Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την υπεροχή του “κερδισμένου”
Παναθηναϊκού, που πληρώνει πολύ ακριβά ότι ο Φερέιρα τον άφησε χωρίς
ικανό εκτελεστή το περασμένο καλοκαίρι.
Πριν απ' όλα, κυρίως επειδή μονίμως γκρινιάζουμε και ζηλεύουμε τα ξένα,
είδαμε ένα πολύ ωραίο και καθαρό ντέρμπι. Κι αυτή η διαπίστωση για την
Superleague του 2012 είναι πολύ, πολύ σημαντική.
Το ματς δεν είχε νικητή. Είχε κερδισμένο, τον Παναθηναϊκό, την ομάδα που με όσα έδειξε ειδικά στο β' ημίχρονο στο ΟΑΚΑ έδωσε κουράγιο στους οπαδούς του και ξαναφώναξε αυτό που ήταν το αυτονόητο των προηγούμενων μηνών, το οποίο μόνο η διοίκησή του δεν ήθελε να δει, ότι αυτό το ρόστερ, που τόσο κακοποιήθηκε στα χέρια του Φερέιρα, είχε μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που ήθελε να μας πείσει ο Πορτογάλος ότι έχει.
Ο ΠΑΟ έβγαλε στο β' ημίχρονο μια πολύ καλή εμφάνιση, πιθανόν την καλύτερη που έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα στο πρωτάθλημα. Δεν κατάφερε να την εκμεταλλευτεί για να βγει νικητής από το τερέν επειδή πληρώνει ακριβά την επιλογή του Φερέιρα να μείνει χωρίς εκτελεστή το καλοκαίρι, τότε που ο Πορτογάλος αποφάσισε να δώσει τα λεφτά για τον Μπαρμπαρούση και τον Φορναρόλι.
Η εκτελεστική ποιότητα, ή/και γενικώς η ατομική ποιότητα ήταν το μεγαλύτερο συγκριτικό πλεονέκτημα του Ολυμπιακού, αυτό που αποδείχθηκε τελικώς αρκετό για να τον βγάλει αήττητο από το ΟΑΚΑ. Δίχως να βρει καλό διάστημα απόδοσης, με μόλις δύο τρεις παίκτες σε καλό βράδυ (Μοντεστό, Αμπτούν, Ιμπαγάσα) και με έναν δολοφόνο στην κορυφή της επίθεσής του, τον Τζεμπούρ, ο Ολυμπιακός έφτασε στην ανατροπή δίχως καν να ιδρώσει.
Κάπου εκεί όμως τα μέτρησε λάθος τα δεδομένα ο Ζαρντίμ, εκτίμησε ως πιο εύκολο το βράδυ και απέσυρε, στο 60', τον Ιμπαγάσα. Κυρίως αυτό το λάθος πλήρωσε ο Ολυμπιακός που ξαφνικά έχασε πολλά μέτρα στο τερέν από τον αντίπαλό του, ο οποίος βρήκε τον τρόπο να φτάσει μπροστά στην αμυντική, την πιο κακή γραμμή των Ερυθρόλευκων και να φτάσει στην ισοφάριση.
Ο Παναθηναϊκός πιθανόν να είχε βγει νικητής αν είχε το ίδιο ποιοτική ανασταλτική συμπεριφορά στον άξονα με αυτή που είχε ο Ολυμπιακός. Το τρικάκι του Ρότσα με την προώθηση του Ζέκα ήταν πολύ αποτελεσματικό δημιουργικά. Δεν ήταν όμως ανασταλτικά. Με τον “χαλαρό” στο μαρκάρισμα Σισοκό, και τον Ζέκα ψηλά, ο Βιτόλο τα βρήκε σκούρα. Και αν οι χαφ του Ολυμπιακού ήταν, δημιουργικά και σε τρανζίσιον σε καλύτερο βράδυ, ο Παναθηναϊκός θα είχε χάσει το ματς και με μεγαλύτερη του 2-1 διαφορά.
Στον Παναθηναϊκό αυτό το ντέρμπι αφήνει πολλά κέρδη, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Ανέδειξε πρωταγωνιστή, τον Μαυρία, ο οποίος με συμπαραστάτη τον Ζέκα, και λίγο τον Σπυρόπουλο έκανε σπουδαία πράγματα. Κυρίως όμως ανέδειξε τις δημιουργικές αρετές που έχει σαν ομάδα. Αυτός ο Παναθηναϊκός δεν θυμίζει σε τίποτα τον αποστειρωμένο, απολύτως προβλέψιμο και δεδομένα αναποτελεσματικό εαυτό του που μας έδειχνε επί των ημερών του Φερέιρα. Αν σε αυτή την ομάδα προσέθετε κανείς έναν ικανό εκτελεστή, ο Παναθηναϊκός των αρχών του 2013 θα ήταν αγνώριστος συγκριτικά με αυτόν που άρχισε στη σεζόν.
Στον Ολυμπιακό αυτό το ντέρμπι δεν αφήνει τίποτε άλλο εκτός από την ικανοποίηση ότι έφυγε αήττητος από το ΟΑΚΑ. Διότι όλα τα άλλα καλά τα γνώριζε, τα είχε ανακαλύψει εκ των προτέρων. Η αντιμετώπιση στο ματς ήταν μπλαζέ, η επιλογή του Ζαρντίμ με τον Ιμπαγάσα λανθασμένη, η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών ήταν σε μέτριο ή κακό βράδυ. Ο Ολυμπιακός δεν έχασε επειδή υπερέχει σε ατομική ποιότητα, η οποία έκανε, δημιουργικά και εκτελεστικά, την διαφορά και παρά λίγο θα καθόριζε τη μοίρα του ματς και τον νικητή.
Το ματς δεν είχε νικητή. Είχε κερδισμένο, τον Παναθηναϊκό, την ομάδα που με όσα έδειξε ειδικά στο β' ημίχρονο στο ΟΑΚΑ έδωσε κουράγιο στους οπαδούς του και ξαναφώναξε αυτό που ήταν το αυτονόητο των προηγούμενων μηνών, το οποίο μόνο η διοίκησή του δεν ήθελε να δει, ότι αυτό το ρόστερ, που τόσο κακοποιήθηκε στα χέρια του Φερέιρα, είχε μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που ήθελε να μας πείσει ο Πορτογάλος ότι έχει.
Ο ΠΑΟ έβγαλε στο β' ημίχρονο μια πολύ καλή εμφάνιση, πιθανόν την καλύτερη που έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα στο πρωτάθλημα. Δεν κατάφερε να την εκμεταλλευτεί για να βγει νικητής από το τερέν επειδή πληρώνει ακριβά την επιλογή του Φερέιρα να μείνει χωρίς εκτελεστή το καλοκαίρι, τότε που ο Πορτογάλος αποφάσισε να δώσει τα λεφτά για τον Μπαρμπαρούση και τον Φορναρόλι.
Η εκτελεστική ποιότητα, ή/και γενικώς η ατομική ποιότητα ήταν το μεγαλύτερο συγκριτικό πλεονέκτημα του Ολυμπιακού, αυτό που αποδείχθηκε τελικώς αρκετό για να τον βγάλει αήττητο από το ΟΑΚΑ. Δίχως να βρει καλό διάστημα απόδοσης, με μόλις δύο τρεις παίκτες σε καλό βράδυ (Μοντεστό, Αμπτούν, Ιμπαγάσα) και με έναν δολοφόνο στην κορυφή της επίθεσής του, τον Τζεμπούρ, ο Ολυμπιακός έφτασε στην ανατροπή δίχως καν να ιδρώσει.
Κάπου εκεί όμως τα μέτρησε λάθος τα δεδομένα ο Ζαρντίμ, εκτίμησε ως πιο εύκολο το βράδυ και απέσυρε, στο 60', τον Ιμπαγάσα. Κυρίως αυτό το λάθος πλήρωσε ο Ολυμπιακός που ξαφνικά έχασε πολλά μέτρα στο τερέν από τον αντίπαλό του, ο οποίος βρήκε τον τρόπο να φτάσει μπροστά στην αμυντική, την πιο κακή γραμμή των Ερυθρόλευκων και να φτάσει στην ισοφάριση.
Ο Παναθηναϊκός πιθανόν να είχε βγει νικητής αν είχε το ίδιο ποιοτική ανασταλτική συμπεριφορά στον άξονα με αυτή που είχε ο Ολυμπιακός. Το τρικάκι του Ρότσα με την προώθηση του Ζέκα ήταν πολύ αποτελεσματικό δημιουργικά. Δεν ήταν όμως ανασταλτικά. Με τον “χαλαρό” στο μαρκάρισμα Σισοκό, και τον Ζέκα ψηλά, ο Βιτόλο τα βρήκε σκούρα. Και αν οι χαφ του Ολυμπιακού ήταν, δημιουργικά και σε τρανζίσιον σε καλύτερο βράδυ, ο Παναθηναϊκός θα είχε χάσει το ματς και με μεγαλύτερη του 2-1 διαφορά.
Στον Παναθηναϊκό αυτό το ντέρμπι αφήνει πολλά κέρδη, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Ανέδειξε πρωταγωνιστή, τον Μαυρία, ο οποίος με συμπαραστάτη τον Ζέκα, και λίγο τον Σπυρόπουλο έκανε σπουδαία πράγματα. Κυρίως όμως ανέδειξε τις δημιουργικές αρετές που έχει σαν ομάδα. Αυτός ο Παναθηναϊκός δεν θυμίζει σε τίποτα τον αποστειρωμένο, απολύτως προβλέψιμο και δεδομένα αναποτελεσματικό εαυτό του που μας έδειχνε επί των ημερών του Φερέιρα. Αν σε αυτή την ομάδα προσέθετε κανείς έναν ικανό εκτελεστή, ο Παναθηναϊκός των αρχών του 2013 θα ήταν αγνώριστος συγκριτικά με αυτόν που άρχισε στη σεζόν.
Στον Ολυμπιακό αυτό το ντέρμπι δεν αφήνει τίποτε άλλο εκτός από την ικανοποίηση ότι έφυγε αήττητος από το ΟΑΚΑ. Διότι όλα τα άλλα καλά τα γνώριζε, τα είχε ανακαλύψει εκ των προτέρων. Η αντιμετώπιση στο ματς ήταν μπλαζέ, η επιλογή του Ζαρντίμ με τον Ιμπαγάσα λανθασμένη, η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών ήταν σε μέτριο ή κακό βράδυ. Ο Ολυμπιακός δεν έχασε επειδή υπερέχει σε ατομική ποιότητα, η οποία έκανε, δημιουργικά και εκτελεστικά, την διαφορά και παρά λίγο θα καθόριζε τη μοίρα του ματς και τον νικητή.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου