Ο Ατρόμητος, όπως και ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα, άντε και ο Παναθηναϊκός – ας είναι, όταν θα είναι, Φάληρο - στο παραδοσιακά ιδιόμορφο “el clasico”, είναι οι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, αντίπαλοι, που οι «ερυθρόλευκοι» έχουν την ευκαιρία την οποία πλέον κυνηγούν με το τουφέκι στο ελληνικό πρωτάθλημα: Να συναντήσουν πραγματική αντίσταση, να κοντραριστούν γερά σ’ ένα ματς-ντέρμπι βγαλμένο από κατ’ εξοχήν δύσκολες συνθήκες του παρελθόντος και να πρέπει να παρουσιάσουν βαθμό ετοιμότητας αντίστοιχο ίσως νυχτών Champions League!
Αν δεν παίξεις μπάλα, αν δεν εστιάσεις με προσοχή στον απαιτούμενο ρυθμό του αγώνα, αν δεν ελέγξεις πραγματικά το ματς και δεν επιβάλλεις την κυριαρχία σου στο γήπεδο, οι «κυανόλευκοι» του Παράσχου είναι μια ομάδα που όχι απλά δεν λυγίζει εύκολα, αλλά έχει και τις αρετές να σου κάνει τη ζημιά.
Όπως άλλωστε την «έπαθε» πέρυσι, τέτοια εποχή, ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη, με το Νικοπολίδη στον πάγκο και υπό το βλέμμα του Μίτσελ, στην προεδρική σουίτα εκείνο το βράδυ, όταν έπαιρνε πρώτη γεύση από το νέο περιβάλλον του.
Φέτος ο Ατρόμητος – που τώρα θα παίξει και στο «σπίτι» του και που δυσκόλεψε τους πρωταθλητές και στο ματς του α’ γύρου, σ’ εκείνο το 2-1 με ανατροπή, που αποτέλεσε και την εκκίνηση της ολικής ανατροπής του κλίματος με (και τριγύρω από) τον Μίτσελ - είναι προφανώς ισχυρότερος, πληρέστερος σε έμψυχο δυναμικό, πιο επικίνδυνος επιθετικά, σαφώς εμπειρότερος και με αυξημένη αυτοπεποίθηση και προϋποθέσεις για ακόμα πιο… υψηλές πτήσεις από τον «αεροδιάδρομο Περιστέρι». Η τελευταία προοπτική, βεβαίως, στάθηκε και κύρια αφορμή, όπως λέγεται, στην απόφαση παραμονής του Φυτανίδη στο σύλλογο, παρά τις σειρήνες από την Κύπρο).
Οι προσεγγίσεις στο κυριακάτικο παιχνίδι, ακόμα και με την μεγαλύτερη δόση αισιοδοξίας, δεν συνεπάγονται σε διεύρυνση της συχνότητας επιβολής της «ταρίφας της 4άρας» στην οποία έχει επιδοθεί αδιαλείπτως και αδιακρίτως ο Ολυμπιακός.
Θα είναι από εκείνα τα ματς που και… με μισό μηδέν να το «καθαρίσεις», οι τρεις βαθμοί της νίκης θα αποτελέσουν την σημαντικότερη κατάκτηση.
Ωστόσο οι «ερυθρόλευκοι», έχοντας και την συμπαράσταση των φίλων τους στην κερκίδα, νομίζω ότι πρέπει να μπουν στον αγώνα «ηγετικά». Αποφασιστικά και πειθαρχημένα, για να γίνουν γρήγορα «αφεντικά» και, κυρίως, να εξακολουθήσουν να λειτουργούν με το ίδιο ακόρεστο πάθος που δείχνουν ότι τους έχει ξεκάθαρα μεταγγίσει ο Μίτσελ, ο οποίος έχει… καρφιά στον πάγκο, παραμένοντας όρθιος και ανικανοποίητος επί 90 λεπτά.
Ασχέτως προς τις ευρείες διαστάσεις με τις οποίες συνοδεύονται διαρκώς τελευταία οι «ερυθρόλευκες» νίκες.
Και μια που η αναφορά έγινε στον Ισπανό τεχνικό, η αίσθησή μου είναι ότι ύστερα από την ευκαιρία που είχε μεσοβδόμαδα να φρεσκάρει την 11άδα στο Κύπελλο με τον Αστέρα, δίνοντας εκ νέου αγωνιστικές ευκαιρίες σε αρκετούς (θεωρητικά) εφεδρικούς, κόντρα στον Ατρόμητο – και ελλείψει Μήτρογλου – θα συγκροτήσει με ό,τι καλύτερο διαθέτει το βασικό του σχήμα.
Που, λογικά σημαίνει (και) επαναφορά Σαβιόλα στα αρχικά πλάνα.
Δεν τον έπαιρνε με Στέφενς
Οφείλω το δέοντα σεβασμό στην ακόρεστη επιθυμία κάθε αθλητή, καθενός επαγγελματία να επιμένει να χύνει ιδρώτα στους στίβους που δραστηριοποιείται, ως την τελευταία επιτρεπτή ρανίδα των βιορυθμών και της φύσης. Γούστο του, καπέλο του, ρε παιδί μου, του καθενός, να παίζει μπάλα για όσο αντέχουν τα ποδάρια και η μυοσκελετική σύνθεσή του.
Από την άλλη δεν μπορώ όμως να αντισταθώ στην πρόκληση του σχολιασμού της μεταπήδησης του Πάμπλο Γκαρσία στην Ξάνθη, η οποία «ταυτοποιεί» την έννοια της απόλυτης ματαιοδοξίας ενός ανθρώπου.
Το ‘φερε από δω, το πήγε από κει, ταραχοποιό στοιχείο στα ενδότερα του ΠΑΟΚ είμαι σίγουρος ότι θα γινόταν, επαναλαμβάνοντας τα καμώματα επί των ημερών Δώνη, αν τον «έπαιρνε» τούτη τη φορά και πάλι το κλίμα με τον Στέφενς, με ένα και μόνο στόχο: Να περάσει το δικό του. Να κάνει κουμάντο με τον τρόπο του, όποτε αυτός ήθελε και ένιωθε καλά για να επιβάλλει τον εαυτό του στον προπονητή και την ομάδα!
Επειδή όμως αντιλήφθηκε ότι η χρονιά για το δικέφαλο μπορεί να μην είναι τίποτα το ιδιαίτερο ή το εξαιρετικό, αλλά τέλος πάντων, η πραγματικότητα των δεδομένων δυνατοτήτων αυτού του ρόστερ που υπάρχει, είναι λίγο πολύ τούτη που αποτυπώνεται με την άνευ αντιπάλου κατάληψη της δεύτερης θέσης στο βαθμολογικό πίνακα, είπε να αλλάξει γραμμή πλεύσης.
Εξακολουθώντας μεν να πιστεύει με την υπερφίαλη εγωιστική διάθεσή του ότι «πρέπει» να συνεχίσει να βρίσκεται στα γήπεδα, δοκιμάζοντας το δε, σε άλλο σύλλογο. Και κάπως έτσι άλλαξε σταθμό.
Απορούν τώρα πολλοί, πώς δύο εκρηκτικοί χαρακτήρες ανθρώπων, δυναμικοί και εγωιστές, σαν τον Ουρουγουανό και τον μεγαλομέτοχο της Ξάνθης, Χρήστο Πανόπουλο, θα καταφέρουν να συνυπάρξουν.
Οι απορίες εκφράζονται γιατί προφανώς δεν γνωρίζουν τον τρόπο σκέψης του αφεντικού της ακριτικής ΠΑΕ στο θέμα του «μπροστάρη» στα αποδυτήρια.
Χωρίς να τον γνωρίζω καλά τον άνθρωπο, από την πολυετή παρουσία του στο ποδόσφαιρο και ακούγοντας διάφορα δεξιά και αριστερά, έχω καταλάβει ότι του αρέσουν οι «σημαίες». Τις θέλει και τις αναζητά τις ηγετικές φυσιογνωμίες στα αποδυτήρια.
Και ως εκ τούτου πιστεύω ότι ο κ. Πανόπουλος προχώρησε στην εξάμηνη συμφωνία με τον Γκαρσία. Τον οποίο περιμένω να δω γρήγορα και με το περιβραχιόνιο προς επίρρωση της άποψης μου.
Ειδάλλως τι; Αν μη τι άλλο ξέρει μπάλα και… κόβει φάτσες το αφεντικό της Ξάνθης, για να πιστέψει ότι ο βετεράνος του… πολέμου, Πάμπλο, θα του κάνει πράματα και θάματα στον αγωνιστικό χώρο.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου