Η FIBA Europe έδωσε τον τίτλο
του φαβορί στην Ελλάδα, όμως στην πραγματικότητα τον πρώτο λόγο για την
κατάκτηση του χρυσού και σε αυτό το Ευρωμπάσκετ τον έχουν οι Ισπανοί...
Η διαφορά, βέβαια, σε σχέση με τα δύο προηγούμενες διοργανώσεις είναι ότι η Ισπανία δεν είναι ακτύπητη... Οπως ήταν κυρίως το 2009, αλλά και - όπως αποδείχθηκε στην πράξη - το 2011. Τώρα είναι περισσότερο «τρωτή», γεγονός που επιτρέπει στους υπόλοιπους να ελπίζουν και συνάμα δίνει το δικαίωμα για αμφισβήτηση. Με άλλα λόγια, το 2009 και το 2011 η Ελλάδα δεν θα βρισκόταν ποτέ στη θέση εκκίνησης που την τοποθέτησε η FIBA Europe. Στην προκειμένη τοποθετήθηκε στην άτυπη κορυφή, αλλά αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Ειδικοί και μη θεωρούν δικαιολογημένα από η Ισπανία είναι το φαβορί για το τρίτο σερί χρυσό και έχει από δίπλα την Γαλλία του Πάρκερ και του Μπατούμ.
Εννοείται πως η Ελλάδα μπορεί να πάρει μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ, μπορεί ακόμα και να πάρει το χρυσό. Αλλο αυτό και άλλο όμως ότι είναι φαβορί. Ο πήχης μπαίνει ψηλά, υπάρχουν τεράστιες προσδοκίες από όλο το ελληνικό μπάσκετ, υπάρχει ένα τεράστιο «θέλω» για διάκριση. Μόνο που κανείς δεν θεωρεί κάτι δεδομένο κι αυτό έχει διώξει ένα μέρος της πίεσης από τους διεθνείς. Ισως αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι δύο ήττες στο Ουλμ από Σκόπια και Βοσνία να μην κρατούσε κανείς μικρό καλάθι, όμως εκείνα τα αποτελέσματα και εκείνες οι εμφανίσεις είχαν ευεργετική συνέπεια.
Ολοι αντιλήφθηκαν τις αδυναμίες που υπάρχουν και συνάμα έφυγε ένα βάρος που σε καμία περίπτωση δεν ήθελε η Εθνική. Δεν είναι ακτύπητη η Ελλάδα, κανείς δεν είναι στο Ευρωμπάσκετ. Ακόμα και η αήττητη στα φιλικά προετοιμασίας Ισπανία... Ομως οι Ιβηρες έχουν τον πρώτο λόγο και φέτος, είναι το φαβορί, με την Γαλλία να ακολουθεί. Κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκεται και η Ελλάδα, ικανή για το καλύτερο. Μόνο που οι αποσπάσεις στο ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι τόσο μικρές, που όσο πιθανό είναι να μπει η Εθνική στα μετάλλια, άλλο τόσο είναι πιθανό να βρεθεί και εκτός 6αδας. Εκτός, δηλαδή, παγκοσμίου πρωταθλήματος το 2014.
Γι αυτό, λοιπόν, χρειάζεται προσοχή και σωστή διαχείριση στις καλές και στις κακές στιγμές. Κάθε ματς είναι ξεχωριστό και κρύβει παγίδες. Ακόμα και το παιχνίδι της πρεμιέρας, που φαινομενικά είναι εύκολο, μπορεί να δυσκολέψει τους διεθνείς. Κυρίως γιατί είναι η πρώτη μέρα στο τουρνουά και οι εκπλήξεις παραμονεύουν.
Η διαφορά, βέβαια, σε σχέση με τα δύο προηγούμενες διοργανώσεις είναι ότι η Ισπανία δεν είναι ακτύπητη... Οπως ήταν κυρίως το 2009, αλλά και - όπως αποδείχθηκε στην πράξη - το 2011. Τώρα είναι περισσότερο «τρωτή», γεγονός που επιτρέπει στους υπόλοιπους να ελπίζουν και συνάμα δίνει το δικαίωμα για αμφισβήτηση. Με άλλα λόγια, το 2009 και το 2011 η Ελλάδα δεν θα βρισκόταν ποτέ στη θέση εκκίνησης που την τοποθέτησε η FIBA Europe. Στην προκειμένη τοποθετήθηκε στην άτυπη κορυφή, αλλά αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Ειδικοί και μη θεωρούν δικαιολογημένα από η Ισπανία είναι το φαβορί για το τρίτο σερί χρυσό και έχει από δίπλα την Γαλλία του Πάρκερ και του Μπατούμ.
Εννοείται πως η Ελλάδα μπορεί να πάρει μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ, μπορεί ακόμα και να πάρει το χρυσό. Αλλο αυτό και άλλο όμως ότι είναι φαβορί. Ο πήχης μπαίνει ψηλά, υπάρχουν τεράστιες προσδοκίες από όλο το ελληνικό μπάσκετ, υπάρχει ένα τεράστιο «θέλω» για διάκριση. Μόνο που κανείς δεν θεωρεί κάτι δεδομένο κι αυτό έχει διώξει ένα μέρος της πίεσης από τους διεθνείς. Ισως αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι δύο ήττες στο Ουλμ από Σκόπια και Βοσνία να μην κρατούσε κανείς μικρό καλάθι, όμως εκείνα τα αποτελέσματα και εκείνες οι εμφανίσεις είχαν ευεργετική συνέπεια.
Ολοι αντιλήφθηκαν τις αδυναμίες που υπάρχουν και συνάμα έφυγε ένα βάρος που σε καμία περίπτωση δεν ήθελε η Εθνική. Δεν είναι ακτύπητη η Ελλάδα, κανείς δεν είναι στο Ευρωμπάσκετ. Ακόμα και η αήττητη στα φιλικά προετοιμασίας Ισπανία... Ομως οι Ιβηρες έχουν τον πρώτο λόγο και φέτος, είναι το φαβορί, με την Γαλλία να ακολουθεί. Κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκεται και η Ελλάδα, ικανή για το καλύτερο. Μόνο που οι αποσπάσεις στο ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι τόσο μικρές, που όσο πιθανό είναι να μπει η Εθνική στα μετάλλια, άλλο τόσο είναι πιθανό να βρεθεί και εκτός 6αδας. Εκτός, δηλαδή, παγκοσμίου πρωταθλήματος το 2014.
Γι αυτό, λοιπόν, χρειάζεται προσοχή και σωστή διαχείριση στις καλές και στις κακές στιγμές. Κάθε ματς είναι ξεχωριστό και κρύβει παγίδες. Ακόμα και το παιχνίδι της πρεμιέρας, που φαινομενικά είναι εύκολο, μπορεί να δυσκολέψει τους διεθνείς. Κυρίως γιατί είναι η πρώτη μέρα στο τουρνουά και οι εκπλήξεις παραμονεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου