Στη μεγάλη, στοργική και φιλόξενη αγκαλιά της ΕΡΤ. Η Αρια Αγάτσα είναι
και πάλι εδώ. Πρώτη και καλύτερη στο δημοσιογραφικό μετερίζι. Πάντα
φρέσκια και πάντα νέα. Οπως αρμόζει σε κάθε κυρία που εκτίθεται
τηλεοπτικά. Τα κορίτσια της ελληνικής τηλεόρασης έχουν κερδίσει τον
χρόνο κατά κράτος. Οποιος βρει έστω και μια ρυτίδα στο πρόσωπο της Ελλης
Στάη (φωτό) κερδίζει χρυσόν ωρολόγιον. Ακόμα πιο νέα και πιο γοητευτική
απ' όταν ξεκίνησε την καριέρα της σαν μελαχρινή, τον περασμένο αιώνα.
Το ίδιο και η Ολγα Τρέμη. Αντί να μεγαλώνουν, μικραίνουν. Κάθε δεκαετία
της ζωής τους, αντί να προσθέτει χρόνια, αφαιρεί. Σχεδόν καινούργιες. Σε
κάθε επιστροφή τους, τον Σεπτέμβριο είναι πιο νέες απ' όταν πριν φύγουν
τον Αύγουστο. Ας είναι καλά η επιστήμη. Ετσι και η Αρια. Ο χρόνος δεν
την έχει αγγίξει.
Ελεγε τις αθλητικές ειδήσεις τις προάλλες και νόμιζες ότι βρισκόσουν στην δεκαετία του '80. Της ένδοξης αλλαγής. Το καταπράσινο κορίτσι ωρίμασε, έγινε μπλε, κόμμα άλλαξε, ιδεολογικό στρατόπεδο άλλαξε, αλλά στο γυαλί παραμένει πάντα μια γοητευτική παρουσία. Ο λαός της Λιβαδειάς της φέρθηκε σκληρά. Δεν εκτίμησε τη χειρονομία της πράξεώς της, να μεταπηδήσει από το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία, όχι όμως από προσωπική ιδιοτέλεια. Οχι από καιροσκοπισμό. Πάνω από ιδεολογίες και κόμματα είναι για την Αρια Αγάτσα η πατρίδα και η σωτηρία της. Γι' αυτό συστρατεύθηκε με τον Αντώνη Σαμαρά. Χωρίς αντάλλαγμα. Δεν ζήτησε κάποια Γενική Γραμματεία υπουργείου. Δεν ζήτησε μια θέση στο ΔΣ της ΕΡΤ ως έμπειρη και κατέχουσα του αντικειμένου. Επέστρεψε σαν απλή στρατιωτίνα στο μετερίζι της, στο αθλητικό δελτίο ειδήσεων. Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Και πολύ περισσότερο όταν έχει διοριστεί στο Δημόσιο τη δεκαετία του '80. Με απόλυτα αξιοκρατικά κριτήρια, όπως τα εννιά στα δέκα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Το δέκατο τον έχει διορίσει η Νέα Δημοκρατία πριν από το 1981. (Οι δεξιοί ζήταγαν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και οι σοσιαλιστές χαρτί της κλαδικής).
Οσοι χάνουν την έδρα επιστρέφουν στο Δημόσιο για να υπηρετήσουν τον λαό από διαφορετικό πόστο, όπως γίνεται με τους ποδοσφαιριστές, όταν εγκαταλείπουν την ενεργό δράση. Μόνο ο γιγαντιαίος Μανώλης Μαυρομάτης αρνήθηκε να επιστρέψει στο δημοσιοϋπαλληλίκι μετά το τέλος της θητείας του ως ευρωβουλευτής. Ως νέος άνθρωπος που είναι, αφού δεν έχει φτάσει τα 90, προτίμησε τον δρόμο της ξενιτιάς και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στις Βρυξέλλες. Επειδή, όμως, πάνω απ' όλα είναι πατριώτης, ήταν παρών σαν κοινός φίλος στην πρόσφατη συνάντηση του Μπαρόζο με τον Αντώνη Σαμαρά στην Αθήνα. Και έκανε μάλιστα και σχετική δήλωση ότι «ο πρόεδρος της Κομισιόν είναι αποφασισμένος να στηρίξει την Ελλάδα και τον Αντώνη Σαμαρά». Επαναλαμβάνω, λοιπόν, για μια ακόμα φορά τη γνωστή ερώτηση: έχει έστω και μια ελπίδα να σωθεί αυτός ο τόπος; Αυτά.
Ολυμπιακοί Αγώνες: όταν δεν έχει αρχίσει ο στίβος, είναι καφές δίχως τσιγάρο.
-Observer
Η χώρα που έχει βγάλει τον ολυμπισμό δεν δέχεται την ήττα
ΝΑ μη μας διαφεύγει, όμως, ότι έχουμε και Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα «χρυσά» κορίτσια του μπιτς βόλεϊ, Τσιαρτσιάνη και Αρβανίτη (φωτό), πήραν τη μεγάλη ρεβάνς. Κέρδισαν τις Ρωσίδες 2-1 και έμειναν «ζωντανές». Τη ρεβάνς την πήραν από τους διαιτητές που τις έσφαξαν στο πρώτο ματς με την Ελβετία (0-2 στα σετ, 3-2, 19-21 στους πόντους). Αφού η Ελβετία δεν έχει μπιτς, πού βρήκε το μπιτς βόλεϊ θα έλεγε κάποιος που δεν είχε παρακολουθήσει το παιχνίδι; Οσοι το είδαν, όμως, στην καλύτερη περίπτωση έβαλαν τα γέλια, στη χειρότερη νευρίασαν. Ποια διαιτησία; Πεντακάθαρη ήταν η νίκη των Ελβετίδων. Τους μισούς πόντους σχεδόν τους κάνανε με άσους. Ετσι είναι, όμως, πάντα με τους Ελληνες αθλητές. Εχουνε μια δικαιολογία στο στόμα: ή ότι έβρεχε ή ότι είχε κρύο ή το είχε ζέστη. Και έτοιμοι οι Eλληνες δημοσιογράφοι να τους δικαιολογήσουν: «Το άγχος λύγισε τον Βλάση Μάρα». «Ατυχη η ομάδα του πόλο». Η χώρα που έχει βγάλει τον ολυμπισμό δεν δέχεται την ήττα. Δεν δέχεται ότι ο άλλος μπορεί να είναι καλύτερος. Είτε κάποιος απρόβλεπτος παράγοντας θα φταίει είτε η διαιτησία. Και ακόμα χειρότερα όταν πρόκειται για ποδόσφαιρο. Πάντα οι δικές μας ομάδες είναι ανέτοιμες, όπως χθες ο Παναθηναϊκός με τη Μάδεργουελ στη Σκωτία, και πάντα είναι κουρασμένες. Πάντα οι αντίπαλοι είναι πιο έτοιμοι και πάντα ξεκούραστοι.
Εκατό-μηδέν υπερτερεί ο Μαύρος
ΤΟΥΣ βάζεις στην παλάντζα, στη ζυγαριά δηλαδή για όσους δεν την έχουν προλάβει, και τους μετράς. Από τη μία ο Θωμάς Μαύρος και από την άλλη ένας Σίμος του Νοτιά, ένας Κασνακίδης των «Supporters», και ένας Παπαδημητρίου της Ερασιτεχνικής. Πού θα γείρει η παλάντζα; Εκατό-μηδέν υπερτερεί ο Μαύρος. Και στο βάρος και στο ειδικό βάρος. Αν έχει μία πιθανότητα η ΑΕΚ να τη σκαπουλάρει, σ' αυτόν την οφείλει, χωρίς να αγνοούμε τη τρεχάλα του Δημητρέλου, στα διαδικαστικά θέματα. Οι τρεις κύριοι, λοιπόν, δεν τα παρατάνε με τίποτα. Εκφράζοντας την πλειοψηφία των μετοχών, θέλουν να διοικούν. Είτε άμεσα είτε έμμεσα. Και αυτό λένε στην ανακοίνωσή τους: «Η ΑΕΚ μας χρειάζεται όλους». Την ΑΕΚ τη ρωτήσανε αν τους χρειάζεται; Εύλογα ο Μαύρος θέλει στη διοίκηση πρόσωπα της επιλογής του. Και εύλογα βάζει βέτο. Οι τρεις καμπαλέρος και αυτοί που εκπροσωπούν έχουν διαχειριστεί μέσω των επιλογών τους τη χρεοκοπία και την καταστροφή της ΑΕΚ. Εχουν, άλλωστε, την τεράστια επιτυχία της επιλογής του Σταύρου Αδαμίδη. Ισως να έχουν κάνει τέτοια πετυχεσιά, να έχουν καβάτζα και άλλους Αδαμίδηδες για να βάλουν στο συμβούλιο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τόσο καλά πάνε οι εγγραφές μελών στον Παναθηναϊκό που σταμάτησαν να τις ανακοινώνουν;
Πηγή: Goal
Ελεγε τις αθλητικές ειδήσεις τις προάλλες και νόμιζες ότι βρισκόσουν στην δεκαετία του '80. Της ένδοξης αλλαγής. Το καταπράσινο κορίτσι ωρίμασε, έγινε μπλε, κόμμα άλλαξε, ιδεολογικό στρατόπεδο άλλαξε, αλλά στο γυαλί παραμένει πάντα μια γοητευτική παρουσία. Ο λαός της Λιβαδειάς της φέρθηκε σκληρά. Δεν εκτίμησε τη χειρονομία της πράξεώς της, να μεταπηδήσει από το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία, όχι όμως από προσωπική ιδιοτέλεια. Οχι από καιροσκοπισμό. Πάνω από ιδεολογίες και κόμματα είναι για την Αρια Αγάτσα η πατρίδα και η σωτηρία της. Γι' αυτό συστρατεύθηκε με τον Αντώνη Σαμαρά. Χωρίς αντάλλαγμα. Δεν ζήτησε κάποια Γενική Γραμματεία υπουργείου. Δεν ζήτησε μια θέση στο ΔΣ της ΕΡΤ ως έμπειρη και κατέχουσα του αντικειμένου. Επέστρεψε σαν απλή στρατιωτίνα στο μετερίζι της, στο αθλητικό δελτίο ειδήσεων. Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Και πολύ περισσότερο όταν έχει διοριστεί στο Δημόσιο τη δεκαετία του '80. Με απόλυτα αξιοκρατικά κριτήρια, όπως τα εννιά στα δέκα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Το δέκατο τον έχει διορίσει η Νέα Δημοκρατία πριν από το 1981. (Οι δεξιοί ζήταγαν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και οι σοσιαλιστές χαρτί της κλαδικής).
Οσοι χάνουν την έδρα επιστρέφουν στο Δημόσιο για να υπηρετήσουν τον λαό από διαφορετικό πόστο, όπως γίνεται με τους ποδοσφαιριστές, όταν εγκαταλείπουν την ενεργό δράση. Μόνο ο γιγαντιαίος Μανώλης Μαυρομάτης αρνήθηκε να επιστρέψει στο δημοσιοϋπαλληλίκι μετά το τέλος της θητείας του ως ευρωβουλευτής. Ως νέος άνθρωπος που είναι, αφού δεν έχει φτάσει τα 90, προτίμησε τον δρόμο της ξενιτιάς και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στις Βρυξέλλες. Επειδή, όμως, πάνω απ' όλα είναι πατριώτης, ήταν παρών σαν κοινός φίλος στην πρόσφατη συνάντηση του Μπαρόζο με τον Αντώνη Σαμαρά στην Αθήνα. Και έκανε μάλιστα και σχετική δήλωση ότι «ο πρόεδρος της Κομισιόν είναι αποφασισμένος να στηρίξει την Ελλάδα και τον Αντώνη Σαμαρά». Επαναλαμβάνω, λοιπόν, για μια ακόμα φορά τη γνωστή ερώτηση: έχει έστω και μια ελπίδα να σωθεί αυτός ο τόπος; Αυτά.
Ολυμπιακοί Αγώνες: όταν δεν έχει αρχίσει ο στίβος, είναι καφές δίχως τσιγάρο.
-Observer
Η χώρα που έχει βγάλει τον ολυμπισμό δεν δέχεται την ήττα
ΝΑ μη μας διαφεύγει, όμως, ότι έχουμε και Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα «χρυσά» κορίτσια του μπιτς βόλεϊ, Τσιαρτσιάνη και Αρβανίτη (φωτό), πήραν τη μεγάλη ρεβάνς. Κέρδισαν τις Ρωσίδες 2-1 και έμειναν «ζωντανές». Τη ρεβάνς την πήραν από τους διαιτητές που τις έσφαξαν στο πρώτο ματς με την Ελβετία (0-2 στα σετ, 3-2, 19-21 στους πόντους). Αφού η Ελβετία δεν έχει μπιτς, πού βρήκε το μπιτς βόλεϊ θα έλεγε κάποιος που δεν είχε παρακολουθήσει το παιχνίδι; Οσοι το είδαν, όμως, στην καλύτερη περίπτωση έβαλαν τα γέλια, στη χειρότερη νευρίασαν. Ποια διαιτησία; Πεντακάθαρη ήταν η νίκη των Ελβετίδων. Τους μισούς πόντους σχεδόν τους κάνανε με άσους. Ετσι είναι, όμως, πάντα με τους Ελληνες αθλητές. Εχουνε μια δικαιολογία στο στόμα: ή ότι έβρεχε ή ότι είχε κρύο ή το είχε ζέστη. Και έτοιμοι οι Eλληνες δημοσιογράφοι να τους δικαιολογήσουν: «Το άγχος λύγισε τον Βλάση Μάρα». «Ατυχη η ομάδα του πόλο». Η χώρα που έχει βγάλει τον ολυμπισμό δεν δέχεται την ήττα. Δεν δέχεται ότι ο άλλος μπορεί να είναι καλύτερος. Είτε κάποιος απρόβλεπτος παράγοντας θα φταίει είτε η διαιτησία. Και ακόμα χειρότερα όταν πρόκειται για ποδόσφαιρο. Πάντα οι δικές μας ομάδες είναι ανέτοιμες, όπως χθες ο Παναθηναϊκός με τη Μάδεργουελ στη Σκωτία, και πάντα είναι κουρασμένες. Πάντα οι αντίπαλοι είναι πιο έτοιμοι και πάντα ξεκούραστοι.
Εκατό-μηδέν υπερτερεί ο Μαύρος
ΤΟΥΣ βάζεις στην παλάντζα, στη ζυγαριά δηλαδή για όσους δεν την έχουν προλάβει, και τους μετράς. Από τη μία ο Θωμάς Μαύρος και από την άλλη ένας Σίμος του Νοτιά, ένας Κασνακίδης των «Supporters», και ένας Παπαδημητρίου της Ερασιτεχνικής. Πού θα γείρει η παλάντζα; Εκατό-μηδέν υπερτερεί ο Μαύρος. Και στο βάρος και στο ειδικό βάρος. Αν έχει μία πιθανότητα η ΑΕΚ να τη σκαπουλάρει, σ' αυτόν την οφείλει, χωρίς να αγνοούμε τη τρεχάλα του Δημητρέλου, στα διαδικαστικά θέματα. Οι τρεις κύριοι, λοιπόν, δεν τα παρατάνε με τίποτα. Εκφράζοντας την πλειοψηφία των μετοχών, θέλουν να διοικούν. Είτε άμεσα είτε έμμεσα. Και αυτό λένε στην ανακοίνωσή τους: «Η ΑΕΚ μας χρειάζεται όλους». Την ΑΕΚ τη ρωτήσανε αν τους χρειάζεται; Εύλογα ο Μαύρος θέλει στη διοίκηση πρόσωπα της επιλογής του. Και εύλογα βάζει βέτο. Οι τρεις καμπαλέρος και αυτοί που εκπροσωπούν έχουν διαχειριστεί μέσω των επιλογών τους τη χρεοκοπία και την καταστροφή της ΑΕΚ. Εχουν, άλλωστε, την τεράστια επιτυχία της επιλογής του Σταύρου Αδαμίδη. Ισως να έχουν κάνει τέτοια πετυχεσιά, να έχουν καβάτζα και άλλους Αδαμίδηδες για να βάλουν στο συμβούλιο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τόσο καλά πάνε οι εγγραφές μελών στον Παναθηναϊκό που σταμάτησαν να τις ανακοινώνουν;
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου