Αν και δεν είναι, θεωρητικά πάντα, στη μπασκετική μου
«δικαιοδοσία», νομίζω πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες μας αντέχουν όλους στα
…χωρικά τους ύδατα. Γράφει ο Δημήτρης Κοντός.
Τα περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, μπορεί και ν’
αρμόζουν για την έως τώρα πορεία των Ελλήνων αθλητών, ωστόσο θα μπορούσε
να πει κανείς πως οι φετινές μας επιδόσεις είναι μια ξεπατικοτούρα της
ελληνικής πραγματικότητας. Γιατί αν εξαιρέσει κανείς κάποιες φωτεινές
εξαιρέσεις (Ηλιάδης, Βουγιούκα, Εθνική πόλο και οι θαλασσοπόροι μας),
τότε μοιάζει σαν δεδομένο πως στιγμές από Βαρκελώνη ’92, Ατλάντα ’96,
Σύδνεϋ ’00, Αθήνα ‘04 και Πεκίνο ’08, δύσκολο να ζήσουμε ξανά.
Τι άλλαξε; Προφανώς όχι μονάχα η διαλυμένη ψυχολογία μας, αλλά η γενικότερη παραγωγική μας διαδικασία. Μοιάζουμε να είμαστε παντελώς «έξω από το παιχνίδι» σε όλα τα επίπεδα.
Τελικά, μήπως αυτό είναι πιο υγιές; Θα δούμε, η ιστορία θα δείξει. Πάντως, εμείς βλέπουμε τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ανθρώπους μας, να προσπαθούν και ας μην τα καταφέρνουν. Σκεφτείτε, πάντως, πως μια αληθινή επιτυχία θα μας γεμίσει με μεγαλύτερη ικανοποίηση.
Δε λέμε να καλυπτόμαστε με τη «χαρά της συμμετοχής», απλά να ζούμε σε έναν κόσμο πραγματικών συνθηκών και ας μένουμε πίσω. Το παραπάνω θέλησα να το γράψω ορμώμενος από μια φράση που άκουσα μετά τον αποκλεισμό των Ελληνίδων στο τριπλούν και των δηλώσεων του επίσης αποκλεισμένου, του μπαρουτοκαπνισμένου σε μεγάλες διοργανώσεις,Περικλή Ιακωβάκη. Το «Στεναχωριέμαι πολύ για την Ελλάδα», ήχησε περίεργα στα αυτιά μου, καθώς είχα φροντίσει να …ξεχάσω πολλά από αυτά που μ’ έκαναν να χαρώ, παροδικά όμως, τα περασμένα χρόνια.
ΥΓ: Για το «δικό» μας κομμάτι, τα θέματα των Περπέρογλου, Καββαδά θα τελειώσουν εντός των ημερών. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις αποφάσεις του. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις ευχές και τα …μακάρι για τα παραμύθια. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
πηγή: onsports.gr
Τι άλλαξε; Προφανώς όχι μονάχα η διαλυμένη ψυχολογία μας, αλλά η γενικότερη παραγωγική μας διαδικασία. Μοιάζουμε να είμαστε παντελώς «έξω από το παιχνίδι» σε όλα τα επίπεδα.
Τελικά, μήπως αυτό είναι πιο υγιές; Θα δούμε, η ιστορία θα δείξει. Πάντως, εμείς βλέπουμε τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ανθρώπους μας, να προσπαθούν και ας μην τα καταφέρνουν. Σκεφτείτε, πάντως, πως μια αληθινή επιτυχία θα μας γεμίσει με μεγαλύτερη ικανοποίηση.
Δε λέμε να καλυπτόμαστε με τη «χαρά της συμμετοχής», απλά να ζούμε σε έναν κόσμο πραγματικών συνθηκών και ας μένουμε πίσω. Το παραπάνω θέλησα να το γράψω ορμώμενος από μια φράση που άκουσα μετά τον αποκλεισμό των Ελληνίδων στο τριπλούν και των δηλώσεων του επίσης αποκλεισμένου, του μπαρουτοκαπνισμένου σε μεγάλες διοργανώσεις,Περικλή Ιακωβάκη. Το «Στεναχωριέμαι πολύ για την Ελλάδα», ήχησε περίεργα στα αυτιά μου, καθώς είχα φροντίσει να …ξεχάσω πολλά από αυτά που μ’ έκαναν να χαρώ, παροδικά όμως, τα περασμένα χρόνια.
ΥΓ: Για το «δικό» μας κομμάτι, τα θέματα των Περπέρογλου, Καββαδά θα τελειώσουν εντός των ημερών. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις αποφάσεις του. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις ευχές και τα …μακάρι για τα παραμύθια. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
πηγή: onsports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου