Το 1992 στη Βαρκελώνη έχασε την προσπάθεια του Πύρρου Δήμα για το
χρυσό. Στη φούρια να δείξουν τη «χρυσή» προσπάθεια του Δήμα το μπάλωσαν
δείχνοντας την προτελευταία, τη γνωστή που ο Δήμας έχει σηκώσει την
μπάρα και χαμογελάει. Επειδή η εικόνα με το χαμόγελο ήταν πιο
αβανταδόρικη, στο στυλ «για πλάκα τους τα παίρνουμε», όποτε υπήρχε
τηλεοπτική αναφορά στο χρυσό του Δήμα, η εικόνα προβαλλόταν χωρίς
κάποιος να λέει «βλέπουμε την προσπάθεια για το χρυσό», αλλά αφήνοντάς
το να εννοείται. Εχοντας λοιπόν στις χαμένες προσπάθειες τέτοια ένδοξη
παρέα όπως ο Δήμας, ο Ηλίας Ηλιάδης δεν πρέπει να στενοχωριέται.
Οχι ότι ο Ηλιάδης έμοιαζε στενοχωρημένος μετά την κατάκτηση του χάλκινου. Δεν ήταν στενοχωρημένος, αφού ο τελευταίος του αγώνας ήταν νικηφόρος και έπειτα από μάχη, όπως έγινε με τον Βραζιλιάνο Τιάγκο Καμίλο. Εδώ υπάρχει μια λεπτομέρεια. Οι δημοσιογράφοι και οι φίλαθλοι μπορεί να χαίρονται για ένα εύκολο ή κάλπικο μετάλλιο, αλλά ο πραγματικός αθλητής το ευχαριστιέται αν κατακτήθηκε straight και ύστερα από μάχη. Ο Ηλιάδης φαινόταν ότι ευχαριστιόταν το χάλκινο σαν να είχε πάρει το χρυσό, και ότι σήμερα είναι Ηλιάδης περισσότερο από Ζβιανταουρί. Τα ελληνικά που μίλαγε, η αναφορά στη γυναίκα του με τα δύο παιδιά του που βρίσκονται στη Χαλκιδική, η δήλωσή του ότι αφιερώνει το μετάλλιό του στον Θεό και θα το δώσει στο Αγιον Ορος για καλό ή για κακό τον κάνουν τόσο Ελληνα όσο οποιονδήποτε κυκλοφορεί με φωτογραφία του Περικλή στο πορτοφόλι του και τον συστήνει σαν παππού του.
Σε αυτό το σημείο φαίνεται πόσο ασήμαντο είναι το επιλεγόμενο «ελληνικό αίμα», αλλά και πόσο σημαντική είναι η καταγωγή που κάνει εύκολη ή δύσκολη την αφομοίωση. Ο Ηλιάδης που είναι Γεωργιανός, χριστιανός και ήρθε στην Ελλάδα έχοντας «δουλειά» δεν είχε πρόβλημα να αφομοιωθεί. Αν ήταν Αφγανός, φονταμενταλιστής μουσουλμάνος και είχε καβαλήσει τα σύνορα, ανάθεμα αν θα μπορούσε να αφομοιωθεί, με αποτέλεσμα να καταλήξει σε γκέτο με άλλους «Ηλιάδηδες», δημιουργώντας κοινωνικό πρόβλημα. Είναι ο λόγος που ακόμα και οι πιο φιλελεύθερες σκανδιναβικές κοινωνίες βάζουν ποσοστώσεις στις χώρες από όπου δέχονται μετανάστες, αφού δεν θέλουν να ζορίζουν τις οικονομίες τους και πολιτιστικά τους γηγενείς πληθυσμούς τους. Τέλος πάντων και επιστρέφοντας στον Ηλιάδη, μαγκιά του που ύστερα από τόσα χρόνια έχει το κέφι να παλεύει έτσι, μαγκιά του που θέλησε να ενταχθεί. Από το... φάγαμε την κότα, χέσαμε την πόρτα του Κάχι Καχιασβίλι, η συμπεριφορά του Ηλιάδη είναι πολύ ελκυστικότερη.
Επιστρέφοντας στο live delay, ο όρος είναι υπαρκτός και αναφέρεται στην πρακτική να καθυστερείται μερικά δευτερόλεπτα η ζωντανή μετάδοση ενός γεγονότος, ώστε να μη γίνει καμιά ανάποδη. Για παράδειγμα το «Saturday Night Live», ένα από τα δημοφιλέστερα τηλεοπτικά προγράμματα στην ιστορία της Αμερικής, από όπου ξεκίνησαν την καριέρα τους ο Μπιλ Μάρεϊ, ο Τζο Μπελούσι και ο Νταν Ακρόιντ, μεταδιδόταν με πέντε δευτερόλεπτα καθυστέρηση, έτσι ώστε αν σκάσει κάποιο «fuck», να προλάβουν να το κόψουν. Αλλο όμως πέντε δευτερόλεπτα και άλλο πέντε λεπτά. Μετά την γκάφα με τον Ηλιάδη, από την ΕΡΤ διέρρεαν ότι αυτό οφείλεται στο live delay. Πιθανόν ένα μέτρο για τις περιπτώσεις που ο Ελληνας αθλητής χάνει, ώστε να προλάβουν να βρουν από το αρχείο ένα ματς που να κερδίζει και να το παίξουν για να χαρούμε όλοι μας.
Ενας Σισοκό με... επίπεδο
Μάθημα ανθρωπιάς από τον Μπιν Μπιν Τσάκα που παρά την απογοήτευσή του, που δεν τον άφησαν να βάλει τα εκατομμύρια των ονείρων του στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, συνεχάρη τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Παρά το ότι γράφοντας ότι ήρθανε «closer to the other teams of Champion's League» είναι λίγο σύνταξη της Αγιάς Βαρβάρας.
Τέλος πάντων, έστω χωρίς Μπιν Μπιν ο Παναθηναϊκός δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει τη Μάδεργουελ, μία ομάδα που λόγω δυναμικότητας δεν επιτρέπει γενικά συμπεράσματα για τη φετινή κατάσταση του Παναθηναϊκού, αλλά κάνα-δυο ατομικά μπορούν να βγουν. Το πρώτο είναι ότι από χαρακτήρα ο Αλέν Μπουμσόνγκ «ψήνεται» με τρέλα να είναι ο φετινός ηγέτης του Παναθηναϊκού, γεγονός που σημαίνει και καλή απόδοση και λιγότερη μουρμούρα για τις καθυστερήσεις στα λεφτά. Το δεύτερο ότι ο Σισοκό ξέρει πολλή μπάλα. Η κίνηση που κάνει στο δεύτερο γκολ να πάει προς τα αριστερά να πείσει τους αμυντικούς ότι θα ολοκληρώσει την προσπάθεια μόνος και να βγάλει τη συστημένη πάσα στον Μαυρία δείχνει επίπεδο. Το οποίο ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί πολύ στον επόμενο γύρο, γιατί εκεί δεύτερη Μάδεργουελ δεν βρίσκεται.
Οπως και Ρεξαμ. Η ΑΕΚ μπορεί να κέρδισε 1-3 την ουαλική ομάδα, αλλά μιλάμε για μεσημεριανό ματς κεκλεισμένων των θυρών απέναντι σε ομάδα της Conference, δηλαδή της ερασιτεχνικής κατηγορίας. Επίσης είναι αστείο να λέμε κάθε καλοκαίρι ότι από τα φιλικά δεν μπορούν να βγουν συμπεράσματα, αλλά με το που σκάσουν δύο θετικά αποτελέσματα να αρχίζουν οι ύμνοι για τα «Vlacho's Babies». Οπως όμως κάθε καλοκαίρι, και εδώ κάποια ατομικά συμπεράσματα μπορούν να βγουν. Ενα είναι ότι μετά τον Νικολιά και τον Καλογερή δείγματα ταλέντου δείχνουν και άλλοι πιτσιρικάδες της ΑΕΚ, όπως ο Βλοντής που το «σκάψιμό» του στο δεύτερο γκολ ήταν πολύ καλό. Δεύτερον, και έχει να κάνει με τους πάλιουρες, είναι ότι αν βιαστούν να διώξουν τον Γκερέιρο και τον Λαγό σε μια-δυο κολλητές ανάποδες, η ομάδα χωρίς πεπειραμένους παίκτες θα καταρρεύσει. Το «ακόμα και ο Γκερέιρο έχει καρδιά» φάνηκε στο χθεσινό ματς, που για να βοηθήσει την πιτσιρικάδα πήρε το ματς επάνω του. Και τρίτον ότι ο Βλάχος κάνει καλή δουλειά στην τακτική. Τρεις εμφανίσεις και ούτε μία περίπτωση που ο ένας πιτσιρικάς να κουτουλήσει τον άλλον είναι επίτευγμα.
Πηγή: Sportday
Οχι ότι ο Ηλιάδης έμοιαζε στενοχωρημένος μετά την κατάκτηση του χάλκινου. Δεν ήταν στενοχωρημένος, αφού ο τελευταίος του αγώνας ήταν νικηφόρος και έπειτα από μάχη, όπως έγινε με τον Βραζιλιάνο Τιάγκο Καμίλο. Εδώ υπάρχει μια λεπτομέρεια. Οι δημοσιογράφοι και οι φίλαθλοι μπορεί να χαίρονται για ένα εύκολο ή κάλπικο μετάλλιο, αλλά ο πραγματικός αθλητής το ευχαριστιέται αν κατακτήθηκε straight και ύστερα από μάχη. Ο Ηλιάδης φαινόταν ότι ευχαριστιόταν το χάλκινο σαν να είχε πάρει το χρυσό, και ότι σήμερα είναι Ηλιάδης περισσότερο από Ζβιανταουρί. Τα ελληνικά που μίλαγε, η αναφορά στη γυναίκα του με τα δύο παιδιά του που βρίσκονται στη Χαλκιδική, η δήλωσή του ότι αφιερώνει το μετάλλιό του στον Θεό και θα το δώσει στο Αγιον Ορος για καλό ή για κακό τον κάνουν τόσο Ελληνα όσο οποιονδήποτε κυκλοφορεί με φωτογραφία του Περικλή στο πορτοφόλι του και τον συστήνει σαν παππού του.
Σε αυτό το σημείο φαίνεται πόσο ασήμαντο είναι το επιλεγόμενο «ελληνικό αίμα», αλλά και πόσο σημαντική είναι η καταγωγή που κάνει εύκολη ή δύσκολη την αφομοίωση. Ο Ηλιάδης που είναι Γεωργιανός, χριστιανός και ήρθε στην Ελλάδα έχοντας «δουλειά» δεν είχε πρόβλημα να αφομοιωθεί. Αν ήταν Αφγανός, φονταμενταλιστής μουσουλμάνος και είχε καβαλήσει τα σύνορα, ανάθεμα αν θα μπορούσε να αφομοιωθεί, με αποτέλεσμα να καταλήξει σε γκέτο με άλλους «Ηλιάδηδες», δημιουργώντας κοινωνικό πρόβλημα. Είναι ο λόγος που ακόμα και οι πιο φιλελεύθερες σκανδιναβικές κοινωνίες βάζουν ποσοστώσεις στις χώρες από όπου δέχονται μετανάστες, αφού δεν θέλουν να ζορίζουν τις οικονομίες τους και πολιτιστικά τους γηγενείς πληθυσμούς τους. Τέλος πάντων και επιστρέφοντας στον Ηλιάδη, μαγκιά του που ύστερα από τόσα χρόνια έχει το κέφι να παλεύει έτσι, μαγκιά του που θέλησε να ενταχθεί. Από το... φάγαμε την κότα, χέσαμε την πόρτα του Κάχι Καχιασβίλι, η συμπεριφορά του Ηλιάδη είναι πολύ ελκυστικότερη.
Επιστρέφοντας στο live delay, ο όρος είναι υπαρκτός και αναφέρεται στην πρακτική να καθυστερείται μερικά δευτερόλεπτα η ζωντανή μετάδοση ενός γεγονότος, ώστε να μη γίνει καμιά ανάποδη. Για παράδειγμα το «Saturday Night Live», ένα από τα δημοφιλέστερα τηλεοπτικά προγράμματα στην ιστορία της Αμερικής, από όπου ξεκίνησαν την καριέρα τους ο Μπιλ Μάρεϊ, ο Τζο Μπελούσι και ο Νταν Ακρόιντ, μεταδιδόταν με πέντε δευτερόλεπτα καθυστέρηση, έτσι ώστε αν σκάσει κάποιο «fuck», να προλάβουν να το κόψουν. Αλλο όμως πέντε δευτερόλεπτα και άλλο πέντε λεπτά. Μετά την γκάφα με τον Ηλιάδη, από την ΕΡΤ διέρρεαν ότι αυτό οφείλεται στο live delay. Πιθανόν ένα μέτρο για τις περιπτώσεις που ο Ελληνας αθλητής χάνει, ώστε να προλάβουν να βρουν από το αρχείο ένα ματς που να κερδίζει και να το παίξουν για να χαρούμε όλοι μας.
Ενας Σισοκό με... επίπεδο
Μάθημα ανθρωπιάς από τον Μπιν Μπιν Τσάκα που παρά την απογοήτευσή του, που δεν τον άφησαν να βάλει τα εκατομμύρια των ονείρων του στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, συνεχάρη τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Παρά το ότι γράφοντας ότι ήρθανε «closer to the other teams of Champion's League» είναι λίγο σύνταξη της Αγιάς Βαρβάρας.
Τέλος πάντων, έστω χωρίς Μπιν Μπιν ο Παναθηναϊκός δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει τη Μάδεργουελ, μία ομάδα που λόγω δυναμικότητας δεν επιτρέπει γενικά συμπεράσματα για τη φετινή κατάσταση του Παναθηναϊκού, αλλά κάνα-δυο ατομικά μπορούν να βγουν. Το πρώτο είναι ότι από χαρακτήρα ο Αλέν Μπουμσόνγκ «ψήνεται» με τρέλα να είναι ο φετινός ηγέτης του Παναθηναϊκού, γεγονός που σημαίνει και καλή απόδοση και λιγότερη μουρμούρα για τις καθυστερήσεις στα λεφτά. Το δεύτερο ότι ο Σισοκό ξέρει πολλή μπάλα. Η κίνηση που κάνει στο δεύτερο γκολ να πάει προς τα αριστερά να πείσει τους αμυντικούς ότι θα ολοκληρώσει την προσπάθεια μόνος και να βγάλει τη συστημένη πάσα στον Μαυρία δείχνει επίπεδο. Το οποίο ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί πολύ στον επόμενο γύρο, γιατί εκεί δεύτερη Μάδεργουελ δεν βρίσκεται.
Οπως και Ρεξαμ. Η ΑΕΚ μπορεί να κέρδισε 1-3 την ουαλική ομάδα, αλλά μιλάμε για μεσημεριανό ματς κεκλεισμένων των θυρών απέναντι σε ομάδα της Conference, δηλαδή της ερασιτεχνικής κατηγορίας. Επίσης είναι αστείο να λέμε κάθε καλοκαίρι ότι από τα φιλικά δεν μπορούν να βγουν συμπεράσματα, αλλά με το που σκάσουν δύο θετικά αποτελέσματα να αρχίζουν οι ύμνοι για τα «Vlacho's Babies». Οπως όμως κάθε καλοκαίρι, και εδώ κάποια ατομικά συμπεράσματα μπορούν να βγουν. Ενα είναι ότι μετά τον Νικολιά και τον Καλογερή δείγματα ταλέντου δείχνουν και άλλοι πιτσιρικάδες της ΑΕΚ, όπως ο Βλοντής που το «σκάψιμό» του στο δεύτερο γκολ ήταν πολύ καλό. Δεύτερον, και έχει να κάνει με τους πάλιουρες, είναι ότι αν βιαστούν να διώξουν τον Γκερέιρο και τον Λαγό σε μια-δυο κολλητές ανάποδες, η ομάδα χωρίς πεπειραμένους παίκτες θα καταρρεύσει. Το «ακόμα και ο Γκερέιρο έχει καρδιά» φάνηκε στο χθεσινό ματς, που για να βοηθήσει την πιτσιρικάδα πήρε το ματς επάνω του. Και τρίτον ότι ο Βλάχος κάνει καλή δουλειά στην τακτική. Τρεις εμφανίσεις και ούτε μία περίπτωση που ο ένας πιτσιρικάς να κουτουλήσει τον άλλον είναι επίτευγμα.
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου