Στις "Τρείς αδερφές" ο Αντόν
Τσέχοφ έβαζε στο στόμα της Μάσα την ατάκα "Στη Μόσχα, αδερφές μου, στη
Μόσχα", αλλά επειδή (και παρά το moratorium του με τον Βατούτιν) ο
Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν είχε κανένα λόγο να τραβάει τον Παναθηναϊκό
τόσο μακριά, το έργο αλλάζει...
Ούτως ειπείν, στην Κύπρο, αδέρφια μου, στην Κύπρο!
Ταιριάζει γάντι αυτή η πρόσκληση, διότι ούτως ή άλλως, εμείς οι Ελλαδίτες κι αυτοί οι Ελληνες (ελπίζω να μην τα έχω μπερδέψει ) είμαστε αδέλφια εξ αίματος κι αυτό προφανώς θα καταστεί σαφές και αύριο το βράδυ στις εξέδρες του γηπέδου "Ελευθερία/ Τάσσος Παπαδόπουλος", όπου δεν θα πέφτει καρφίτσα...
Η στιγμή ασφαλώς είναι ιστορική για την Κύπρο: ιστορικότερη από αυτήν που θα εκτυλιχθεί στις 7 Νοεμβρίου στα Δύο Αοράκια του Ηρακλείου, διότι οι Κύπριοι δεν έχουν δει ποτέ τέτοια χαρά στα σκέλια τους! Στην μπασκετική χαρά (της φιλοξενίας ενός αγώνα της Ευρωλίγκας) αναφέρομαι, διότι στο ποδόσφαιρο τη βίωσαν και μάλιστα τη ρούφηξαν ως το μεδούλι με τις επιτυχίες της Ανόρθωσης και του ΑΠΟΕΛ.
Στο μπάσκετ, όμως, η Κύπρος, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων συλλόγων, δεν έχουν - και πιθανότατα δεν θα αποκτήσουν ποτέ - το προνόμιο της συμμετοχής στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση του μπάσκετ, οπότε αύριο θα απολαύσουν ένα μοναδικό προνόμιο...
Για το ελληνικό μπάσκετ η Κούτσα Λαμποράλ είναι ένας συνηθισμένος διαχρονικός αντίπαλος: μπορεί αυτή η ομάδα, σε πείσμα των επενδύσεων, των δυνατοτήτων και των (ατελέσφορων, έως τώρα) προσδοκιών του Κερεχέτα να μην έχει καταφέρει ποτέ να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά δεν παύει να αποτελεί μια σταθερή αξία και ένα σημείο αναφοράς στα δρώμενα της Ευρωλίγκας. Αποτελεί επίσης και μια πονεμένη ιστορία για ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ, σε μια σεζόν που όσα χρόνια κι αν περάσουν, κανείς δεν πρόκειται να την ξεχάσει. Με τη γλαφυρότητα που με διακρίνει, θα προσέθετα ότι το αίμα ρέει ακόμη από τις ανοιχτές πληγές, αλλά ας μην το χοντραίνω περισσότερο...
Ένας από αυτούς που (μολονότι δεν γουστάρει το ρετρό, ούτε ζει με τις δόξες ή τις στάχτες του παρελθόντος) δεν ξεχνά εκείνη τη μαρτυρική σεζόν (2000-01), βρίσκεται τώρα στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Παρεμπιπτόντως οι πράσινοι και ο Ηρακλής τη σκαπουλάρησαν τότε, διότι είχαν επιλέξει να αγωνιστούν στη Σουπρολίγκα της FIBA, η οποία εξελίχθηκε σε ένα θνησιγενές αντίπαλον δέος της νεοπαγούς Ευρωλίγκας, αλλιώς με τη φόρα που είχε πάρει ο Ιβάνοβιτς μπορεί να τους σούβλιζε κι αυτούς!
Αναφέρω επίτηδες τον Μαυροβούνιο προπονητή, διότι με την Τάου να περνάει από πριονοκορδέλα τρεις ελληνικές ομάδες στη σειρά, του ταίριαζε απολύτως ο ρόλος του Αντονι Χόπκινς τόσο στη "σιωπή των Αμνών" (1991), όσο και στο sequel της, το "Hannibal", που βγήκε στις αίθουσες εκείνες τις μέρες. Θυμάμαι μάλιστα ότι αυτή την αντιπαραβολή την κάναμε ολόκληρο θέμα (μαζί με τον συχωρεμένο τον Γιάννη Αντωνόπουλο και τον Κώστα Σωτηρίου) στο "Βήμα" και όταν μετά από λίγο καιρό έδωσα στον Ιβάνοβιτς ένα απόκομμα της εφημερίδας και είδε τη φάτσα του μονταρισμένη στην εικόνα του "Hannibal Lecter", έπαθε σοκ!
Ηταν το ίδιο σοκ που μας είχε προκαλέσει ο ίδιος όλη τη σεζόν, με αποτέλεσμα να θεωρείται σεσημασμένος serial killer και να επικηρυχθεί καθ' άπασαν την ελληνικήν μπασκετικήν επικράτειαν...
Στην κανονική διάρκεια της σεζόν η Τάου νίκησε την ΑΕΚ στην έδρα της με 85-65, ενώ ηττήθηκε στο ΟΑΚΑ με 64-52 κι αυτό ήταν το μόνο (ελληνικό) στραβοπάτημα της...
Στον πρώτο γύρο των πλέι οφς οι (τρόπος του λέγειν, ένεκα της πανσπερμίας των λαών, που ενυπήρχαν στο ρόστερ της) Βάσκοι έβγαλαν νοκ άουτ το Περιστέρι, στον πάγκο του οποίου καθόταν ο Αργύρης Πεδουλάκης. Στις 31 Ιανουαρίου του 2001 η Τάου πέρασε δια πυρός και σιδήρου από το γήπεδο "Ανδρέας Παπανδρέου" νικώντας με 81-79 σε ένα ματς στο οποίο επιβίωσε αν και τη σκότωνε κάθε στιγμή ο Αλφόνσο Φορντ! Εκείνο το βράδυ ο συχωρεμένος Αμερικανός γκαρντ σημείωσε 41 πόντους (9/19 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 14/15 βολές, 9 ριμπάουντ, 13 κερδισμένα φάουλ, 45 βαθμοί στο ranking), αλλά αυτό το ρεσιτάλ απέβη άκαρπο.
Στον επαναληπτικό αγώνα, στις 8 Φεβρουαρίου στη Βιτόρια η ισπανική ομάδα επιβλήθηκε με 81-68 και προκρίθηκε με sweep στον επόμενο γύρο των πλέι οφς, όπου βρέθηκε απέναντι στον Ολυμπιακό και μετά τον Πεδουλάκη, ο Ιβάνοβιτς φόνευσε και τον Ηλία Ζούρο, ενώ ήδη έπαιρνε σειρά ο Ντούσαν Ιβκοβιτς!
Η Τάου σκούπισε και τον Ολυμπιακό με δύο νίκες (78-72 και 98-76) και με την ελληνική φόρα που είχε πάρει, μετά από έξι αγώνες μέσα σε βραχύ χρονικό διάστημα, έβγαλε τις αγχόνες για να κρεμάσει και την ΑΕΚ, την οποία έριξε στο καναβάτσο με 3-0. Βεβαίως η δεύτερη ήττα υπήρξε προϊόν επαναλήψεως του αγώνα στον οποίο είχε νικήσει η ΑΕΚ
(με καλάθι του Δήμου Ντικούδη που κρίθηκε εκπρόθεσμο), αλλά όλα τα 'χε τότε η Μαριορή, ο φερεντζές του Στομπέργκας της έλειπε!
Η Τάου νίκησε στον πρώτο ημιτελικό με 76-62 και στον δεύτερο με 70-67, ενώ το βράδυ της 4ης Απριλίου του 2001(ανήμερα μάλιστα της 33ης επετείου από τον θρίαμβο στο Καλλιμάρμαρο) υπήρξε όντως εφιαλτικό: η ισπανική ομάδα άλωσε το ΟΑΚΑ με 90-65, χάρη στην οργιώδη εμφάνιση του Σαούλιους Στομπέργκας, ο οποίος πέτυχε 39 πόντους με 4/4 δίποντα, 9/9 τρίποντα και 4/5 βολές!
Μετά το sweep της επί της ΑΕΚ η Τάου προκρίθηκε στη σειρά των best-of-five τελικών απέναντι στην Κίντερ Μπολόνια, η οποία επικράτησε με σκορ 3-2. Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός γνώριζε την ήττα από τη Μακάμπι στον τελικό του Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας στο Παρίσι σε μια σεζόν στην οποία (με την κορύφωση του σχίσματος) αναδείχθηκαν δυο πρωταθλήτριες Ευρώπης. Από τότε πέρασαν κιόλας 12 χρόνια και (όπως στα κομμάτια κι αν λέγεται) η ομάδα της Βιτόρια είναι εδώ για να διεκδικεί έναν τίτλο και σε κάθε εμφάνιση της, να μας θυμίζει εκείνα τα κατά συρροήν εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού μπάσκετ!
Ούτως ειπείν, στην Κύπρο, αδέρφια μου, στην Κύπρο!
Ταιριάζει γάντι αυτή η πρόσκληση, διότι ούτως ή άλλως, εμείς οι Ελλαδίτες κι αυτοί οι Ελληνες (ελπίζω να μην τα έχω μπερδέψει ) είμαστε αδέλφια εξ αίματος κι αυτό προφανώς θα καταστεί σαφές και αύριο το βράδυ στις εξέδρες του γηπέδου "Ελευθερία/ Τάσσος Παπαδόπουλος", όπου δεν θα πέφτει καρφίτσα...
Η στιγμή ασφαλώς είναι ιστορική για την Κύπρο: ιστορικότερη από αυτήν που θα εκτυλιχθεί στις 7 Νοεμβρίου στα Δύο Αοράκια του Ηρακλείου, διότι οι Κύπριοι δεν έχουν δει ποτέ τέτοια χαρά στα σκέλια τους! Στην μπασκετική χαρά (της φιλοξενίας ενός αγώνα της Ευρωλίγκας) αναφέρομαι, διότι στο ποδόσφαιρο τη βίωσαν και μάλιστα τη ρούφηξαν ως το μεδούλι με τις επιτυχίες της Ανόρθωσης και του ΑΠΟΕΛ.
Στο μπάσκετ, όμως, η Κύπρος, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων συλλόγων, δεν έχουν - και πιθανότατα δεν θα αποκτήσουν ποτέ - το προνόμιο της συμμετοχής στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση του μπάσκετ, οπότε αύριο θα απολαύσουν ένα μοναδικό προνόμιο...
Για το ελληνικό μπάσκετ η Κούτσα Λαμποράλ είναι ένας συνηθισμένος διαχρονικός αντίπαλος: μπορεί αυτή η ομάδα, σε πείσμα των επενδύσεων, των δυνατοτήτων και των (ατελέσφορων, έως τώρα) προσδοκιών του Κερεχέτα να μην έχει καταφέρει ποτέ να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά δεν παύει να αποτελεί μια σταθερή αξία και ένα σημείο αναφοράς στα δρώμενα της Ευρωλίγκας. Αποτελεί επίσης και μια πονεμένη ιστορία για ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ, σε μια σεζόν που όσα χρόνια κι αν περάσουν, κανείς δεν πρόκειται να την ξεχάσει. Με τη γλαφυρότητα που με διακρίνει, θα προσέθετα ότι το αίμα ρέει ακόμη από τις ανοιχτές πληγές, αλλά ας μην το χοντραίνω περισσότερο...
Ένας από αυτούς που (μολονότι δεν γουστάρει το ρετρό, ούτε ζει με τις δόξες ή τις στάχτες του παρελθόντος) δεν ξεχνά εκείνη τη μαρτυρική σεζόν (2000-01), βρίσκεται τώρα στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Παρεμπιπτόντως οι πράσινοι και ο Ηρακλής τη σκαπουλάρησαν τότε, διότι είχαν επιλέξει να αγωνιστούν στη Σουπρολίγκα της FIBA, η οποία εξελίχθηκε σε ένα θνησιγενές αντίπαλον δέος της νεοπαγούς Ευρωλίγκας, αλλιώς με τη φόρα που είχε πάρει ο Ιβάνοβιτς μπορεί να τους σούβλιζε κι αυτούς!
Αναφέρω επίτηδες τον Μαυροβούνιο προπονητή, διότι με την Τάου να περνάει από πριονοκορδέλα τρεις ελληνικές ομάδες στη σειρά, του ταίριαζε απολύτως ο ρόλος του Αντονι Χόπκινς τόσο στη "σιωπή των Αμνών" (1991), όσο και στο sequel της, το "Hannibal", που βγήκε στις αίθουσες εκείνες τις μέρες. Θυμάμαι μάλιστα ότι αυτή την αντιπαραβολή την κάναμε ολόκληρο θέμα (μαζί με τον συχωρεμένο τον Γιάννη Αντωνόπουλο και τον Κώστα Σωτηρίου) στο "Βήμα" και όταν μετά από λίγο καιρό έδωσα στον Ιβάνοβιτς ένα απόκομμα της εφημερίδας και είδε τη φάτσα του μονταρισμένη στην εικόνα του "Hannibal Lecter", έπαθε σοκ!
Ηταν το ίδιο σοκ που μας είχε προκαλέσει ο ίδιος όλη τη σεζόν, με αποτέλεσμα να θεωρείται σεσημασμένος serial killer και να επικηρυχθεί καθ' άπασαν την ελληνικήν μπασκετικήν επικράτειαν...
Στην κανονική διάρκεια της σεζόν η Τάου νίκησε την ΑΕΚ στην έδρα της με 85-65, ενώ ηττήθηκε στο ΟΑΚΑ με 64-52 κι αυτό ήταν το μόνο (ελληνικό) στραβοπάτημα της...
Στον πρώτο γύρο των πλέι οφς οι (τρόπος του λέγειν, ένεκα της πανσπερμίας των λαών, που ενυπήρχαν στο ρόστερ της) Βάσκοι έβγαλαν νοκ άουτ το Περιστέρι, στον πάγκο του οποίου καθόταν ο Αργύρης Πεδουλάκης. Στις 31 Ιανουαρίου του 2001 η Τάου πέρασε δια πυρός και σιδήρου από το γήπεδο "Ανδρέας Παπανδρέου" νικώντας με 81-79 σε ένα ματς στο οποίο επιβίωσε αν και τη σκότωνε κάθε στιγμή ο Αλφόνσο Φορντ! Εκείνο το βράδυ ο συχωρεμένος Αμερικανός γκαρντ σημείωσε 41 πόντους (9/19 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 14/15 βολές, 9 ριμπάουντ, 13 κερδισμένα φάουλ, 45 βαθμοί στο ranking), αλλά αυτό το ρεσιτάλ απέβη άκαρπο.
Στον επαναληπτικό αγώνα, στις 8 Φεβρουαρίου στη Βιτόρια η ισπανική ομάδα επιβλήθηκε με 81-68 και προκρίθηκε με sweep στον επόμενο γύρο των πλέι οφς, όπου βρέθηκε απέναντι στον Ολυμπιακό και μετά τον Πεδουλάκη, ο Ιβάνοβιτς φόνευσε και τον Ηλία Ζούρο, ενώ ήδη έπαιρνε σειρά ο Ντούσαν Ιβκοβιτς!
Η Τάου σκούπισε και τον Ολυμπιακό με δύο νίκες (78-72 και 98-76) και με την ελληνική φόρα που είχε πάρει, μετά από έξι αγώνες μέσα σε βραχύ χρονικό διάστημα, έβγαλε τις αγχόνες για να κρεμάσει και την ΑΕΚ, την οποία έριξε στο καναβάτσο με 3-0. Βεβαίως η δεύτερη ήττα υπήρξε προϊόν επαναλήψεως του αγώνα στον οποίο είχε νικήσει η ΑΕΚ
(με καλάθι του Δήμου Ντικούδη που κρίθηκε εκπρόθεσμο), αλλά όλα τα 'χε τότε η Μαριορή, ο φερεντζές του Στομπέργκας της έλειπε!
Η Τάου νίκησε στον πρώτο ημιτελικό με 76-62 και στον δεύτερο με 70-67, ενώ το βράδυ της 4ης Απριλίου του 2001(ανήμερα μάλιστα της 33ης επετείου από τον θρίαμβο στο Καλλιμάρμαρο) υπήρξε όντως εφιαλτικό: η ισπανική ομάδα άλωσε το ΟΑΚΑ με 90-65, χάρη στην οργιώδη εμφάνιση του Σαούλιους Στομπέργκας, ο οποίος πέτυχε 39 πόντους με 4/4 δίποντα, 9/9 τρίποντα και 4/5 βολές!
Μετά το sweep της επί της ΑΕΚ η Τάου προκρίθηκε στη σειρά των best-of-five τελικών απέναντι στην Κίντερ Μπολόνια, η οποία επικράτησε με σκορ 3-2. Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός γνώριζε την ήττα από τη Μακάμπι στον τελικό του Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας στο Παρίσι σε μια σεζόν στην οποία (με την κορύφωση του σχίσματος) αναδείχθηκαν δυο πρωταθλήτριες Ευρώπης. Από τότε πέρασαν κιόλας 12 χρόνια και (όπως στα κομμάτια κι αν λέγεται) η ομάδα της Βιτόρια είναι εδώ για να διεκδικεί έναν τίτλο και σε κάθε εμφάνιση της, να μας θυμίζει εκείνα τα κατά συρροήν εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού μπάσκετ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου