Ο Βάιος Τσούτσικας συγκρίνει τους δύο ...Παναθηναϊκούς. Τη δουλειά της ομάδας μπάσκετ και το "δούλεμα" του Ζεσουάλντο.
Είναι έτσι τα πράγματα φέτος στον Παναθηναϊκό που φέρνουν στο μυαλό
πράγματα περίεργα. Από τη μία στέκει το ποδοσφαιρικό τμήμα που αδυνατεί
να κερδίσει ακόμα και ομάδες που παρατάσσονται με πιτσιρίκια και από την
άλλη το τμήμα μπάσκετ που συμπεριφέρεται σαν να είναι ο Παναθηναϊκός
στην προ λιτότητας εποχή...
Μέχρι πέρυσι τέτοιου είδους σύγκριση ήταν απαγορευτική. Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός κουβαλούσε τον χαρακτηρισμό της κορυφαίας ομάδας της Ευρώπης τα τελευταία 15 χρόνια. Και ήταν. Στον πάγκο του είχε τον «μίδα» του παγκοσμίου μπάσκετ, στα αποδυτήριά της σύχναζαν μερικοί από τους πλέον περίλαμπρους αστέρες του αθλήματος. Από τον Διαμαντίδη και τον Γιασικεβίτσιους, τον Μπατίστ, τον Φώτση, τον Νίκολας, τον Σισκάουσκας και τόσους άλλους. Ακόμα και στις χρονιές της μεγάλης σπατάλης το ποδοσφαιρικό τμήμα παίκτη στο ύψος του Σάρας ή του Μήτσου και του Μπατίστ δεν είχε ποτέ.
Από το καλοκαίρι του 2012, όμως, η σύγκριση όχι μόνο έγινε πιο εύκολη αλλά επιβάλλεται κιόλας. Από τη μία στέκει η ομάδα του Φερέιρα που έχασε μερικούς ικανούς παίκτες και από την άλλη αυτή του Πεδουλάκη που κράτησε μόλις δύο απ' όσους διέθετε ως τον Μάη. Ο Ζεσουάλντο έδωσε μάχη για να διώξει τον Καραγκούνη και τον Κατσουράνη, ο Πεδουλάκης για να πείσει τον Μπατίστ να μείνει και τον Φώτση να γυρίσει...
Οι δύο τους έχους πολλές διαφορές. Ο Πορτογάλος είναι πολύ περισσότερο καιρό στον πάγκο της ομάδας του, ο «Αρτζι» είναι «φρέσκος» και φέρει το βάρος της διαδοχής του κορυφαίου προπονητή στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Αυτή είναι μία βασική. Η βασικότερη όλων είναι άλλη: ο ένας δουλεύει, ο άλλος μας δουλεύει ψιλό γαζί.
Χωρίς πολλές αναλύσεις ο μπασκετικός Παναθηναϊκός μοιάζει να έχει ξεκινήσει από το Α και έχει καταφέρει ήδη να... διανύσει αρκετά γράμματα της αλφαβήτου. Γνώστης της ανάγκης για άμεση επιτυχία ο Πεδουλάκης δούλεψε πρώτα την άμυνα της ομάδας του και όταν ένιωσε ότι έχει προχωρήσει σε ένα επίπεδο που του προσφέρει σχετική ασφάλεια έβαλε μπρος το πρότζεκτ «βάλτε γκολ». Από το ματς με την Ολίμπια, όπου και ενσωματώνεται ουσιαστικά ο Λάσμε και μοιάζει ο Κίτσεν να παίζει απαλλαγμένος από τον τραυματισμό του, ο Παναθηναϊκός παίζει ωραίο, χορταστικό μπάσκετ. Μπάσκετ που αν σε βρει μπόσικο θα σε διαλύσει. Μπάσκετ που μοιάζει με αυτό που έπαιζε ο «καλός, πλούσιος Παναθηναϊκός». Η προπονητική επιρροή του μοιάζει να βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο. Βρέθηκε ρόλος για τον Λάσμε, βρίσκεται ρόλος για τον Κίτσεν, Μπράμος και Μασιούλις καλύπτουν σχεδόν σε απόλυτο βαθμό - ιδίως ο Λιθουανός - το κενό των Περπέρογλου και Σάτο αντίστοιχα. Ευνοημένοι από τη δουλειά που δεδομένα γίνεται στο ΟΑΚΑ και οι νέοι του συλλόγου. Είναι κατόρθωμα και για τους παίκτες και για τον προπονητή να μοιάζουν έτοιμοι από τώρα παίκτες σαν τον Σκορδίλη και τον Γιαννόπουλο...
Αν η πορεία του μπασκετικού Παναθηναϊκού μοιάζει να έχει τάσεις ανοδικές, αυτή του ποδοσφαιρικού υποδηλώνει ένα τελματωμένο σύνολο. Από το Φθινόπωρο του 2010 ως και σήμερα και με εξαίρεση ένα εξάμηνο ποδοσφαιρικής απόλαυσης ο Φερέιρα αδυνατεί να δείξει στον κόσμο της ομάδας τι έχει πραγματικά στο μυαλό του. Μοιάζουν οι κινήσεις του όλες με τρικ, με μαντεψιές που είτε βγάζουν την ομάδα απρόσμενα στον αφρό είτε - συνηθέστερα - τη ρίχνουν στο καναβάτσο. Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός έχει δώσει φέτος 15 ματς κι έχει νικήσει στα 4! Δύο φορές τη Μάδεργουελ, μία την Ξάνθη και μία τον Λεβαδειακό. Κανείς δεν περίμενε από τον Πορτογάλο να τα σαρώσει όλα φέτος, κανείς δεν περίμενε, όμως, και αυτή την πορεία... σωτηρίας. Ακόμα και αν τα αποτελέσματα αδικούν το «τριφύλλι» σε κάνενα από τα παιχνίδια που δεν κέρδισε δεν έδειξε εμφανή σημάδια προόδου. Είναι τέλη Οκτώβρη και ο Παναθηναϊκός παραμένει ακίνδυνος επιθετικά, ακούρδιστος αμυντικά και άδειος από παίκτες που ο προπονητής του έβγαλε εκτός ομάδας. Με φωτεινή εξαίρεση τον Καρνέζη, κανείς από τους παίκτες της ομάδας δεν μοιάζουν να πλησιάζουν καν τα στάνταρ τους: ο Κουίνσι έχει φέρει φέτος μαζί του μόνο την παλαβομάρα του, ο Σισόκο άφησε την ουσία στο παιχνίδι του ξεχασμένη σε κάποιο μαγαζί της παραλιακής. Πίντο και Βελάσκες προσπαθούν ακόμα να πείσουν ότι είναι στόπερ. Μάταια. Ο Μαρίνος, αν είναι δυνατόν, παλεύει να καθιερωθεί ως δημιουργικός χαφ...
Ναι, είναι και τα πιτσιρίκια. Θα έχουμε να λέμε στο μέλλον πως ο Φερέιρα είναι αυτός που έριξε πρώτος στη μάχη παίκτες σαν τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Χουχούμη, τον Λαγό ή τον Μαυρία. Είναι αυτή ίσως η σημαντικότερη συνεισφορά του Πορτογάλου στον σύλλογο. Ακόμα κι αυτό, όμως, δεν μπορεί να το αφήσει «αλέκιαστο» ο «δάσκαλος». Πώς αλήθεια σκέφτηκε να βάλει έναν παίκτη με μικρό ύψος σε ρόλο στόπερ να μαρκάρει τον... μπασκετμπολίστα Παπάζογλου; Και ποιον να βάλει; Χτυπημένος ο Πίντο, ο Βύντρα, ο Μπουμσόνγκ και ο Τριανταφυλλόπουλος. Την απάντηση μόνο ο ίδιος που πληρώνεται για προπονητής μπορεί να δώσει. Αυτό που είναι σίγουρο είναι το εξής: αν χτυπήσει ο Διαμαντίδης, ο Κίτσεν, ο Ούκιτς και ο Ξανθόπουλος μαζί είναι σίγουρο πως ο Πεδουλάκης δεν θα βάλει σε ρόλο πλέι μέικερ τον Σχορτσανίτη. Κάτι άλλο θα σκεφτεί. Προπονητής είναι...
Πηγή: Sday.gr
Μέχρι πέρυσι τέτοιου είδους σύγκριση ήταν απαγορευτική. Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός κουβαλούσε τον χαρακτηρισμό της κορυφαίας ομάδας της Ευρώπης τα τελευταία 15 χρόνια. Και ήταν. Στον πάγκο του είχε τον «μίδα» του παγκοσμίου μπάσκετ, στα αποδυτήριά της σύχναζαν μερικοί από τους πλέον περίλαμπρους αστέρες του αθλήματος. Από τον Διαμαντίδη και τον Γιασικεβίτσιους, τον Μπατίστ, τον Φώτση, τον Νίκολας, τον Σισκάουσκας και τόσους άλλους. Ακόμα και στις χρονιές της μεγάλης σπατάλης το ποδοσφαιρικό τμήμα παίκτη στο ύψος του Σάρας ή του Μήτσου και του Μπατίστ δεν είχε ποτέ.
Από το καλοκαίρι του 2012, όμως, η σύγκριση όχι μόνο έγινε πιο εύκολη αλλά επιβάλλεται κιόλας. Από τη μία στέκει η ομάδα του Φερέιρα που έχασε μερικούς ικανούς παίκτες και από την άλλη αυτή του Πεδουλάκη που κράτησε μόλις δύο απ' όσους διέθετε ως τον Μάη. Ο Ζεσουάλντο έδωσε μάχη για να διώξει τον Καραγκούνη και τον Κατσουράνη, ο Πεδουλάκης για να πείσει τον Μπατίστ να μείνει και τον Φώτση να γυρίσει...
Οι δύο τους έχους πολλές διαφορές. Ο Πορτογάλος είναι πολύ περισσότερο καιρό στον πάγκο της ομάδας του, ο «Αρτζι» είναι «φρέσκος» και φέρει το βάρος της διαδοχής του κορυφαίου προπονητή στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Αυτή είναι μία βασική. Η βασικότερη όλων είναι άλλη: ο ένας δουλεύει, ο άλλος μας δουλεύει ψιλό γαζί.
Χωρίς πολλές αναλύσεις ο μπασκετικός Παναθηναϊκός μοιάζει να έχει ξεκινήσει από το Α και έχει καταφέρει ήδη να... διανύσει αρκετά γράμματα της αλφαβήτου. Γνώστης της ανάγκης για άμεση επιτυχία ο Πεδουλάκης δούλεψε πρώτα την άμυνα της ομάδας του και όταν ένιωσε ότι έχει προχωρήσει σε ένα επίπεδο που του προσφέρει σχετική ασφάλεια έβαλε μπρος το πρότζεκτ «βάλτε γκολ». Από το ματς με την Ολίμπια, όπου και ενσωματώνεται ουσιαστικά ο Λάσμε και μοιάζει ο Κίτσεν να παίζει απαλλαγμένος από τον τραυματισμό του, ο Παναθηναϊκός παίζει ωραίο, χορταστικό μπάσκετ. Μπάσκετ που αν σε βρει μπόσικο θα σε διαλύσει. Μπάσκετ που μοιάζει με αυτό που έπαιζε ο «καλός, πλούσιος Παναθηναϊκός». Η προπονητική επιρροή του μοιάζει να βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο. Βρέθηκε ρόλος για τον Λάσμε, βρίσκεται ρόλος για τον Κίτσεν, Μπράμος και Μασιούλις καλύπτουν σχεδόν σε απόλυτο βαθμό - ιδίως ο Λιθουανός - το κενό των Περπέρογλου και Σάτο αντίστοιχα. Ευνοημένοι από τη δουλειά που δεδομένα γίνεται στο ΟΑΚΑ και οι νέοι του συλλόγου. Είναι κατόρθωμα και για τους παίκτες και για τον προπονητή να μοιάζουν έτοιμοι από τώρα παίκτες σαν τον Σκορδίλη και τον Γιαννόπουλο...
Αν η πορεία του μπασκετικού Παναθηναϊκού μοιάζει να έχει τάσεις ανοδικές, αυτή του ποδοσφαιρικού υποδηλώνει ένα τελματωμένο σύνολο. Από το Φθινόπωρο του 2010 ως και σήμερα και με εξαίρεση ένα εξάμηνο ποδοσφαιρικής απόλαυσης ο Φερέιρα αδυνατεί να δείξει στον κόσμο της ομάδας τι έχει πραγματικά στο μυαλό του. Μοιάζουν οι κινήσεις του όλες με τρικ, με μαντεψιές που είτε βγάζουν την ομάδα απρόσμενα στον αφρό είτε - συνηθέστερα - τη ρίχνουν στο καναβάτσο. Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός έχει δώσει φέτος 15 ματς κι έχει νικήσει στα 4! Δύο φορές τη Μάδεργουελ, μία την Ξάνθη και μία τον Λεβαδειακό. Κανείς δεν περίμενε από τον Πορτογάλο να τα σαρώσει όλα φέτος, κανείς δεν περίμενε, όμως, και αυτή την πορεία... σωτηρίας. Ακόμα και αν τα αποτελέσματα αδικούν το «τριφύλλι» σε κάνενα από τα παιχνίδια που δεν κέρδισε δεν έδειξε εμφανή σημάδια προόδου. Είναι τέλη Οκτώβρη και ο Παναθηναϊκός παραμένει ακίνδυνος επιθετικά, ακούρδιστος αμυντικά και άδειος από παίκτες που ο προπονητής του έβγαλε εκτός ομάδας. Με φωτεινή εξαίρεση τον Καρνέζη, κανείς από τους παίκτες της ομάδας δεν μοιάζουν να πλησιάζουν καν τα στάνταρ τους: ο Κουίνσι έχει φέρει φέτος μαζί του μόνο την παλαβομάρα του, ο Σισόκο άφησε την ουσία στο παιχνίδι του ξεχασμένη σε κάποιο μαγαζί της παραλιακής. Πίντο και Βελάσκες προσπαθούν ακόμα να πείσουν ότι είναι στόπερ. Μάταια. Ο Μαρίνος, αν είναι δυνατόν, παλεύει να καθιερωθεί ως δημιουργικός χαφ...
Ναι, είναι και τα πιτσιρίκια. Θα έχουμε να λέμε στο μέλλον πως ο Φερέιρα είναι αυτός που έριξε πρώτος στη μάχη παίκτες σαν τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Χουχούμη, τον Λαγό ή τον Μαυρία. Είναι αυτή ίσως η σημαντικότερη συνεισφορά του Πορτογάλου στον σύλλογο. Ακόμα κι αυτό, όμως, δεν μπορεί να το αφήσει «αλέκιαστο» ο «δάσκαλος». Πώς αλήθεια σκέφτηκε να βάλει έναν παίκτη με μικρό ύψος σε ρόλο στόπερ να μαρκάρει τον... μπασκετμπολίστα Παπάζογλου; Και ποιον να βάλει; Χτυπημένος ο Πίντο, ο Βύντρα, ο Μπουμσόνγκ και ο Τριανταφυλλόπουλος. Την απάντηση μόνο ο ίδιος που πληρώνεται για προπονητής μπορεί να δώσει. Αυτό που είναι σίγουρο είναι το εξής: αν χτυπήσει ο Διαμαντίδης, ο Κίτσεν, ο Ούκιτς και ο Ξανθόπουλος μαζί είναι σίγουρο πως ο Πεδουλάκης δεν θα βάλει σε ρόλο πλέι μέικερ τον Σχορτσανίτη. Κάτι άλλο θα σκεφτεί. Προπονητής είναι...
Πηγή: Sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου