Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από μία σχετικά μέτρια ομάδα, γιατί από το 15ο λεπτό και μετά δεν έκανε τίποτα σωστό στο παρκέ. Δεν είχε κανέναν παίκτη του σε καλή κατάσταση και κυρίως, διότι έμεινε παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε για την κρισιμότητα του ματς στο «χαστούκι» από τον Ίκαρο. Δυστυχώς για αυτόν, στην ομάδα δεν υπάρχει πλέον πλειάδα προσωπικοτήτων που θα μπορούν να συσπειρώνουν και να παίρνουν ώθηση από τέτοιες «στραβές» και έτσι ήταν φανερό το άγχος, ο φόβος και η διστακτικότητα σε κάθε κίνηση. Η ομάδα των περασμένων χρόνων, θα είχε βρει τρόπο να αντιδράσει. Η φετινή, που έχει έτσι και αλλιώς έναν Γολγοθά να ανέβει για τους γνωστούς λόγους της ανοικοδόμησης, δύσκολα θα τα βγάζει πέρα υπό πίεση.
Ιδιαίτερα όταν εκτός των δεδομένων ελλείψεων-ποιοτικών λύσεων στο ρόστερ, δεν μπορεί να βρει λύσεις ακόμα και από τον μεγάλο αρχηγό της. Η αφλογιστία του Διαμαντίδη βέβαια δεν είναι η μόνη αιτία. Είναι άλλωστε παίκτης που έχει μάθει να διαπρέπει μέσω των συνεργασιών που πλέον ανήκουν στο παρελθόν. Όσο και αν οι κυπελλούχοι έψαξαν λύσεις στα χέρια των Πάνκο, Τσαρτσαρή, Κίτσεν, αυτές δεν ήρθαν ποτέ, ενώ οι Μασιούλις, Λάσμε, Μπράμος και Ούκιτς πάλεψαν χωρίς ουσιαστικό προσανατολισμό και πλάνο. Η μοναδική σίγουρη λύση που άκουγε στο όνομα «Σχορτσανίτης», φορτώθηκε νωρίς με φάουλ και βγήκε εκτός παιχνιδιού, όταν οι Ρώσοι είχαν φέρει στα μέτρα τους τον αγώνα και «έχτιζαν» για το «διπλό». Ο Παναθηναϊκός ήταν μπλοκαρισμένος στην επίθεση, έχανε το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο, έπαιζε στατική άμυνα χωρίς βοήθειες και προσαρμογές και δεν είχε καμία εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Κοινώς, δεν είχε ψυχολογία νικητή.
Η ρακέτα του έγινε έρμαιο στις διαθέσεις της Χίμκι, που πήρε το ροζ φύλλο με 12 πόντους διαφορά, έχοντας σκοράρει ελάχιστα από το δυνατό της σημείο που είναι το μακρινό σουτ. Η κάκιστη κυκλοφορία της μπάλας, ο μέτριος βαθμός στη δημιουργία και οι κακές επιλογές, συνετέλεσαν στο επί μέρους 16-1 του τέταρτου δεκαλέπτου, όπου ο Παναθηναϊκός σκόραρε μία βολή σε εξίμιση λεπτά! Ο εξαιρετικός Πλάνινιτς και οι Κοπόνεν, Ντέιβις και Φριτζόν που τον ακολούθησαν, διαχειρίστηκαν έξυπνα τον αγώνα και έβαλαν σε μεγάλους μπελάδες το «πράσινο» καράβι, σε μία νύχτα που ο «μπαρουτοκαπνισμένος» κόουτς Πεδουλάκης, δεν μπορούσε να βρει ένα τρικ που θα αλλάξει τα δεδομένα.
Αυτό που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός είναι δύσκολο να καταγραφεί με απόλυτη βεβαιότητα. Η λογική λέει πως θα ήταν χρήσιμο ένα «ηλεκτροσόκ», αλλά από μόνο του δεν φτάνει. Το δυναμικό χρειάζεται προσθήκες και ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η διοίκηση αποφασίσει να βάλει το χέρι πιο «βαθιά» στην τσέπη, η περίοδος δεν το ευνοεί. Οι καλές περιπτώσεις που υπάρχουν στην αγορά είναι μηδαμινές και η μοναδική αχτίδα φωτός ίσως προκύψει από τις ομάδες που θα αποκλειστούν από την πρώτη φάση. Αν όμως οι «πράσινοι» είναι μία από αυτές, το φορτίο θα γίνει ακόμα πιο δυσβάσταχτο.
Υ.Γ. Το χειρότερο απ’ όλα για τον Παναθηναϊκό είναι ότι το μπάσκετ που προσπαθεί να παίξει δεν δείχνει να έχει ελπίδες…δικαίωσης. Τα λάθη όμως έγιναν στον σχεδιασμό του καλοκαιριού για αρκετούς που ήρθαν και κάποιους που έφυγαν. Ακόμα και οι εξαγγελίες περί Final Four και έβδομων αστεριών, πρόβλημα δημιούργησαν...
Υ.Γ.1 Όσο και αν στα ομαδικά σπορ οι καλύτεροι είναι αυτοί που δεν παίζουν, είναι ανεξήγητο γιατί δεν δόθηκε μία ευκαιρία στους Ξανθόπουλο και Γιαννόπουλο από τη στιγμή που κανένας από τους βασικούς τους δεν «πάταγε» καλά.
Υ.Γ.2. Οι ευθύνες για την τωρινή εικόνα και το αδιέξοδο που διαφαίνεται, είναι και της προηγούμενης τεχνικής ηγεσίας. Τα τρία προηγούμενα χρόνια δεν ενδιαφέρθηκε για αρκετούς νέους Έλληνες παίκτες που θα έκαναν ομαλότερη τη μετάβαση στη νέα εποχή.
πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου