Σωτήριο έτος 2014, η χρονιά
του Μουντιάλ της Βραζιλίας, δηλαδή του Μουντιάλ που περιμένει εδώ και
χρόνια όλος ο πλανήτης, που τρελαίνεται στην ιδέα ότι θα δει Παγκόσμιο
Κύπελλο στη χώρα της πιο ψυχαγωγικής εθνικής ομάδας στην ιστορία του
ποδοσφαίρου. Του Μουντιάλ με του οποίου τη σκέψη κοιμούνται και ξυπνούν
καμιά 30αριά Ελληνες ποδοσφαιριστές που ελπίζουν να μην χάσουν, να
ξανακερδίσουν ή να βρουν για πρώτη φορά μια θέση στο τσάρτερ της ΕΠΟ με
προορισμό τη Βραζιλία. Μια σειρά από ποδοσφαιριστές κάνουν τούτες τις
μέρες επιλογές καριέρας, αλλάζουν δουλειά, με βασικό κριτήριο την άμεση
προοπτική να γίνουν ξανά βασικοί και να πάρουν τις ευκαιρίες για να
δείξουν και να πείσουν τον Φερνάντο Σάντος ότι τους πρέπει να μπουν στο
αεροπλάνο. Κι είναι και αρκετοί που τούτες τις μέρες πάτησαν ή πατούν το
restart, κάνουν επανεκκίνηση με την φιλοδοξία να πείσουν τον Πορτογάλο
προπονητή ότι βρίσκονται και πάλι στην κατάσταση που ήταν τον καιρό που
αποτελούσαν σταθερές ή και βασικές επιλογές του για την Εθνική ομάδα.
Ο Ορέστης Καρνέζης και ο Μιχάλης Σηφάκης ψάχνουν με αγωνία να διορθώσουν τα προηγούμενα λάθη και να βρουν μια εστία για να φυλάξουν. Η μονιμοποίηση και οι καλές εμφανίσεις του Αλέξη Τζόρβα με τον Απόλλωνα τους έχουν βάλει σε μεγαλύτερη εγρήγορση. Κι είναι γεγονός ότι αυτή η τριάδα, των τερματοφυλάκων είναι, όπως τα πράγματα έχουν κυλήσει μέχρι εδώ, η πιο ανοιχτή που θα μπορούσε να είναι ποτέ σε μια αποστολή Παγκοσμίου Κυπέλλου για την Ελλάδα. Οχι μόνο για την επιλογή του βασικού, αλλά και για την σύνθεση της τριάδας.
Πολύ ανοιχτή είναι και η διεκδίκιση των θέσεων για το κέντρο της άμυνας. Την έκαναν τέτοια οι τραυματισμοί και οι περιπέτειες των δύο Παπαδόπουλων. Ο Αβραάμ και ο Κυριάκος στέκουν πολύ ψηλά στην εκτίμηση του Σάντος, αλλά ο Πορτογάλος ζει τούτο τον καιρό με την συνείδηση ότι στο Μουντιάλ δεν γίνονται χάρες, ειδικά σε μια εποχή που η γκάμα των έτοιμων και ποιοτικών κεντρικών οπισθοφυλάκων είναι μεγάλη.
Στην πραγματικότητα αυτά είναι και τα μεγαλύτερα στοιχήματα για την Εθνική ομάδα ενόψει Μουντιάλ όσο χαίρουν άκρας υγείας οι υπόλοιποι βασικοί συντελεστές του συνόλου. Στην πραγματικότητα κάπου εκεί τελειώνουν και οι βασικές ανησυχίες του προπονητή, ο οποίος δέχεται αυτή την εποχή το ένα καλό μαντάτο μετά το άλλο σχετικά με την αγωνιστική κατάσταση και τις προοπτικές των ποδοσφαιριστών που ανήκουν στον κορμό της βασικής ενδεκάδας και στο γκρουπ των σταθερών προσκεκλημένων του.
Αν υπάρχει ακόμη ένα στοίχημα, που αφορά την δημιουργικότητα και την επιθετικότητα που ονειρευόμαστε να δείξει η Εθνική στα γήπεδα της Βραζιλίας, αυτό σχετίζεται με τις επιλογές που θα κάνει ο Σάντος στις προσκλήσεις και στη δουλειά της προετοιμασίας, όταν θα ετοιμάσει το αγωνιστικό του πλάνο. Αν κάπου έχει δείξει να υστερεί η Εθνική είναι στη δημιουργία και την εκτέλεση. Δημιουργικά, στον άξονά της. Και μεσοεπιθετικά.
Το καλό για τον Σάντος, στην υπόθεση αυτή, είναι ότι όλες οι επιλογές που έχει κάνει για τις θέσεις αυτές βρίσκονται αυτή την εποχή σε χρήση. Παίζουν. Εχουν τον ρυθμό. Και κάποιοι εξ αυτών είτε σημειώνουν πρόοδο είτε μεγαλώνουν, σε κυβικά και αυτοπεποίθηση. Είναι ευεργετικό για τον προπονητή που ο Καραγκούνης είναι σταθερά βασική επιλογή στη Φούλαμ, που ο Σάμαρης πετάει και εξελίσσεται στον Ολυμπιακό, που ο Κονέ είναι leader στην Μπολόνια, που ο Νίνης ξαναπαίρνει τον χρόνο του στον ΠΑΟΚ, που ο Φετφατζίδης παίρνει διαρκώς ευκαιρίες και γίνεται σημαντικός στην Τζένοα, που ο Φορτούνης βρίσκει τελευταία τη θέση του σε μια Καϊζερσλάουτερν που κάνει πρωταθλητισμό, που ο Ταχτσίδης αλλάζει περιβάλλον και έχει ξανά, στο Τορίνο, την ευκαιρία να μπει στον ρυθμό του παιχνιδιού.
Οι συνθήκες γίνονται τέτοιες, λες και το σύμπαν συνωμοτεί, που μοιάζουν ιδανικές προκειμένου ο προπονητής να επιλέξει και να κάνει ρυθμίσεις στην Εθνική προκειμένου η Ελλάδα να μην μοιάζει, δημιουργικά και εκτελεστικά, “φτωχότερη” ή “λιγότερη” συγκριτικά με τους πρώτους αντιπάλους της και τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στην γιορτή. Αν είναι όλοι τους υγιείς, με το κίνητρο που έχουν, είναι βέβαιο ότι όλοι οι μεσοεπιθετικοί θα τραβήξουν εαυτόν προς την υπέρβαση στη διάρκεια των επόμενων 90-100 ημερών, μέχρι να διαβάσουν την λίστα των προσκεκλημένων. Τι παραπάνω θα μπορούσε να ζητήσει ο Φερνάντο Σάντος για να πειράξει τα settings της Εθνικής και να παρουσιάσει μια ομάδα που θα είναι ότι πλησιέστερο στο όραμά του για την πρώτη του συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο;
Ο Ορέστης Καρνέζης και ο Μιχάλης Σηφάκης ψάχνουν με αγωνία να διορθώσουν τα προηγούμενα λάθη και να βρουν μια εστία για να φυλάξουν. Η μονιμοποίηση και οι καλές εμφανίσεις του Αλέξη Τζόρβα με τον Απόλλωνα τους έχουν βάλει σε μεγαλύτερη εγρήγορση. Κι είναι γεγονός ότι αυτή η τριάδα, των τερματοφυλάκων είναι, όπως τα πράγματα έχουν κυλήσει μέχρι εδώ, η πιο ανοιχτή που θα μπορούσε να είναι ποτέ σε μια αποστολή Παγκοσμίου Κυπέλλου για την Ελλάδα. Οχι μόνο για την επιλογή του βασικού, αλλά και για την σύνθεση της τριάδας.
Πολύ ανοιχτή είναι και η διεκδίκιση των θέσεων για το κέντρο της άμυνας. Την έκαναν τέτοια οι τραυματισμοί και οι περιπέτειες των δύο Παπαδόπουλων. Ο Αβραάμ και ο Κυριάκος στέκουν πολύ ψηλά στην εκτίμηση του Σάντος, αλλά ο Πορτογάλος ζει τούτο τον καιρό με την συνείδηση ότι στο Μουντιάλ δεν γίνονται χάρες, ειδικά σε μια εποχή που η γκάμα των έτοιμων και ποιοτικών κεντρικών οπισθοφυλάκων είναι μεγάλη.
Στην πραγματικότητα αυτά είναι και τα μεγαλύτερα στοιχήματα για την Εθνική ομάδα ενόψει Μουντιάλ όσο χαίρουν άκρας υγείας οι υπόλοιποι βασικοί συντελεστές του συνόλου. Στην πραγματικότητα κάπου εκεί τελειώνουν και οι βασικές ανησυχίες του προπονητή, ο οποίος δέχεται αυτή την εποχή το ένα καλό μαντάτο μετά το άλλο σχετικά με την αγωνιστική κατάσταση και τις προοπτικές των ποδοσφαιριστών που ανήκουν στον κορμό της βασικής ενδεκάδας και στο γκρουπ των σταθερών προσκεκλημένων του.
Αν υπάρχει ακόμη ένα στοίχημα, που αφορά την δημιουργικότητα και την επιθετικότητα που ονειρευόμαστε να δείξει η Εθνική στα γήπεδα της Βραζιλίας, αυτό σχετίζεται με τις επιλογές που θα κάνει ο Σάντος στις προσκλήσεις και στη δουλειά της προετοιμασίας, όταν θα ετοιμάσει το αγωνιστικό του πλάνο. Αν κάπου έχει δείξει να υστερεί η Εθνική είναι στη δημιουργία και την εκτέλεση. Δημιουργικά, στον άξονά της. Και μεσοεπιθετικά.
Το καλό για τον Σάντος, στην υπόθεση αυτή, είναι ότι όλες οι επιλογές που έχει κάνει για τις θέσεις αυτές βρίσκονται αυτή την εποχή σε χρήση. Παίζουν. Εχουν τον ρυθμό. Και κάποιοι εξ αυτών είτε σημειώνουν πρόοδο είτε μεγαλώνουν, σε κυβικά και αυτοπεποίθηση. Είναι ευεργετικό για τον προπονητή που ο Καραγκούνης είναι σταθερά βασική επιλογή στη Φούλαμ, που ο Σάμαρης πετάει και εξελίσσεται στον Ολυμπιακό, που ο Κονέ είναι leader στην Μπολόνια, που ο Νίνης ξαναπαίρνει τον χρόνο του στον ΠΑΟΚ, που ο Φετφατζίδης παίρνει διαρκώς ευκαιρίες και γίνεται σημαντικός στην Τζένοα, που ο Φορτούνης βρίσκει τελευταία τη θέση του σε μια Καϊζερσλάουτερν που κάνει πρωταθλητισμό, που ο Ταχτσίδης αλλάζει περιβάλλον και έχει ξανά, στο Τορίνο, την ευκαιρία να μπει στον ρυθμό του παιχνιδιού.
Οι συνθήκες γίνονται τέτοιες, λες και το σύμπαν συνωμοτεί, που μοιάζουν ιδανικές προκειμένου ο προπονητής να επιλέξει και να κάνει ρυθμίσεις στην Εθνική προκειμένου η Ελλάδα να μην μοιάζει, δημιουργικά και εκτελεστικά, “φτωχότερη” ή “λιγότερη” συγκριτικά με τους πρώτους αντιπάλους της και τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στην γιορτή. Αν είναι όλοι τους υγιείς, με το κίνητρο που έχουν, είναι βέβαιο ότι όλοι οι μεσοεπιθετικοί θα τραβήξουν εαυτόν προς την υπέρβαση στη διάρκεια των επόμενων 90-100 ημερών, μέχρι να διαβάσουν την λίστα των προσκεκλημένων. Τι παραπάνω θα μπορούσε να ζητήσει ο Φερνάντο Σάντος για να πειράξει τα settings της Εθνικής και να παρουσιάσει μια ομάδα που θα είναι ότι πλησιέστερο στο όραμά του για την πρώτη του συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου