Ας δούμε λίγο τους πρωταγωνιστές. Η πιο ηλίθια ερώτηση που έγινε αυτό το καλοκαίρι πάνω συνήθως στον εκνευρισμό του κοινού είναι η «Γιατί δεν τους ξεσκεπάζετε»; Ωραία λοιπόν, σε αυτόν τον μεταγραφικό σχεδιασμό συμμετείχαν οι:
1)Ιβάν Σαββίδης, μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ και όχι ιδιαίτερος γνώστης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου
2)Σύμβουλοι Σαββίδη. Κάποιοι τύποι φαντάσματα που εμφανίστηκαν είτε ως σκάουτ, είτε ως υπεύθυνοι μεταγραφικού σχεδιασμού μέσα από δηλώσεις του ίδιου του μεγαλομετόχου. Σκέφτομαι να βάλω και τον Ζαγοράκη σε αυτούς, αλλά ισχυρίζεται πως δεν έχει καμία σχέση με το ποδοσφαιρικό κομμάτι της ομάδας και το σέβομαι.
3)Ζήσης Βρύζας: Γνώστης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, αλλά χωρίς να μπορεί να λειτουργήσει εν λευκώ και βέβαια, χωρίς να μπορεί να επιβάλλει συχνά την άποψή του.
4)Γκέρμαν Τσιστιακόφ: Λίγο αθλητικός διευθυντής, λίγο τεχνικός, λίγο διευθυντής γραφείων, λίγο επικοινωνιολόγος, λίγο απ όλα χωρίς κρεμμύδι.
5)Μαρία Γκοντζάρεβα. Με το ποδόσφαιρο έχει σχέση, όσο εγώ με την αρχιτεκτονική. Στόχος της να μη χάσει ευρώ ο καλός της Ιβάν, του οποίο είναι άτομο απόλυτης εμπιστοσύνης.
6)Άλκης Μαυροφρύδης: Πλασαρίστηκε ως το απόλυτο κουμάντο της ΠΑΕ στη προσπάθεια της περυσινής σεζόν όταν γινόταν οι προσπάθεια να φαγωθεί ο Βρύζας, οικονομολόγος – τραπεζικός, άσχετος με ποδόσφαιρο αλλά επειδή ανήκει στο γκρουπ Ζαγοράκη όλο και κάποιος θα του περνάει ποδοσφαιρική άποψη. Και αυτός με τη σειρά του στη Μαρία.
Αυτοί οι έξι, συν οι σύμβουλοι φάντασμα, έπρεπε να συνεργαστούν για να γίνει ένας μεταγραφικός σχεδιασμός. Γελάνε όλοι οι σχεδιασμοί του πλανήτη, αν προσθέσουμε επίσης και το στοιχείο πως πολλές φορές υπήρξαν στιγμές που ο μεγαλομέτοχος δεν έδειχνε απολύτως καμία εμπιστοσύνη στον Βρύζα.
Την ίδια στιγμή που αυτή η ιεραρχία κόλαφος σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα προσπαθούσε να δουλέψει άγνωστο πως, ο ΠΑΟΚ δεν είχε οργανώσει εν τέλει δίκτυο σκάουτινγκ παρότι οι άνθρωποί του ισχυριζόντουσαν πως προσέλαβαν δύο, ενώ σκόπευαν να προσλάβουν μέχρι και δέκα.
Αυτό το δίκτυο βέβαια δεν είχε ούτε αναλυτές στοιχείων των παικτών που προτεινόντουσαν, ούτε βέβαια οτιδήποτε απαραίτητο για ένα σοβαρό θέμα.
Που φαίνεται ότι ο μηχανισμός του ΠΑΟΚ είναι προβληματικός; Αρχικά από την περίοδο του Γενάρη που οι μεταγραφές έγιναν τις τελευταίες ημέρες. Που αλλού; Μα φυσική στο γεγονός πως ενώ ο Σαββίδης δεν είχε διάθεση να κάνει αγορές ποδοσφαιριστών, οι ελεύθεροι δεν έκλεισαν στην ώρα τους.
Παράδειγμα. Αν εγώ πάω στα λαϊκή στις 16.00 όταν τα αλάνια μαζεύουν, οι ντομάτες που θα βρω θα έχουν την εικόνα βυζιών 79χρονής.
Όταν λοιπόν, δεν κλείνω τον ελεύθερο παίκτη Φεβρουάριο ή Μάρτιο, αυτός που θα πάρω τον Ιούνη δεν είναι με τίποτα αυτός που θα ήθελα αρχικά. Θα είναι Πέμπτη, έκτη, μπορεί και έβδομη επιλογή μου.
Για παράδειγμα, ο ΠΑΟΚ πήρε ως επιτελικό μέσο στο τέλος τον Σωτήρη Νίνη. Ως δανεικό μάλιστα. Τον Φεβρουάριο είχαν προταθεί οι Πίτι με πολύ λιγότερα λεφτά από αυτά που έκλεισε εν τέλει στη Γρανάδα, ο Ίβανσιτς με λεφτά που δεν θα πονούσαν ο οποίος πήγε τελικά στο Λεβάντε και ο Πίντο που δεν είναι ακριβώς δεκάρι αλλά 8άρι, ο οποίος επίσης έκλεισε στο Λεβάντε. Ο ΠΑΟΚ δεν πήρε κανέναν από τους τρεις, γιατί δεν υπήρχε μηχανισμός.
Ο ΠΑΟΚ ανακοίνωσε τον πρώτο του ελεύθερο παίκτη στα μέσα Ιουνίου, τον Λόπεθ ο οποίος τρεις μέρες πριν είχε πάει να υπογράψει στην Πολωνία και ένας από τους λόγους που συνέβη αυτό αφορούσε και την υπόθεση Λούκας ο οποίος ανήκε στη Καρπάτι και ο κοινός μάνατζερ των δύο παικτών πίεζε για να κατέβει η τιμή του.
Όταν λοιπόν ο Βρύζας που ανέχεται αυτό το συνονθύλευμα, βλέπει να μη περνάνε οι θέσεις του, κινείται εκεί που θα περάσουν. Μα φυσικά σε Έλληνες διεθνείς, τους οποίους ο Σαββίδης αγαπάει επειδή αισθάνθηκε περήφανος με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού του 2004.
Πάρε λοιπόν Τζιόλη, πάρε Σπυρόπουλο, πάρε Σκόνδρα, πάρε Νίνη, πάρε και Τζαβέλλα. Οι μισές σχεδόν μεταγραφές αφορούν έλληνες διεθνείς.
Σοβαρό σκάουτινγκ έκανε ο ΠΑΟΚ σε δύο περιπτώσεις. Σε αυτή του Λούκας και σε αυτή του Βίτορ. Και όμως ο Βίτορ, τον οποίο τσεκάραμε από πέρυσι τον Ιούλιο, έκλεισε τέλη Ιούνη. Θα μπορούσε να βρει κάλλιστα ομάδα, όμως τον κράτησαν ζεστό. Και ο Βίτορ είναι καλή μεταγραφή ελεύθερου ποδοσφαιριστή, όπως βέβαια είναι και η αγορά του Λούκας με το αστείο ποσό για αυτό το επίπεδο των 800ων χιλιάδων ευρώ.
Με ρωτάνε όλοι τι είδαν στον Λόπεθ και τον πήρανε. Και εγώ το είχα ρωτήσει εκεί που έπρεπε και με παρέπεμψαν στους αγώνες Γρανάδα – Μπατσελόνα και Γρανάδα – Ρεάλ. Τους αγώνες δηλαδή με τους δύο αντιπάλους που θα πιέσουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο – συν τη Μπάγερν – στον πλανήτη μία άμυνα.
Δεν πρόλαβα να δω τους αγώνες, όμως κακά τα ψέματα και σε αυτό το κομμάτι φαίνεται πως δεν δούλεψαν σωστά. Απλά εκείνη την περίοδο, είχε προκληθεί και πίεση αφού σε δύο εβδομάδες ξεκινούσε η προετοιμασία και ο ΠΑΟΚ ήταν μείον δέκα ποδοσφαιριστές.
Σκάουτινγκ, δε χρειάζεται βέβαια να κάνεις για τον Στοχ, ούτε βέβαια για τον Ροζίτσκι που ο ΠΑΟΚ έφτασε μία ανάσα. Αυτό που δείχνει μία αδυναμία αποφάσεων και σταθερής πολιτικής της ηγεσίας, είναι το ότι ενώ έφτασε ένα βήμα από τον Ροζίτσκι που θα τον πλήρωνε, αρνήθηκε να δώσει τα λεφτά για τον Πάμπλο Πιάττι που ανήκει στην λογική Στοχ.
Τον Πιάττι μάλιστα, μπορούσε να τον αγοράσει με ποσό μικρότερο από αυτό που θα χρειαστεί του χρόνου να δώσει για τον Στοχ.
Επίσης, ο ΠΑΟΚ ήθελε να κάνει τρεις κινήσεις προοπτικής, όπως του Ολαϊτάν, του Μπουχαλάκη και του Κολοβού. Και οι τρεις, κατέληξαν στον Ολυμπιακό παρότι πρώτος ο ΠΑΟΚ τους είχε εντοπίσει. Αυτό κάτι σημαίνει και όσο δεν το παραδέχονται στη ΠΑΕ με πράξεις που θα αποτρέψουν ανάλογα γεγονότα στο μέλλον, τόσο μακριά θα μένουν από τις διακρίσεις.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, ο ΠΑΟΚ καλείται από τον μεγαλομέτοχό του να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Αυτός είναι ο στόχος.
Με τον Ολυμπιακό να έχει την καβάντζα των χρημάτων του Τσάμπιονς Λιγκ, να έχει ξοδέψει πολλά περισσότερα χρήματα ως ομάδα και να ελέγχει την ΚΕΔ, νομίζω πως ο στόχος αυτός είναι ανέφικτος.
Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να ευχαριστηθεί ποδοσφαιρικά τη χρονιά, να ψάξει την διάκριση σε όποιο θεσμό συμμετέχει και ο μεγαλομέτοχός του να αρχίσει να νιώθει από επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Να μπει σε μία πιο μεσογειακή, πιο γρήγορη και πιο στιβαρή προσέγγιση των πραγμάτων.
Τέλος, υπάρχει και ο Στέφενς ο οποίος συμμετείχε στον προγραμματισμό, όμως οι παίκτες που πρότεινε ήταν κάπως ακριβοί. Ο Μπράαφχάιμ ήθελε 900 χιλιάρικα το χρόνο, ο Μάντολουνγκ ένα εκατ. ευρώ το χρόνο.
Επειδή στο μυαλό μου έχω την εποχή των Ζαγοράκη – Βρύζα – Σάντος, ο τελευταίος έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στον μεταγραφικό σχεδιασμό. Έναν Γενάρη μας έφερε τους Λίνο – Σορλέν, λίγους μήνες πριν, είχε γλιτώσει τον ΠΑΟΚ από το έγκλημα Ζεράρ και απαίτησε τον Ίβιτς. Ο Βιεϊρίνια, ο ΚονσεΪσάο, ο Μάρκος Αντόνιο. Δεν θυμάμαι κακή του επιλογή είναι η αλήθεια.
Ελπίζω ο Στέφενς, να συμβάλει και αυτός σιγά – σιγά στη δημιουργία βάσεων που θα δώσουν το δικαίωμα στον ΠΑΟΚ να λειτουργήσει με σωστή στρατηγική σε αυτό το κρίσιμο θέμα.
Όσο για το ποιος φταίει… μια χαρά είναι η ομάδα, απλά θα μπορούσε πολύ καλύτερα.
ΥΓ Πάντως για να μην αγχώνονται διάφοροι, κανένας δεν κλέβει τον Σαββίδη. Πληρώνει καλά ο μεγαλομέτοχος, δε χρειάζεται να τον τρως.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου