Στ' αλήθεια, καταρχήν δεν με ενδιαφέρει ειλικρινά να επιμερίσω τις
ευθύνες που αναλογούν στη διοίκηση του Παναθηναϊκού και τον Καραγκούνη
και οδήγησαν τελικά τον ποδοσφαιριστή (που οι ίδιοι οι άνθρωποι που
«τρέχουν» τώρα με κόπο τις εξελίξεις της ΠΑΕ τον αποκάλεσαν σημαία) να
βάλει τέλος μόνος του σε μία ιστορία η οποία λίγο ακόμα ήθελε για να
καταντήσει σαπουνόπερα!
Βαρεθήκαμε ν' ακούμε τα τελευταία χρόνια ότι «ο Παναθηναϊκός τρώει τα παιδιά του». Ήταν ωστόσο η άδικη πολλές φορές για αυτά η σκληρή πραγματικότητα. Τα ονόματα στη μαύρη λίστα των αποχωρήσεων που δημιούργησαν ατελείωτα θρίλερ δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο. Η «ομάδα της Ριζούπολης» έχει τα περισσότερα από τα μέλη που απαξιώθηκαν από τον ίδιο τον σύλλογο.
Ο Γιώργος καραγκούνης γύρισε το 2007 σπίτι του, την ομάδα της καρδιάς του όπως έλεγε διαρκώς ο ίδιος, αδιαφορώντας για τα περισσότερα χρήματα που του έδινε τότε η Μπενφίκα, προκειμένου να συνεχίσει να φοράει τη φανέλα της. Ανεξαρτήτως τι θα γίνει στη συνέχεια, καθώς την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο κυκλοφορούν φήμες για επαφές του παίκτη με τον Δημήτρη Γόντικα, όσοι τον ξέρουν μπορούν να αντιληφθούν ότι η κίνηση που έκανε τον πόνεσε και τον πονάει. Δεν του ήταν διόλου ευχάριστη, ωστόσο λογικά θεώρησε προσβλητικό τόσο μεγάλο διάστημα έως ότου δρομολογηθούν οι όποιες εξελίξεις.
Η συγκεκριμένη εκτίμηση δεν αφορά στην γνωριμία ετών του υπογράφοντος με τον ποδοσφαιριστή, αλλά στην αντικειμενική προσέγγιση του ζητήματος που έγινε στο τέλος σήριαλ. Διότι δεν είναι δυνατόν να περιμένει στο ακουστικό του, χωρίς κανείς να τον ενημερώνει για τα σχέδια της ομάδας. Δεν γίνεται επίσης να διαχωρίζει με τις πράξεις της η διοίκηση τις δικές της προθέσεις από εκείνες του προπονητή. Ο Καραγκούνης και ο κάθε Καραγκούνης στον Παναθηναϊκό, στην ομάδα δηλαδή, θα συνέχιζε να παίζει. Δεν είναι διαφορετικός ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Γόντικα και του Γιάννη Αλαφούζου, από εκείνον του Ζεσουάλδο Φερέϊρα. Αφού οι διοικούντες αποφάσισαν (πολύ σωστά) να δώσουν τα «κλειδιά» της ομάδας στον Πορτογάλο και αυτός δεν ήθελε τον «Κάρα», έπρεπε να ενημερωθεί επίσημα ο αρχηγός της Εθνικής, ώστε να κανονίσει την πορεία του. Και όχι να περιμένει ένα τηλέφωνο, προκειμένου να καταλάβει τελικά τι πρόκειται να γίνει. Εάν ποτέ γινόταν.
Προφανώς και δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να περιμένει, όχι ο Καραγκούνης αλλά κανένας παίκτης τέτοιου βεληνεκούς στον κόσμο, εάν θα αποφασίσει ποτέ η ομάδα να τον ενημερώσει εάν υπάρχει τρόπος να πειστεί στο τέλος ο προπονητής. Το «κρυφτούλι» είναι παιχνίδι άλλης ηλικίας και οι ποδοσφαιριστές που έχουν γράψει ιστορία, ανάγκη δεν το έχουν. Τους προσβάλλει μάλλον...
Πηγή: pamesports.gr
Βαρεθήκαμε ν' ακούμε τα τελευταία χρόνια ότι «ο Παναθηναϊκός τρώει τα παιδιά του». Ήταν ωστόσο η άδικη πολλές φορές για αυτά η σκληρή πραγματικότητα. Τα ονόματα στη μαύρη λίστα των αποχωρήσεων που δημιούργησαν ατελείωτα θρίλερ δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο. Η «ομάδα της Ριζούπολης» έχει τα περισσότερα από τα μέλη που απαξιώθηκαν από τον ίδιο τον σύλλογο.
Ο Γιώργος καραγκούνης γύρισε το 2007 σπίτι του, την ομάδα της καρδιάς του όπως έλεγε διαρκώς ο ίδιος, αδιαφορώντας για τα περισσότερα χρήματα που του έδινε τότε η Μπενφίκα, προκειμένου να συνεχίσει να φοράει τη φανέλα της. Ανεξαρτήτως τι θα γίνει στη συνέχεια, καθώς την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο κυκλοφορούν φήμες για επαφές του παίκτη με τον Δημήτρη Γόντικα, όσοι τον ξέρουν μπορούν να αντιληφθούν ότι η κίνηση που έκανε τον πόνεσε και τον πονάει. Δεν του ήταν διόλου ευχάριστη, ωστόσο λογικά θεώρησε προσβλητικό τόσο μεγάλο διάστημα έως ότου δρομολογηθούν οι όποιες εξελίξεις.
Η συγκεκριμένη εκτίμηση δεν αφορά στην γνωριμία ετών του υπογράφοντος με τον ποδοσφαιριστή, αλλά στην αντικειμενική προσέγγιση του ζητήματος που έγινε στο τέλος σήριαλ. Διότι δεν είναι δυνατόν να περιμένει στο ακουστικό του, χωρίς κανείς να τον ενημερώνει για τα σχέδια της ομάδας. Δεν γίνεται επίσης να διαχωρίζει με τις πράξεις της η διοίκηση τις δικές της προθέσεις από εκείνες του προπονητή. Ο Καραγκούνης και ο κάθε Καραγκούνης στον Παναθηναϊκό, στην ομάδα δηλαδή, θα συνέχιζε να παίζει. Δεν είναι διαφορετικός ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Γόντικα και του Γιάννη Αλαφούζου, από εκείνον του Ζεσουάλδο Φερέϊρα. Αφού οι διοικούντες αποφάσισαν (πολύ σωστά) να δώσουν τα «κλειδιά» της ομάδας στον Πορτογάλο και αυτός δεν ήθελε τον «Κάρα», έπρεπε να ενημερωθεί επίσημα ο αρχηγός της Εθνικής, ώστε να κανονίσει την πορεία του. Και όχι να περιμένει ένα τηλέφωνο, προκειμένου να καταλάβει τελικά τι πρόκειται να γίνει. Εάν ποτέ γινόταν.
Προφανώς και δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να περιμένει, όχι ο Καραγκούνης αλλά κανένας παίκτης τέτοιου βεληνεκούς στον κόσμο, εάν θα αποφασίσει ποτέ η ομάδα να τον ενημερώσει εάν υπάρχει τρόπος να πειστεί στο τέλος ο προπονητής. Το «κρυφτούλι» είναι παιχνίδι άλλης ηλικίας και οι ποδοσφαιριστές που έχουν γράψει ιστορία, ανάγκη δεν το έχουν. Τους προσβάλλει μάλλον...
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου