Ο Ντάνιελ Λίβι συμπλήρωσε 12ετία στην Τότεναμ και ο Βασίλης Σαμπράκος αναλογίζεται πόσο άτυχη ήταν η ΑΕΚ που έπεσε σε λάθος στιγμή στα χέρια του Αγγλου μάνατζερ.
Τον περασμένο Φεβρουάριο ο Ντάνιελ Λίβι συμπλήρωσε 12 χρόνια στην θέση του προέδρου της Τότεναμ. Κι επειδή 12 χρόνια είναι πολλά, δηλαδή όχι απλώς χρονικό διάστημα ικανό για κρίσεις και συμπεράσματα, αλλά και παραπάνω, καιρός είναι να συμπεράνει κανείς ότι η ΑΕΚ στάθηκε κάτι παραπάνω από άτυχη που έπεσε σε λάθος χρόνο στα χέρια της Enic, μιας εκ των εταιρειών του “δεν ξέρω τι έχω” Τζο Λιούις (σήμερα 7ος πλουσιότερος άνθρωπος στη Βρετανία, σύμφωνα με το Forbes) και που ήταν ένα από τα πρώτα “παιχνίδια” στα χέρια του Λίβι τον καιρό που μάθαινε και αντιλαμβανόταν αν είναι ή όχι συμφέρουσα μπίζνα το ποδόσφαιρο.
Σήμερα που συζητάμε, τώρα που η Τότεναμ ζει με την πιθανότητα να τερματίσει πάνω από την Αρσεναλ, ο Λίβι αναδεικνύεται σε έναν εκ των κορυφαίων μάνατζερ της αγοράς του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Με την επαγγελματική εμπειρία των 20 ετών στην παρατήρηση της ζωής της ΠΑΕ ΑΕΚ, μπορώ με άνεση να συμπεράνω σήμερα ότι η Enic ήταν το αφεντικό με τις καλύτερες και πιο “αγνές” προθέσεις απέναντι στον σύλλογο, δηλαδή πιθανότατα η μόνη εταιρεία που επένδυσε έναν σκασμό λεφτά στην ΑΕΚ με την ιδέα να την μεγαλώσει και όχι να τη χρησιμοποιήσει σε παιχνίδια συμφερόντων.
Τον καιρό εκείνο, πίσω στο 1997, η ιδέα του Λίβι ήταν να μονιμοποιήσει την ΑΕΚ στο Champions League και κάπως έτσι να την εξελίξει σε σοβαρό ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό μέγεθος. Η Enic εκείνη την εποχή έκανε αυτό που κάνει σήμερα η Pozzo family. Με βασικό άλογο την Ρέιντζερς έμπαινε στον ιππόδρομο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και έφτιαχνε ιπποφορβείο, με άλογα την Βιτσέντζα, την Σλάβια Πράγας και την ΑΕΚ και ιδέα να έχει ένα καλό άλογο σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Η Enic τότε δεν είχε εφεύρει την μέθοδο Pozzo, δεν είχε ιδέα για τον τρόπο του Giampaolo Pozzo και των συνεργατών του, οι οποίοι έχουν στήσει ένα πολύ πρωτοποριακό εργαστήριο επιστημονικής ανίχνευσης ταλέντων και παρακολούθησης ποδοσφαιριστών στο Ούντινε και τώρα διακινούν ποδοσφαιριστές σε Ισπανία και Αγγλία. Επιχειρούσε να βγάλει κέρδος μόνο από την προσφορά θεάματος και την επίτευξη αγωνιστικών στόχων, με όραμα την κατασκευή νέων γηπέδων – εμπορικών κέντρων, τα οποία θα έδιναν εντυπωσιακή αύξηση σε έσοδα και κέρδη. 
Πώς την πάτησε η ΑΕΚ και έχασε το κελεπούρι; Η ΑΕΚ ατύχησε να πέσει πάνω στη στιγμή που η UEFA κυνηγούσε την ουρά της στο θέμα του παράνομου στοιχηματισμού, στα τέλη της δεκαετίας του '90, και έβλεπε εφιάλτες στημένων ευρωπαϊκών αγώνων σε Champions League και UEFA Cup ανάμεσα σε ομάδες με κοινό ιδιοκτήτη. Την τρόμαξε τότε η UEFA την Enic και την ανάγκασε να πετάξει από πάνω τις τα υπόλοιπα άλογα και να κρατήσει ένα. Η επιλογή του Λίβι, ο οποίος τον καιρό εκείνο, στα περίπου 38 του, δεν είχε σοβαρή εμπειρία στην αγορά του ποδοσφαίρου, ήταν να κρατήσει τους Ρέιντζερς.
Τι άλλο πλήρωσε η ΑΕΚ; Την αστοχία του Λίβι στην επιλογή συνεργατών στην Αθήνα αλλά και τοποτηρητών της επένδυσης της Enic στην ΑΕΚ. Ο Λίβι δοκίμασε πολλά σχήματα, πολλούς προέδρους, πολλούς τρόπους. Ολα τα πειράματα όμως απέτυχαν και απέδειξαν ότι ήταν αδύνατο να διοικηθεί από το Λονδίνο μια ελληνική ομάδα. Οχι τυχαία, ο Λίβι στέριωσε σαν μάνατζερ στη μία και μόνη ομάδα στην οποία έδωσε και τον ψηφιακό αλλά και τον πραγματικό του χρόνο: στην Τότεναμ.
Σήμερα ο Λίβι δεν θέλει καν να θυμάται ότι υπάρχει η ΑΕΚ, διότι νιώθει, εκτός των άλλων, “ριγμένος” επειδή η Enic έχασε πολλά εδώ, τόσο από το deal που έκανε το 2000 για την παράδοση του μάνατζμεντ της ΠΑΕ ΑΕΚ στη NetMed, όσο και από την εξάτμιση του ποσοστού των μετοχών της Enic και των χρεών της ΑΕΚ προς την αγγλική πολυεθνική λόγω της υπαγωγής της ΠΑΕ στο άρθρο 44 το 2004. Φυσικά όλη αυτή η χασούρα δεν είναι παρά το χαρτζιλίκι μιας ημέρας για τον Τζο Λιούις, τον άνθρωπο που κατέχει το 80ο μεγαλύτερο γιοτ στον κόσμο, ζει μόνιμα στις Μπαχάμες και βγάζει λεφτά από περισσότερες των 200 εταιρειών σε 15 διαφορετικές χώρες.
Ο Λίβι συνεχίζει να μαθαίνει το ποδόσφαιρο στο Λονδίνο, αυτή την εποχή πλάι στον Αντρέ Βίλας Μπόας, με όραμα να τερματίσει φέτος την Τότεναμ πάνω από την Αρσεναλ και να παίξει Champions League, και σχέδια να φτιάξει, μετά το αστραφτερό προπονητικό κέντρο (που κόστισε 30 εκατ. λίρες “καθαρά”), το νέο γήπεδο του συλλόγου. Η τόσο μακράς διαρκείας επιμονή του στο ποδόσφαιρο πείθει ότι ο 51χρονος σήμερα μάνατζερ έχει αποφασίσει, μαζί με το αφεντικό του, να ριζώσει σε αυτή την αγορά. Κοιτάζεις πόσα έχει ξοδέψει ο Λίβι στην Τότεναμ στη διάρκεια της 12ετίας (περισσότερα από 220 εκατ. λίρες), παρατηρείς την πρόοδο που σημειώνει το κλαμπ στα χέρια του, και σκέφτεσαι πόσο άτυχη ήταν η ΑΕΚ που δεν έμεινε στα χέρια αυτού του επιχειρηματικού γκρουπ και πλήρωσε το τίμημα του πανικού της UEFA για την πολυιδιοκτησία.