Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Το νέο 0-0 του Αρη,
αυτή τη φορά κόντρα σε μια από τις ανερχόμενες δυνάμεις του τουρκικού
ποδοσφαίρου, την Καϊσερίσπορ, δείχνει ένα και μόνο πράγμα. Το ότι, παρά
τα προβλήματα που υπάρχουν, αυτή η ομάδα που χτίζεται στο Πράτο, μπορεί
να προχωρήσει και αν μη τι άλλο να σταθεί ανταγωνιστική στο νέο
πρωτάθλημα. Σε ποιο βαθμό θα είναι ανταγωνιστική, είναι κάτι που θα
φανεί στην πορεία και στην τελική δεν είναι του παρόντος.
Αυτό που μετρά, τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι ότι η δουλειά του Κατσαβάκη (με τα όσα προβλήματα προκύπτουν καθημερινά) και αυτό δεν θα σταματήσω να το τονίζω, αποδίδει καρπούς. Ο Σερραίος αποδεικνύει κάθε ώρα, κάθε μέρα, σε κάθε αγώνα, πως ξέρει να δημιουργεί ομάδες από το πουθενά. Ότι κάνει εδώ και χρόνια, δηλαδή, στην προπονητική του καριέρα. Οτι έκανε και πέρυσι στη Δράμα.
Παλεύει να κάνει αυτά τα νεαρά παιδιά συμπαγές σύνολο και οι προσπάθειες αποκτούν σιγά σιγά αντίκρισμα. Ο Αρης δεν χάνει και όταν χάνει, χάνει δύσκολα (όπως με το Παλέρμο). Παρουσιάζει αξιοθαύμαστη αμυντική τακτική (είτε με τρεις, είτε με τέσσερις παίκτες, κατά περίπτωση) και με αργά, αλλά σταθερά βήματα βελτιώνεται και μπροστά. Οι ευκαιρίες των Γιαννιώτα και Τριαντταφυλλάκου είναι χαρακτηριστικές της δουλειάς που γίνεται και στον επιθετικό τομέα.
Για να είμαστε σοβαροί: Αυτό που πάει να πετύχει ο Κατσαβάκης στον φετινό Αρη, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ας αναλογιστούμε πως ξεκίνησε, με ποιους παίκτες ξεκίνησε και σε τι οικονομικό περιβάλλον συνεχίζει. Ας δούμε τους αντιπάλους που καλείται να αντιμετωπίσει (Σιένα, Παλέρμο, Καϊσερίσπορ, Φιορεντίνα) και ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα.
Οσο για το ποιοι «έλαμψαν», κόντρα στους Τούρκους; Ο Διούδης ήταν εντυπωσιακά άνετος για την ηλικία του, πράγμα που επισήμανε και ο προπονητής του, ο Γιαννιώτας ξεχωρίζει από μακριά, ο Τριανταφυλλάκος, όσο περνούν οι μέρες, προσαρμόζεται ολοένα και περισσότερο στο νέο του ρόλο, ενώ ο Ασλανίδης ήταν φιλότιμος, σε θέση μπροστά από τα δύο στόπερ. Ο Ηρακλής σταθερός, ο Παπαζαχαρίας κολώνα, με τον Παντίδο να τον συναγωνίζεται, πια, σε ποιότητα, πράγμα πολύ ευχάριστο. Υπάρχει μέλλον....
Πηγή: novasports.gr
Αυτό που μετρά, τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι ότι η δουλειά του Κατσαβάκη (με τα όσα προβλήματα προκύπτουν καθημερινά) και αυτό δεν θα σταματήσω να το τονίζω, αποδίδει καρπούς. Ο Σερραίος αποδεικνύει κάθε ώρα, κάθε μέρα, σε κάθε αγώνα, πως ξέρει να δημιουργεί ομάδες από το πουθενά. Ότι κάνει εδώ και χρόνια, δηλαδή, στην προπονητική του καριέρα. Οτι έκανε και πέρυσι στη Δράμα.
Παλεύει να κάνει αυτά τα νεαρά παιδιά συμπαγές σύνολο και οι προσπάθειες αποκτούν σιγά σιγά αντίκρισμα. Ο Αρης δεν χάνει και όταν χάνει, χάνει δύσκολα (όπως με το Παλέρμο). Παρουσιάζει αξιοθαύμαστη αμυντική τακτική (είτε με τρεις, είτε με τέσσερις παίκτες, κατά περίπτωση) και με αργά, αλλά σταθερά βήματα βελτιώνεται και μπροστά. Οι ευκαιρίες των Γιαννιώτα και Τριαντταφυλλάκου είναι χαρακτηριστικές της δουλειάς που γίνεται και στον επιθετικό τομέα.
Για να είμαστε σοβαροί: Αυτό που πάει να πετύχει ο Κατσαβάκης στον φετινό Αρη, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ας αναλογιστούμε πως ξεκίνησε, με ποιους παίκτες ξεκίνησε και σε τι οικονομικό περιβάλλον συνεχίζει. Ας δούμε τους αντιπάλους που καλείται να αντιμετωπίσει (Σιένα, Παλέρμο, Καϊσερίσπορ, Φιορεντίνα) και ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα.
Οσο για το ποιοι «έλαμψαν», κόντρα στους Τούρκους; Ο Διούδης ήταν εντυπωσιακά άνετος για την ηλικία του, πράγμα που επισήμανε και ο προπονητής του, ο Γιαννιώτας ξεχωρίζει από μακριά, ο Τριανταφυλλάκος, όσο περνούν οι μέρες, προσαρμόζεται ολοένα και περισσότερο στο νέο του ρόλο, ενώ ο Ασλανίδης ήταν φιλότιμος, σε θέση μπροστά από τα δύο στόπερ. Ο Ηρακλής σταθερός, ο Παπαζαχαρίας κολώνα, με τον Παντίδο να τον συναγωνίζεται, πια, σε ποιότητα, πράγμα πολύ ευχάριστο. Υπάρχει μέλλον....
Πηγή: novasports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου