Ο ΠΑΟΚ ξεκινά μία σειρά πολύ δύσκολων αγώνων και ευτυχώς για αυτόν έχει μαζί του καλό αποτέλεσμα στον αγώνα κυπέλλου.
Αύριο ο Παναθηναϊκός, κύπελλο στο καπάκι, πάει Τρίπολη, Μπενφίκα εντός, υποδέχεται Πανθρακικό, Μπενφίκα εκτός, πάει Εργοτέλη. Όλα αυτά σε είκοσι μέρες.
Ο αγώνας εναντίον του Παναθηναϊκού είναι σημαντικός για πολλούς λόγους.
Ο βασικότερος κατ εμέ, είναι πως ο ΠΑΟΚ οφείλει να σβήνει τις φιλοδοξίες των ομάδων που έχει από κάτω του. Ο Παναθηναϊκός κυρίως λόγω φανέλας, έχει την αίσθηση πως μπορεί να χτυπήσει τον ΠΑΟΚ. Και το δικαίωμα αυτό μέχρι στιγμής, το έχουν δώσει ο Στέφενς και οι παίκτες του.
Ο Παναθηναϊκός δειλά – δειλά αφήνει να εννοηθεί πως μπορεί να χτυπήσει την δεύτερη θέση στα πλέι οφ και αύριο ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να αποδείξει μέσα στο γήπεδο πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο.
Ο Στέφενς είχε δηλώσει αμέσως μετά το τέλος του αγώνα στα Χανιά, πως η ομάδα του με την απόδοσή της έδωσε δυνάμεις στον αντίπαλο. Κάπως έτσι είναι και το αυριανό.
Είναι και βαθμολογικοί οι λόγοι. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να μπει με διαφορά στα πλέι οφ, κάτι που πέρυσι τον έσωσε όταν έχοντας την πίεση του πρώτου πήγε να χύσει την καρδάρα με το γάλα.
Έχει αποδειχτεί πως ο πρώτος της βαθμολογίας στα πλέι οφ, είναι αυτός που βιώνει την μεγαλύτερη πίεση, άρα θα πρέπει να έχει έναν αέρα έναντι των αντιπάλων του για να καλύψει αυτό το γεγονός.
Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται τη νίκη και για ψυχολογικούς λόγους. Μεγάλη εκτός έδρας νίκη δεν έχει καταγράψει ακόμη. Μόνο μεγάλες …ισοπαλίες σε Γερμανία και Ολλανδία.
Εντός συνόρων, σε παιχνίδια υψηλής προβολής μέτρησε τέσσερα στο Καραϊσκάκη, ενώ στο Περιστέρι έκανε το καλύτερό του εκτός έδρας παιχνίδι χωρίς να καταφέρει να κερδίσει.
Ως ένα βαθμό το γεγονός αυτό είναι λογικό όταν χτίζεις καινούργια ομάδα απλά στην Ελλάδα το ξεχνάμε.
Ο ΠΑΟΚ που αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό στον πρώτο γύρο, είναι άλλη ομάδα σε σχέση με αυτή που θα παραταχτεί αύριο στη Λεωφόρο.
Ουσιαστικά ο ΠΑΟΚ θα έχει στον άξονα μόλις δύο παίκτες του πρώτου αγώνα των δύο ομάδων, τον Κατσουράνη και τον Κλάους. Έκτοτε, ο Τζαβέλλας έγινε στόπερ, οι Μαντούρο – Κάτσε πήραν τη σκυτάλη από τους Τζιόλη – Λάζαρ, ο Νάτχο θα ξεκινήσει στη θέση του επιτελικού αντί του Σαλπιγγίδη που εκείνο το βράδυ ήταν περιφερειακός φορ στο 4-4-2 που έπαιξε ο ΠΑΟΚ.
Ο Παναθηναϊκος δεν άλλαξε πολύ από τότε, τα σημεία αναφοράς του παραμένουν τα ίδια. Ο Μπεργκ κυρίως, ο Νάνο από τα αριστερά, ενώ αν κάποιος αναβαθμίστηκε σε σχέση με τότε είναι ο Αμπέιντ.
Συγκρίνοντας τις δύο ομάδες, θα δει κανείς πως έχουν την ίδια τακτική αφέλεια με διαφορετικό όμως ρόστερ.
Στέφενς και Αναστασίου ουσιαστικά προέρχονται προπονητικά από την ίδια σχολή ποδοσφαίρου, θέλουν οι ομάδες τους να βγαίνουν μαζικά στην επίθεση και να έχουν καλό επιθετικό τρανσίσιον, όμως μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει να κλειδώσουν το αμυντικό.
Ο ΠΑΟΚ έχει ξεκάθαρα καλύτερο ρόστερ, απλά δεν ξέρει κανείς το αν οι παίκτες του έχουν τη νοοτροπία να μπούνε πειστικά στο γήπεδο και να αγχώσουν τον ασταθή αντίπαλό τους που στα ντέρμπι ήταν πολύ καλός σε κάποια διαστήματα.
Πάντως αυτή τη φορά ο Στέφενς φαίνεται να επιδιώκει μία καλύτερη αμυντική ισορροπία. Δεν ξεκινά τον Κίτσιου αλλά τον Σκόνδρα που είναι καλύτερος αμυντικός, μάλλον βάζει τον Σαλπιγγίδη μπροστά του για να καλύψει τα ανεβάσματα του Νάνο, γεμίζει τον άξονα με τρεις παίκτες που στο μυαλό τους έχουν πρώτα την άμυνα και μάλλον το αδύναμο αμυντικά σημείο θα είναι και το αδύναμο επιθετικά σημείο του αντιπάλου, στο δίδυμο Λίνο – Λούκας.
Θεωρητικά ο Παναθηναϊκός έχει σημαντικότερες ελλείψεις και κυρίως αυτή των Μέντεζ – Πράνιτς, ο ΠΑΟΚ έχει του Μάρτενς που δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη αλλά και του Μιγκέλ Βίτορ, ενώ ερωτηματικό κατ εμέ είναι ο Μπεργκ ο οποίος έχει επιβαρυνθεί αρκετά μετά την φυγή του Φιγκερόα και τη μη είσοδο ακόμη του Πέτριτς.
Τέλος, το ότι ζω έναν πλούσιο ΠΑΟΚ και έναν φτωχό Παναθηναϊκό, είναι κάτι το οποίο δεν πίστευα πως θα δω στη ζωή μου.
Έναν Παναθηναϊκό που ουσιαστικά τρέχει το περυσινό μου πρότζεκτ και είναι πέμπτος. Πέρυσι τέτοιο καιρό, ήμασταν δεύτεροι με 3 – 4 εκατ. ευρώ μπάτζετ λιγότερα από το φετινό του Παναθηναϊκού.
Σε αυτόν, το κλίμα είναι άψογο, σε εμάς ο ένας ήθελε να φάει τα σωθικά του διπλανού του.
Αυτό το τελευταίο, ως τροφή για προβληματισμό στα δικά μας τα παιδιά.
Αύριο ο Παναθηναϊκός, κύπελλο στο καπάκι, πάει Τρίπολη, Μπενφίκα εντός, υποδέχεται Πανθρακικό, Μπενφίκα εκτός, πάει Εργοτέλη. Όλα αυτά σε είκοσι μέρες.
Ο αγώνας εναντίον του Παναθηναϊκού είναι σημαντικός για πολλούς λόγους.
Ο βασικότερος κατ εμέ, είναι πως ο ΠΑΟΚ οφείλει να σβήνει τις φιλοδοξίες των ομάδων που έχει από κάτω του. Ο Παναθηναϊκός κυρίως λόγω φανέλας, έχει την αίσθηση πως μπορεί να χτυπήσει τον ΠΑΟΚ. Και το δικαίωμα αυτό μέχρι στιγμής, το έχουν δώσει ο Στέφενς και οι παίκτες του.
Ο Παναθηναϊκός δειλά – δειλά αφήνει να εννοηθεί πως μπορεί να χτυπήσει την δεύτερη θέση στα πλέι οφ και αύριο ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να αποδείξει μέσα στο γήπεδο πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο.
Ο Στέφενς είχε δηλώσει αμέσως μετά το τέλος του αγώνα στα Χανιά, πως η ομάδα του με την απόδοσή της έδωσε δυνάμεις στον αντίπαλο. Κάπως έτσι είναι και το αυριανό.
Είναι και βαθμολογικοί οι λόγοι. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να μπει με διαφορά στα πλέι οφ, κάτι που πέρυσι τον έσωσε όταν έχοντας την πίεση του πρώτου πήγε να χύσει την καρδάρα με το γάλα.
Έχει αποδειχτεί πως ο πρώτος της βαθμολογίας στα πλέι οφ, είναι αυτός που βιώνει την μεγαλύτερη πίεση, άρα θα πρέπει να έχει έναν αέρα έναντι των αντιπάλων του για να καλύψει αυτό το γεγονός.
Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται τη νίκη και για ψυχολογικούς λόγους. Μεγάλη εκτός έδρας νίκη δεν έχει καταγράψει ακόμη. Μόνο μεγάλες …ισοπαλίες σε Γερμανία και Ολλανδία.
Εντός συνόρων, σε παιχνίδια υψηλής προβολής μέτρησε τέσσερα στο Καραϊσκάκη, ενώ στο Περιστέρι έκανε το καλύτερό του εκτός έδρας παιχνίδι χωρίς να καταφέρει να κερδίσει.
Ως ένα βαθμό το γεγονός αυτό είναι λογικό όταν χτίζεις καινούργια ομάδα απλά στην Ελλάδα το ξεχνάμε.
Ο ΠΑΟΚ που αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό στον πρώτο γύρο, είναι άλλη ομάδα σε σχέση με αυτή που θα παραταχτεί αύριο στη Λεωφόρο.
Ουσιαστικά ο ΠΑΟΚ θα έχει στον άξονα μόλις δύο παίκτες του πρώτου αγώνα των δύο ομάδων, τον Κατσουράνη και τον Κλάους. Έκτοτε, ο Τζαβέλλας έγινε στόπερ, οι Μαντούρο – Κάτσε πήραν τη σκυτάλη από τους Τζιόλη – Λάζαρ, ο Νάτχο θα ξεκινήσει στη θέση του επιτελικού αντί του Σαλπιγγίδη που εκείνο το βράδυ ήταν περιφερειακός φορ στο 4-4-2 που έπαιξε ο ΠΑΟΚ.
Ο Παναθηναϊκος δεν άλλαξε πολύ από τότε, τα σημεία αναφοράς του παραμένουν τα ίδια. Ο Μπεργκ κυρίως, ο Νάνο από τα αριστερά, ενώ αν κάποιος αναβαθμίστηκε σε σχέση με τότε είναι ο Αμπέιντ.
Συγκρίνοντας τις δύο ομάδες, θα δει κανείς πως έχουν την ίδια τακτική αφέλεια με διαφορετικό όμως ρόστερ.
Στέφενς και Αναστασίου ουσιαστικά προέρχονται προπονητικά από την ίδια σχολή ποδοσφαίρου, θέλουν οι ομάδες τους να βγαίνουν μαζικά στην επίθεση και να έχουν καλό επιθετικό τρανσίσιον, όμως μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει να κλειδώσουν το αμυντικό.
Ο ΠΑΟΚ έχει ξεκάθαρα καλύτερο ρόστερ, απλά δεν ξέρει κανείς το αν οι παίκτες του έχουν τη νοοτροπία να μπούνε πειστικά στο γήπεδο και να αγχώσουν τον ασταθή αντίπαλό τους που στα ντέρμπι ήταν πολύ καλός σε κάποια διαστήματα.
Πάντως αυτή τη φορά ο Στέφενς φαίνεται να επιδιώκει μία καλύτερη αμυντική ισορροπία. Δεν ξεκινά τον Κίτσιου αλλά τον Σκόνδρα που είναι καλύτερος αμυντικός, μάλλον βάζει τον Σαλπιγγίδη μπροστά του για να καλύψει τα ανεβάσματα του Νάνο, γεμίζει τον άξονα με τρεις παίκτες που στο μυαλό τους έχουν πρώτα την άμυνα και μάλλον το αδύναμο αμυντικά σημείο θα είναι και το αδύναμο επιθετικά σημείο του αντιπάλου, στο δίδυμο Λίνο – Λούκας.
Θεωρητικά ο Παναθηναϊκός έχει σημαντικότερες ελλείψεις και κυρίως αυτή των Μέντεζ – Πράνιτς, ο ΠΑΟΚ έχει του Μάρτενς που δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη αλλά και του Μιγκέλ Βίτορ, ενώ ερωτηματικό κατ εμέ είναι ο Μπεργκ ο οποίος έχει επιβαρυνθεί αρκετά μετά την φυγή του Φιγκερόα και τη μη είσοδο ακόμη του Πέτριτς.
Τέλος, το ότι ζω έναν πλούσιο ΠΑΟΚ και έναν φτωχό Παναθηναϊκό, είναι κάτι το οποίο δεν πίστευα πως θα δω στη ζωή μου.
Έναν Παναθηναϊκό που ουσιαστικά τρέχει το περυσινό μου πρότζεκτ και είναι πέμπτος. Πέρυσι τέτοιο καιρό, ήμασταν δεύτεροι με 3 – 4 εκατ. ευρώ μπάτζετ λιγότερα από το φετινό του Παναθηναϊκού.
Σε αυτόν, το κλίμα είναι άψογο, σε εμάς ο ένας ήθελε να φάει τα σωθικά του διπλανού του.
Αυτό το τελευταίο, ως τροφή για προβληματισμό στα δικά μας τα παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου