Ναι, σ’ αυτόν τον τσαρλατάνο αναφέρομαι, τον «Special Two» και καλά,
που ήθελε να μας κάνει σαν τα μούτρα του. Όλο πασούλες ήθελε και
τάκα-τάκα. Τι ‘ν αυτά ρε; Αυτό είναι το «english pride»; Τέλος πάντων,
αυτός ο άγιος άνθρωπος ο πρόεδρος μας -που ο Μεγαλοδύναμος να μου κόβει
pints και να του τα δίνει σε πετρελαιαγωγούς- πήρε χαμπάρι ότι εσύ είσαι
η μόνη λύση και έκανε την σωστή κίνηση. Είμαι βέβαιος ότι θα τον
δικαιώσεις και ότι με τη σοφή καθοδήγησή σου θα ζήσουμε στιγμές
μεγαλείου.
Πάμε και στο θέμα μας τώρα. Θέλω να σου πω δυο κουβέντες, κόουτς, για το χθεσινό παιχνίδι. Έτσι, φιλικά να πούμε, όπως τα είδα εγώ τα πράγματα, πιστεύοντας ότι εκπροσωπώ και άλλα παιδιά. Το λοιπόν, οργάνωσες και εκτέλεσες στην εντέλεια ένα σπουδαίο τακτικά παιχνίδι. Σκέφτηκες «γιατί να τρέχουμε εμείς με την μπάλα στα πόδια και να κουραζόμαστε; Άσε να τρέχουν αυτοί» κι έστησες την ομάδα ωραία και μαγκιόρικα. Μία αμυντική τετράδα στα 15 μέτρα από το τέρμα του Τσεχ, ένας μπροστά από τα στόπερ, άλλη μία τετράδα στα 25 μέτρα και ο Ντρογκμπά λίγο πίσω από το κέντρο σε ρόλο «ελευθέρας βοσκής». Μια χαρά, κομπλέ το σύστημα και φουλ αποδοτικό. Βάλαμε το γκολάκι μας στο χαλαρό και μετά «αράξαμε στον ακάλυπτο, δικέ μου, πίνοντας το φραπεδάκι μας με τις 32 ζάχαρες».
Αυτός, ναι, ήταν ένας ημιτελικός αντάξιος του θεσμού. Σφιχτός, ζόρικος, για αντράκια. Ή μήπως μας έλειψε το θέαμα όλη τη χρονιά και περιμέναμε να το δούμε χθες; Άμυνα ρε! Ποιος υποτιμάει την αξία της; Όλοι πίσω. Και πιο πίσω, όσο πιο πίσω γίνεται. Προς το τέλος μάλιστα, δεν σου κρύβω ότι βούρκωσα όταν είδα σε κάποιες φάσεις όλη μας την εντεκάδα μέσα στην περιοχή μας. Τι ομόνοια ήταν αυτή, τι συνοχή, τι ποδοσφαιρική ομοψυχία! Σπαρτιάτικη φάλαγγα ήμασταν λέμε, αδιαπέραστη!
Μην τους ακούς, κόουτς, άστους να λένε τα δικά τους και να γκρινιάζουν για «αντιποδόσφαιρο». Τι ξέρουν αυτοί από αποτελεσματικότητα; Και στον επαναληπτικό έχεις κι άλλα ράμματα για τη γούνα τους, είμαι σίγουρος! Εμείς, να ξέρεις, είμαστε μαζί σου. Κάνε ό,τι χρειαστεί. Φέρε πίσω Λεμπέφ και Ντεσαγί, βάλε μέσα Ντάμπερι και Λε Σο, στήσε τάφρο, προμήθευσε τα παλικάρια μας με όπλα αναισθητοποίησης μέσω ηλεκτροσόκ (aka Tazers), μάθε τους νέους τρόπους τάκλιν και περίτεχνες λαβές, ρίξε Πογιέτ και Γουάιζ στο κέντρο να μην ξέρουν από που τους έρχονται οι κλωτσιές. Ούτως ή άλλως «you felt like destroying something beautiful» στο πρώτο ματς, στο δεύτερο θα κολώσεις;
Just a regular lad from the «firm»
ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr
Πάμε και στο θέμα μας τώρα. Θέλω να σου πω δυο κουβέντες, κόουτς, για το χθεσινό παιχνίδι. Έτσι, φιλικά να πούμε, όπως τα είδα εγώ τα πράγματα, πιστεύοντας ότι εκπροσωπώ και άλλα παιδιά. Το λοιπόν, οργάνωσες και εκτέλεσες στην εντέλεια ένα σπουδαίο τακτικά παιχνίδι. Σκέφτηκες «γιατί να τρέχουμε εμείς με την μπάλα στα πόδια και να κουραζόμαστε; Άσε να τρέχουν αυτοί» κι έστησες την ομάδα ωραία και μαγκιόρικα. Μία αμυντική τετράδα στα 15 μέτρα από το τέρμα του Τσεχ, ένας μπροστά από τα στόπερ, άλλη μία τετράδα στα 25 μέτρα και ο Ντρογκμπά λίγο πίσω από το κέντρο σε ρόλο «ελευθέρας βοσκής». Μια χαρά, κομπλέ το σύστημα και φουλ αποδοτικό. Βάλαμε το γκολάκι μας στο χαλαρό και μετά «αράξαμε στον ακάλυπτο, δικέ μου, πίνοντας το φραπεδάκι μας με τις 32 ζάχαρες».
Αυτός, ναι, ήταν ένας ημιτελικός αντάξιος του θεσμού. Σφιχτός, ζόρικος, για αντράκια. Ή μήπως μας έλειψε το θέαμα όλη τη χρονιά και περιμέναμε να το δούμε χθες; Άμυνα ρε! Ποιος υποτιμάει την αξία της; Όλοι πίσω. Και πιο πίσω, όσο πιο πίσω γίνεται. Προς το τέλος μάλιστα, δεν σου κρύβω ότι βούρκωσα όταν είδα σε κάποιες φάσεις όλη μας την εντεκάδα μέσα στην περιοχή μας. Τι ομόνοια ήταν αυτή, τι συνοχή, τι ποδοσφαιρική ομοψυχία! Σπαρτιάτικη φάλαγγα ήμασταν λέμε, αδιαπέραστη!
Μην τους ακούς, κόουτς, άστους να λένε τα δικά τους και να γκρινιάζουν για «αντιποδόσφαιρο». Τι ξέρουν αυτοί από αποτελεσματικότητα; Και στον επαναληπτικό έχεις κι άλλα ράμματα για τη γούνα τους, είμαι σίγουρος! Εμείς, να ξέρεις, είμαστε μαζί σου. Κάνε ό,τι χρειαστεί. Φέρε πίσω Λεμπέφ και Ντεσαγί, βάλε μέσα Ντάμπερι και Λε Σο, στήσε τάφρο, προμήθευσε τα παλικάρια μας με όπλα αναισθητοποίησης μέσω ηλεκτροσόκ (aka Tazers), μάθε τους νέους τρόπους τάκλιν και περίτεχνες λαβές, ρίξε Πογιέτ και Γουάιζ στο κέντρο να μην ξέρουν από που τους έρχονται οι κλωτσιές. Ούτως ή άλλως «you felt like destroying something beautiful» στο πρώτο ματς, στο δεύτερο θα κολώσεις;
Just a regular lad from the «firm»
ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου