Σε αυτό που συμβαίνει στην ΑΕΚ τους τελευταίους μήνες βρίσκω μία μεγάλη αλληγορική συνάφεια με αυτή την ατάκα του μεγαλύτερου Βρετανού συγγραφέα. Η «Ένωση» είναι στην πλέον κρίσιμη αγωνιστική καμπή της ιστορίας της. Και την έφεραν εδώ, ανεξαρτήτως των ξεκάθαρων και δεδομένων προβλημάτων της, οι ανθρώπινοι χειρισμοί.
Δεν υποτιμώ τα τεράστια οικονομικά προβλήματα, ούτε τα διοικητικά, αλλά το γεγονός πως η «Ένωση» με μόλις δύο βαθμούς έπειτα από έξι αγωνιστικές, αντιμετωπίζει για πρώτη φορά στην ιστορία της τον υποβιβασμό, δεν αλλάζει. Και το ακόμη χειρότερο από έναν αγωνιστικό υποβιβασμό είναι ο απόλυτος εξευτελισμός. Κι εδώ μπαίνει το ζήτημα των προθέσεων των ανθρώπων. Γιατί το περιβάλλον, όσο και αν δεν είναι ονειρικό όπως στην πανστρατιά του 2004, δεν παύει να είναι εξαιρετικό.
Ο κόσμος που πηγαίνει για να δει από κοντά το πιο φτωχό ρόστερ στην ιστορία της ΑΕΚ, ξέρει πάρα πολύ καλά πως δεν θα παρακολουθήσει θέαμα. Όμως είναι εκεί και είναι συγκλονιστική η αφοσίωσή του. Εκείνο που έλειψε από την ΑΕΚ ήταν ο σχεδιασμός και το όραμα. Και επειδή ούτε ο Μαύρος αρκούσε (και δυστυχώς το είχα πει στο ραδιόφωνο από την πρώτη μέρα που ανέλαβε) ούτε η επιλογή του Τσιάρτα ως τεχνικού διευθυντή -τη στιγμή που έλειπε ένα υποτυπώδες μπάτζετ για να χρησιμοποιήσει τις καλές γνωριμίες του- ήταν σωστή, η προσπάθεια έμοιαζε καταδικασμένη να αποτύχει.
Ο Βαγγέλης Βλάχος ανέλαβε μία αποστολή αυτοκτονίας και δεν βοήθησε καθώς συμφώνησε και αυτός στο να φύγουν και οι τελευταίοι έμπειροι παίκτες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικά στηρίγματα στα νέα παιδιά. Όλα αυτά τα έγραψα το καλοκαίρι, οπότε δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς για μετά Χριστόν προφήτη.
Το κακό είναι πως δεν ήμασταν λίγοι αυτοί που τα λέγαμε και τα γράφαμε! Αντίθετα, το κάναμε οι περισσότεροι. Κανείς στην επίσημη ΑΕΚ άραγε δεν αναρωτήθηκε γιατί όλοι αυτοί γράφουν σχεδόν σαν copy paste τα ίδια; Όλοι θέλαμε το κακό τους; Όχι, απλά δεν ήθελαν να δουν τη σκληρή αλήθεια. Αυτή που ξεκάθαρα κάνει λόγο για μία άπειρη ομάδα όπου υπάρχει ταλέντο, αλλά το βάρος της βαριάς φανέλας σε συνδυασμό με την πίεση του υποβιβασμού κάνει ακόμη πιο ασήκωτα τα πόδια.
Στο σημείο που είναι τώρα, λοιπόν, δεν την έφτασαν ούτε οι νεαροί παίκτες της -οι οποίοι δεν μπορούν να κατηγορηθούν για το παραμικρό- αλλά ούτε και ο μέχρι πρότινος τεχνικός της Βαγγέλης Βλάχος, με τις όποιες ευθύνες (μεγάλες σίγουρα) αναλογούν και σε αυτόν.
Αυτοί που επέλεξαν πως ο Βλάχος δεν ήταν ο πλέον ικανός για να κοουτσάρει την ομάδα, όφειλαν να έχουν βρει από την επόμενη κιόλας ημέρα, τον αντικαταστάτη του και όχι να αφήσουν το καράβι ακυβέρνητο μέχρι να έρθει το ματς με την Κέρκυρα, όπου η εικόνα ήταν για λύπηση!
Τα διαδοχικά «όχι» που εισέπραξε η διοίκηση της ΑΕΚ, θα έπρεπε να ηχήσουν σαν χαστούκια στα μάγουλα και θα έπρεπε να ξυπνήσουν αυτούς που βρίσκονται πίσω από τα γραφεία. Αυτούς, που η τύχη (ή για να ακριβολογούμε η ατυχία της «Ένωσης») τους έφερε να λαμβάνουν αυτή την περίοδο τις αποφάσεις.
Με το πρόγραμμα των επόμενων αγωνιστικών να τρομάζει και τη διοικητική αστάθεια να επηρεάζει άμεσα, είναι δεδομένο ότι οι φίλοι της ομάδας μόνο ανησυχία μπορούν να νιώθουν. Κι αυτό συμβαίνει, όχι μόνο με τους φίλους της, αλλά ακόμη και με τους υγιώς σκεπτόμενους αντιπάλους της.
Έχω την αίσθηση ότι ακόμη και οι μεγαλύτεροι εχθροί της ΑΕΚ δεν θα ήθελαν να τη δουν να φτάνει σε χειρότερο σημείο, από αυτό στο οποίο βρίσκεται τώρα. Και αυτό είναι πραγματικά το μεγάλο κακό που έχουν... κατορθώσει αυτοί που έχουν βρεθεί στο τιμόνι της ομάδας τα τελευταία δύο χρόνια!
Η ΑΕΚ έχει τεράστια ιστορία και μεγάλη ψυχολογική σημασία στα δρώμενα της χώρας και όχι μόνο τα αθλητικά! Το να την απαξιώνουν μαθητευόμενοι μάγοι, δεν το θέλει κανείς. Κι αν δεν ληφθούν άμεσα κάποιες δύσκολες αποφάσεις, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να αλλάξει η πορεία της ομάδας προς τον υποβιβασμό. Και όπως στην περίπτωση του σαιξπηρικού ήρωα, ο θάνατος θα επέλθει παρά την ωραία τοποθεσία και τις καλύτερες των προθέσεων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου