Όσο… Ολυμπιακός έπρεπε!

Ο Χρήστος Ρομπόλης γράφει στο www.sport-fm.gr για τη «σβηστή» νίκη που πήρε ο Ολυμπιακός στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στην Μπεσίκτας.

Το παιχνίδι απέναντι στην Μπεσίκτας δεν αντέχει σε κριτική. Είναι από αυτά που η νίκη δεν συνιστά επιτυχία αλλά υποχρέωση και η ήττα σημαίνει καταστροφή και αποτυχία. Ο Ολυμπιακός έπαιξε όσο ακριβώς χρειάστηκε για να ξεμπερδεύει με ένα ματς που θύμισε εκείνα που (πλην εξαιρέσεων) δίνει κάθε εβδομάδα για την Α1. Γιατί η Μπεσίκτας είναι αναμφίβολα η χειρότερη ομάδα του Top 16, με άσημους Τούρκους και μέτριους ξένους και κοινοτικούς.

Τι μπορεί να κρατήσει ο Ολυμπιακός από ένα τέτοιο ματς; Λίγα πράγματα…

-Την εμφάνιση του Τζος Πάουελ, που έκανε το καλύτερο παιχνίδι του με τα ερυθρόλευκα, θαρρείς κι αντιλήφθηκε πως κάτι χρωστούσε επειδή παρέμεινε στην ομάδα και δεν αντικαταστάθηκε. Πέτυχε 16 πόντους, φάνηκε ορεξάτος σε αντίθεση με τη ραθυμία που τον διέκρινε σε προηγούμενα ματς και είχε διάθεση (αν κι όχι πάντα αποτελεσματικότητα) σε άμυνα και ριμπάουντ. Ασφαλώς, πάντως, ο Ολυμπιακός τον χρειάζεται στα δυσκολότερα. Γιατί άλλο Φόκερ, Βίντμαρ και Μάρκοτα, κι άλλο Λόρμπεκ, Τζαβάι και Τόμιτς που έρχονται με την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ την επόμενη εβδομάδα.

-Το πρόβλημα των χαμένων ριμπάουντ (17) και των πολλών λαθών (16) που επέτρεψαν στην Μπεσίκτας να ελπίζει, αλλά δεν θα συγχωρεθούν από αντιπάλους μεγαλύτερης δυναμικότητας.

-Το ντεμπούτο του Ντορόν Πέρκινς που έπαιξε ελάχιστα και δεν μπορεί να αξιολογηθεί ακόμη, αλλά προσφέρει σε πρώτη φάση μία επιπλέον καλή λύση στα γκαρντ κι έναν ικανό αμυντικό στην περιφέρεια.

Το ματς της επόμενης Πέμπτης κόντρα στην Μπαρτσελόνα είναι ορόσημο για τον Ολυμπιακό. Όχι γιατί θα κρίνει την πρόκρισή του στην επόμενη φάση. Αυτή δύσκολα πλέον θα χαθεί. Ούτε γιατί ενδεχόμενη νίκη θα τον φέρει πιο κοντά στο πλεονέκτημα έδρας στα play offs (αυτό θα κριθεί μάλλον στο ματς με τη Σιένα στην Ιταλία). Αλλά γιατί θα αποτελέσει το crash test για το πόσο δυνατός είναι τελικά ο φετινός Ολυμπιακός και μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Στα προημιτελικά, στο Λονδίνο ή ακόμη και πάλι στην κορυφή της Ευρώπης.

ΥΓ: Η ανακωχή που πρότεινε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος σε Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο είναι ένα θετικό μήνυμα, αλλά θα μείνει τέτοιο (στα λόγια δηλαδή) αν δεν συνοδευτεί από πράξεις εκατέρωθεν. Θα είναι πραγματικά κρίμα αν άνθρωποι 40άρηδες, που αποδεδειγμένα αγαπούν τις ομάδες τους, δεν κάνουν κάτι για να αποδείξουν πως αγαπούν εξίσου ΚΑΙ το άθλημα.


πηγή: sport-fm.gr