Θυμάμαι αρκετές χρονιές που ο ΠΑΟ δεν πήγε καλά στο πρωτάθλημα. Και το
1974-75, τη χρονιά της επιστροφής του μεγάλου Στέφαν Μπόμπεκ ύστερα από
επτά χρόνια στον πάγκο, έκανε άσχημες εμφανίσεις και τελικά τερμάτισε
5ος, για πρώτη φορά εκτός τριάδας από τη δημιουργία της Α' Εθνικής, ενώ
ακόμη χειρότερα ήταν το 1982-83, με προπονητή μία τεράστια φυσιογνωμία,
τον Ρουμάνο Στέφαν Κόβατς, που είχε οδηγήσει τον Αγιαξ του Κρόιφ σε δύο
Κύπελλα Πρωταθλητριών. Τότε έκανε τραγική χρονιά μένοντας 7ος! Με τον
Τόμισλαβ Ιβιτς (που κατέκτησε τα πάντα με την Πόρτο αμέσως μόλις
απολύθηκε από τον ΠΑΟ) το ξεκίνημα της σεζόν 1986-87 ήταν μετριότατο και
το 2002-03 με τον Φερνάντο Σάντος στον πάγκο έγιναν τρεις σερί ήττες
στο ξεκίνημα, αλλά η ομάδα ανέκαμψε χάνοντας τελικά τον τίτλο, λόγω του
περιβόητου ματς της Ριζούπολης, στην ισοβαθμία!
Σε καμία όμως από αυτές τις περιπτώσεις δεν ένιωθες πως ο σύλλογος έχανε σε μέγεθος! Σε καμία από αυτές τις τραγικές χρονιές δεν καταλάβαινες πως ο ΠΑΟ έπαυε να είναι υπολογίσιμος αντίπαλος! Και σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν υπήρχε ασυλία προς τον άνθρωπο που ήταν στον πάγκο, ειδικά στην περίπτωση του Ιβιτς, παρ' ότι και αυτός αλλά και οι Κόβατς και Μπόμπεκ ήταν απείρως μεγαλύτερα μεγέθη από τον Φερέιρα! Ακόμη και ο Σάντος ήδη είχε δείξει δείγματα γραφής στον ελληνικό χώρο με την ΑΕΚ λίγους μήνες νωρίτερα. Κανείς όμως δεν μπόρεσε να κρυφτεί πίσω από τις δικαιολογίες, όπως ο Φερέιρα, για τόσο πολύ καιρό!
Παρ' όλα αυτά επιμένω πως δεν είναι λύση για τον ΠΑΟ αυτή τη στιγμή να αλλάξει προπονητή. Εχω ξαναγράψει πως δεν πιστεύω ότι με τον Πορτογάλο στον πάγκο υπάρχει φως στο τούνελ, ωστόσο θα είναι άδικο αν κάποιος άλλος έρθει τώρα να πάρει την καυτή πατάτα ενός μέτριου ρόστερ στα χέρια του! Ο Φερέιρα, έχοντας πρωτοφανή στήριξη από τον πρόεδρο του ΠΑΟ, κύριο Γιάννη Αλαφούζο (ο οποίος περισσότερο εγωιστικά έχει μπει μπροστά από τον τεχνικό της ομάδας δεχόμενος τα πυρά), αδυνατεί να δείξει το παραμικρό ως σχέδιο, ενώ σε λίγο συμπληρώνει δύο χρόνια στον πάγκο του «τριφυλλιού»!
Οπως λοιπόν δεν είναι άμοιρη ευθυνών η διοίκηση, κυρίως όμως δεν είναι ούτε οι παίκτες, που καλυπτόμενοι πίσω από τα προφανή λάθη που κάνει ο Φερέιρα, δεν μπορούν να κρατήσουν το σκορ σε παιχνίδια που προηγούνται. Και φυσικά δεν χρειάζεται προπονητής για να ξέρεις πού πρέπει να σταθείς ή να πας, σε ματς που προηγείσαι, ειδικά αν δέχεσαι τόσο «φτηνά» γκολ! Εκείνοι που δεν φταίνε πάντως είναι οι πολλοί οπαδοί του συλλόγου. Οχι οι λίγοι και φανατικοί, αλλά όλοι αυτοί που σιγά σιγά απομακρύνθηκαν ξανά από το γήπεδο. Ο ενθουσιασμός της αρχής, με την αλλαγή σελίδας στην ιδιοκτησία, έγινε παγωμάρα και μούδιασμα λόγω των τραγικών αποτελεσμάτων και ο κόσμος «ξενέρωσε» ιδίως λόγω του κάκιστου θεάματος! Και το χειρότερο είναι πως αυτόν τον κόσμο δεν μπορείς να τον ζεστάνεις ξανά με μία ή δύο νίκες!
Ούτε ψύλλος στον κόρφο του!
Ελάχιστες φορές στην καριέρα μου, σε ευρωπαϊκά γήπεδα βίωσα την ένταση που υπήρχε στο κυριακάτικο μεγάλο ματς στο Λονδίνο, ανάμεσα στην Τσέλσι και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και ειδικά σε αγγλικό γήπεδο, να υπάρχει καζάνι που βράζει, ήταν πρωτόγνωρο. Πρώτη φορά είδα οπαδούς αφιονισμένους με διαιτητικές αποφάσεις, ενώ την ώρα της μετάδοσης, πολλοί γύριζαν προς τις θέσεις των σχολιαστών και ρωτούσαν διαρκώς αν ήταν κόκκινη κάρτα η φάση του Ιβάνοβιτς και του Τόρες και κυρίως αν υπήρχε παράβαση στο γκολ του Ερνάντεζ! Οι έξτρα 100 άνθρωποι της ασφάλειας του γηπέδου που μπήκαν στη διάρκεια του ματς περιμετρικά του γηπέδου, αλλά και οι παραπάνω αστυνομικοί που επιστρατεύτηκαν για να βοηθήσουν στην ασφαλή αποχώρηση των φίλων της Γιουνάιτεντ από το «Στάμφορντ Μπριτζ» με έφεραν νοερά στην Ελλάδα! Η πικρή αλήθεια είναι πως για τόσο κακή διαιτησία που είχε ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ σε αυτό το ματς, αυτά τα γεγονότα ήταν παρωνυχίδες μπροστά σε ό,τι πιθανώς θα συνέβαινε σε ένα ελληνικό γήπεδο, ωστόσο αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως και στην Αγγλία συζήτησαν πολύ το Σαββατοκύριακο για τις διαιτητικές αποφάσεις και λιγότερο για μπάλα! Ηταν το λάθος των διαιτητών στο γκολ του Αρτέτα που μέτρησε ενώ ήταν οφσάιντ στη νίκη της Αρσεναλ επί της ΚΠΡ, ήταν και το λανθασμένα ακυρωθέν γκολ του Σουάρεζ στο ντέρμπι του Λίβερπουλ και η κουβέντα δεν ήθελε πολύ για να ξεφύγει. Χαίρομαι που ακόμη και εν μέσω αυτής της παράνοιας υπήρξαν σοβαρές και νηφάλιες φωνές όπως του Γκρέιαμ Σούνες. Ο παλιός σταρ της Λίβερπουλ έκανε λόγο για μερικές φάσεις που είναι τόσο γρήγορες για το μάτι, που είναι πραγματικά άδικο για τον διαιτητή και τους βοηθούς του να γινόμαστε όλοι εισαγγελείς με τη βοήθεια δύο και τριών ριπλέι! Και υπενθύμισε πως λάθη πάντα γινόντουσαν αλλά όταν πια τα ματς τα καλύπτουν 20 τηλεοπτικές κάμερες, είναι αστείο να παραμένει καθηλωμένο το ποδόσφαιρο, μην αφήνοντας τη χρήση του ριπλέι σε φάσεις που κρίνουν ένα ματς.
Και έχει απόλυτο δίκιο. Και βέβαια δεν μπορεί να σταματάμε τη ροή του αγώνα για κάθε φάση αλλά το να μπορεί ο τέταρτος διαιτητής να ξαναδεί γρήγορα μία φάση, όπως αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή ή αν ήταν οφσάιντ ένας παίκτης πριν σκοράρει, είναι καθοριστικά σημεία στο να μην υπάρχει αλλοίωση αποτελέσματος.
Κατά τα άλλα, είχαμε και τις κατηγορίες για τον διαιτητή Κλάτενμπεργκ για ρατσιστικά σχόλια και με την ψύχωση που έχει κυριεύσει τη Βρετανία τον τελευταίο χρόνο με τέτοια περιστατικά, ούτε ψύλλος στον κόρφο του! Καλύτερα να τον σταματήσουν από το να σφυρίζει, αφού έτσι και αλλιώς θεωρείται μέτριος διαιτητής, παρά να μπλέξει σε δικαστικές περιπέτειες και να προσπαθεί να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας!
Πηγή: Sportday
Σε καμία όμως από αυτές τις περιπτώσεις δεν ένιωθες πως ο σύλλογος έχανε σε μέγεθος! Σε καμία από αυτές τις τραγικές χρονιές δεν καταλάβαινες πως ο ΠΑΟ έπαυε να είναι υπολογίσιμος αντίπαλος! Και σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν υπήρχε ασυλία προς τον άνθρωπο που ήταν στον πάγκο, ειδικά στην περίπτωση του Ιβιτς, παρ' ότι και αυτός αλλά και οι Κόβατς και Μπόμπεκ ήταν απείρως μεγαλύτερα μεγέθη από τον Φερέιρα! Ακόμη και ο Σάντος ήδη είχε δείξει δείγματα γραφής στον ελληνικό χώρο με την ΑΕΚ λίγους μήνες νωρίτερα. Κανείς όμως δεν μπόρεσε να κρυφτεί πίσω από τις δικαιολογίες, όπως ο Φερέιρα, για τόσο πολύ καιρό!
Παρ' όλα αυτά επιμένω πως δεν είναι λύση για τον ΠΑΟ αυτή τη στιγμή να αλλάξει προπονητή. Εχω ξαναγράψει πως δεν πιστεύω ότι με τον Πορτογάλο στον πάγκο υπάρχει φως στο τούνελ, ωστόσο θα είναι άδικο αν κάποιος άλλος έρθει τώρα να πάρει την καυτή πατάτα ενός μέτριου ρόστερ στα χέρια του! Ο Φερέιρα, έχοντας πρωτοφανή στήριξη από τον πρόεδρο του ΠΑΟ, κύριο Γιάννη Αλαφούζο (ο οποίος περισσότερο εγωιστικά έχει μπει μπροστά από τον τεχνικό της ομάδας δεχόμενος τα πυρά), αδυνατεί να δείξει το παραμικρό ως σχέδιο, ενώ σε λίγο συμπληρώνει δύο χρόνια στον πάγκο του «τριφυλλιού»!
Οπως λοιπόν δεν είναι άμοιρη ευθυνών η διοίκηση, κυρίως όμως δεν είναι ούτε οι παίκτες, που καλυπτόμενοι πίσω από τα προφανή λάθη που κάνει ο Φερέιρα, δεν μπορούν να κρατήσουν το σκορ σε παιχνίδια που προηγούνται. Και φυσικά δεν χρειάζεται προπονητής για να ξέρεις πού πρέπει να σταθείς ή να πας, σε ματς που προηγείσαι, ειδικά αν δέχεσαι τόσο «φτηνά» γκολ! Εκείνοι που δεν φταίνε πάντως είναι οι πολλοί οπαδοί του συλλόγου. Οχι οι λίγοι και φανατικοί, αλλά όλοι αυτοί που σιγά σιγά απομακρύνθηκαν ξανά από το γήπεδο. Ο ενθουσιασμός της αρχής, με την αλλαγή σελίδας στην ιδιοκτησία, έγινε παγωμάρα και μούδιασμα λόγω των τραγικών αποτελεσμάτων και ο κόσμος «ξενέρωσε» ιδίως λόγω του κάκιστου θεάματος! Και το χειρότερο είναι πως αυτόν τον κόσμο δεν μπορείς να τον ζεστάνεις ξανά με μία ή δύο νίκες!
Ούτε ψύλλος στον κόρφο του!
Ελάχιστες φορές στην καριέρα μου, σε ευρωπαϊκά γήπεδα βίωσα την ένταση που υπήρχε στο κυριακάτικο μεγάλο ματς στο Λονδίνο, ανάμεσα στην Τσέλσι και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και ειδικά σε αγγλικό γήπεδο, να υπάρχει καζάνι που βράζει, ήταν πρωτόγνωρο. Πρώτη φορά είδα οπαδούς αφιονισμένους με διαιτητικές αποφάσεις, ενώ την ώρα της μετάδοσης, πολλοί γύριζαν προς τις θέσεις των σχολιαστών και ρωτούσαν διαρκώς αν ήταν κόκκινη κάρτα η φάση του Ιβάνοβιτς και του Τόρες και κυρίως αν υπήρχε παράβαση στο γκολ του Ερνάντεζ! Οι έξτρα 100 άνθρωποι της ασφάλειας του γηπέδου που μπήκαν στη διάρκεια του ματς περιμετρικά του γηπέδου, αλλά και οι παραπάνω αστυνομικοί που επιστρατεύτηκαν για να βοηθήσουν στην ασφαλή αποχώρηση των φίλων της Γιουνάιτεντ από το «Στάμφορντ Μπριτζ» με έφεραν νοερά στην Ελλάδα! Η πικρή αλήθεια είναι πως για τόσο κακή διαιτησία που είχε ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ σε αυτό το ματς, αυτά τα γεγονότα ήταν παρωνυχίδες μπροστά σε ό,τι πιθανώς θα συνέβαινε σε ένα ελληνικό γήπεδο, ωστόσο αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως και στην Αγγλία συζήτησαν πολύ το Σαββατοκύριακο για τις διαιτητικές αποφάσεις και λιγότερο για μπάλα! Ηταν το λάθος των διαιτητών στο γκολ του Αρτέτα που μέτρησε ενώ ήταν οφσάιντ στη νίκη της Αρσεναλ επί της ΚΠΡ, ήταν και το λανθασμένα ακυρωθέν γκολ του Σουάρεζ στο ντέρμπι του Λίβερπουλ και η κουβέντα δεν ήθελε πολύ για να ξεφύγει. Χαίρομαι που ακόμη και εν μέσω αυτής της παράνοιας υπήρξαν σοβαρές και νηφάλιες φωνές όπως του Γκρέιαμ Σούνες. Ο παλιός σταρ της Λίβερπουλ έκανε λόγο για μερικές φάσεις που είναι τόσο γρήγορες για το μάτι, που είναι πραγματικά άδικο για τον διαιτητή και τους βοηθούς του να γινόμαστε όλοι εισαγγελείς με τη βοήθεια δύο και τριών ριπλέι! Και υπενθύμισε πως λάθη πάντα γινόντουσαν αλλά όταν πια τα ματς τα καλύπτουν 20 τηλεοπτικές κάμερες, είναι αστείο να παραμένει καθηλωμένο το ποδόσφαιρο, μην αφήνοντας τη χρήση του ριπλέι σε φάσεις που κρίνουν ένα ματς.
Και έχει απόλυτο δίκιο. Και βέβαια δεν μπορεί να σταματάμε τη ροή του αγώνα για κάθε φάση αλλά το να μπορεί ο τέταρτος διαιτητής να ξαναδεί γρήγορα μία φάση, όπως αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή ή αν ήταν οφσάιντ ένας παίκτης πριν σκοράρει, είναι καθοριστικά σημεία στο να μην υπάρχει αλλοίωση αποτελέσματος.
Κατά τα άλλα, είχαμε και τις κατηγορίες για τον διαιτητή Κλάτενμπεργκ για ρατσιστικά σχόλια και με την ψύχωση που έχει κυριεύσει τη Βρετανία τον τελευταίο χρόνο με τέτοια περιστατικά, ούτε ψύλλος στον κόρφο του! Καλύτερα να τον σταματήσουν από το να σφυρίζει, αφού έτσι και αλλιώς θεωρείται μέτριος διαιτητής, παρά να μπλέξει σε δικαστικές περιπέτειες και να προσπαθεί να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας!
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου