Πόσο μάλλον σε εποχές τέτοιας και τόσο βαθιάς κρίσης. Οι δυσκολίες
αυτές μεγαλώνουν εκθετικά όταν το πεδίο της επιχειρηματικής
δραστηριότητας εκτός από απαιτήσεις έχει και πάρα πολλές ιδιομορφίες.
Και το σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι ένα τέτοιο πεδίο. Ακόμη
δεν έχει λυθεί η εξίσωση που θέλει μία ομάδα να είναι επιτυχημένη τόσο
αγωνιστικά όσο και οικονομικά.
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο εξαιτίας της αστάθειας του οικονομικού περιβάλλοντος, αλλά και της υψηλής αβεβαιότητας πάνω στην οποία ακροβατούν οι τύχες μίας ομάδας. Ας πούμε, ένα σουτ, που βρήκε το δοκάρι και δεν έδωσε τη νίκη σε μία ομάδα και συνακόλουθα την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, μπορεί να σημαίνει την απώλεια ενός ποσού το οποίο ξεκινά από τα 5 και μπορεί να φτάσει και τα 12 εκατομμύρια. Είναι πολύ ριψοκίνδυνο να ρισκάρεις επενδύσεις όταν η τύχη τους εξαρτάται από τα δύο ή τρία εκατοστά που θα παρεκκλίνει ένα σουτ για να βρει τον στόχο. Ή την ευμεταβλητότητα του χαρακτήρα ενός ποδοσφαιριστή, από την απόδοση του οποίου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η απόδοση μίας ομάδας. Οι ιδιομορφίες της ποδοσφαιρικής επιχειρηματικότητας έχουν κατ' επανάληψη επισημανθεί, όπως και οι κίνδυνοι που προκαλούνται σε χώρες όπου το θεσμικό πλαίσιο είναι δυσλειτουργικό και ανεπαρκές, ενώ ο αθλητικές αρχές επιδεικνύουν μία θαυμαστή ανικανότητα.
Στην Ελλάδα κατ' επανάληψη έχει αποδειχθεί πως οι ποδοσφαιροπαράγοντες, αν εξαιρέσουμε εκείνους που διακρίνονται για αξιόποινες πράξεις, αγνοούν βασικές αρχές και των επιχειρήσεων και της διοίκησης αλλά και της οικονομίας. Αυτή η διαπίστωση επιβεβαιώθηκε σε εποχές που το οικονομικό περιβάλλον έδειχνε υγιές και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο στη σημερινή εποχή της κρίσης πολλές ομάδες μοιάζουν με άδεια κουφάρια που έχουν ήδη κατακρεουργήσει τα όρνεα. Όμως ακόμη και σε αυτή τη χρονική στιγμή άνθρωποι, οι οποίοι αναλαμβάνουν να σώσουν ομάδες που κινδυνεύουν ή που βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού, δείχνουν ότι δεν έχουν καμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα.
Επιχειρούν να καλύψουν την έλλειψη χρημάτων με το «εύρημα» της λαϊκής βάσης, καλώντας τον κόσμο που αγαπά την ομάδα του να τη χρηματοδοτήσει με τις εισφορές του, τις οποίες φυσικά θα διαχειριστούν εκείνοι. Δεν έχουν αντιληφθεί την έκταση της οικονομικής κρίσης και την αδυναμία πολλών ανθρώπων να ανταποκριθούν στο κόστος μίας συνδρομής 150 ή 200 ευρώ. Από όλα τα είδη οικονομικής δραστηριότητας η εμπορία των συναισθημάτων είναι η πιο αισχρή.
Το εργοστάσιο και το προϊόν
Η μετάλλαξη του ποδοσφαίρου από παιχνίδι σε προϊόν, ειδικά στην Ευρώπη, συντελέσθηκε μέσα σε μία δεκαετία, από το 1985 στο 1995, αλλά στην Ελλάδα, παρ' ότι κατ' όνομα το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό από το 1979, άρχισε να αντιμετωπίζεται ως προϊόν μόλις την τελευταία πενταετία, με πάρα πολλές, όμως, στρεβλώσεις. Αγνοια των ιδιαιτεροτήτων της αγοράς, τυχοδιωκτικές συμπεριφορές, απουσία ειδικευμένων στελεχών και τρομακτικές υπερβολές σε συνδυασμό με αλόγιστες σπατάλες έχουν διαμορφώσει ένα ποδόσφαιρο κουρέλι.
Τώρα αρχίζουν κάποιοι να καταλαβαίνουν ότι είχαν δημιουργήσει μία φούσκα που, σε μεγάλο μέρος της, τη συντηρούσε η φοροδιαφυγή και το «μαύρο χρήμα», αφού η ποδοσφαιρική αγορά στην Ελλάδα αδυνατεί να συντηρήσει περισσότερες ΠΑΕ από όσες έχει η Γερμανία. Ούτε καν όσες έχει η Γερμανία. Είχαμε περισσότερες, αλλά έχοντας το 1/8 του γερμανικού πληθυσμού. Επίσης τώρα είναι που πολλοί ανακαλύπτουν τη σπουδαιότητα που έχει ένα ιδιόκτητο γήπεδο. Αν θέλεις να αντιμετωπίσεις το παιχνίδι ως προϊόν και να το πουλήσεις σε καταναλωτές που είναι και αρκετοί και πρόθυμοι να το αγοράσουν, πρέπει να έχεις στην κατοχή σου και ένα εργοστάσιο που να παράγει το προϊόν.
Αν η ομάδα είναι η φίρμα, το σήμα κατατεθέν, το brand name, τότε το γήπεδο είναι το εργοστάσιο. Αν η φίρμα είναι ο κράχτης, τότε η επένδυση είναι αδύνατο να προχωρήσει χωρίς εργοστάσιο. Και αν δεν υπάρχει εργοστάσιο, χρηματοδοτείς ή βρίσκεις χρηματοδότες για την ανέγερσή του. Χωρίς γήπεδο, πλέον, καμιά ποδοσφαιρική επένδυση δεν έχει τύχη. Από εκεί ξεκινούν όλα.
Υποκατάστατο του Θεού
Πρόκειται για μία ιστορία που, αν θυμάμαι καλά, έχει διηγηθεί ο Ασίμοφ. Οι επιστήμονες όλου του κόσμου έχουν συγκεντρωθεί σε ένα συνέδριο που έχει συγκαλέσει ο ΟΗΕ του μέλλοντος, για να κατασκευάσουν έναν υπολογιστή που θα είναι σε θέση να λύνει το οποιοδήποτε πρόβλημα απασχολεί τον άνθρωπο. Έπειτα από ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και αρκετά πολύπλοκα προβλήματα που έπρεπε να επιλυθούν, ο υπερυπολογιστής που μπορεί να επικοινωνεί με την ομιλία γίνεται πραγματικότητα. Την ημέρα της δοκιμής του αποφασίζεται ο επικεφαλής της επιτροπής των επιστημόνων που τον κατασκεύασε να τον ρωτήσει ό,τι εκείνος κρίνει. Και η πρώτη ερώτηση που υποβάλλει ο επικεφαλής των επιστημόνων είναι: «Πες μας αυτό που πάντα ήθελε να μάθει ο άνθρωπος: υπάρχει Θεός;». Ο υπολογιστής, ύστερα από ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο σιωπής, σβήνει μόνος του και αμέσως μετά ξανανοίγει και απαντά: «Τώρα υπάρχει». Σήμερα ο Θεός είναι οι τραπεζίτες, αλλά ήρθε καιρός να τελειώνουμε μ’ αυτές τις θρησκείες.
Πηγή: Sportday
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο εξαιτίας της αστάθειας του οικονομικού περιβάλλοντος, αλλά και της υψηλής αβεβαιότητας πάνω στην οποία ακροβατούν οι τύχες μίας ομάδας. Ας πούμε, ένα σουτ, που βρήκε το δοκάρι και δεν έδωσε τη νίκη σε μία ομάδα και συνακόλουθα την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, μπορεί να σημαίνει την απώλεια ενός ποσού το οποίο ξεκινά από τα 5 και μπορεί να φτάσει και τα 12 εκατομμύρια. Είναι πολύ ριψοκίνδυνο να ρισκάρεις επενδύσεις όταν η τύχη τους εξαρτάται από τα δύο ή τρία εκατοστά που θα παρεκκλίνει ένα σουτ για να βρει τον στόχο. Ή την ευμεταβλητότητα του χαρακτήρα ενός ποδοσφαιριστή, από την απόδοση του οποίου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η απόδοση μίας ομάδας. Οι ιδιομορφίες της ποδοσφαιρικής επιχειρηματικότητας έχουν κατ' επανάληψη επισημανθεί, όπως και οι κίνδυνοι που προκαλούνται σε χώρες όπου το θεσμικό πλαίσιο είναι δυσλειτουργικό και ανεπαρκές, ενώ ο αθλητικές αρχές επιδεικνύουν μία θαυμαστή ανικανότητα.
Στην Ελλάδα κατ' επανάληψη έχει αποδειχθεί πως οι ποδοσφαιροπαράγοντες, αν εξαιρέσουμε εκείνους που διακρίνονται για αξιόποινες πράξεις, αγνοούν βασικές αρχές και των επιχειρήσεων και της διοίκησης αλλά και της οικονομίας. Αυτή η διαπίστωση επιβεβαιώθηκε σε εποχές που το οικονομικό περιβάλλον έδειχνε υγιές και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο στη σημερινή εποχή της κρίσης πολλές ομάδες μοιάζουν με άδεια κουφάρια που έχουν ήδη κατακρεουργήσει τα όρνεα. Όμως ακόμη και σε αυτή τη χρονική στιγμή άνθρωποι, οι οποίοι αναλαμβάνουν να σώσουν ομάδες που κινδυνεύουν ή που βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού, δείχνουν ότι δεν έχουν καμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα.
Επιχειρούν να καλύψουν την έλλειψη χρημάτων με το «εύρημα» της λαϊκής βάσης, καλώντας τον κόσμο που αγαπά την ομάδα του να τη χρηματοδοτήσει με τις εισφορές του, τις οποίες φυσικά θα διαχειριστούν εκείνοι. Δεν έχουν αντιληφθεί την έκταση της οικονομικής κρίσης και την αδυναμία πολλών ανθρώπων να ανταποκριθούν στο κόστος μίας συνδρομής 150 ή 200 ευρώ. Από όλα τα είδη οικονομικής δραστηριότητας η εμπορία των συναισθημάτων είναι η πιο αισχρή.
Το εργοστάσιο και το προϊόν
Η μετάλλαξη του ποδοσφαίρου από παιχνίδι σε προϊόν, ειδικά στην Ευρώπη, συντελέσθηκε μέσα σε μία δεκαετία, από το 1985 στο 1995, αλλά στην Ελλάδα, παρ' ότι κατ' όνομα το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό από το 1979, άρχισε να αντιμετωπίζεται ως προϊόν μόλις την τελευταία πενταετία, με πάρα πολλές, όμως, στρεβλώσεις. Αγνοια των ιδιαιτεροτήτων της αγοράς, τυχοδιωκτικές συμπεριφορές, απουσία ειδικευμένων στελεχών και τρομακτικές υπερβολές σε συνδυασμό με αλόγιστες σπατάλες έχουν διαμορφώσει ένα ποδόσφαιρο κουρέλι.
Τώρα αρχίζουν κάποιοι να καταλαβαίνουν ότι είχαν δημιουργήσει μία φούσκα που, σε μεγάλο μέρος της, τη συντηρούσε η φοροδιαφυγή και το «μαύρο χρήμα», αφού η ποδοσφαιρική αγορά στην Ελλάδα αδυνατεί να συντηρήσει περισσότερες ΠΑΕ από όσες έχει η Γερμανία. Ούτε καν όσες έχει η Γερμανία. Είχαμε περισσότερες, αλλά έχοντας το 1/8 του γερμανικού πληθυσμού. Επίσης τώρα είναι που πολλοί ανακαλύπτουν τη σπουδαιότητα που έχει ένα ιδιόκτητο γήπεδο. Αν θέλεις να αντιμετωπίσεις το παιχνίδι ως προϊόν και να το πουλήσεις σε καταναλωτές που είναι και αρκετοί και πρόθυμοι να το αγοράσουν, πρέπει να έχεις στην κατοχή σου και ένα εργοστάσιο που να παράγει το προϊόν.
Αν η ομάδα είναι η φίρμα, το σήμα κατατεθέν, το brand name, τότε το γήπεδο είναι το εργοστάσιο. Αν η φίρμα είναι ο κράχτης, τότε η επένδυση είναι αδύνατο να προχωρήσει χωρίς εργοστάσιο. Και αν δεν υπάρχει εργοστάσιο, χρηματοδοτείς ή βρίσκεις χρηματοδότες για την ανέγερσή του. Χωρίς γήπεδο, πλέον, καμιά ποδοσφαιρική επένδυση δεν έχει τύχη. Από εκεί ξεκινούν όλα.
Υποκατάστατο του Θεού
Πρόκειται για μία ιστορία που, αν θυμάμαι καλά, έχει διηγηθεί ο Ασίμοφ. Οι επιστήμονες όλου του κόσμου έχουν συγκεντρωθεί σε ένα συνέδριο που έχει συγκαλέσει ο ΟΗΕ του μέλλοντος, για να κατασκευάσουν έναν υπολογιστή που θα είναι σε θέση να λύνει το οποιοδήποτε πρόβλημα απασχολεί τον άνθρωπο. Έπειτα από ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και αρκετά πολύπλοκα προβλήματα που έπρεπε να επιλυθούν, ο υπερυπολογιστής που μπορεί να επικοινωνεί με την ομιλία γίνεται πραγματικότητα. Την ημέρα της δοκιμής του αποφασίζεται ο επικεφαλής της επιτροπής των επιστημόνων που τον κατασκεύασε να τον ρωτήσει ό,τι εκείνος κρίνει. Και η πρώτη ερώτηση που υποβάλλει ο επικεφαλής των επιστημόνων είναι: «Πες μας αυτό που πάντα ήθελε να μάθει ο άνθρωπος: υπάρχει Θεός;». Ο υπολογιστής, ύστερα από ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο σιωπής, σβήνει μόνος του και αμέσως μετά ξανανοίγει και απαντά: «Τώρα υπάρχει». Σήμερα ο Θεός είναι οι τραπεζίτες, αλλά ήρθε καιρός να τελειώνουμε μ’ αυτές τις θρησκείες.
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου