«Δεν μ’ αρέσει να διαφημίζω τα
ναρκωτικά, το αλκοολ, τη βία και την τρέλλα, όμως όλα αυτά εμένα με
βοηθούσαν…». Υπογραφή, Χάντερ Στόκτον Τόμσον. Κορυφαία μούρη της
μεταπολεμικής Αμερικής, ένα ασύλληπτης κοπής ρεμάλι, κορυφαίας κλάσεως
σα γραφιάς, μια σχολή δημοσιογραφίας μόνος του.
Με αφορμή τη συμπλήρωση σήμερα 76 χρόνων από τη γέννησή του, ο αποδυτηριάκιας χωρίς καμμία διάθεση κριτικής αλλά και «συναδελφικού» πνεύματος θα πλησιάσει τούτη την τερατώδη εμβληματική φιγούρα, ιδρυτή της δημοσιογραφίας gonzo.
Τι θα πει gonzo journalism; Τι διάολο είναι αυτή η γκόντζο δημοσιογραφία. Τίποτα δεν θα πει. Ο ίδιος χαρακτήρισε έτσι τον τρόπο της δουλειάς του. Δεν εννοεί, ούτε υπονοεί κάτι η λέξη gonzo που έγινε θρυλική και βρήκε μιμητές. Θα μπορούσε, δηλαδή, τη δική του, την εντελώς προσωπική δημοσιογραφία να την έλεγε πόντζο, τρόντζο, γάντζο, τροτρό, κάτουρο, διόσμο, ό,τι άλλο.
Ξεκίνησε από αθλητικός συντάκτης και εξελίχθηκε στο εντελώς κάτι άλλο, καμμία σχέση με τη συμβατική δημοσιογραφία, την κυριλάτη που υπηρετεί την εξουσία και τον εξουσιαστή της εξουσίας, δηλαδή τον λαό. Γινόταν ένα με το ρεπορτάζ, να το πω με μια κουβέντα. Ουδείς άλλος το είχε ξανακάνει αυτό.
Ήθελε να γράψει ένα ρεπορτάζ πχ. για τους μοτοσυκλετιστές; Πήγε κι έζησε μαζύ τους. Μέχρι που έγραψε και το μυθικό βιβλίο «Άγγελοι της Κολάσεως» (1966).
Τεράστιο ταλέντο. Ένας ποιητής της βρισιάς, λέει ο αποδυτηριάκιας. Έκανε κανόνα τη χυδαιότητα, όμως με τέχνη, και τσαμπουκάς μέχρι θάνατο, δεν καταλάβαινε Θεό, ποιοι πολιτικοί και άρχοντες των ΜΜΕ.
Φτιαχνότανε με πολύχρωμα χάπια, με φύλλα πολύ δυνατού LSD,πάντα είχε μια αλατιέρα κάργα στην κοκαΐνη πριν αρχίσει να κτυπάει αλύπητα τα χειρόγραφα. Όποιον πάρει ο χάρος. Έγραφε και ούρλιαζε. Δεν μπορούσε να είχε άλλη τύχη από την αυτοκτονία. Και τιμής ένεκεν στο είδωλο του, τον αξεπέραστο συγγραφέα Χεμινγκουαίη, αυτοκτόνησε όπως εκείνος με το ίδιο όπλο.
Περισσότερα για τον παρανοϊκό και χαρισματικό Χάντερ Τόμσον στο apodytiriakias.gr
Με αφορμή τη συμπλήρωση σήμερα 76 χρόνων από τη γέννησή του, ο αποδυτηριάκιας χωρίς καμμία διάθεση κριτικής αλλά και «συναδελφικού» πνεύματος θα πλησιάσει τούτη την τερατώδη εμβληματική φιγούρα, ιδρυτή της δημοσιογραφίας gonzo.
Τι θα πει gonzo journalism; Τι διάολο είναι αυτή η γκόντζο δημοσιογραφία. Τίποτα δεν θα πει. Ο ίδιος χαρακτήρισε έτσι τον τρόπο της δουλειάς του. Δεν εννοεί, ούτε υπονοεί κάτι η λέξη gonzo που έγινε θρυλική και βρήκε μιμητές. Θα μπορούσε, δηλαδή, τη δική του, την εντελώς προσωπική δημοσιογραφία να την έλεγε πόντζο, τρόντζο, γάντζο, τροτρό, κάτουρο, διόσμο, ό,τι άλλο.
Ξεκίνησε από αθλητικός συντάκτης και εξελίχθηκε στο εντελώς κάτι άλλο, καμμία σχέση με τη συμβατική δημοσιογραφία, την κυριλάτη που υπηρετεί την εξουσία και τον εξουσιαστή της εξουσίας, δηλαδή τον λαό. Γινόταν ένα με το ρεπορτάζ, να το πω με μια κουβέντα. Ουδείς άλλος το είχε ξανακάνει αυτό.
Ήθελε να γράψει ένα ρεπορτάζ πχ. για τους μοτοσυκλετιστές; Πήγε κι έζησε μαζύ τους. Μέχρι που έγραψε και το μυθικό βιβλίο «Άγγελοι της Κολάσεως» (1966).
Τεράστιο ταλέντο. Ένας ποιητής της βρισιάς, λέει ο αποδυτηριάκιας. Έκανε κανόνα τη χυδαιότητα, όμως με τέχνη, και τσαμπουκάς μέχρι θάνατο, δεν καταλάβαινε Θεό, ποιοι πολιτικοί και άρχοντες των ΜΜΕ.
Φτιαχνότανε με πολύχρωμα χάπια, με φύλλα πολύ δυνατού LSD,πάντα είχε μια αλατιέρα κάργα στην κοκαΐνη πριν αρχίσει να κτυπάει αλύπητα τα χειρόγραφα. Όποιον πάρει ο χάρος. Έγραφε και ούρλιαζε. Δεν μπορούσε να είχε άλλη τύχη από την αυτοκτονία. Και τιμής ένεκεν στο είδωλο του, τον αξεπέραστο συγγραφέα Χεμινγκουαίη, αυτοκτόνησε όπως εκείνος με το ίδιο όπλο.
Περισσότερα για τον παρανοϊκό και χαρισματικό Χάντερ Τόμσον στο apodytiriakias.gr
Σα σήμερα, 18 Ιουλίου, γεννήθηκε το 1937 ο Χάντερ Στόκτον Τόμσον, που σπούδασε δημοσιογραφία στο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και έγινε γνωστός από το περιοδικό Rolling Stone. Μπήκε στη περιβόητη συμμορία των μοτοσυκλετιστών Άγγελοι της Κολάσεως και έδωσε ρεσιτάλ με τις περιγραφές που τους έκανε.
Από το πεζοδρόμιο ξεκίνησε, κλοπές, φυλακή και με όπλο το καυστικό του ύφος, ωμός, κυνικός, εξελίχθητε στο πολιτικό ρεπορτάζ με στόχο, λες, να απομυθοποιήσει το αμερικάνικο όνειρο.
Θεότρελλος, βέβαια. Δεν ήταν στα καλά του. Δύσκολα να στέκεται η άποψη, που για κάποιους παίζει, ότι τις περισσότερες μούρλιες του τις έκανε για να εντυπωσιάσει. Ουδείς, όμως, δεν μπορεί να μην αναγνωρίζει το ταλέντο του σα γραφιάς. Και το χιούμορ του που σκότωνε. Που τραυμάτιζε ανεπανόρθωτα.
«Θα ήθελα να βρίζω χωρίς το φόβο και τη βία του νόμου, και να βρίζω αυτούς που τους αξίζει να τους βρίζεις» έλεγε ο Χάντερ Τόμσον στους κολλητούς του Τζακ Νίκολσον και Τζόνυ Ντεπ. «Ο νόμος, όμως, μου απαγορεύει την ελευθερία…».
Αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, στο σπίτι του στο Κολοράντο, μ’ ένα από τα 22 του όπλα. Πνιγμένο στο αίμα τον βρήκε ο γιος του Χουαν. Είχε και γιο.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου