Οι γιάνκηδες πήραν εκδίκηση για την Ελλάδα και τον άδικο αποκλεισμό από την Νιγηρία. Και τώρα;
Τώρα έρχεται η αποθέωση για την υπερηχητική ομάδα του Σιζέφσκι, ένα σύνολο που ότι κι αν πιστεύουμε για την ομάδα του 92, αποτελεί το πιο γρήγορο και αθλητικό σύνολο της ιστορίας. Επειδή είμαστε και άνθρωποι των άκρων τους δώσαμε ήδη το χρυσό μετάλλιο και χωρίς αντίπαλο.
Η αλήθεια είναι πως ότι έχουμε δει από την συγκεκριμένη ομάδα, από το τελευταίο φιλικό με την Ισπανία και στο τουρνουά, καταδεικνύει την βελτίωση από αγώνα σε αγώνα, αποκτούν τρομερούς αυτοματισμούς, παίζουν δε τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις αν παίζει με πέντε κοντούς, με τέσσερις φόργουορντ και τον τίμιο Τσάντλερ, αν παίζει με τρεις παίκτες...γενικώς, αν δεν αγωνίζεται κανείς.
H δικαίωση και το "αύριο"...
Πολύ ωραία και τρομερά θεαματικά όλα αυτά και σε έναν βαθμό δικαιώνουν τα καλά λόγια που έχουμε πει γι αυτή την τωρινή φουρνιά των Αμερικανών, σε σχέση με την πρώτη παρέα επαγγελματιών που παρατάχθηκε αλλά...
Αλλά στην σύγκριση που επιχειρήσαμε και συζητήσαμε από το contra.gr μιλούσαμε για μία πλήρη εθνική των ΗΠΑ κάτι που δεν συμβαίνει.
Παίζοντας χωρίς κανέναν ψηλό(ο μαγκούφης ο Τάισον Τσάντερ θυμίζει περισσότερο κινούμενο στόχο για τους διαιτητές ώστε να μην παίρνουν φάουλ οι υπόλοιποι) μοιάζουν τρομερά με την ομάδα του 2006 η οποία μέχρι να πέσει στα δικά μας παιδιά, περνούσε πάνω από τους αντιπάλους της.
Σουτ είναι και καμιά φορά δεν μπαίνει...
Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι θα ηττηθούν οι ΗΠΑ, ωστόσο παρά τον ενθουσιασμό, οφείλουμε να τονίσουμε πως σε έναν αγώνα νοκ άουτ, με αντιπάλους οι οποίοι διαθέτουν έμπειρα πλέι μέικερ και δυνατούς ψηλούς(Ισπανία, Βραζιλία, Αργεντινή) δεν θα είναι απίθανο αν δυσκολευτούν. Μέχρι τώρα οι Αμερικανοί είναι απίστευτα εύστοχοι από τα 6,75 πράγμα φυσιολογικό αφού σουτάρουν πολύ κοντύτερα από ότι στο ΝΒΑ, αλλά...σουτ είναι και καμιά φορά δεν μπαίνει.
Μπορούν να ηττηθούν; Μόνο όπως το 2006. Μια ομάδα να πραγματοποιήσει το τελειότερο παιχνίδι της ιστορίας και οι Αμερικανοί να αγχωθούν. Βεβαίως Κόμπε παρόντος αυτό μοιάζει δύσκολο να συμβεί καθώς η εποχή της αφέλειας έλαβε τέλος.
Σοκ με το κοινό!
Εκείνο το οποίο ήταν πραγματικά πολύ όμορφο στον αγώνα με την Νιγηρία αφορούσε στην νοοτροπία την αθλητική των παικτών του ΝΒΑ. Διασκέδασαν στον πάγκο αλλά μέσα στο παρκέ πέτυχαν το ρεκόρ κατά...λάθος. Όσοι είδατε το παιχνίδι θα παρατηρήσατε ότι στα τελευταία 10 λεπτά απέφυγαν τους αιφνιδιασμούς και τα πολλά καρφώματα περιορίζοντας την δράση τους σε συνεχόμενα τρίποντα. Πρέπει δε να σοκαρίστηκαν όταν το κοινό τους φώναζε να ξεπεράσουν τους 150 πόντους διότι η κουλτούρα τους λέει πως όταν έχει κριθεί ένας αγώνας απαγορεύεται να κάνεις επίδειξη. Έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε από τα ...μαύρα πιστόλια.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Επειδή εν έτει 2012 προσπαθούμε να πείσουμε τον κόσμο ότι είμαστε ρατσιστές με το χρώμα, τουλάχιστον ας το ...κάνουμε σωστά. Η λέξη έγχρωμος, «colored», θεωρείται ρατσιστική στις ΗΠΑ. Μαύρος αθλητής, άσπρος αθλητής. Εξηγούμεθα δια να μην παρεξηγούμεθα.
Πηγή: contra.gr
Τώρα έρχεται η αποθέωση για την υπερηχητική ομάδα του Σιζέφσκι, ένα σύνολο που ότι κι αν πιστεύουμε για την ομάδα του 92, αποτελεί το πιο γρήγορο και αθλητικό σύνολο της ιστορίας. Επειδή είμαστε και άνθρωποι των άκρων τους δώσαμε ήδη το χρυσό μετάλλιο και χωρίς αντίπαλο.
Η αλήθεια είναι πως ότι έχουμε δει από την συγκεκριμένη ομάδα, από το τελευταίο φιλικό με την Ισπανία και στο τουρνουά, καταδεικνύει την βελτίωση από αγώνα σε αγώνα, αποκτούν τρομερούς αυτοματισμούς, παίζουν δε τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις αν παίζει με πέντε κοντούς, με τέσσερις φόργουορντ και τον τίμιο Τσάντλερ, αν παίζει με τρεις παίκτες...γενικώς, αν δεν αγωνίζεται κανείς.
H δικαίωση και το "αύριο"...
Πολύ ωραία και τρομερά θεαματικά όλα αυτά και σε έναν βαθμό δικαιώνουν τα καλά λόγια που έχουμε πει γι αυτή την τωρινή φουρνιά των Αμερικανών, σε σχέση με την πρώτη παρέα επαγγελματιών που παρατάχθηκε αλλά...
Αλλά στην σύγκριση που επιχειρήσαμε και συζητήσαμε από το contra.gr μιλούσαμε για μία πλήρη εθνική των ΗΠΑ κάτι που δεν συμβαίνει.
Παίζοντας χωρίς κανέναν ψηλό(ο μαγκούφης ο Τάισον Τσάντερ θυμίζει περισσότερο κινούμενο στόχο για τους διαιτητές ώστε να μην παίρνουν φάουλ οι υπόλοιποι) μοιάζουν τρομερά με την ομάδα του 2006 η οποία μέχρι να πέσει στα δικά μας παιδιά, περνούσε πάνω από τους αντιπάλους της.
Σουτ είναι και καμιά φορά δεν μπαίνει...
Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι θα ηττηθούν οι ΗΠΑ, ωστόσο παρά τον ενθουσιασμό, οφείλουμε να τονίσουμε πως σε έναν αγώνα νοκ άουτ, με αντιπάλους οι οποίοι διαθέτουν έμπειρα πλέι μέικερ και δυνατούς ψηλούς(Ισπανία, Βραζιλία, Αργεντινή) δεν θα είναι απίθανο αν δυσκολευτούν. Μέχρι τώρα οι Αμερικανοί είναι απίστευτα εύστοχοι από τα 6,75 πράγμα φυσιολογικό αφού σουτάρουν πολύ κοντύτερα από ότι στο ΝΒΑ, αλλά...σουτ είναι και καμιά φορά δεν μπαίνει.
Μπορούν να ηττηθούν; Μόνο όπως το 2006. Μια ομάδα να πραγματοποιήσει το τελειότερο παιχνίδι της ιστορίας και οι Αμερικανοί να αγχωθούν. Βεβαίως Κόμπε παρόντος αυτό μοιάζει δύσκολο να συμβεί καθώς η εποχή της αφέλειας έλαβε τέλος.
Σοκ με το κοινό!
Εκείνο το οποίο ήταν πραγματικά πολύ όμορφο στον αγώνα με την Νιγηρία αφορούσε στην νοοτροπία την αθλητική των παικτών του ΝΒΑ. Διασκέδασαν στον πάγκο αλλά μέσα στο παρκέ πέτυχαν το ρεκόρ κατά...λάθος. Όσοι είδατε το παιχνίδι θα παρατηρήσατε ότι στα τελευταία 10 λεπτά απέφυγαν τους αιφνιδιασμούς και τα πολλά καρφώματα περιορίζοντας την δράση τους σε συνεχόμενα τρίποντα. Πρέπει δε να σοκαρίστηκαν όταν το κοινό τους φώναζε να ξεπεράσουν τους 150 πόντους διότι η κουλτούρα τους λέει πως όταν έχει κριθεί ένας αγώνας απαγορεύεται να κάνεις επίδειξη. Έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε από τα ...μαύρα πιστόλια.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Επειδή εν έτει 2012 προσπαθούμε να πείσουμε τον κόσμο ότι είμαστε ρατσιστές με το χρώμα, τουλάχιστον ας το ...κάνουμε σωστά. Η λέξη έγχρωμος, «colored», θεωρείται ρατσιστική στις ΗΠΑ. Μαύρος αθλητής, άσπρος αθλητής. Εξηγούμεθα δια να μην παρεξηγούμεθα.
Πηγή: contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου