινς φορτώθηκαν γρήγορα με φάουλ, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς υποχρεώθηκε να επιστρατεύσει τον Παπαδόπουλο και το αμυντικό πλάνο, που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ικανότητα των δύο «κοντών» σέντερ των Πειραιωτών να κλείνουν διαδρόμους και να βγαίνουν σε βοήθειες, φάνηκε να πηγαίνει περίπατο. Ο αργός στα πόδια και στις αντιδράσεις στις αλλαγές της άμυνας Λάζαρος έγινε έρμαιο στις ορέξεις γκαρντ και ψηλών της Σιένα, ενώ και η επιλογή του Γκετσεβίτσιους που αποτελεί μόνιμα «μαύρη τρύπα» στην άμυνα και δεν καταφέρνει να βοηθήσει ούτε με σουτ ήταν μάλλον ανεξήγητη (ο Πελεκάνος ή ακόμη και ο Κατσίβελης θα ήταν χρησιμότεροι του εκτός κλίματος Λιθουανού). Κι όμως, ο Ολυμπιακός που δεν είχε σε ανάλογα καλή βραδιά με το πρώτο παιχνίδι τους Σπανούλη, Ντόρσεϊ και Πρίντεζη, κατάφερε να επιστρέψει στο παιχνίδι και να διεκδικήσει τη νίκη μέχρι το τέλος. Και θα μπορούσε κάλλιστα να την πάρει και να «ξεράνει» τη Σιένα, αν ήταν περισσότερο προσεκτικός στο τέλος.
Σε κάθε περίπτωση και βάσει της εικόνας των δύο αγώνων στην Ιταλία, η πρόκριση είναι στο χέρι του Ολυμπιακού. Κι όχι απαραίτητα ή κυρίως επειδή φιλοξενεί τα δύο προσεχή ματς στην έδρα του, εκεί όπου φέτος έχει ηττηθεί-και μάλιστα δύσκολα-από την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Οι λόγοι της αισιοδοξίας για πρόκριση είναι αμιγώς αγωνιστικοί.
Τουλάχιστον σε αυτά τα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς, ο Ολυμπιακός φάνηκε πολύ περισσότερο ομάδα από τη Σιένα. Είχε περισσότερη ισορροπία στο παιχνίδι του, καλύτερη χημεία και περισσότερους διακριτούς ρόλους από τους Ιταλούς, οι οποίοι δείχνουν να ποντάρουν στο ατομικό ταλέντο και τις εμπνεύσεις ορισμένων παικτών, παρά στα αποτελέσματα του ομαδικού παιχνιδιού. Επίσης, η πλουσιότερη πείρα των παικτών της Σιένα έμεινε στα χαρτιά, αφού και στα δύο πρώτα παιχνίδια ο νεανικός Ολυμπιακός φάνηκε να διαχειρίζεται πολύ καλύτερα τις κρίσιμες καταστάσεις από τους αντιπάλους του.
Ο Ολυμπιακός διαθέτει πολλή περισσότερη ενέργεια και αυτό είναι πασιφανές, όχι μόνο από τα 17 επιθετικά ριμπάουντ. Απέναντι στον soft Άντερσεν, τον λαβωμένο (λόγω χρόνιου τραυματισμού στη μέση) Λαβρίνοβιτς, τον κοντό Στόουνρουκ και τον «λίγο» Ρες, ο Ολυμπιακός έχει να αντιπαρατάξει μία τετράδα ψηλών με πλούσια αθλητικά προσόντα στα πρόσωπα των Ντόρσεϊ, Χάινς, Πρίντεζη και Άντιτς. Επίσης κόντρα σε μία ομάδα που παίζει ουσιαστικά χωρίς «τριάρι», ο Ντούσαν Ίβκοβιτς βρίσκει λύσεις από Παπανικολάου και Κέσελ, ενώ η άνοδος του Λο δίπλα στη σταθερά που λέγεται Σπανούλης και τους ανερχόμενους Μάντζαρη και Σλούκα προσφέρουν περισσότερες επιλογές στον Ολυμπιακό από ό,τι δίνουν στη Σιένα οι ΜακΚάλεμπ και Ζήσης (πίσω τους υπάρχει... χάος).
Ο Ολυμπιακός που εμφανίστηκε στην «Παλαέστρα» αυτή την εβδομάδα, με την αυτοπεποίθηση στα ύψη και τον κόσμο (που οφείλει να γεμίσει το ΣΕΦ) στο πλευρό του, όχι μπορεί να κάνει, αλλά σίγουρα θα κάνει το 3-1 στο Φάληρο και θα προκριθεί στο Final 4. Αλλά ακόμη κι αν δεν κάνει το 2/2, ακόμη κι αν «στραβώσει» ένα από τα δύο προσεχή παιχνίδια στην έδρα του, έπεισε και τον πλέον δύσπιστο πως είναι ικανός-αν χρειαστεί-να κερδίσει ξανά στην Ιταλία. Αρκεί να διαχειριστεί καλύτερα την πίεση, που τώρα είναι στη δική του πλευρά, ειδικά στο παιχνίδι της Τετάρτης.
πηγή: sportfm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου