Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Η κατάρα του μοιραίου λάθους...!!

Η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας δεν επιτρέπει την παραμικρή χαλάρωση για τους διεθνείς μας.
Η κατάρα του μοιραίου λάθους...
Ακόμα και η ολιγόλεπτη έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης ενός μόνο ποδοσφαιριστή αρκεί για να καταρρίψει σα χάρτινο πύργο τη συλλογική προσπάθεια. Η προσωπική ευθύνη δημιουργεί πρόσθετο βάρος στον καθένα ξεχωριστά και επηρεάζει τις κινήσεις του στο γήπεδο (με ή χωρίς τη μπάλα). Οδηγεί, επομένως, σε αγωνιστική συμπεριφορά που δε θα υιοθετούνταν υπό φυσιολογικές συνθήκες. Είναι, άλλωστε, γνωστό πως τα βαριά πόδια οδηγούν σε ασυνείδητες αντιδράσεις που είναι αδύνατο να εξηγηθούν με τη λογική.
Είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα που δημιουργείται όταν απαγορεύεται το λάθος. Οφείλεις:
να έχεις τυφλή εμπιστοσύνη στον συμπαίκτη σου και ταυτόχρονα να είσαι σε θέση να καλύψεις το λάθος του,
όταν καλύπτεις το λάθος του να σκέφτεσαι τον κενό χώρο που αφήνεις στο δικό σου χώρο ευθύνης,
να αποδίδεις στο 110% των δυνατοτήτων σου αλλά ταυτόχρονα να διαχειρίζεσαι τις δυνάμεις σου γιατί το παιχνίδι μπορεί να κρατήσει 120 λεπτά,
να εφαρμόζεις κατά γράμμα το πλάνο του προπονητή σου ενώ οι σφυγμοί σου έχουν χτυπήσει κόκκινο,
να παίζεις με ψυχή χρησιμοποιώντας το μυαλό.
να προωθείσαι με το μυαλό στην άμυνα,
να αμύνεσαι με το μυαλό στην επίθεση,
να πασάρεις με το μυαλό στο κόψιμο,
να κάνεις τάκλιν με το μυαλό στις κάρτες,
να σουτάρεις γνωρίζοντας ότι αυτή είναι η μοναδική σου ευκαιρία να σκοράρεις,
να εκβιάζεις το φάουλ στον άξονα γνωρίζοντας ότι αν ο διαιτητής δεν «πέσει στην παγίδα» θα δεχτείς αντεπίθεση
Δεν είναι τόσο απλό να συμβούν όλα τα προαναφερθέντα στον υπερθετικό βαθμό. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι ακόμα κι αν λειτουργήσεις σαν μηχανή (και όχι σαν άνθρωπος) δεν είσαι σίγουρος ότι θα πετύχεις το στόχο. Είναι, πράγματι, περίεργο να ξέρεις πως η τελειότητα δεν αρκεί. Σε αυτό το σημείο επικαλείσαι την τύχη, που αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την έκβαση των κρίσιμων αναμετρήσεων. Δε μπορείς, όμως, να την επηρεάσεις. Απλώς περιμένεις να σου κλείσει το μάτι και να σε ταξιδέψει εκεί που δε φαντάζεσαι.
Συμπέρασμα
Αυτή είναι η ψυχοσύνθεση των παικτών της εθνικής. Τόσο περίεργη όσο και η φύση του Έλληνα. Όσο κι αν προσπαθεί ο Σάντος να τους πείσει ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι που κανένας δεν έχει την απαίτηση να προκριθούν είναι αδύνατο να φύγει το άγχος.
Ζητούμενο είναι, επομένως, η ψυχολογική πίεση να λειτουργήσει δημιουργικά και να μη δέσει τα πόδια των ποδοσφαιριστών. Όπως και να ΄χει, εμείς γνωρίζουμε πως η υπέρβαση έχει ήδη γίνει. Δεν πρόκειται, δηλαδή, να συνεχιστεί η πίεση μετά το τέλος της αναμέτρησης. Όσο σκληρό κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα.
Πηγή: overlap.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: