Αν το γήπεδο μιας ομάδας είναι
ο Ναός της, τότε τα αποδυτήρια της είναι το ιερό της εκκλησίας. Εκεί,
στα αποδυτήρια κτίζεται η αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας και
μεταβιβάζεται κληρονομικά το πνεύμα της. Δεν είναι τυχαίο που η αυτού
εξοχότης μου αυτοαποκαλέστηκε αποδυτηριάκιας.
Τα ελληνικό ποδόσφαιρο πάσχει από επιχειρηματίες της μπάλλας. Οι προεδράρες πουλάνε αγαπητηλίκι, και πορτοφολίκι, όμως αδιαφορούν εντελώς να κατοχυρώσουν την ιδιαιτερότητα και τη λαϊκότητα της ομαδάρας τους.
Το πρώτο που όφειλε να ασχοληθεί ο μεγαλομέτοχος ήταν το ύφος των αποδυτηρίων, το look, να το πούμε αλλοιώς. Στους τοίχους να υπάρχουν οι μορφές των παληών και λατρεμένων της εξέδρας ποδοσφαιριστών. Να μπαίνει μέσα στα αποδυτήρια ο ξένος παίκτης, ο από μεταγραφή, και να ανατριχιάζει. Να τον πιάνει ένα δέος.
Η ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων να «λέει» στον καινούργιο παίκτη ότι Ήρθες σε κλαμπ με παραδοσιακές αξίες, αυτή η φανέλλα της ομάδας την έχουν φορέσει παίκτες με αρετές ανδρείας.
Σε κάποιες ομάδες του εξωτερικού ιδιαίτερα στην Αγγλία, π.χ. στο Ανφηλντ της Λίβερπουλ, τα αποδυτήρια μοιάζουν με στοιχειωμένο άντρο ποδοσφαιρικής θρησκείας, που κυκλοφορούν τα φαντάσματα ημίθεων παικταράδων του παρελθόντος.
Σαν κλειστή στοά λειτουργούσαν τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού την εποχή του Ανδρέα Μουράτη (φωτό), τότε που κτίστηκε ο μύθος και η αλήθεια της λαϊκής ομάδας, της ομάδας της εργατιάς.
Ολυμπιακός του lifestyle και Ολυμπιακός της ιχθυόσκαλας στο λιμάνι, γράφει ο apodytiriakias.gr
Τα ελληνικό ποδόσφαιρο πάσχει από επιχειρηματίες της μπάλλας. Οι προεδράρες πουλάνε αγαπητηλίκι, και πορτοφολίκι, όμως αδιαφορούν εντελώς να κατοχυρώσουν την ιδιαιτερότητα και τη λαϊκότητα της ομαδάρας τους.
Το πρώτο που όφειλε να ασχοληθεί ο μεγαλομέτοχος ήταν το ύφος των αποδυτηρίων, το look, να το πούμε αλλοιώς. Στους τοίχους να υπάρχουν οι μορφές των παληών και λατρεμένων της εξέδρας ποδοσφαιριστών. Να μπαίνει μέσα στα αποδυτήρια ο ξένος παίκτης, ο από μεταγραφή, και να ανατριχιάζει. Να τον πιάνει ένα δέος.
Η ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων να «λέει» στον καινούργιο παίκτη ότι Ήρθες σε κλαμπ με παραδοσιακές αξίες, αυτή η φανέλλα της ομάδας την έχουν φορέσει παίκτες με αρετές ανδρείας.
Σε κάποιες ομάδες του εξωτερικού ιδιαίτερα στην Αγγλία, π.χ. στο Ανφηλντ της Λίβερπουλ, τα αποδυτήρια μοιάζουν με στοιχειωμένο άντρο ποδοσφαιρικής θρησκείας, που κυκλοφορούν τα φαντάσματα ημίθεων παικταράδων του παρελθόντος.
Σαν κλειστή στοά λειτουργούσαν τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού την εποχή του Ανδρέα Μουράτη (φωτό), τότε που κτίστηκε ο μύθος και η αλήθεια της λαϊκής ομάδας, της ομάδας της εργατιάς.
Ολυμπιακός του lifestyle και Ολυμπιακός της ιχθυόσκαλας στο λιμάνι, γράφει ο apodytiriakias.gr
Καλοκαίρι 1996, ένα ακόμα, ένατο στη σειρά, χωρίς πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός. Η δυστυχία των γάβρων. Τα περιβόητα πέτρινα χρόνια. Μέχρι να ξεκινήσει η μονοκρατία Σωκράτη Κόκκαλη, που δεν άφηνε πρωτάθλημα για πρωτάθλημα, το ένα πίσω από το άλλο.
Ιούνιο του 1996 ο αποδυτηριάκιας στο νεανικό περιοδικό ΜΑΧ έγραψε για τον Ολυμπιακό, όχι εκείνον της μόδας, όπως τότε τον εννοούσαν επώνυμοι του lifestyle, αλλά τον λαϊκό Ολυμπιακό… Όχι τον Ολυμπιακό του κλάμπιγκ και του μόντελιγκ, αλλά εκείνον τον Ολυμπιακό της ιχθυόσκαλας και της λαχαναγοράς.
Ολυμπιακός είναι ζεϊμπέκικο, έγραφε ο αποδυτηριάκιας, τσατζήκι και χασίσι, ασβεστωμένη αυλή, Συνοικία το Όνειρο, φτώχεια και καλή καρδιά. Αυτά συμβολίζει ο Ολυμπιακός, όχι ντίσκο και πασαρέλα. Διαβάστε το άρθρο με τίτλο: "ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ"
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου