Το χτύπημα στην πλάτη από τον Καραγκούνη, η θαρραλέα εκκίνηση, οι πρώτες (μια-δυο) επαφές με τη μπάλα και ξάφνου ο θεατής άρχισε να «ψυλλιάζεται» ότι ο μικρός «το' χει». Χωρίς να κάνει κάτι εντυπωσιακό, συνέβη να είναι μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις στην γενικότερη μετριότητα του ποδοσφαιρικού θεάματος στο Ελλάδα- Βέλγιο. Κατά τα άλλα, είδαμε μερικά πράγματα που ξέραμε όπως ότι ο Κατσουράνης δεν είναι «δεκάρι», αλλά αμυντικό χαφ, άντε οκτάρι το πολύ. Μέχρι εκεί. Εξ ου και όταν στο τελευταίο ημίωρο του ματς έπαιξε πιο κοντά στον κανονικό του ρόλο ήταν σαφώς βελτιωμένος, σε σχέση με την παρουσία που είχε μέχρι εκείνο το σημείο.
Ένα άλλο πράγμα που ξέραμε είναι ότι ο Φωτάκης δεν είναι καθαρόαιμο αμυντικό χαφ και ως εκ τούτου μου φαίνεται απολύτως αναμενόμενο και προβλέψιμο το γεγονός ότι παρουσιάστηκε ανεπαρκής σε αυτό τον ρόλο. Ένα άλλο πράγμα που ξέραμε -και δεν εκπλαγήκαμε που το ξαναείδαμε- είναι η αγωνιστικότητα του Καραγκούνη που μένει ανεξάντλητη με την πάροδο των χρόνων, είτε μιλάμε για επίσημο ματς είτε για φιλικό.
Ένα πράγμα που δεν ξέραμε και εκπλαγήκαμε ευχάριστα που το είδαμε είναι το γεγονός ότι ο Φορτούνης παίζει κατευθείαν με θάρρος και τόλμη σε μια ομάδα που έχει αποκτήσει μέταλλο με τις επιτυχίες των τελευταίων χρόνων. Χαίρομαι που ο μικρός είχε την ευκαιρία να φύγει γρήγορα έξω, στη Μπουντεσλίγκα, και γλίτωσε αυτό που έπαθαν στην ηλικία του εδώ δύο άλλα μεγάλα ταλέντα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Νίνης και ο Φετφατζίδης. Οι δυο τους πλήρωσαν την αβάσταχτη ελαφρότητα με την οποία μια μερίδα του ελληνικού Τύπου μοιράζει απλόχερα παρατσούκλια όπως «νέος Μέσι», «νέος Κριστιάνο», «νέος Τσάβι» κ.λ.π. Όλα αυτά τα γλίτωσε ο Φορτούνης, γιατί πρόλαβε να φύγει νωρίς. Και κέρδισε πολύ χρόνο σωστής ποδοσφαιρικής διαπαιδαγώγησης.
πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου